1881 resultaten.
Als het kleed van eucalypta
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 128 zijn de
wateren diep en zwart
als het
kleed van eucalypta
die zich
vasthoud aan de heksenbezem
op de vlucht haast ze zich
weg
voor de donder
en het brullen van de leeuw
vloeien bronnen naar
beken midden in
de bergen
lessen wilde ezels
hun dorst
nachtegalen zingen
in bomen
ooievaars wonen…
Werelden
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 294 Wie leeft in de wereld
van de muziek
leeft van tonen en klanken,
wie woont in verf en tinten
van licht en klaarte
vindt geen gehoor
bij de bankdirecteur en de centen,
en niemand weet en verstaat alles,
dus laat ons maar nederig wonen
in de eigen wereld en
openstaan naar de ander,
zo verschillend en toch gelijk.…
Cocon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 Jij en ik in een droom
wonen we koele vlinders bij
die uiteen gaan.
“ Wat apart”, denk ik dan verlegen……
alleen wat lief is kan zo raken
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 457 alleen wat lief is kan zo tergend schrijnen
en zo meedogenloos diep
aan oude wonden rijten
dat 't waait en reutelt in de ziel
waar zekerheden splijten
alleen de raakbaren die wonen
in het aller-diepste diep
kunnen zo verloren drijven
en in volkomen weerloosheid
zich spiegelend - in leven blijven
alleen wat lief is kan de ziel
zo in verwarring…
Mij te heet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 191 de hemel jankt boven het zand
met valse felle schorpioenen
laat mij betijen in mijn eigen huis
en tuin beneden waterspiegel aan de dijk
waaraan ik woon want als ik toch
verdrogen of verdrinken moet dan
liever in mijn eigen hitte, thuis.…
Wolkenveld
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 215 Wolkenveld, ik trek mijn handen
uit jouw grijze olieverf
verplaats mijn blanke blik
naar zwarte horizonnen
niet minder armoedig dan ik
met mijn sombere heimweeblos
open ik geen lentewegen
knip ik geen lintjes
van de volmondige maan
en in de vragen blijf ik wonen
zonder antwoord of postzegel
voor de onzichtbare brief
die ik je nooit…
Kinderwens
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 298 Het blondje, dat samen wou wonen,
had evenveel dochters als zonen.
Het aantal was nul
en ze zocht naar een knul
die d'r charme met kroost wou belonen.
Ze dacht aan een seksclub in Laren
om spoedig wat kind'ren te baren,
want daar vond ze vast
een vrijwillige gast
om onvoorbehoed met 'r te paren.…
BOOTVLUCHTELING (3)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 De oude man, het kind kan mee
Mag wonen gaan in een kasteel
Met uitzicht op zee en struweel
Ze wennen er van lieverlee
De kleding is er informeel
Pyjama, kamerjas, oké
Hij woont nu in de U.S.A
Zijn kleindochter is een juweel
Hij mist zijn blanke vriend, dat wel
Sans Dieu maakte hij van haar naam
Ze groeit als kool, slaapt lang en diep…
verveeld gedicht
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 315 Ik verveel me te pletter, schrijf ge-
woon wat in me opkomt en voor ik
het weet kom ik bij de laatste drie
regels aan. Een beetje passen en me-
ten en voor je het weet ben je klaar,
en kun je aan iets anders beginnen.…
Nog even
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 206 nog even dan
spreken mijn ogen
nog niet in staat
tot rusten te neigen
ze staart mij immers aan
zou ze mij mogen
met mij willen slapen gaan
ze zal zeker ruiken
naar late herfstrozen
en haar borsten
willen een lentebloesem tonen
het zijn mijn lippen
die naar tederheid dorsten,
kon ze maar in mij wonen
zo draagt mijn grijs…
uit een ander seizoen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 348 reinig ik mijn lichaam
met zeep
ik schrob mijn huid
van wit naar roze
naar rood
tot haast bloedens toe
tot ik niets meer dan water hoor
ik draai me weg
van de nacht en van al dat sterven
waarmee ik leef
mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien,
schuimen naar zee
naar duinrozen
die ik kan neerschrijven
alsof ik er in woon…
het geluid van tijd (1)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 143 zie de tijd, liefste
en wat kan worden
laten we niet tellen, de schaduw
en de angsten of de nerven van een verdorde boom
ik ben een vogel in jouw handen
meervoudig en nabijer
dan ooit
zie de tijd
alsof we wonen in de haven
waar schepen voortgetrokken worden
door lange draden van lente
alles gaat voorbij
maar lief, laten we langs de zeeweg…
Dank voor dagelijks geluk
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 225 Nooit kan ik daarom genoeg tonen
dank voor ontwakende morgen
als wij in Uw licht weer mogen wonen
beschermd door Uw liefde en zorgen.
