Alle inzendingen over zaaien en oogsten

Langzaam loopt de dag leeg op de vage grens tussen vloeibaar en de zoom van het begaanbare nog eenmaal vul ik mijn hoofd met het jongste van de schemering De schakeringen van de hemel etsen markeringen in mijn hart een schaduw verdrinkt in duisternis de ongepolijste ijle waterdampen hangen stil in stervend blauw Het slapende water raakt…

zeggen hoe het niet meer moet met je grote mooie hoed dansen in het hoge riet meneer de vuile hypocriet want je woorden snijden laten mensen lijden je mes staat weer op scherp in dit gevoelig onderwerp je laat je eigen wereld draaien door roddels rond te zaaien maar je oogst kan wel mislukken en dan kan je rotte appels plukken gelukkig…

Leef het leven zoals het je aan komt waaien het oogsten komt pas na het zaaien.…

Ook ik ben door de Russen haast gehackt Ze wilden een eng virus installeren En zo mijn versjes stiekem kopiëren Natuurlijk heb ik dat op tijd ontdekt Er komt bij mij geen Trojan Horse naar binnen Laat Poetin zelf maar eens iets leuks verzinnen!…

Mijn kind wil ik strelen Mijn akker wil ik zaaien Mijn graan wil ik oogsten. Ik wil met jou delen De liefde die je niemand gaf Maar hak niet mijn voeten af. Het hakmes viel, Haar handen vielen neer. Een Blauwhelm keek toe Naar verluid.…

Waar de wind altijd zal waaien, je niet oogst zonder te zaaien. Waar zwart-wit het altijd wint, zelfs vóór de kleur begint. Daar ben jij: In dat land, ergens ... aan de overkant. Waar niemand je hoort, en niemand je stoort. Hoe koud is de eeuwige dood en weg de kansen die je had, die het leven je ooit bood.…

Voor mij zal het papier thematuin blijven Ik zal er zaaien, oogsten en verdwalen In een klein theehuis schenk ik reisverhalen Een inktvijver toont takken met olijven Het onkruid zal mij vaak tot wanhoop drijven Ik zal The Poppies van Mccrea vertalen Een eigen Flanders Field zal ik ompalen Waarboven leeuweriken psalmen schrijven Amor en Psyche…

de wereld, de wereld gegoten in beton met hier en daar een perkje voor het altijd aanwezige groen ik zaai maar het oogsten markeert geen zomer op de kaart, het vliedt zoals mijn jaarringen door de tijd waarin ik eens in ‘ verleden mijn naam in had gekerfd viervoeters vissen vogels, het ademt de verbintenis van het begin tot aan…

letters en mijn zinnen groeien uit tot magistrale strofen de lezer oogst dan een gedicht dat bloeit tot poezie naar zijn vermogen stompjes op het toetsenbord voordat het scherm donker wordt heeft de kritikus mij al vermoord…

Nog schraalt mijn oogst het onrijpe koren en staan schoven ongehuwd tegen de wind te leunen het kraken spreekt van ergernis in een tijd die nooit meer heelt, en zonden zonder bouwwerk als los zand zich ruwen in mijn stem nog spreek ik volle dagen en serveer mijn koele blik in ogen die me vragen waarom ik…

Het kind bleef achter op een leeg veld maar zal nieuwe woorden zaaien waarin de zon schijnt. Ze zal gelukkig zijn en met muziek oogsten.…

herfst guurt in koude vlagen regen kilt de bomen leeg licht verdonkert traag de dagen winter schrijft een witte veeg ik voel hoe wind de bomen geselt aarde in zijn kaalheid schoont droom de hitte van de zomerzon als voorraad licht en warmtebron heb een rijke oogst ervaring te zaaien in een volgend jaar aarde gaat in groen verwachten…

Wij dragen onze dromen: in tranen zaaien, oogsten aan de overkant. Uit: steeds weer exodus, p.11…

