Alle inzendingen over zwarte

steeds meer woorden kleuren zwart geleden verdriet tot klatergoud in zilver gedroomde nachten dagen openen en dichten…

buiten in nottebohmstuin, hoog in de witte seringenkruin, zit een zwarte merel als een verliefde kerel te fluiten naar meisjes mahoniebruin.…

steeds nieuw bloed druppelt ongezien maar kleurvast op asfalt bloedverf geschilderd op open zwart je ruikt het nog als zij remmen…

Hij ruimt het uit zijn kracht gegroeide en maakt het zwart.…

Het ziet er zwart van de mensen, maar zo gekleurd! Getekend door armoede, maar rijk aan cultuur. Geen glimmende horloges maar gewoon alle tijd.…

Er was eens een heks in het Noorden Die een zwarte toverspreuk hoorde Ze zond heel gezwind Veel licht met de wind Dat alle duisternis doorboorde…

en nee, ik dacht toen niets het hoofd kent leegheid het eeuwige zwarte gat omdat woorden niet ontbreken is er gehoor en ook op schrift maar het heeft geen inhoud want het is niets…

Fluweelachtig zwart daalde de donkere nacht als een zachte deken, dekte de slapende dag tot het weer ontwaken toe.…

Verslik u niet in uw greepfroet dzjoes bij 't eten van Vlaamse appelmoes met een zwarte pens van over de grens waarna een pateeke en dus geen soes…

bezing de stilte in een klinkend lied dat dromend naar de einder ziet met klinkers uit een zwart heelal waarmee ik zwijgend zingen zal…

Ik maak een gedicht de tuin neem ik als decor rozelaars geknipt winterjasmijn uitgebloeid een zwarte kat zwerft " panter "…

Staatsieportret in zwart-wit Verscheurd, regel nummer vijf Voor wie het graag heeft Met fikse korting tegen elke prijs Op hun best…

uit het hemelruim verstarring verlamd door angst eeuwige stilte onheil is het zwarte gat misschien trekt de zee terug…

gezicht van steen met een zwarte traan een symbool dat lijkt te staan voor het ogenschijnlijk onaantastbare doch wie beter kijkt ziet zoveel meer…

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

wereld van water schakering van blauw en groen rood en zwart mijn lijf als een splijtende vuurzuil triomf en schreeuw om redding…

mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

Dat zwarte sprietje -een piepklein hagedisje- zigzagt tussen gras, over 't bospad, toont de gang van zijn grote verwanten.…

licht in de stilte van de nacht nog even de sluier op om te zien waar je afscheid van neemt in de zwarte ruimte eindigt het woord…

Met zwarte inkt. Zo worden de woorden gemengd tot grijs. En worden mijn gedichten en ik een eenheid.…

De man en de hond, zwarte stippen in front, zorgen voor de vaste grond.…

Toen ging er langs de kamerwand een schuwe ijle zwarte hand: grauw-luidloos vlood de nood.…

donkere wolken, gaan ze voorbij of komen ze terug stemmingen gaan vlug maar niet voor mij die wolken, ze zijn er... wit of zwart met niets daar tussen in gaan weer voorbij, wat is de zin ze raken niet mijn hart mijn hart is zwart, het wit is met jou weggegleden hoe moet dit verder gaan wat kan een mens nog aan wanneer is er genoeg geleden…

Wat voelde ik mij daarna dom en blond Hij raakte mijn zijn Hij raakte mijn hart Veranderde karmozijn in zwart...…

ik nu het diep zwarte hijgende land schuldig voor kinderogen gesloten…

Dat kouwe vlees van een ander tegen m'n droge handen en mijn ogen onzichtbaar in de nacht - dat koele sappige vlees - en al de kracht van me de nacht in - 't is als dood, alles zwart, geen wit, geen rood - mijn hele hoofd lijkt wel koel, er is nergens een doel - zo lekker zwart is de nacht, zonder ogen, zonder gedacht, dat natte…

achterlatend Grote sterke mooie brutale donder Jouw zwart en wit Wat zou mijn tuin zijn zonder…

zwart maakte Met een simpele haal over onze pols vloeide het bloed weg…

zwart Trillend op mijn benen Gedachten laten gaan Er is maar één ster aan de hemel En dan denk ik aan jou, aan jou, aan jou…

Zeven pinken en vaarzen bolderen door de wei Vrolijk springend en dollend als kinderen tijdens het speelkwartier Hun zwart-wit gelaarsde achterbenen hoog in de lucht! Vrij! Wat zijn ze vrij!…