Alle inzendingen over zwarte tulpen

De zwarte tulp is vernoemd naar feministe, publiciste en politica Ayaan Hirsi Ali. Wim Pijbes meldt dat het Rijksmuseum met de tulp wil benadrukken 'dat een vitale, open samenleving, net als in de Gouden Eeuw, niet zonder buitenlandse fenomenen kan'.…

Zag ik mijn moeder in de zwoele zomernacht gekleed in roes van zwarte tulpen met in haar hart mijn zelfportret van hardwerkende handen en boog zij zich tot de kolkende rivier om het haar te wassen in het bloed van de wereld door de adem van mijn heimwee.…

het was een droom mijn tijd voorbij wit marmer adert rood omzoomd met windspelende violen het kruis vertelt van dood op het gepolijste vlak in doorzichtig glas vazen bloemen mijn graf ik ben geweest maar nog vraag ik me af wie mij de zwarte tulpen gaf…

Het veld Waarop onze gedachten speelden, Waar zwarte tulpen Ondersteboven in de grond groeiden Dat jij me zelfs volgt tot hier, Waarachtig en ongelofelijk Maar heerlijk En alleen jij weet het: -Het zal niet voor niets zijn- Dat, Wanneer de dagen erom schreeuwen Onze aderen Begerig zullen samenvloeien, Jij afscheid zult nemen…

zwarte koffie, zwarte thee zwarte drop, zwarte kleren zwarte rouw, zwarte bril zwarte handen, zwart tv-beeld zwarte humor, zwarte poes zwarte gaten, zwarte kraai zwarte bessen, zwarte tulp zwarte auto, zwarte pet zwarte toetsen, zwarte adapters zwarte telefoon, zwarte i-Pad zwarte dag, zwarte mascara zwarte magie, zwarte sokken zwarte…

mysterieus, tot de verbeelding onbereikbaar virtueel bezetenheid, een geestesspeelding onbegrensd obsessioneel een kweeste voor de desperado wanhopig zevend naar karaat verdwalend in zijn eldorado graaigrijpend in het zand en zaad over zijn vuiggewreven armen begaaid, behaard als een primaat strelen vrouwenhanden met erbarmen tot banvloek…

Ik ken die tulp. Dag lieve tulp. * voor Barbara…

De Nederlandse aarde gevuld met kleurrijke tulpen er fluistert zachtjes een wind tussen de molens z'n wieken vlinders genieten van de zoete nectar gele tulpen zijn net zonneschijn vel rode tulpen wekken vurigheid maar witte tulpen schijnen als een licht vanuit duisternis de Nederlandse aarde gevuld met kleurrijke tulpen…

Eén rode tulp bloost al namens mij. Eén gele tulp fluistert: Ik hou van jou. Dank voor je eindeloze liefde. Dankjewel, mijn lieve vrouw.…

Rust hier maar uit mama op deze zachte aarde die zachter voor je zal zijn dan je leven ooit kon zijn of geweest is nu zwarte, kale stammen ten hemel reiken nu vroege tulpen aarzelend hun bloemen tonen nu een nieuw seizoen begint regen zal je dorst lessen de eik zal je beschutten rust hier maar uit mama op deze zachte aarde.....…

De kiem waait uit een ver oosten Naar het westers laagland Een lelie in een bol gewikkeld Vouwt zich pronkend open Duikt als een ijle muze In de koker van een gulle pen Geliefd in herboren tuinen Werd zij het blauwbloedig teken Toen de hofdames hun japon versierden Een kelk als accent voor het decolleté Terwijl de zonnekoning smaalt…

