Alle inzendingen over zachtst

Wat is het dat zich in mij roert en groeit, Is duur de zachtste adem van de tijd? Waar kan ik anders zijn dan in het leven? En in mijn eigen oerknal ingewijd? Mijn tere huis verdort, daarbinnen beven dromen van zon, van licht en regenboog, In ieder oog groeit al een ander oog dat hiervan van geluk niet meer zal weten. Hier ben ik.…

veel lief op papier over haar, die ik na jaren nog bemin En schenk haar dat met veel plezier dit gebeurt al, sinds ons prille begin Haar leeftijd.. zal ik niet verklappen wèl dat ze rap op ’t aanrecht springt; In winkels klimt zij zo op schappen terwijl niemand haar daartoe dwingt Nu nòg ‘t meisje van mijn dromen lippen, zachter dan ’t zachtste…

cirkel van het geluk, het weten, het breken en dan bedacht ik jou en het stille samenzijn wat hoorde ik, de schrijver die zo het voelen wilde verwoorden met hart en ziel het leven deelde met velen die lazen in de wereld waar liefde vergeten leek maar nooit was want ze prikte in mijn vingertoppen op sluimerend papier en dan schreef ik jou in het zachtste…

steeds meer spannende records na de warmste zomer en de zachtste winter nu het warmste voorjaar heerlijk toch zomer in april de terrassen zitten gezellig vol dat is goed voor de horeca strand wordt tenminste gebruikt is anders toch maar nutteloos zand alleen de zee is nog te koud daar moeten ze nou iets aan doen gewoon wat meer kerncentrales…

lief genoeg hij wil woorden die ronken ik zeg: de langste lange twinkelhaar lief de zachtste haar waarmee ik je omwikkel van top tot teen een glanzende haarhuid een doorzichtige haar want ik wil je zien dat vindt hij wel een heel lange haar hij wil woorden met waarheidswaarde ik zeg: een lange zachte woordendraad lief een fluisterdraad…

Jij bent het trouw aanmoedigend publiek van mijn gekleurde blokmuziek, voor jou speel ik vandaag mijn zachtste kleurenlied. Geschreven bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn boek dat rond eind 2010 zal verschijnen.…

TOT DE LIEFSTE Na de winter is jouw huid witter dan karnemelk wit Naakt ben jij zachter dan de zachtste poedersneeuw Jij geeft mij volop te drinken uit jouw glazen, jouw vat gekreun, ingehouden zuchten jouw nagels graven zich in Jij wenst verhalen over oceanen zeestromingen en waarom wij op elkaar zijn uitgelopen voorbij het smeulend…

ruggegraat, in de laatste nerven wordt het koud, schors ligt overal, vermengt zich met druppels bloed, gemorst mengsel kan het verval niet dichten en kan met tranen de gewonde smart niet verlichten, stroomt taaie hars uit iedere knoest, blijft het karakter onafhankelijk en onverwoest, verwerkt tot geschaafde planken, het hart bekist het zachtste…

Balkanmuziek, laat me meedrijven, ver, ver weg van mijn duinen, van mijn zachtste stranden, de boulevard, de schuren, de Hollandse bollen die broeien, die zich verbergen voor mij neem me mee, naar je kruidige bergen, droge havervelden, naar jouw gezichten vol groeven, je klare water, mag ik meeglijden op je fluit, je viool, meezinken…

zomaar droom maar laat je ogen kijken langs je wimpers schuin omhoog de laagste takken wuiven naar het mos het zijn de zachtste plaatsen in ons bos mijn hand nog warm van het rijden geleidt je naar de open plek daar dansen de gedachten omdat ze niet meer hoeven wachten hier ontmoeten zij ook andere geesten gedachten kunnen zij natuurlijk…

Avonden keren terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze uur, waarin ook de hazen ruimer ademhalen,het schemeruur verzamelt uilen,hun geroep op de zachtste treden van de nacht, de wind verlegt haar schreden in de trouwste tonen in de smetteloze vacht van veulens bij een waterbak koppen bij elkaar, ogen kool getint…

