Alle inzendingen over zwerven

Ongerept is de Bladzij van mijn Leven al lang Niet meer - Overal waarneembaar Punten, putten En butsen die Mijn kant op Kwamen in de tijd En onrepareerbaar bleken Telkens als de zware Storm was geweken Achterlatend de sporen Van beschadiging door Alles en door Alleman en Jan - Een beschreven blad Ben ik nu, en met…

Langs zomervelden wil ik zwerven, waar hemelreine liedren zingen, die tot de grond des harten dringen, langs zomervelden, waar het koren goudglanzig deint in wijde golven, vol kollen, in die zee verloren, roodlachend nu, dan weer bedolven.…

Ze zwerven in mijn platenkast onttrokken aan het oog onzichtbaar in de groeven van vinyl Soms houd ik ze heel stevig vast soms til ik ze omhoog Die zusjes aan de kust van Babylon van Danny Steel Ze zwerven maar zijn nergens op de hoes van een lp te zien ze dwalen in de keyboardsound en stem van Dan Als hun background vocals bij de…

wrede redenen verlangen te vervullen met onvervuld genot door handen te jong om echt lief te hebben zwerven in doorwaakte eenzame nachten als vervreemde gedachten in slapeloze dromen de tijd voorbij…

Ontwaakt, begrijpen wij opnieuw te zwerven. Het leven houdt ons tegen tot wij sterven. Dan keren wij voorgoed tot God terug.…

De dag is als nacht in donker gehuld wanneer ik jou niet heb gezien geen woord met jou heb gesproken Mijn hart voelt gebroken met eenzaamheid gevuld verdwaald in dagen van tijd rond zwerven in eeuwigheid…

In de straten ruist `n lied tikken mijn voeten in de stap een vroege vogel tjilpt het gras nog groener zo de klinkers willen praten maar mijn ik is uitgegaan het verlangen van het zwerven stilaan in de nacht ontdaan…

Op deze envelop doe ik geen postzegel dan weet ik zeker dat hij gaat zwerven adres onbekend of zo hij komt vast bij de onbestelbare poststukken misschien wordt hij wel geopend maar hij zal niet worden bewaard hij zal tot stof worden en daarin verschillen wij dus niet.…

de bemoste steen oud en het zwerven moe borg de meanderende reis met het ijs in zijn stenen hart onverstoorbaar legde hij zich bij deze onvoorziene plek op de aarde neer één met zichzelf niet bang om te breken…

we verankeren ons schip slechts voor korte tijd dragen elkaar door de slaperige mist zie onze gezichten omhoog zwerven naar de wolken we omarmen de sterfelijkheid als het beste gedicht…

Ze zwerven in stilte om Geen trom om op te slaan Geen poot om op te staan Alleen de klok staat stil De eeuwigheid gelijk Ze hebben geen adem meer Die is opgegaan in lucht Ze hebben enkel hun angst Die hen als een wade omgeeft: Doodsangst voor alles wat leeft…

Drong zich tussen metselwerk en nauwe holten, om daar bonkend te zwerven, in muren haar kloppend hart vond en hier als herinnering nooit zou sterven.…

Er zwerven nog veel mijnen in de zee, een souvenir uit barre, zwarte dagen waarop vijf mijnenvegers vlijtig jagen. De Belgische marine doet ook mee. Ik hoop dat ze ditmaal betrouwbaar zijn en het verschil zien tussen mijn en dijn.…

de zonnestraaltjes stoeien over het witte winterse landschap kristallen druppels versmelten zilverend op zwijgende twijgjes onverpoosd zoeken musjes naar kruimeltjes brood met hun vleugelslag sneeuwvlokken zwerven dalen als wittigheid neer in duizendgetal…

Dan zwerven mijn gedachten overal heen! Maar als het daglicht weer gaat schijnen, gaan mijn weemoedige gedachten verdwijnen. Dan kan ik alles weer aan. En wil met mijn leven weer vrolijk verder gaan!…

hoe kon het dat de zwaarte voelbaar was de broze stilte in het weifelende licht van zoekend zwerven het wenen langs verre wegen hoe kon het dat ik de nacht voelde de nooit bereikte landing altijd als ik naar jou jouw Boeken keek? er valt niets over te zeggen…

zo dachten wij verbeelding in het zwerven en het spreken van raven het hoofd dat alles voelt door steenslag, tot beneden of op de vlucht ik trof hem in een zwarte jas zijn taal gelijk dacht ik weer zo'n man niet alles is hemelhoog zo dacht hij regen zonder woord…

