Alle inzendingen over ziet

Wie dit kleine mensje ziet gelooft zijn eigen ogen niet en zal het moeten beamen wonderen maak je altijd samen...…

Het gonst, zijn naam wordt weer genoemd: Jan Peter, de eerste Europese president? Verrassend, zeker als je hem niet kent. Bij ons is de reactie: dat kan beter. De Zeeuw - ik heb het altijd al gedacht - lijkt te beschikken over toverkracht.…

Zoals je in mijn ogen ziet kan ik me niets beters wensen en deel ik nu mijn hart met jou zodat de zon weer kleur geeft.…

(bij 'Vertrouwen' van Iris Le Rütte) De eenvoud van het bootje lokt als een dampende badkuip in de winter, als het biezen mandje van Mozes. Voor ieder mens die het vertrouwen in de medemens is kwijtgeraakt, neem plaats, neem toch vooral plaats! en laat je leiden door de magische gouden onderarm, die het roer heeft overgenomen. Hogere wezens…

Auto's, gelach, geraas: alles slaat dood op zeven hoog. Ik hoor alleen mijn spons en het verkouden knarsen van het staal waaraan ik hang. Soms spreekt een wolk mij aan of gis ik wat een meeuw te zeggen heeft. De mensen: druk, wit, stemloos, achter glas. Op acht hoog kunst. Dat meisje daar, die lach, wie heeft haar zo bespied dat ze immuun…

jou - Wegkijken lukt nog Net niet, maar wat Had je het graag Gewild - Mijn smoezelige jas, Ongeschoren kop, Mijn tandenloze mond - Je walgt en kijkt Uit verlegenheid naar De grond, je schaamt Je dat je zoiets goors Moet aanschouwen vandaag, Vraagt jezelf af of je Niet liever een ander Vak had geleerd, maar toch: Zo ziet…

Voetstuk van waarheid profetieën krassen licht in een bloedpaspoort Muze is lijden, verstekeling aan de gene zijde, nooit ziet men het geheel. Bloedsomloop van liefde verbinden tongen met elkaar, iedereen komt klaar.…

Kijk, daar, die oude zweefmolen. Er zitten mensen in, blije mensen. Ze zweven en zwaaien. Plotseling stopt de molen. Niemand stapt uit. De zitjes zijn leeg. De muziek zwijgt. Ik sta aan de kant, alleen met een suikerspin in mijn hand.…

Tja geraniums heb ik niet, maar dat wil niet zeggen, dat ik niks zie, auto's rijden af en aan, je ziet steeds andere mensen gaan.…

bellefleur en geur de mooiste vruchten uit de boomgaard van ons leven ze stonden daar hun hart te geven als cadeau hun oogjes op ontvluchten je glimlacht en ik hoor je zuchten we ruzieden en zijn toch bij elkaar gebleven hebben samen steeds een veilig web geweven we bleven doof voor allerlei geruchten ik voel liefde die ook fouten ziet…

II Wandlaar die me hier begraven ziet, Als ’t sterven 'n kunst was, dan lag ik hier niet.…

Vijf kamerzetels is beslist een feest voor dieren en hun onbetwiste helden! Marianne, laat je kloeke woede gelden; de Kamer is nog nooit zo’n zoo geweest: Tig hanen, slangen, ezels overal, een witte haai, wat wezels en een kwal.…

‘t Ziet er zo simpel uit Lees eerst de regels en doe zoals ’t hoort Zorg voor ideetjes en Aantekeningetjes én voor je ’t weet, schrijf je al ‘t laatste woord…

Ook al ben je in gezelschap.. de connectie lijkt te ontbreken Fysiek present maar mentaal geen teken van leven De realiteit lijkt te bestaan, maar ik blijf te vaak even staan weer die oude smart die me weerhoudt om verder te gaan niemand weet omdat niemand vraagt en niemand ziet want ik laat niks los … vanbuiten ziet men geen verdriet anders…

boven de herberg op de eerste verdieping ziet Vermeer het licht het gouden zonlicht spelend over de daken van de stille stad acht uur wijst de klok boven de Schiedamse Poort een windstille dag een paar minuten een verticale streep licht op de ranke toren van de Nieuwe Kerk spel tussen schaduw en licht stad water en lucht…

blauw stipje op het canvas contrast tot de leegte de vogel en de boom en de wolken en de zon en de vijver worden zich schenken zich uit, vullen alle mogelijke werelden zonder moeite is alles, wat het is: de precisie van de werkelijkheid degene die zich -ik- noemt ontwaakt kan niet meer terug naar een onhele wereld zonder denken ziet…

