Alle inzendingen over zoekende naar licht

Uit de bundel : Wie doet ons het licht uit?…

In gans verduisterd woud droomde ik van sterren… en een maanlicht pad, naar lichte verten voerend, zag ik mijn geest. Heb ik niet altijd op uw komst vertrouwd? Mijn hart kent u, gij kent mijns harten schat, en samen gaan wij verder, onbevreesd.…

Zonder puurheid aan te tasten dragen wij de lasten van onze natuur driften eilanden bodem zoekend losgeslagen in de branding vulkanen barsten onder pressie in agressie overstromende rivieren even wijd als diep breuklijnen onder zoute zeeën in het licht van een wankelbaar evenwicht.…

Voeten zoekend vaste bodem gelijke tred op effen pad voorwaarts naar ’t licht waar geen duister wordt gevonden.…

In Licht is Waarheid. In Waarheid is Wijsheid. In Wijsheid is Licht.…

hij was heel stil en dacht niet veel zijn hoofd open gewaaid zijn tastorganen kruipend een zoeker in de tere lucht een poëet die in de ruimte ziet zoals een man die op de verschansing hangt en naar de zee ziet zoet glijdend het middelpunt zoekend daar waar het licht breekt en schrijft met lange handen…

Donker is de nacht die overgaat in de dag Waar het licht aarzelend tevoorschijn komt Het licht dat zoekt op donkere plekken Zoekend naar mensen die durven luisteren Die het licht zoeken om in te zijn Die de zachte stem horen die ze vraagt Te komen en het licht te ontvangen Soms vanuit het licht komen de Engelen Om het licht te dragen en weg…

de achtergrond luwte zoekend……

handen strelen verstoren het zwart dat omhult vergeten het hart dat zich verschuilt zoekend naar de woorden naar de maan laat me los streel mijn lichaam in het licht maar laat mij gaan je handen vergeten mijn gezicht streel mijn ogen doe ze dicht laat me zien zodat ik voel en alles zie zoals het is…

ik zag het blad al in onrustig bewegen kleine voortekenen die schrijvend de wind al de weg wezen van licht tot matig naar krachtig en stormachtig daarboven verliest de mens zijn levensrecht dan is het spel gespeeld worden fiches ingewisseld voor het laatste heel zoekend in de chaos blijkt vrijwel alles kapot maar ergens…

lente verzachtte kleur met achterliggend grijs uit angst voor eigen licht zocht zij de schaduw zich vormend waarin haar wereld viel in klodders van dramatiek gestuurd door zinnebeeldigheid zoekend in houvast gooide zij zich op het doek kraste horizon na horizon waande zich in zich geboren en straalde nooit verblekend in haar nieuwe…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht in de zon, van links naar rechts, dan hoog en weer laag en vice versa, wederkerend onbegrensd bevrijdend soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw in de ruimte van het hooggebergte als scherpzinnig geestverwant, mijn beste kameraad, mijn trawant.…

Iets te weten te komen diep van binnen wanneer het is in je gevaren zomaar op een dag, waarin je stil in diepe gedachten lag, in het niets zonder zoekende te zijn vond je iets. Je wist: dit is onzichtbaar maar ik hoor het voel het, een sprankje licht, een beweging in het water.…

ik zag je dansen op de zwarte lijn die de gouden glans als schaduw had alleen je ogen twinkelden in weerkaats het ongeziene priemden stralen zonder eind met jouw pirouettes bouwde licht zijn cirkels in piramides tot de hemel waar zij in ontmoeten het sterrenlicht begroetten in de blauw- gouden kleur die zonder zwarte…

Woorden lijken te breken, op de barricades van terreur, lijken te verdwijnen, in de vuurmonden van semi-automatische geweren. Woorden dreigen te vervallen, tot een allesvernietigende kracht, klaar om de aarde verschroeid te maken, onbruikbaar voor verder leven. Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd? maar Die had enkel gezwegen, slechts…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

de boterlampen verbannen de duisternis enig in haar soort…

Een kleurrijk afscheid van de dag. Kaal de bomen, het zicht steeds meer. De wind houdt nog steeds aan er lijkt geen einde aan te komen.…

in volle zon maar donkerde steeds meer in stille momenten reflecterend aan voorheen zijn schaduw heeft hem ingehaald verdwaald in licht en zoekend naar tijd weet hij zichzelf niet meer…

de dag verglijdt mij niet voelt als een schilderij dat ik niet vatten kan het zoekend licht niet speuren van kille ochtend zonder zon tot koesterende zomeravond geen vroege vogels horen kan 't laat verkeer nog in de verte sensatie van de wind die opsteekt bij het krieken en zich na het schemeren tenslotte neerlegt bij de feiten…

In het dal der tranen Wandel ik niet alleen We zijn met velen maar zien elkaar niet Zoekend botsen we tegen elkaar Zonder elkaar te voelen Verdriet diepe pijn Ogen naar binnen gekeerd Zoekend naar het antwoord dat je al zolang weet…

Nu na zoveel jaar de twijfel ik wil terug maar besef dat dat niet meer gaat Nu na zoveel jaar de twijfel geen enkel ideaal wat nog overeind staat Nu na zoveel jaar zoekend naar meer de verkeerde keuzes gemaakt ? Nu na zoveel jaar zoekend naar meer Zoveel fouten en nu ontwaakt…

Al zoekend langs de horizon ik zoek en vind een ster Als die mij nu eens wijzen kon helaas, hij staat te ver De ster een lichtpunt op mijn pad zorgt dat 'k niet struik'len zal Al leidt hij mij niet naar een schat het is een licht door 't dal En na het dal, de zon komt op het nieuwe licht is daar Ik kan nu klimmen naar de top maar ook…

in het Licht van God…

Verlangen is is een hunkering naar 't nieuwe een ontdekking, een schepping, knop die barst, blad worden wil, zwellend zaad dat ontkiemt een bloem die haar hoofdje laat zien, een noodzaak naar warmte en licht een gemoed, zoekend naar woorden die gelezen willen zijn of gehoord?…

Als een vogel spreid ik mijn vleugels, Zoekend naar een eigen stek, Uitgevlogen van het ouderlijk nest Zoekend naar een boom, Een boom die geeft wat ik wil, Rust en veiligheid.…

niet meer van daar nog niet van hier hangende ergens tussen zoekende naar identiteit voor altijd en nooit ben ik…

Naar woorden zoekend worden zinnen geprikkeld en liefde vertaald…

zinderend, zwoel zwevend over lichte luchten van liefde aaiend, omarmend, vragend een koninklijke kus, keizerskroon zalig zoekend, zacht over armen, ruggen, bast teder tekenend toekomstmuziek strelende handen hoog waaiende, wollige woorden fluisterende, wuivende zuidenwind groene, geurige, nieuwgeboren giften ritme, rite, ringenkind…

Ineen verstrengeld ingeslapen na een hete strubbeling vol passie is het ontwaken wat eenzaam met de ruggen naar elkaar de vrije ruimte zoekend voor jullie armen en benen in een verstrekkend gebaar Om dan bij het eerste licht door de kieren van de gordijnen weer in elkaar te kruipen en wie weet het opnieuw te doen - ja, dat is leven…