Alle inzendingen over zwanen verdriet

En kalm in hare avondlust bij 't zoet gesching* der mane ligt langzaam drijvend op het meer de dromerige Zwane. De dichterlijke vogel mint het maagdelijke water, en baadt wellustig, spiegelt, drinkt, aanhoort het lief geklater.…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

een stijgende zwaan naar witte hemelwolken het water rimpelt…

Een zwaan drijft mij voorbij zo’n grote witte, trotse zwaan. Langzaam zweeft zij over het water richting de horizon waar de stralen van de zon in de diepte verdwijnen. Eenden kijken trots de zwaan na “het is er één van ons,” zie je ze denken. We kropen dezelfde dag uit het ei dat schept een band, een drijvende band.…

Hoe zij krakend omhoog opnieuw de zwaartekracht overwon oploste in het diffuse licht van de opgaande zon een offer van aarde en water aan de wolken en de lucht een beeld van een plek die wiegend achterbleef Waarheen zij gaat, op zoek naar wie naar wat zin geeft aan bestaan gedempt in oren met watten gevuld en het kloppen van het hart…

drijvend spiegelbeeld hooghartige sierlijkheid slechts oog voor elkaar als beiden de mooiste zijn waar moet je anders kijken…

bij het meer die ene keer een zwaan dobberde kalm het water zo glad als een spiegel de volle maan scheen de wolken versluierden de maan de wereld was stilletjes aan het vergaan maar die zwaan die blijft eeuwig in mijn herinnering bestaan…

En dromerig zie ik haar gaan, Deze schone, zelfbewuste witte zwaan.…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

Daarin varend als een zwaan trek ik achter me een baan waarin rustige gedachten met een trage golfslag wiegelen. Zo stil zal ik altijd drijven over gladde, effen grachten. Het onwezenlijke gaan door die spiegel doet me aan als een droom, die vele nachten me bezocht, maar nooit wou blijven.…

De zwaan Zachtjes dobberend over het meer, wit en halsreikend. Opvallend tussen het groen van het riet. Ondergaande zon in de schemering. Een rustig geheel. Een stilleven in deze wondere wereld gegeven.…

Een kind loopt langs de waterkant verzonken in gedachten terwijl ze naar de zwanen kijkt wat staat haar ooit te wachten? De eendjes vechten om het brood ze werpt ze nog wat toe zouden eendjes zwanen worden en zouden ze weten hoe?…

je ogen dansen wimpers op en neer ik klap met tranen reik mijn nek en meer…

in duister de ringvaart gracieus en schoon ligt de kop gevouwen op wit en rein het lijf majestueus de zwaan als is zij dromend haar charme lonkend lokt zij mij te komen tot rond de ogen zwart gelijk in pilotenbril gezet dominant haar ogen vuren afstand of ik vlieg je aan zwijgend dreigend talend zelfbewust zo verdedigt zij als een…

Sierlijk glijdt de zwaan op het rimpelloze meer zo ontroerend mooi…

Waar de zwaan zwemt met vier jongen over het kleine kratermeer Monticchio zweven de blauwe libellen Calopterix Virgo. Waar de vader zwaan de jongen bedreigt die aan komt rennen om te vissen vliegen rusteloos de blauwe libellen.…

de zwaan verdrinkt in de spiegel ontastbaar dunnetjes ook als het verstand aan verzuchting ontbreekt het vluchtig broodloos wordt puur uit het manco zijn het mankeren van enig gewicht breekt de zwaan open in de lucht amper nog een lijn kortstondig op het water getrokken…

in haar ogen zie ik verbittering, in haar gedrag zie ik ontkenning, in haar 'theater' zie ik de 'gestorven' zwaan. in het verdriet van de nacht, in de kilte van de noordenwind, in de dans van enkelvoud, in een gebroken spiegel van onschuld in verdrongen tijd.…

Ooit deed de KLM aan zwaan-kleef-aan En poogde steeds meer personeel te werven, Maar nu ligt onze zwaan opeens op sterven En moet men al die mensen weer ontslaan. Dus nam de baas een vliegensvlug besluit: Wie niet meer vliegen kan, die vliegt er uit.…

ik pluk de zwanen uit mijn hoofd leg ze behoedzaam op mijn hand en strijk zachtjes met één vinger hun veren in de juiste plooi vlieg nu maar mijn kleine zwanen zoek je een weg in deze wereld die jullie niet als lelijk eendje heeft gekend…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

verkeerd ach neen dag zwaan dag dwaze zwaangedachten dag god tot nog eens aan de zuiderzee…

de geur van water onder de strakblauwe lucht met witte zwanen…

Vier zwanen gaan op trektocht. Op strektocht. Langgerekttocht.…

De zwarte zwanen zwemmen op de wateren van de Brugse reien.…