De Oogst van wat gij hier mocht zaaien, Zult gij in de Hemel maaien, Als gij neerknielt voor Gods troon; Als uw naam, met Englenschrift, 't Levensboek wordt ingegrift.…

ik zaai voel groen en ruik al bloemen ik proef geloof het gaat gebeuren zaaien is beginnen geloven in een wonder ik zoek de grond voor mijn ideeen ik zie ze groeien voor wie passeert en denkt "wat mooi"…

Het zaad waait mee met alle winden, de oogst wordt wereldwijd verwacht, de vruchten zullen ongedacht op alle plaatsen zijn te vinden. De sikkel slaat het staande koren, de tijd is rijp en vol de oogst, de aarde prijst U op het hoogst, het eeuwig danklied wordt geboren.…

winden waaien over akker zon staat niet meer op haar hoogst regen tikt mijn wereld wakker na het zaaien zal ik maaien wat ik heb geoogst tere bloemen snijd ik dierbaar droog ze leg ze naast mijn bed maar van wat ik ook geplant had is een kostbaar deel geplet ruk de wortel van het onkruid niet in wilde woede weg nagels breken tranen wreken…

Het grootste geluk meet slechts een halve meter uit liefde geoogst…

En in het aarzlend ochtendlicht staat altijd nog die boom die nimmer voor het gewicht van haar appels is gezwicht…

boerderij, iedereen vroeg uit bed Een stoffige wolk hangt boven het veld Opschieten, er wordt onweer gemeld Al die bedrijvigheid brengt ook gezelligheid mee Even snel samen een kop thee Als alle koren is geoogst, pikken vogels nog een graantje mee Iets wat vroeger de jeugd deed Het oogstdankfeest komt er dan weer aan Om even bij een goede oogst…

ze pikken allemaal een graantje mee en oogsten maken brood wel om te breken niet om te delen nee iedere homp verheft hun status ze groeien boven alle gewassen uit…

Koren schoof buigend langs de einder opgesteld onlangs gewassen.…

De alleenstaanden en afgevallenen deed ik samen in de pan, kookte en zeefde ze, dronk het zoete sap De trossen, vast, als families, knipte ik in drieën, legde ze op een schaal deelde ze uit…

Je plukt de woorden van mijn boom zonder schroom Zaai je mijn glimlach…

Meningen zaaien verdeeldheid, dus doe gewoon -- iets wat nuttig is.…

ik bloem onuitgesproken woorden aan elkaar en geef haar dit boeket dat nog geurt naar het korenveld waarin we vrijen met de zomer de papaver houdt nog zijn rode blaadjes en bewaart net voor de oogst mijn jeugdliefde mijn stille droom mijn intiem verlangen hier op het slagveld uitgedorst, doodgeklopt omgespit en begraven ze legt de…

bij elke stap werden wij zwaarder alles was nat en klei alles triest net als wij wij waren die regen wij waren die angst ons zijn was niets die avond zaten wij als schimmen om de tafel slechts de fles ging rond zo in duister en stilte voelden wij de honger naderbij…

't Is Oogsttijd. Ginds in 't donker woud verscholen, Bespiedt de Dood met gierig oog het veld; Reeds heeft zijn hand de zeis omkneld, Geen rijpende aar blijft voor zijn oog verholen. 't Is Oogsttijd. Zie hem grijnzend nader treden; Hij heft de arm, en de aren vallen neer; Zijn buit vermeert zich meer en meer, En halm bij halm…

Je treft het met me Je hebt mazzel Vandaag heb ik een goede dag Nu eens niet alles wat mij teveel is Geen opgejaagdheid, geen irritatie Zelfs geen zelfbeklag Bijna geen twijfels Veel minder zorgen Ik zit wat beter in mijn vel Pluk nu de vruchten Waardeer mijn vriendschap Wellicht wacht mij morgen weer een hel…

alles is gezegd nu raap ik nog jouw woorden zoeter en rijper zijn ze dan bij de eerste pluk maar ongeschikt voor nog een winter…