Alle inzendingen over wonen

De meesten van hen wonen in landen met antieke waarheden om zware offers te brengen aan God niet wetende... het oude kerkelijke wetboek luidde, ware liefde behoeft geen betoog.…

Weet je waar de wolken wonen die hier rond de aarde gaan? Weet je hoe de bomen groeien, waar de mooiste bloemen bloeien, kan je dieren zelfs verstaan? Ken je van het licht de oorsprong en hoe nacht je dromen schenkt? Ken je uit het ver verleden wat de mensen elders deden, weet je wat de toekomst brengt?…

in de taverne van haar dichtwoorden kan ik wonen als hymne door seizoenen een lied van zoetheid verstild dat woorden nooit kunnen vertellen de stappen die zij zet uit het alfabet klinken zacht en soepel ik voel het in mijn ledematen wat ik niet beschrijven kan met dichterlijke moed ontwaken woorden relaxed aan de horizon dat is genoeg…

Nee meer, veel meer Beroofd, geslagen, weggevoerd Geketend, gefolterd, verminkt Verkracht, vernietigd, vermoord Als alle leed geleden is door allen die de daders zijn - zoals zij martelden de zielen leden zij hetzelfde leed - en smekend op hun knieën en biddend duizend jaar pas dan, ja dan misschien dat doders en gedoden dan weer wonen…

misschien wordt de dag langzaam warm vandaag en mag ik in zijn navel wonen wanneer bloemen uit het veld het landschap volladen met bestemming en een open gelaat soms ben ik dichtbij, sluit stilte in een omarming, is alles gelijk in vleugelslag langs wind en oude vragen tijdloos, zoals het begin vanzelf op huid, met dichte ogen…

Wij wonen niet eens samen in een huis, slapen nog niet in een bed, jij en ik. Toch kennen wij elkaars gewoontes, staan klaar om elkander direct de helpende hand te bieden. Jij en Ik zijn buren en daarnaast goede vrienden, eerlijkheid, vertrouwen en loyaliteit staan voorop.…

Ze huppelen door die nette laan Waar mensen met een vette baan Tevreden wonen op een kluit. Ze springen rond door buurmans hof. Joechei, joechei, ’t is in de mei! Geharkte aarde, dát wil groeien. De buren, in hun oudste klof Hebben geen dag meer onkruidvrij Terwijl die plantjes heerlijk stoeien.…

Soms kan het zijn dat ook dit schamel hart opnieuw wil gaan beminnen, tegen alle beter weten in, want enkel liefde telt en doet de aarde weer een huis zijn om te wonen.…

Vandaag wappert De vlag Frank en vrij En o zo souverein Glanzende zijde In stralende zon Ter viering van De eerste prijs Van de Poëziewedstrijd Van de provincie Groningen Die ik gisteravond won Inspiratie: Eerste prijs Provincie Groningen categorie Poezie 18 jaar en ouder, uitgereikt door burgemeester…

Sinds tien jaar woon ik in ‘dit huis’ En meestal ben ik wel tevreden. Mijn stoel, mijn bed en het verleden Zijn dragende muren van mijn thuis. In het begin waren wij samen, Zij was mij voor, en ging haar gang. Nu lijkt een dag zo leeg en lang Zij was voor mij de heldere ramen Met vergezicht op mijn gedachten.…

Laat geen verschroeide aarde na, waar niemand nog wil wonen maar breng wat warmte in de tijd opdat in liefde iets gedijt, wat door de eeuwen heen zal komen.…

Ik loop hier op een boulevard het zou zomaar overal kunnen zijn Waar jij woont, waar ik woon ik loop hier op een boulevard Mist en zon, stof en zand ik hou je stevig bij je hand zon en mist, zand en stof het zou zomaar overal kunnen zijn Het lijkt hier altijd zondag mijn hoofd is bij de sterren mijn gedachten bij de maan waar jij woont…

sportevenement van stand Zwemmen van de Griend tot het Gouvernement en retour Overal publiek op de loer Dan fietsen 180 km lang Bunde, Sittard, voor de Cauberg zelfs niet bang Fietsen met aerodynamische helm en gesloten wiel Hoop dat er niemand viel Tenslotte een heuse marathon Het was Bas Diederen, die uiteindelijk op de markt in Maastricht won…

zit je stil even onbewogen Ik heb met je te doen jij bent -zeker- zo bevlogen als 'n dichter over z'n gedicht de taal woorden en zinnen Jij fladdert van bloem tot bloem dat is,wat je noemt: 'n zonnig leven Je woon - of verblijfplaats is me onbekend vandaar m'n mededogen Ik herken je zoektocht naar de nectar van het leven…

hout weer mensen maken heb gespeeld met kleuren en patronen alleen de handjes zijn misschien te klonen jouw ogen spraken in de taal die mijn vingers ook hebben bewogen jij was er altijd helemaal wat rest zijn de decors in achtergrond zoveel gordijnen waar ik je vaak verlaten vond kom maar thuis waar we als echte mensen wonen…

