212 resultaten.
Jouw gratie
hartenkreet
4.3 met 3 stemmen 1.176 In de zoom
Van het groen
Daar lig jij
Warm
Jouw lichaam
Lief
Jouw lach
Begrijpelijk
Dat ik jou mag
Dat ik jou
Liefheb
En bemin
Dat ik je kus
Maar...
Desalnietemin
Verlaat jij mij
Ik hield van jou
Jij niet van mij
Een onwerkelijke situatie
Waarom
Ben ik nu
Uit jouw gratie?…
Randverschijnselen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 172 de klaarheid van het moment
de graagte van de geschiedenis
de plek die je van vroeger kent
de stilte van de getuigenis
het daagt bij vloeiende vlagen
een ongeschonden kindverleden
van voor de bewuste dagen
zo voortschrijdend vermeden
wat niemand meer kan horen
raakt in rangen kwijt
gaat in geheugen verloren
in de zomen van de tijd…
De jas draagt mij
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 136 Die daag'lijks met
Mij meegaat, zonder
Ooit kritiek te uiten
In woorden of gebaren,
Is allengs met mij
Vergroeid geraakt,
Elke naad, elk stiksel,
Elke vezel ademt
De mens die ik ben,
Verdriet en geluk
Wonen samen in
Dezelfde zoom,
Niet ik draag de jas,
Maar zij draagt mij…
Ik accepteer cookies.
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 607 Ja, ik accepteer cookies
en overlay-reclames,
hatemail
en voetbalgeweld.
En ja,
ik heb de vrije keus
Want ik kan mijn computer
ook gewoon
uitzetten.
En anders
hou ik toch gewoon
1 minuut stilte?
Zo eenvoudig gaat dat
in 2012.…
Amerigo Vespucci
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 74 Dat de ontdekking van Amerika
Door Noorse Vikingen zou zijn gedaan
Is arbitrair, als was het lineair A
Doch 't was een zeevaarder uit Genua
Zijn heil zocht hij in 't oude Lissabon
Na acht jaar soebatten met Arragon
Kreeg hij haar goedkeuring, zonder pardon
En bonus, als bewijs van meesterschap
'Wij horen van de zoom der aarde psalmen…
Invocatio amoris
poëzie
4.0 met 10 stemmen 1.915 Door de kleurgebroken bogen
Van de tranen die gij zond,
Worden ziende weer mijn ogen
Als in nieuwe morgenstond:
Zien de mateloze wereld
Stralen nog van zoom tot zoom:
Heel de mateloze wereld
Bleef uw ongerepte droom!…
Een bewustzijn zonder begin
netgedicht
3.8 met 6 stemmen 156 langszij de haven
timmerde ik doodskisten
zonder bedoeling ermee te varen
een wit laken met punaise gaten
wat schetsen op de deksel
afgebeelde relikwieën
een levensloop vol afgedankte zielen
aan het voeteneind wat verfijnde kreukels
het stof was wat te lang
maar met rafelende ingenaaide zomen
kon deze dood me niet meer worden ontnomen…
agora
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 57 tussen al die ruimte binnen steen
verandert het gezicht van mijn
geborgenheid
de weg is zoek, langs veel
te brede zomen
er is geen pad
dat veilig is
wel is er mijn keel
mijn hart en wijde oren
en een stem die stilte schreeuwt
mijn roep in angst
de ruimte geeuwt
en alle deuren sluiten…
Zee en strand
netgedicht
1.8 met 4 stemmen 167 Aan zoom en rand
schil van landen
tref je vaak
....een lieflijk strand
Het zijn palmen
die er het decor
van een aards paradijsje
van willen maken
Ik trof er jou
-jaren terug-
je veegde net je haar
uit je gezicht
Door dit gebaar
aangetrokken
schreef ik
juist voor jou
dit kleinood van 'n gedicht.…
BLOEI
poëzie
3.7 met 14 stemmen 4.077 O, vrouw,
bloeit schaduw waaierbloem en firmament,
dat sterren schrijden in de gang mijns bloeds
en nacht de weerklank van de roep der handen
en uit de zoom van mijne donkerheden,
onder de hemelbruggen mijner armen,
het maanzeil tastend over dansend stroomlijf
o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen,
vrouw…
Schaduwzijde
netgedicht
3.8 met 14 stemmen 713 aan de maanzijde leggen bomen
zich te rusten op de stenen
van het weggetje langs de zomen
waar de weegbree is verdwenen
aan de zonzijde liggen bidders
lakenlang de luim gestrekt
ingekuild als ridders
hun reptielenhuid bevlekt
aan de keerzijde slaapt een kind
dat niets van dromen weet
van warmte en bemind
tot het zijn naam vergeet…
Voetnoot
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 200 Het achterland van herinnering
vernevelt op gedempte toon
in de zoom van lengte van dagen.…
Wintermorgen.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.495 Week op het wit van het wazige land,
Week door het grijs van de wolken daarachter,
schemert de schijn van de zon, die met zachte
goudglans de zomen omrandt.