Al maanden her had ik een trip gepland Om fijn te zwerven door la ville lumière ‘k Heb afgezegd uit angst voor veel misère Nee niet door voetbal zelf: voor het moment Dat fans direct na goals als gekken joepen Zo miniaardbevingen op gaan roepen!…

Voetstappen kraken op ’t held’re laken van vers gevallen sneeuw verbreken de stilte van de morgen die in kilte uit de nacht ontwaakt met ’n kermende schreeuw De man sjokt voort door niemand gestoord in zijn eenzaam bestaan dat hij zelf doodbedaard onder zwerversleven schaart om in vrijheid over aarde te gaan Dan staat hij stil daar hij…

ik was vandaag op zoek naar stukjes warmte en liefde in een wereld die enkel kou en kilte tochtte nog hielden mooie herinneringen en intense belevenissen mij als een comfortabele jas op temperatuur ik had die opgelapt met gevonden stukjes geluk waarvan ik de waarde pas in tweede instantie eindelijk zag met passen en meten…

Laten wij zacht zijn voor elkander, kind - want, o de maatloze verlatenheden, die over onze moegezworven leden onder de sterren waaie' in de oude wind. O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet. Wij zijn maar als de blaren…

Ik zoek de lente (2) De ballen liggen weer in etalages te glanzen zie mij bol gespiegeld in vele kleuren hoor me de inwendige kou betreuren voel de afkeer voor het gebrek aan nuancen kerstliedjes klinken door de volle straten gejaagd lijkt men de gladheid niet te merken de drukte verschijnt opnieuw in de kerken en ik glijd mezelf naar mijn…

de liefde is een zwerver, kind ga nooit met hem naar een bed ga naar het water naar een groene plek met een boom zet je tent op spreid je mat uit steek het vuur aan laat het branden maar sta dan weer op neem je bed op en ga…

in eenzaamheid op pad met mijn verzonnen metgezel volg ik de loop van de rivier en denk aan wat ik had een poosje neem ik rust en ik herinner mijn vaarwel ik blijf voorlopig even hier maar plots word ik gekust ze zegt: "toen je daar zat, teleurgestelde jonggezel, zo met je ogen op een kier, was het alsof je bad."…

wie zijn wij dat we lopen huis en haard verlaten om in elders een nieuwe start te maken eigen licht en lucht pardoes vaarwel te zeggen sleutels weg te leggen dat wat je bindt zomaar los te laten hopen dat de stenen die je vindt passend zijn om thuis te komen in het nieuwe te gaan wonen op onbekend terrein ogen neergeslagen…

Helaas, helaas, moet ik U derven, Zijt Gij een beeld, een hersenschim En moet ik eenzaam verder zwerven? Daalt nu de nacht weer allerwegen, Is weer verduisterd gindse kim, En dreigen alom mist en regen?…

Hij hakte zijn hart van steen in een aantal delen, dat moest wat meer, lucht, ruimte geven maar dat lukte natuurlijk niet, en zijn steen was droog en ver- kruimelde in zoveel delen! Altijd alleen en meestal ook zo willen leven, het leven met anderen viel zwaar en tegen. Tot hij wist wat hij wilde, een kluizenaar worden die alleen…

Wat norse wrevel legde in uw borst die wondre drang om, met uw kinderbende, jaar in jaar uit te zwerven zonder ende, uw orgel draaiend voor de schrale korst; Gij die u nooit aan werk of tucht gewende; met onbezorgdheid uw bestaan omschorst, en willig op uw sterke schouders torst de jammerlast der dagen van ellende?…

Langs de wegen, vroeg en spade, dolen wij, op Gods genade, dorpen in en dorpen uit, tot ons, oud en onverdroten, eens de slagboom wordt gesloten die ons rustloos zwerven stuit.…

In 't grote bos wenken speelse twijgen me door woeste slingerplanten, warrig haar, geurend naar lokkend geheim, slapend gevaar. Ik zoek mijn paradijs, waar niets zal dreigen: Eiken vol huiselijke schemer neigen over een beek, die klinkt als eeuwige snaar van jong elfenorkest. Pluk hier almaar, eet bessen om wijze liefde te krijgen. Vergeefs…