Daar sta je, Met je bladeren, van zijde en fluweel. In een tuin vol met bloemen, Een orgie van leven; Eis jij alle aandacht op: "Kijk naar me, bewonder me, aanbid me!" Dwing je met jouw kleuren en geuren af. Jij belichaamt alles wat een mens zijn verstand doet verliezen, en tot waanzin drijft. Alleen al om in jouw aanwezigheid…

de schrijver jan wolkers opent de deuren van de Keukenhof doopt een nieuwe tulp onder de naam rembrandt professor tulp draait zich in zijn graf om wat doet de schepper van een Roos van Vlees in de bollentuin…

Eindelijk lente pluk ik tulpen tot een boeket Voor haar die me lief is Voor kort of lang gemis Voor harde woorden of stil zwijgen Voor het plotse vleugellam Voor met ruzie dreigen Voor haar die me lief is Pluk ik tulpen Stuur ze niet uit Amsterdam.…

kleurrijk als tulpen en daar dan van genieten een bloeiseizoen lang…

Oranje tulpen versieren korenbloemen onder de driekleur.…

De witte tulpen op je kist, deden denken aan al die dagen, dat je er voor iedereen was, zonder opmerkingen of vragen. Die ene zwarte roos op je kist deed me denken aan je leed, aan die vreselijke pijn, de verloren strijd die je streed...…

Bloedplassen, trots het zonlicht levend rood, Zag 'k wijd vervloeien tot de horizont; Uit lang gespleten, geel ett'rende wond Walmde wee-zoete reuk, als van de dood; En 't leek, alsof een bloedstraal opwaarts spoot, En onbeweeglijk hing boven de grond: De droppels sidderden, helrood en rond, Gestold tot blad'ren aan de beukeloot. De zon…

Aan tulpen durft mijn ziel zich toch te laven.…

Gij die, op uw steel gestegen, schijnt te zijn uit zon gedegen, die met uw doorvlamd gewaad Drachtig in de velden staat, gij die, nog in 't morgendomen, tegen vroege-voorjaarsbomen ijl de verten bloeit en brandt, - in de verten van mijn land, in de verten, waar de scholen witgedekte wolken dolen, waar de wereld in het rond uitligt aan…

In jouw brieven zwijgen dromen taal der liefde, bij het raam in de keuken planten nieuwe buren, tulpenbollen, het huis hiernaast wordt ontruimd de straat ligt vol met gevallen herfstblad ik doe nog een poging jou terug te schrijven maar als de stilte blijft dromen zal ik verse tulpen kopen.…

Zelf kreeg de PVV leider vandaag een naar hem vernoemde tulp aangeboden…

toast en wijn voor elke gast wij praten niet over de kroon met doornen. schreeuwend rood de troon die Hem verried zwart en tinten grijs, begraven wij dromen de zon. snuiven blauwe hyacinten. maar het gras is smal vingernagels in blossom gel geverfd zo reiken wij naar tulpen verzinnen onze regenboog…

Ik zie een vrouw met tulpen komen, het papier zit er nog omheen. Toevallig staat ze even bij me stil, en vraagt me hoe het met me gaat. De tulpen zijn straks voor iemand die ik helemaal niet ken. Een toevallige ontmoeting is het. Wij. Zij. De tulpen en de roker. Ze ontmoeten elkaar zomaar, in het landschap van de tijd.…

Zoals in tulpen de lente loslippig wordt, zo zomer jij mijn lenden vol.…

de tulpen onthoofd rode blaadjes langs de weg verwarrende wind…

O Gij, rode tulp niet de bloem der liefde, doch mijn hart gestolen…

Bloeiende tulpen De oog strelende kleuren Thuis in vaas of tuin…

Tulpen glimmen zacht, hangen zwaar, maar blijven sterk in de Aprilsneeuw.…

We waren toch zo mooi, nu ligt ons tulpenblad te rotten in de geul, tot pulpenzooi op de corso fel gekleurd en veel,  maar zonder steel en op de velden tulpen zonder kop er op. Mensen zijn onpijlbare wezens verplaatsen ze zich weleens in onze tere levens? wij verwerden tulpen zonder tulpenkop maar zij....…