Blank als de glans op het wazig verschiet,
week als de schemer van de zon door het grijze,
weifelt het licht door mijn stille gepeinzen,
schemert de vreugde door mijn lied.…
Spiegelbeeld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 113 Het heelt
het spiegelbeeld
van bomen
populieren die
het Brabants landschap sieren
Nooit verveelt
de zoom van de stroom
oever en wal van rivieren
Ze doorsnijden
er Brabant
met 'z'n hebben en houwen':
de dijkjes en dijken
schutten en sluizen
ettelijke gemalen
vertellen de verhalen
van strijd en verweer
tegen te hoog water.…
deze plek
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 79 het meisje moe
van de eindeloze herfstwind
sleept de zoom van haar rok
over het lege strand
de hongerige meeuw
krijst met schorre keel
over de open zee
het meisje hoort
het schrapen van lepels
in lege etenspotten
ze ziet sintels
met de schijn van gloed
op deze plek neem je
maar eenmaal afscheid…
Toen zij instapte viel op haar been
gedicht
2.4 met 35 stemmen 20.965 Toen zij instapte viel op haar been
langs de zoom van haar rok een schaduw
golvend doorschijnend als water
getatoueerd in de loop der gebeurtenissen
Denk je niet dat die terug
dat zij hier weer en haar vader en moeder de auto
neer kunnen zetten weer instappen weg kunnen rijden
Dat die dan net zo terugkomt
----------------------------…
VAN HET SINTERKLAASFEEST IN VERWACHTING
netgedicht
3.3 met 10 stemmen 2.572 Donkerende tijd vooraf
klopt van
stil verwachten
Krijgt dat aangename
dat verzachte
vraag en vragensteller van belang
Bij de haard:
de aarzelzang
van het kind 'drie turven hoog'
De maand december
heeft zo
z'n kantwerk zomen.…
Avondlied
netgedicht
4.1 met 7 stemmen 325 traag is je lijnvaart
te zijn in doen
schouders drukt bedrukt de weg
meer en meer
vrij uit tesaam
op de route tot behouden vaart
langs een bebloemde zoom
klank en toon vervormen
vergeefs zoek je in het rond
op vreemde grond
in leegheid mondt taal op mijn tong
langs een stille vliet
door ‘t avondrood…
Uithoek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Achter zomen
Van honderden
Meters vlierbes
Weggedrukt in
Een uithoek van
Het dorp dat
Misschien in jullie
Ogen wel een gehucht
Moet zijn geweest
En voor mij voelde
Als het einde
Van de aarde
Stond mijn eenzame
Wieg, gezelschap
Had ik alleen van
Koeien en paarden
Die mij anders dan
Mensen woordeloos begrepen
Want…
winterseizoen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 hoe ik staand op de
groene zoom dat licht
is besneeuwd over de akkers
kijk zie ik het koren dat reeds
is geoogst, de aardappels
op weg naar de fabriek
de voren leeg van zelfredzaamheid
baant zich een gerede twijfel
in het ongerept verlangen van de mens
dat wie vliedt zich spoedig
daarhenen ziet waar passie
de klucht is van dit sobere…
gebroken norm
hartenkreet
3.1 met 7 stemmen 749 Lichter dan licht
dichter dan dit gedicht
je zal naderen
wens ik mijzelf
Sta me niet toe weg te komen
met schuilen in zinnen
Zij zijn slechts de zomen;
een onwennig beginnen
van voelen
Help me en ik zal je me ontvouwen
en loslaten mijn gebroken norm
Want wat angst heeft uitgehouwen
en gewillig leidde tot mijn vorm
mag niet meer…
LICHT
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 254 Weer
komt het licht
op ons pad
Weer
wordt de dag
minuten langer
Weer
