Alle inzendingen over zinloze

vaak een open eind of er wordt, tenslotte, iets van de sluier opgelicht maar als het doek gaandeweg gesloten blijft dan wel de tekst niet beklijft ziet u dan uit naar de laatste zin en geraakt u met de verwachting in een onvermijdelijke onmin bij mijn eerste woorden had u eigenlijk kunnen stoppen terwijl u nu, onbevredigd, op een zinloze…

Een lome niets doende dag een saaie geestdodende dag een vervelende lange dag een nare donkere dag een hoofdpijn krijgende dag een zinloze irritante dag een dag die je niet teveel in je agenda moet hebben, een dag die je het beste door kunt brengen in je bed, zodat je morgen kunt zeggen, die saaie geestdodende irritante hoofdpijn…

in tijdschriften de tijd niet waard boeken die niemand anders wilde lezen je draaide je om keerde terug onder zon en zakte langzaam in grond om in diepte te dwalen ik kon je niet tegenhouden hield mezelf niet in bedwang bekende ook dorstig te zijn en hongerig maar niet naar jouw ironie en het onvermogen om te zwijgen over de zinloze…

je legt rookgordijnen smijt met jeukpoeder je woorden zijn schaduwen van de pointe zinloze kringen in een vijver zij komen, zeg je, uit vergeten bronnen en verdrinken de ratten die 's nachts knagen aan de spanten van je angstige ziel maar uit elke fles drink je de geest en dooft dan het eerste licht dat achtelos sijpelt langs de drankkegel…

Het zwijgen is doorbroken Je bent totaal niet bang De rechter heeft gesproken Hij geeft je levenslang Nooit meer tussen mensen Alleen met je waanidee Vast tussen 4 muren De Koran neem je vast wel mee Zinloze idealen Brachten je tot deze daad De samenleving onwrichten Was het doel van al dit kwaad Eigenlijk verspilde moeite Iets wat…

Vrees niet bewogen mens we laten geen sporen na tenslotte blijkt dat de mens deuken in water baarde Dat gevoel besluipt me als ik de mens bezig zie met zinloze zaken op de grote levende aarde Als de mens verdwenen is om welke reden ook schudt de aarde z'n vacht en vormt nieuw evenwicht Bevrijdt van de luizen in z'n schurftige pels…

vandaag weet ik geen vragen op antwoorden die ik hoor het lijkt een zinloze bijdrage indien ik het luisteren verstoor ik laat het gezegde verdrinken in onuitputtelijke gedachten angsten zullen onophoudelijk klinken kan zelfs mijn verscheiden verwachten * morgen zal er niet meer toe doen immers mijn ziel tracht heden de overgave…

aanvankelijk onbestemd verspreidt zich als een virus opgelucht wordt opgelost in bezorgdheid vol met weifel de ruimte die de vrijheid meebrengt om te proeven van onzekerheid wordt beperkt door opgelegde grenzen waarin het ideaal verdrinkt in te veel perfectie nagejaagd tot in absurd in de schemer gloort nog grijs waarin afdrukken van waan zinloze…

Je leefde in een verhaal toen je een gedicht schreef over het verdwaalde maanlicht boven zinloze planeten op het plafond van jouw geweten en het gedicht was als een brief niet aan mij of aan jezelf maar aan een vreemde die je lief had en wist dat je het meende onder het maanlicht van jouw gedicht dat in de onderwereld geen noodzaak had…

Lijkt vanaf het begin zijn zinloze omgang te maken.…

Je leert het nooit af, Als ouder, wanneer je je duivenjong kommerloos ziet wegfladderen: die even begrijpelijke als zinloze bezorgdheid - als ze maar heelhuids terugkeren. Want dat het zal gebeuren, dat staat vast. En is het niet jouw kind, dan is het wel het kind van iemand anders, onder jouw auto.…

universele emoties verspreiden zich over de velden waar rode klaprozen bloeien in de stilte staan rijen kruisen de grond is doorweekt van verloren tranen verwoeste levens marcheren als een bloedrode draad door de wandelgangen van de genadeloze hebzucht een gedwongen afscheid van alles wat hen lief is en weer sterven velen een zinloze…

Wat toch een weerzinwekkend wreed geweld! Wij willen wenend onze weeklacht jammeren vanwege die lieftallig leuke lammeren, lafhartig door een lamstraal bruut geveld. Zo’n lam moet, potverdorie nog aan toe, pas zinloos dood voor onze bárbecue!…

het gemoed wankelt nu het onwelgevallige van dood en verderf ver weg gezaaid ons machteloos slaat ook nu nu dit kind waarvan een de ogen onbevangen straalden ons de harten openbreekt schermutselen wij met vergeefs tumult wegkijkend van de wereld schreeuwen wij haar stil het schuldig geweten met de wijzende vinger ook nu nu dit…

