Netgedichten

netgedicht (nr. 70.175):

Tot de liefste

TOT DE LIEFSTE

Na de winter is jouw huid
witter dan karnemelk wit
Naakt ben jij zachter dan
de zachtste poedersneeuw

Jij geeft mij volop te drinken
uit jouw glazen, jouw vat
gekreun, ingehouden zuchten
jouw nagels graven zich in

Jij wenst verhalen over oceanen
zeestromingen en waarom wij
op elkaar zijn uitgelopen voorbij
het smeulend hart en tranen

Wij worden wolken en de wind
zal ons dragen naar het land
waar zoet het zout vervangt
regen naar dorstig land verlangt

Jij begeeft je in wat 'de kleine dood'
wordt genoemd een beetje sterven
bijt en zoent mijn keel, bloed spat
rond, zuig zoent en heelt de wond