Iedere dag dat U ons omgeeft met Uw Geest
ons in ruime mate leven wil schenken
is telkens weer een heerlijk feest
waarin U ons tot dankbaarheid wil wenken.…
Geef mij een huis ( 22-07-2011 )
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 1.493 Geef me een huis om in te wonen.
Geef mij een huis om me eindelijk
veilig en geborgen te voelen.
Geef mij een huis om in te blijven,
schrijvend dichten.
Geef me een woning om te delen
met velen: mijn wereld.
Een huis vol van idealen.
Een huis verzadigd van nieuw leven.
Een huis ... een waarlijk thuis:
van mijn leven!…
Onbewoonbaar verklaard
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Huis dat
Lichaam heet
Al jaren in verval
Noodzakelijk onderhoud
Wegens permanent
Tijdgebrek niet
Uitgevoerd
Overal kieren en
Spleten, planken
Die het begeven,
Dak dat lekt -
Wilde er nog
Wel in wonen,
Maar zag op een
Morgen een wit bord
Met zwarte letters
Op mijn gevel aangebracht
Mijn lichaam was
Onbewoonbaar verklaard…
Spitsuur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 96 Vreemde wereld
Toch, in een land
Te wonen waar
Je vanaf je
Allereerste dag
Leert dat je
Moet wachten
Op je beurt,
Netjes in de
Rij moet staan
In de winkel,
Bij trein of bus,
Zodat je letterlijk
Alle dagen van je leven
In de file staat
Tot je eind aan toe,
Want zelfs bij
De euthanasiekliniek
Tref je het weer niet,…
Retour of een enkel
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 269 hebben nieuw leven
handen en ogen gegeven
liefde op de wereld gezet
in eendrachtig werken
onszelf en talenten
naar de toekomst verlegd
in elkander bekijken
zal moeten blijken
hoe wij gaan sporen
ieder naar eigen bestemming
ver weg of dichtbij retour
of een enkel dat laten we vrij
maar naast het station
staat het huis waar we wonen…
op weg naar Openheid
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 231 Omdat we samen moeten wonen.…
Peultjes in een veel te ruime schil
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 Het afgegraven veen,
Water dat ontegenzeggelijk
Welde uit de bodem
Waar binnenkort mensen
Zouden wonen op steenworp
Afstand van de stad
Die gebukt ging onder
Een haast ondraaglijke last -
Onmetelijke ruimte met
Buiten, Binnen, Hout en Haven
Waarin mensenkinderen werden
Gestald als kiezels op het
Deense strand, als peultjes
In…
Vlucht naar vlindertuinen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 284 ben vanochtend opgestaan
en wilde naar de zon
was opgetogen toen ik zag
hoe licht van donker won
mijn vleugels zijn nog rauw van
kou vannacht en onvervuld verlangen
warmte moet mij nog behangen
met de kleur van onverwacht
wiek van bloem naar druppel dauw
een koud ontbijtje en dan gauw
mijn vlucht naar vlindertuinen
uren dollen en naar…
Voor iedereen die zijn moeder heeft verloren
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 336 Mama is nu een engel ze kijkt naar je van boven
Al heeft ze deze aarde verlaten
ze houdt je voor altijd in de gaten
Je bent nog steeds met haar samen
In je hart zal ze altijd blijven wonen
Ze heeft daar een heel bijzonder plekje ingenomen
Je moeder is niet verdwenen
Kijk in de spiegel jij bent het wonder
dat zij het leven heeft gegeven
Jij…
Ze is hier geboren
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 De vrouwen die hier nog wonen
hebben haar toen ze klein was
zien glimlachen om haar vrolijke grapjes.