worden vorst en winter
banger
Trekken
zich terug
in zoom en vaart
Proberen licht
en zijn gloeien
te weerstaan
Achter bomenrij
in bosschage,struikgewas
verheimelijken verlies
Verschijnt
de eerste zanger
heft lied van lente aan.…
vorst
netgedicht
3.7 met 7 stemmen 202 als de wereld tot haar oorsprong waait
haar zomen rond wolken, de avond achter rood
omrandde schemer
zal ik vogels vragen terug te kijken
naar haar jonggeboren tijd
te zingen tot ze kwijt
geraakt zwijgen
omdat water ramen kneedt in vijvers vol
winter
sneeuw
betaalt wat twijgen hun flinterdunne tol…
Nedalco Schoorsteen
netgedicht
3.9 met 10 stemmen 547 Opgericht, lang en blijvend recht
voor de goede orde die ik bracht,
een maatstaf waarneembaar
van wat rook naar eerder verdacht
steen na steen verstild..
na een lang beroet verleden
veranderde mijn bestaansreden,
in een indrukwekkende skyline
met uitzicht bij het avondlicht
herkenbaar tot ver beneden
kreeg ik een kroon aangemeten.…
dagen herfst
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 666 mijn nat geluk
golft in de dans
van zeven sluiers
en ogen bronsten
waar schemer
melkwitte parels
vlecht tot een glinsterend net
over adembruggen
rode nevels
aan verre horizonten
druipend omstrelen
de zoom van jouw mistig kleed
trek ik het uit
in naakte helderheid
wil ik de dagen
van deze herfst
gemeenzaam met je drinken.…
Voor altijd in mei
netgedicht
3.8 met 18 stemmen 1.207 oh, kon ik je gezicht maar vatten
uit de zoom van mijn gedachten
schilderen in een gedicht
waarin woorden beelden spreken
oh, kon ik je hand maar nemen
samen springen in vroeger voorjaar
bloemen in zomerjurkjes dragen
door slootjes langs de wei
oh, moge alle vogels zingen van
jou voor altijd in mei
I.M. Joke…
Boom en vrouw
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 204 Boom en vrouw
De boom bood met dank
schaduw voor de oude vrouw
op de bank
Er was rust in haar gezicht
en in het late najaarslicht
was ze zo mooi
als de herfsttooi
van de boom
In de laatste zoom
hoefden ze niet zo nodig meer
Daardoor was er in hun binnen en buiten
plaats voor echte pracht
En zie: groeven in handen en gelaat
waren eender…
vreemde stromen
netgedicht
4.2 met 12 stemmen 363 als ik mijn gedachten verlaat
de weg naar jou verlies
verslikt mijn schorre keel zich
aan gedroogde woorden
gespijkerd aan een mateloze haat
jij kijkt voorbij mijn liefde
omrand door verlichte zomen
ziet slechts het altaar van jouw zinnen
gepaard aan vreemde stromen
en ontkent het roepen van mijn vleugels
die de tederheid willen beminnen…
wereldwijd web
netgedicht
3.1 met 7 stemmen 133 wanneer ik er niet ben- kruip je uit je hoek en spuugt
wat draden vuil
langs witte muren hangt nu een gordijn
vol dode vliegen
rond de glimlach van een dwaas
verrijst het spiegelbeeld van goed fatsoen
de opgepoetste norm verhult slechts
zelfgesponnen onschuld
die
niets anders meer mag doen
dan eeuwig vaster liggen, in de zomen van…
Poort naar winter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 329 Er verschijnen
poorten
poorten
in het landschap
De bomen
op rij
aan zoom en kant
van landelijke wegen
De wachters
mogen het goud
van hun straatje vegen
wind snelle trawant
De kruinen
verliezen -spilziek- hun kleur
blijven ontsierd
achter op hun post
Sneeuw zal
hun kreunen smoren
ijzig roepen ze
wat herfst
hen heeft…