Ik ben dit niet Niet wat jij denkt, niet wat ik doe, niet wat jij ziet Niet wat mijn spiegel ziet Ik ben dit niet Ik denk, dat jij denkt dat ik doe, dat jij ziet, dat ik lijk Ik denk dat mijn spiegel mijn spiegel ziet Maar ik ben dit niet Ik ben verlangen Niet te denken, niet te doen, niet te lijken Ik verlang dat mijn spiegel verlangt…

Ik zie wat jij niet ziet een meisje bijna volwassen vrouw ik zie wat jij niet ziet bloem die zich ontvouwt ik zie wat jij niet ziet ik zie jou…

staart het ziet de woestenij elke nacht…

Men ziet wat men wil zien maar ziet men wat men niet wil zien dat sluit men bedacht de ogen…

Een getuige ben ik, die het leven ziet. Een dichter. Dichtbij nu. Hij ziet hoe hij geboren wordt. Hij ziet zijn moeder baren. Hij ziet haar droef verdriet, toen zij sterven moest, en hem verliet. Hij ziet de sterke ketting, die ieder mens verbindt. Hij bleef een spelend kind. Hij is een oudgeworden man, die zijn bestemming vindt.…

mevrouw zei hij ik ben vandaag nog vrij maar ach neem mij maar niet deze ouwe plukker schooiert in 't rond als straatfiguur ben ik voor u te duur trouwens ontrouw in den vreemde is mijn pakkie an bij al het ontvankelijk vrouwelijk wezen is mij om die reden binnen elke week de deur gewezen…

Elke ochtend hetzelfde ritueel: mijn ogen glijden met narcistisch welbehagen over het oppervlak van mijn gelaat. Al bijna tachtig en na het scheren als een babyhuid zo glad. Diffuse illusie; daarna, mét bril op, toont de spiegel een geplooide oude man. Natuurlijk is het zelfbedrog, maar gun mij desondanks op iedere ochtendstond een…

Haar goddelijke wijze van bewegen, Je ziet hier kracht en gratie samengaan. Wie Dafne Schippers ziet ziet ook een hinde, Verschil althans heb ik niet kunnen vinden.…

De reden; apokrief, besluit; abjekt. Geen mens kan zich ermee afillieren. Dus Jan-en-Alleman jeremieëren. Maar klip en klaar helaas een freakie fact. Krijgt prestigieuse Philip zijn congee. De NTR coepeert het Groot Diktee. (Na al die jaren kent u uiteraard de juiste spelling van prezwalskypaard)…

Eens had je blanke en ook zwarte scholen Geen droom van eenheid in verscheidenheid Maar rassenwaan, geen inclusiviteit De mens bleef door discriminatie dolen Intriest, je huidskleur had toen de regie Ook nu weer, in de school der poëzie…

Och, kijk toch naar me, zég me wat je ziet, maar door al je vooroordelen, mis je mijn verdriet. Toe, kíjk nou naar me, vertel me wat je ziet, en hou toch op met doen alsof, alsof je me alles biedt. Ja, je kijkt wel naar me, maar vergeet wat je ziet, door al die vooroordelen, zie je me eigenlijk niet...…

Hij ziet geen leeuwen en beren Hij niet Zij is overal bang voor Zij draait haar hand tien keer om Zij doet niks Zij ziet overal tegenop Zij ziet de hele dierentuin op haar pad Zij wel Samen zijn ze een koppel een stel Samen redden ze ’t wel. Samen.…

`s Avonds huil ik, niemand die het hoort of ziet. Iedereen ziet mij lachen, maar dat is gespeeld. Niemand zal begrijpen hoe ik mij voel, niemand zal begrijpen wat er mis is. Dus laat mij `s avonds maar huilen, waar niemand het hoort of ziet.…

Als je haar ooit weer ziet zeg dan dat ik haar niet vergeet dat zij mij de kracht gaf en echt wonderen met mij deed Als je haar ooit weer ziet zeg dan dat ik haar mis en dat het zonder haar allemaal zo zinloos is Als je haar ooit weer ziet zeg dan dat ik niet zonder haar kan dat ik elke nacht aan haar denk en dat het meer was dan “houden…