Alle inzendingen over zielen

Jij bent de uitdrukking van mijn ziel en van mijn dromen, van mijn verlangen en van mijn woorden. Ik vind net zo goed mijn thuis in jou als jij in mij. Vervreemding is een macht die ligt versluiert en houd je af van je echte kracht. Stilstaan op de wind is de toon waarop alles wacht.…

ik liep op glas wist niet meer wat boven of beneden was met wanden vol doorzichtigheid zo dat buiten binnen kwam ramen in verleden tijd botste niet meer met mijn spiegelbeeld dat was gekleed in transparantie gaf alles bloot zag eindelijk mijn ziel ontluiken bloeien in de moederschoot…

ik kan het geluk toch niet schaken als het sterven me niet past, het frivole van een vlinder me niet meer raakt de dood draagt witte schoenen in een vluchtig gebaar, het kijkt niet terug maar leidt me langs het leven en verdicht mijn ziel met roze wijsheden rijp zijn tussen woorden die raken…

Geboren in mijn hart, gewogen door mijn brein worden woorden die ik spreek geschreven met mijn hand tezamen tot één geheel uit het diepste van mijn ziel gevoegd tot een gedicht.…

stilte maakt van zwijgende woorden een snoer van gebeuren ogen schieten vuur armen gesticuleren het onzegbare drama je verbijt de pijn die snijdt door je ziel op de plaats van verlaten waar de tijd als wit laken het stille lichaam bedekt…

ik heb je gebeeldhouwd uit weerbarstig graniet je lichaam contourde maar verder kwam ik niet boetseerde je later in klei door zachtere lijnen kwam jij dichterbij pas met glas kon ik de vormen in volmaaktheid bepalen de breekbare transparantie van jouw ziel laten stralen…

Voor een tango heb je een reden nodig, ziel, een vurig hart en mystiek. En wat heb ik nodig als kijker, tranen in mijn ogen door de ontroering van een twee-eenheid, gepassioneerd bewegend in alle toonaarden van de compositie!…

in het wit dicht van het licht dansen letters met de adem van haar ziel het lijkt alsof in het heilig vuur de laatste steenresten verbrijzelen er glimlacht een wind warme tranen van verbonden zijn ontvankelijk rijgt ze letterparels tot een woord fluisterend noemt ze het liefde…

bedwelmd door liefde, jouw hongerige ziel heeft mijn temperament aangewakkerd tot ongekende hoogte de gevoelens die jij liefde noemt hebben mij echter aan het wankelen gebracht het zijn de naamkaartjes die jij er zo graag aan hangt. liefste, lief, liefde voor altijd jij ik wij samen is dat wat ik wil ..…

Veni: Je kwam met de elegantie van een gazelle Je maakt van elke beweging een dans Vidi: Je ziet met ongewone intensiteit Jouw ogen zijn de antenne van jouw ziel Vici: Jouw hart stuurt jouw handen aan en geeft ons de wereld terug…

Nee, spreek mij niet van dood en al dat zij wanneer dat moment daar is geen ziel die dat horen wil, die gevoelig is voor daar de dagen zullen blijven overgaan in nachten, en zij die achterblijven steevast zullen blijven draaien in al om bekende cirkels waar ze niet van af zullen wijken wat rest is de angst…

Vele tranen, een leemte in de ziel en verdoofd elk gevoel. Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Heb geprobeerd hard te zijn, Een echte man die vooral stoer Wil overkomen, zodat anderen Mijn verdriet niet zien - Hoop alleen dat ik geen Eelt krijg op mijn ziel, Doordat ik mijn gevoel Voortdurend wegduw, Gevoelens die ik onder Mijn eigen regie juist Mondjesmaat wil binnenlaten…