De vele vissersbootjes
varen nog steeds aan en af naar de zee
bij de vervallen aanlegsteiger
waar ze dichtbij woonde
de vrouw die ik liefheb en
nu voor even is teruggekeerd…
zwerm
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 57 in de boom zwerven krijsende
spreeuwen van tak naar tak
door het wijd gespreide huis
waar ze wonen opgenomen
in een verward gesprek over
het uitgesteld vertrek
dan als na een schot stort
de trillende wolk vleugels los
een zwarte vlaag scheert over
laag na laag zwenken formaties
smal breed elkaar opdelend
overvleugelen ver weg vliegen…
Kustdrukte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 24 vanavond rond 10
een gaatje vrij
na een lange rij
de dag voorbij
toch op het strand
beland
aan de waterkant
ben je zo weer kwijt
het wachten al die tijd
heb je geen spijt
aan de kust
komt er rust
en levenslust
als wij straks lopend gaan
en nooit in die file staan
zien we het met medelij aan
en een tevreden blik
want hier woon…
Bij de rivier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 fluisteren
nu ze hier is, bij de rivier, die luistert
naar haar woorden van stilte en verleden
en in haar verdriet woont een mysterie
vol eenzaamheid en wereldleed
een gezelschap van droevige mensen
op weg naar niemand, nergens is er leegte
de leeghoofden hebben de ruimte verdoofd
met nog meer verdriet van droeve mensen
die in stilte willen wonen…
Het slot van de man van vroeger
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.337 Je schreef brieven naar
adressen waar hij zou wonen.
Je voerde gesprekken in een scheef
geparkeerde auto. Je wachtte op
antwoorden die niet kwamen.
Hij bleef gesloten als een rots,
volhardend in zijn volharding,
buitenkant met alleen buitenkant.
Hij was een slot dat niet meegaf.
Een buitenstaander voor het raam.…
In stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 Niemand woont hier, behalve
bed, tafel, stoel en bank,
in de tv wonen heel veel mensen
het is daar erg druk.
Maar hier staat het leven
op "mute", alles gaat gedempt,
want in het ruisen tussen woorden
vind ik een mooi geluid,
dat verder draagt en mij
zwijgend schrijft.…
Allemaal van mij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 De keuken en het brede bed
zijn van mama, Pippi en ik
wonen in heel het huis
waar alles op zijn plaats moet staan
ik ben er elke dag mee bezig
net als mama, en lief muis
Kees hangt aan zijn staart
hij kijkt mee en snuffelt
dan aai ik hem, dat vindt hij fijn
Ik was twee, nu ben ik zeventien
mijn kamer is van mij, en Trini
is van mij,…
in dubbel touw
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 458 ik speelde
sprong me rot
in dubbel touw
sloeg steeds
de zweep kapot
als hij niet
wilde tollen
we knikkerden
en kaarten met
sigarettenmerken
om de pot maar toen
ik won sloeg jij
ineens mijn neus kapot
en ik was
uitgespeeld in
onbezorgde dagen
dat wat jij toen
met mij deed begon
volwassenheid te vragen
knikkers tellen…
vervlieg de dagen die mij resten
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 314 ik ben vanochtend opgestaan
wilde naar de zon
was opgetogen toen ik zag
hoe licht van donker won
mijn vleugels zijn nog rauw
van kou vannacht en onvervuld verlangen
warmte moet mijn vleugels nog behangen
met de kleur van onverwacht
ik wiek van bloem naar druppel dauw
een koud ontbijtje en dan gauw
mijn vlucht naar vlindertuinen
uren…