Alle inzendingen over zielen

zijn de schoenen de hakken, een trommel Op het zingen -de keel opgezet- ben ik gek het is voedsel voor de ziel.…

Adrenaline stroomt door lichaam en ziel. Opzwepende opwinding van verrukking. Liefde komt tot bloei.…

ze scheurden mijn ziel en mijn lichaam uit elkaar we transformeerden in twee doornige entiteiten verwerden tot overwoekerde verhandelde eilanden waar striemende pijnen smeulen we moeten klein beginnen zachtjes landen in jouw serene onbedorvenheid?…

hoe uit niets verschijnt samenkomt en uiteenvalt schemer die vooruit werpt stilte die doorsnijdt, een vliegtuig dat verhoudt tot lucht, lachend zonder aanleiding, de ziel die wacht op een hongerbruid terwijl na vandaag niets wederkeert tot morgen afgelegd als weg en na gedane zaken weldra voltooid…

steil boven de cassave akker explodereert de zon ziel en lichaam scheuren uiteen in doornige entiteiten striemende pijn overwoekert haar geschonden lichaam tergend traag kruipen de minuten tegen een steile helling tijd heelt geen wonden…

In ziel en hart. Dit moment beleefd. Door vlammen en vuur. Huid tegen huid. Tussen tong en lippen. Een zuchtend geluid. Ik bibber en beef. Ik neem en ik geef. Tussen passie en strijd. Ik voel dat ik leef.…

de schaduw van de rand van de hoed viel op zijn gezicht voorbij gelijk en ongelijk droeg hij zijn gekneusde ziel op vleugels naar het open veld voorbij papier en lawaai wist hij dat de gewatteerde handschoenen zijn val niet konden breken hij keek in de verte alles werd hem duidelijk…

Wanneer het lichaam slapen gaat, de ziele toch niet slapen laat, Maar waken* tot U alle tijd, die aller zielen Vader zijt. Totdat het aardse wederom in zoete slaap ter aarde kom, de geest in volle zaligheid daar haar de rust is toegezeid. - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - * wakend opzien…

de eigen geest tol voor de hemel vraagt: - Ik zie me uit vuur en bloed en zweet geboren, Mijn ziel zwerft wenend bij het morgengloren, Een roetvlok duizel ik op wilde wind!…

Leer ons zelf, met ziel en zinnen Boven alles U beminnen!…

Mogen liefdes gouden uren Die uw ogen zijn vergeten Tot één glans van hemels weten, Zó uw witte peluw vuren, Ziel mijn ziel, waar uw gezicht In zijn laatste glimlach ligt!…

het word geschreven in je ziel. met watervaste stift zichtbaar voor jezelf. zichtbaar voor een ieder die het wil zien. het is niet uit te wissen. wat je ook probeert.…

Langzaam dringen de woorden uit de e-mail tot hem door zijn moeder in de laatste fase van haar veel bewogen leven met schizofrene man en idem zoon wil hem nog wel liefde geven hij leest de brief met ingehouden tranen emoties die wellen uit 't diepste van zijn ziel het onrecht door de mensheid aangedaan maakte dat hij voor de dierenwereld…

De ziel heeft nog geen toevluchtsoord, staat te wachten en bengelt aan een los koord. De toekomst zal moeten uitmaken of hij bij het hart en de ziel zal geraken. Blijven ze in een web van ongenoegen steken.…

Donker was het onder een hoge den duisternis heerste altijd in haar hart Ze was van zichzelf geheel geen fan onder de den schreide zij haar smart Kilte heerste rond de kring om haar koude voelde ze en de eenzaamheid Op haar ziel bloedde een open blaar van het meisje wat zich vaker snijdt Somber woonde in haar moede ziel verslagenheid beheerste…

Blosloos ze ligt, als met gevouwen zwingen; Volkomen wel in hare nacht volkomen; Mijn ziel, die nochtans kent veel duistre dingen, En veel nacht leed om vele levensdromen; Zó, helder-klaar aanhoort ze in 't onverstaan 't Koele gekraai van een ontwaakte haan.…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