Voor die toevallige passant Die, zonder het te weten, Volledig uit koers geraakt is En een ziel aantreft die niet Weet waar hij ooit gewoond heeft, Laat staan het lichaam nog duiden kan Dat hij ooit bewoond heeft?…

met zijn modderpoten trapt hij op haar hart grof en onzorgvuldig neemt hij haar ruimte af langzaam raakt zij adem kwijt in haar benauwenis haar ziel schreeuwt om bevrijding in dit grauw gevang tot op een dag zij vlucht uit die gevlochten kooi beurs geslagen komt zij aan bij lotgenoten…

vandaag onder het sterrenblinken dacht ik aan een lied oud en onnozel met niets om het lijf hangend aan een gedachte we zongen en we hoopten op iets beters dan dit niemand ziet meer de kaders van de leegte van de dagen vol dingen en het ontbreken van een ziel onze tijd is loos…

Wie schuilt er in de mensen die eeuwenlang in God geloven in de bloemen en het verwelken in vrede en de zegen van boven wie helpt ons verder strijden om de oorlog te vermijden is het een geest, een ziel of een verlaten hersenschim als alles toch een einde kent gaan we weer terug naar het begin.…

je ziel ademde toen je het licht vond uitbundig ploffend geel viel door de wolken op de korenvelden tegen de heuvels je ving het bevend licht dat teder reikte naar het zachte groen van de bloeiende aardappelplant je schreef: ik ben geheel in een stemming van haast al te grote kalmte…

Opdat de ziel luistert aandachtig. En alles wordt gezien als waarachtig.…

Rozenkrans Tederheid Gevallen ziel Ontmoetingen Wachten Langs de straat Mensen die spreken in de bus Wees paraat Bliksem Tussen mensen Regen die stroomt Even de stilte Dan gedroomd Dat alles goed is Dat het leven een reis is Met de bestemming ongewis…

het elkaar leren te verdragen in ons anders zijn is niet alleen van nu maar tijdeloze opgaaf het betekent niet elk gedrag te accepteren respect veronderstelt inzicht in wat elkaar aangedaan wordt angst en haat zijn verwoestende manipulerende raadgevers zij vreten onze zielen op verscheuren mensenharten…

En wijder sperren Zich ziel en zin, Nu ver de sterren Ontvonken in De onbetogen Azuren hoge... Klaar als de ogen die ik bemin!…

dit leven voelt als vijf levens en is nog niet voorbij er komen er nog vier, misschien wel vijf nog bij en samen met de levens van vóór dit leven en de levens van hier nog na, wordt dat een hele brij ik vertrouw erop dat mijn ziel de weg weet dan kom ik vanzelf ooit thuis bij mij…

gun me mijn dromen wil bij je komen zacht en lief je strelen en helen wat een ander in je brak weerloos als je was toch nooit je ziel gegeven dat ultiem moment heeft hij nooit kunnen beleven laat me binnen want jij bepaalt vanaf vandaag hoe wij opnieuw kunnen beginnen…

In mijn trouwe vriend Willem, woont de ziel van een wolf. Wolven leven onafhankelijk en loyaal. Ze hebben heimwee naar de wildernis. Naar het zonlicht en de volle maan. Naar de liefde van een wilde vrouw. Niemand weet waarom ze huilen. In vriendschap zijn wolven eeuwig trouw.…

terwijl gemiste zielen tranen doen ontspringen zoemt een mug koert een duif is de zomer waarin je kunt vergeten nog tranenver weg je drinkt de zon je eet de tijd maar het glas blijft halfleeg het bord slechts vol met kruimels…

Zomer kom en laat de zon haar ding doen met haar zonnestralen, verwarm mijn hart, verzacht mijn ziel, verlangend naar morgen, een zomer zonder zorgen.…

En nu is het genoeg geweest Hier eenzaam in de kast Waar ’t leven mij niet past En de leugen niet geneest De vinger op de zere plek Is anders zijn dan anderen Maar zonder dat mijn ziel vertrekt Zal mij dat nooit veranderen Ik kom eruit, een trotse zoon En veeg voorgoed mijn waarheid schoon…

zijn de schoenen de hakken, een trommel Op het zingen -de keel opgezet- ben ik gek het is voedsel voor de ziel.…

Adrenaline stroomt door lichaam en ziel. Opzwepende opwinding van verrukking. Liefde komt tot bloei.…