I In Canada trok men een beerput open Toen de politie zocht naar cannabis Omdat die drug ook daar verboden is Je mag het er niet kweken of verkopen De dieren maken daar het werk rendabel Een beresterk verhaal, of toch een fabel? II Er werd een kwekerij bewaakt door beren Die erbij stonden en die ernaar keken Voor de politie een waarschuwingsteken…

donkere aarde een lichaam dat leeft met huid en haar een taartje dat naar alles smaakt een wijnglas waarin de ganse zomer zingt jij wil een lege schelp vol golvende baren een broekzak waarin de wereld kan een waakvlam die voor altijd brandt een liefdesuur dat eeuwig duurt jij wil een stamelende mond vol zwijgen een streling zachter dan je zachtste…

De avonden keren terug naar oude waarden, kikkers paren in hun glorieuze uur, te vroeg voor nachtegalen waarin de hazen ruimer ademhalen, in dit schemeruur verzamelen uilen spitste geluiden in de zachtste en zoetste treden van de nacht, de wind verlegt de schreden in zijn de fluwelen mantel bezielt door zijn omfloerste macht.…

Het werd een ritmische spel op het linnen die de golven zingen liet in het getij van eb en vloed, je had al gewonnen voor je was begonnen, passie verpakt in felste tinten en het luiste oker die zich om je vinger draait, je gebruikt beider handen in de perceptie van je karakter een rusteloze signatuur bespeelt het zachtste dons…

bestaan Knopen leggen met je vingers Jouw aanraking een zegen voor mijn lijf Je gezicht ‘t evenbeeld van een rode roos Vol bloeiend in de zomerzon De zachtheid van de blaadjes Je voorkomen grenst aan perfectie Je haren van herfstbruine kleur Deinend als golven op een rustige zee Je haren strelen zachtjes mijn gezicht Een streling met het zachtste…

toen we werden binnengehaald met champagne die we dronken uit te duur betaalde glazen we kregen bloemen van de zachtste zijde maar bovendien was er die glimlach die vanaf de stad naar hier reisde het aanmeren riep een stoet van vreugde op met dansende cijfers die het perkament kleurde met idealen en vertrouwen - doch het vaarwater vertroebelde…

Van zo hel een luister Houdt geen minnewicht; Slechts in schemerduister Wordt het zachtst gefluister Ons het zoetst gedicht!...…

Druppelsgewijs Drop, druppel, drup Een vleugje van het zachtste aroma rozen, meiklok, jasmijn en afgereden gras Zoete lenteliefde verlegen blos ... Parfum die daarnet nog in de kamer hangende was. Een glimlach verdwaalt rond mijn mond. Een moment omgeven door vloerse nevel.…

' Het werd, op z'n zachtst gezegd, een hachelijke onderneming.…

Wie zou 't leven dragen Met zijn heil en plagen, Met zijn lang verdriet, Zwol, na zoveel kommer, In een dal vol lommer 't Zachtste rustbed niet? Alles is verschijning, Alles is verdwijning, Op de levensstroom.…

Piano nee, ik speel niet meer piano de zachtste, zoetste klanken bewaar ik tot je bent verast sluip de huiskamer niet uit blijf bij me tot het niet meer kan laat mij je strelen met mijn ogen en mijn vingers de toetsen raak ik wel weer aan voor zachte, zoete klanken en uitgeschreeuwd verdriet als jij er niet meer bent VI.…

(*Mooie dochter van de sterren) SHENANDOAH (2) Tijdens mijn leven stroomde ik soms over En bracht ik aan mijn oevers schade toe De oogst was op zijn zachtst gezegd dan pover De kolonist wanhopig, boos en moe Niets te vermalen had de molenaar Gelukkig waren er vlees, vis en kippen Een kleine voorraad meel stond denk ik klaar Het water…