Geen mens die zo een afspraak maakt Een zwijgende bizarre overeenstemming Van jou en mij Of komt de dood soms naar ons toe terwijl wij stil staan in de tijd en het decor wordt afgerold Een zinloze banale onverschilligheid van stof en as Maar op de dag van samenkomst als wij haar zien en zij ziet ons dan dansen we nog eenmaal om die…

Met zinloze woorden schilder ik het verlangen schaamteloos op haar blanke huid. Steeds wilder roffelt het maanlicht op ons broos duet.…

Wanneer zal het gaan dagen, wanneer zullen zij elkaar verdragen, wie is een held in deze zinloze strijd, en maakt een einde aan de haat en nijd. Zij dwalen al zo’n veertig jaren heen, en ieder jaar loopt zinloos over het oude heen.…

Als je wandelt in de schaduw van je eigen radeloze gedachten, de zinloze cirkels van steeds overdenken en niet meer bij machte om een licht te creëren, de duisternis, de wanhoop je onrustige verbeelding te keren.…

Geef mij maar de brede, trage rivieren, de bewegingen die je niet ziet maar vermoedt, de drinkende wilgen, de zinloze dijken, een doodstille stad aan de oever. Geef mij maar de winter, het armoedige landschap, de akker zonder het teken van leven, de kracht van de krakende heide.…

In doelloze, zinloze, blinde blijmoedigheid heft de kanarie zijn lied aan, altijd hetzelfde lied En in doelloze euforie zet ik mijn leven voort, dolgelukkig dat de slopende, slapeloze nacht tenminste voorbij is....…

Nu ik het weet, durf ik je bijna niet meer te genaken, want jouw kwetsbaarheid is te groot om te helen, ik probeer je dus maar heel erg langzaam te doen ontwaken, al zou ik je het liefste direct van de demonen stelen en al die zinloze oesters keihard kraken.…

uitgewist in tradities die de norm bepalen en zich zonder vragen al generaties lang zonder kritiek blijven herhalen schuldigen vermoorden is leven in het hemels paradijs het zijn de woorden van een ander die de dood als een vergelding eist mijn God, ik vraag het U hoe lang zal ongerechtigheid nog mores worden er zijn te veel zinloze…

Hij ziet het zinloze en smeekt me om het half gelezen boek, de tandenborstel nog in zijn verpakking, een laatste maal ruiken aan die opgevouwen trui in een hoek van de kamer, voor eeuwig op slot. Na mijn dood iemand die hem vindt en denkt wat jammer toch, ging net op reis.…

misbruiken ik voelde me meer min en een kuiken me opzadelend met ladingen vrachten waar jij die last juist trachtte te verzachten maar ik kon al niet anders meer dan duiken mijn liefde verpakken tegen mogelijk verstuiken in de angst het weer aan iemand te verpachten die er nagenoeg geen waarde aan zou hechten gelukkig begreep je mijn zinloze…

Special edition Ontbloot pagina voor pagina de letters van mijn zinloze ziel; Stille getuigen van wat was Caressing Brandt met die priemende kijkers een holte in de rubrieken van mijn borstkas, waarop je genoegzaam sliep Sweet desire Gooi me dan de kolenkachel in als een prop verfomfaaide columns stichter van het liefdesinferno…

Zoals jij de metaforen kan laten dansen in het oktoberregenwoud van natte dromen wanneer je weer afdwaalt in onzekerheid en ontkenning, het enige dat wacht, wacht je op mij in een zomernacht aan oevers van alternatieven regeer jij over zinloze lethargie commandeer jij zinnen als sprakeloze koninginnen, diep in jouw horizon van zwijgend…

tussen houten pilaren buigzaam zoals de nacht riekt naar stilstaande uren die sober doch kwetsbaar de repen maanlicht versmallen speurt mijn domein naar eenvoud een eenvoud zonder sporen die wijzen naar nieuwigheden we dragen deze zomerlente in onze handen, zaaien begrip waar liefde is gedoofd en spelen het spel met woorden en zinloze…

smoel die bekkentrekkend amuseert en u heel graag voor eigen idealen eventjes manipuleert natuurlijk kiest u zelf maar iedereen gaat toch met tramlijn elf naar de hotspot om te kijken juist het niet doen gaat de minderheden spijten u wilt niet uitgesloten worden en al nooit door de gelijken u valt zo in de pul van al dat zinloze…

De diepe angst van homo sapiens is vrees voor 't grote zinloze luchtledige het zwarte gat het niets zinledige dat is de angst er niet te zijn als mens Kan hij zich wapenen, verdedigen existentieel poserend voor de lens z'n grijns of glimlach heeft iets van dat snedige hij lacht zijn doodsangst weg - er is een grens Zijn leven…

ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande schijnbaar zinloze…