Voor altijd rust de ziel van Willem Barents'zoon, in de 'ik' die nu behouden woon. Geen weg terug zo ver van huis; een behouden ziel voelt zich overal thuis.…

De lente laat nog op zich wachten maar verliefde zielen die reeds smachten daar weet Valentijn best mee raad als ge zijn feest niet overslaat. Schenk een roosje, schenk een hartje strik ze met een lintje saam en schrijf daarop uw beider naam zo bloeit weer de romantiek en brengen de verliefde zielen op Valentijn hun mooiste liefdeslied!…

Kristal raakt de ziel in een mythische reis naar de top. De godin draagt het leven in haar hart waar groei de stilte draagt. Ervaar het binnenste van de aarde. Herinner het eiland van naam, betreedt het heilig land of ga op in de nevelen der vergeten tijd.…

Jij trut jij bent een dief Jij steelt harten en doet maar lief Hoe kan dat gebeuren en zo zijn dat mijn hart nu gebroken is, het doet zo pijn Jij was mijn alles, mijn schat mijn ziel Jij was mijn eerste waar ik voor viel Maar nu, is alles afgelopen Jij dief, ik kan nu alleen maar hopen…

storm van wolken flarden in mijn hoofd gevoelens kolken van verstand berooft storm van woedende vlagen berovend mijn verstand kan het niet meer verdragen woede krijgt de overhand storm van onredelijkheid en haat neerslaand tegen de spiegels van mijn ziel voorbij de goede raad nu niet meer subtiel…

Een simpel woord van leniging het enigst, wat ik heb gevonden, waarin mijn ziel uitwenen ging "vergeef mijn zonden."…

Oppervlakkig koud een op een voetstuk geplaatst brons straalt bij voortduring warmte uit de liefde van een hand wil graag de ziel bewegen die met de tijd in ‘t brons bevroor als een verbeelding van het eeuwige leven wee de streling langs de huid je zult je vingers branden…

Door de beslagen ramen Van je ziel Gluur je naar de toekomst Geen toekomst voor jou Je nam mijn hand en bad Jouw ogen in de mijne Gluren door mijn ogen Naar mijn toekomst Ik leef door En soms lijkt het Alsof jij door mijn ogen kijkt Naar iets wat jij nooit zult zien…

Gedachten langzaam sterven, in een nutteloze droom Als woorden zonder ziel, in een constante stroom. Dan ben ik niets, en blijf ik stil. Niets dat ik kan, niets dat ik wil. Bewegingloos, van binnen diep verward. Herinner ik me slechts, het eindeloos verlangen, in mijn hart.…

Dieper ligt jouw ziel, verborgen onder het ontastbare, stof. Woester dan de zee, meer kracht bezitten jouw woorden die hun teleurgang vinden in het geruis van het nu Hard is het zachte onthuld in zijn zijn en willen zijn.…

schrijf je gedichten op de blinde muren van mijn bebloede hart zie de gezichten uit verloren uren van mijn verdrongen smart hoor de verwijten in stiekem gefluister achter vele handen voel het verslijten van mijn ziel in 't duister dicht de dunne wanden…

Haar gebeeldhouwde lichaam, bewegingsloos en bleek een sierlijke kaars, eens flikkerend als levend wezen ontdaan van de vlam die eens de hele streek verlichtte, maar nu, zonder te genezen het beeld voorgoed vervagen ziet het dansend licht verliet haar ziel, ligt roerloos aan haar flank zo doelloos slank.…

druilend langs de wangen van je ziel maak ik je huid vochtig van verdriet getemperd door een zonnestraal fluister je te weten dat ik er ben mist vangt zwijgend mijn onzekerheid en verzoekt genezing van de pijn maar jij die lief hebt voelt mij niet toch luistert je hart naar rode tranen…