Als ik dan toch de bodem moet bereiken van die eindeloze put in armoe en ellende dan is het omdat ik in jouw hart woon met alle vage woordenwisselingen die mijn humeur hebben beïnvloed er zal ook geen brief komen die zal getuigen van mijn verdriet want jij kan niet meer lezen in het zwijgen van jouw graf misschien een gedicht een poging…

Tegen al mijn vooroordelen, binnen de grenzen van mijn schedel, Binnen, waar ook mijn idealen wonen. Buiten, daar blaast de wind, de laatste bladeren van de bomen.…

Alleen in mijn gedachten kan ik wonen, niets daarbuiten geeft mij onderdak - Ook al kruipen er wormen door dit brein, en weet ik niet wat ik ben vandaag - zeiksnor of twijfelaar, misschien wel zanger zonder luisterend publiek. Er kruipen wormen door dit brein en misschien ben ik wel gewoon ziek, wie zal 't zeggen?…

stem was niet normaal zo mooi, zo lief, Mariska was haar naam ze heeft het, ja, ze is het wel schat, ik ben jouw grootste fan voor jou vlieg ik in vuur en vlam ik wil je hier nu op mijn bloemenbed haar wapens zijn haar kristallen ogen daarmee maakt ze iedere man zo gek ook aan verbeelding heeft ze geen gebrek haar dromen komen in mij wonen…

Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk strijdt om zielen. Niemand gaat verloren. God waagt niet. Eeuwig branden, eeuwig loven.…

geluiden waaien aan de wind verdraagt de tonen ze vertellen hoe het ons vergaat in werken en met wonen soms lijkt het een orkest waarin de haast het ritme pakt dan zijn de trommels op zijn best de rest is even weggezakt ineens is er die aria.…

Gravend voor een nieuwe boom vind ik botten in mijn tuin die geleefd hebben waar ik nu woon in een huis als het mijne misschien wel hetzelfde aangekleed met vlees twee ogen en een mond een onbekende zoals de buurman met zijn wilde haren in badjas voor het raam zoals zoveel mensen personeel en passanten mensen die het druk hebben…

ze doodden beren knotsten met elkaar de winnaar kwam aan zijn gerief won een anders lief de sterkste liet zich ook behagen zijn heldendaad werd door een zwakkeling heel kunstig voorgedragen die minnestreelde zinnen en in hun roes van alkohol en macht maakte hij heel zacht de vrouwen dol en zong voor hen mijn snoes zo paarde…

Wandelen door de oude beukenlaan Waar 200 jaar oude beuken staan De tijd is van ze af te lezen Je wilt er zo graag wezen Een innemende sfeer van ritselend blad Waar een reegeit je even vergat De sierlijk gevormde takkenkronen Waar bovenin nog boommarters wonen Gaten in stammen door de natuur uitgediept Een zwarte specht heeft er al menig…

Daar achter de bergen moeten mensen wonen in fantastische steden Opgestapelde huizen torens in zevenvoud in de rivier, onwerelds rijk van het goud dat zelfs stroomopwaarts aanslibt op de stenen waar vlinders blok na blok bloempotten vinden, en blad voor de rupsen, hun kleuren een schitterend patroon een vertrouwd geheim dat het…

Sven Kramer won altijd met groot verschil. Ik vroeg hem laatst hoe hij steeds onbetwist geen schaatstoernooi kon rijden zonder prijs. Hij zei: “Eerst blaas ik stevig in mijn bril totdat ik niks meer zie door al die mist: zo kom ik goed beslagen op het ijs.”…

Het wachten is nu op een regering met verstand, zodat ook de jeugd kan wonen in dit land.…

Papa deed het ongemerkt Ik was zijn prinses hij vervulde al mijn wensen en ik had niets door We gingen in Frankrijk wonen Ik had niet veel te doen naast mijn lessen, tijd genoeg voor Eddy, een leuke jongen Ik had de leeftijd en ineens ging het snel de verloving, het geheim van de ringen, kleermaker, kapper en dan eindelijk de bruiloft…

Ik ga in taal gekleed en woon in louter woorden, omhulsel van de tijd die mij zo toe behoorde.…

Er was eens een eendje Die was geheel in z’n eentje Het was zeker geen lelijk eentje Want op mooie beentjes en teentjes Waggelde best een zeer mooi eendje Maar hij was wel mooi in z’n eentje Toen kwam de wedstrijd Voor het mooiste eendje Dus ging hij in z’n eentje En won de eerste prijs Nu is hij niet meer in z’n eentje Want iedereen…