Alle inzendingen over zwervend

Zwervend langs het wuivend riet banjerend langs bermen luisterend naar 't hoogste lied van ijle vogelzwermen... Dolend door die heerlijkheid leef ik 't intensiefste dan ben 'k in al mijn eenzaamheid het dichtst bij jou, mijn liefste.…

alsof ze ooit schitterden de dromen van een dronken dichter de eerste roos of een vroeg getij naar wat hij zag of hoorde in resten vrouw en kind weggevaagd langs vlakke zeeën maakt het nog wat uit dat niets meer naar hem toekomt zo dwaas zijn levend, zwervend lijf de winter wit met kamerwandgezichten wanneer hij in zijn dichte aders…

Zwaar zweeg het zwarte zwerk en zwervende zwanen zwenkten zwaarmoedig naar zwavelig Zweden. -------------------------- noot 1: Zweden - land op zeven dagreizen naar het noorden. noot 2: zwavel - goedje om lucifers te laten ontbranden. noot 3: zwerk - een soort zwangere lucht.…

Flikkerend knijpen zij donker, open en dicht, verjagen schemer, zwervend achtergelaten. Standvastig wordt t schijnsel op hen gericht, die weten van het duister op lege straten.…

Het Jodenvolk doolt, door Mozes geleid, jaren rond in woestijn, over rotsgrond, sluit met de hoogste Heer eeuwig verbond, bij onvast leven, uit slavernij bevrijd. Flinke vaders vinden na speurend beleid schrale broedplaatsen. Daar eet hun vee gezond. Moeders draaien vlijtig schapenwol rond: kleden en kleren zijn tot handel bereid. Ouders…

het huis der geuren heeft geen muren kent een dakloos entree voor zwervende vleugjes parfums en eau de toilettes zijn beeldschoon in verpakking van fles en verstuiver gezet van jeugdig speels uit licht tot donker alle kleuren zijn in vele prijzen te keuren maar wacht op de mix tussen vloeistof en huid vaak groeit de geur in contact…

Huilend als een kind, zwervend zonder schuilplaats, zal ik je weer verlaten...…

is het de rode inkt die aan je vingers kleeft het verzonken turen binnen klamme muren zijn het de bloedende handen met tranen gewassen de wisselende tekens aan de lucht is het de blinkende vogel die verblindt de nachtelijke uil met uitgeslagen vleugels zijn het zwervende schaduwen in licht en donker de parelmoeren wolken van…

vooral ongestoord o, ik ga maar even wees niet ongerust ben bedreven in het dromen in zijn achteruit soms is het een must: het opgraven van een verborgen buit natuurlijk kan de plek niet worden gevonden waar het eerder werd begraven een liefdevolle wens op een perkamente oorkonde is in mijn grijze massa een verdwaalde vlek zwervend…

liefde en losse vlinders op je rode tongetje, zacht gespin zwervend in wol en roze maanpootjes diep in de nacht op mijn voeten tussen sterrenpluis lik je melk uit de vroegte, speels getjilp en lome luierzon een beetje dromen, beetje zweven, beetje heimwee naar de boom, drijf nu maar op knotjes wolken ik zing aanhalig de sprookjes…

Zwervend door jou, nachtenlang proef ik avontuur dat meeging als belevenis een opgetild zijn in volkomenheid iedere nacht kijk ik er reikhalzend naar uit de tijd, die meereist telt de uren, de dagen en de jaren samensmelten is een wonder een stap teveel en het werd gemist waarom zal de maan nooit de zon kussen?…

boven me voor – achter – links - rechts vreet me op zuigt me leeg angst overheerst een boom zonder wortels de stam zweeft als de meeuw op het strand voor hij landt zich nestelt een bolletje veren op het zand kop in de wind staat hij stil roerloos verankerd zo licht zonder wortels ik schrijd de ruimte in wandelende stam zwervend…

laten we bij het begin beginnen als voorbeeld om niet vroegtijdig te eindigen ik heb nog een dagdeel liggen zwervend door kou door de zwijnenstal van omgewoelde tijd het oogt verloren zo tussen de snoeren van verlengd respijt tussen stukjes toekomend ongeboren ik ben degene die de regen verwaait die bladeren verstijft in windstilte…

Onze universele vriendschap is normaal niet aan leeftijd of geslacht gebonden maar de nacht is zwart nabij jouw zwervend gezicht en je gaat me niet veranderen door jouw geloof blijf ik mezelf nuchter naast dwalende rivieren in een wereld vol armoede bereik ik mijn ziel naast jouw eenvoud verbonden met de aarde ontwaar ik de waarheid…

zwervend door een arendsveld zwemmend in de Orinoco voel ’k me mateloos gesteld vrij van hard en loos geweld rennend door een eksterbos dollend met een bende apen vlei ‘k me moe neer op het mos en laat goed en have los veilig in dit dierendom is ’t mij allemaal kifkif : ver van ’t mensenrijk zo krom doe ik wel en zie niet om…

Fier op jouw kortzichtigheid kwam je bij me om mijn vrijheid te vieren naast mijn bed begon de keuken aan een wereld van genegenheid met biologische melk en dito yoghurt je gaf niets om mijn woorden zolang ze vrijblijvend waren verkoos jij een zwervend bestaan vanaf mijn bed tot aan de keuken bestond jouw geloof onder de maan die haar…

Mijn zintuigen gaan op avontuur zwervend door mijn contacten nu tilt iets mij boven mijn kunnen zelfverzekerd kijk ik achterom wil van geen wijken meer weten de wervelwind van het bestaan trekt aan mij voorbij en fluistert mijzelf leren kennen in al mijn vezels mijn nadenken geeft mij achterdocht het leven duwt mij nog steeds voort…

zestien toen ik je ontmoette jij ging de wereld begroeten de benauwdheid verbogen door stralende ogen ambitie en twijfels de toekomst nog ver, liefde die weifelt maar jij wordt een ster je gedachten zijn zwervend verkennend en vrij toch ben je verbonden, met spinsels aan mij met wie kan je praten, wie luistert naar jou wie…

En zwervend bij de oude toren, Ede-centrum Grotestraat, zie ik geen verheven metaforen. Alleen de toren die daar staat Tot vanmiddag… als in dromen zag ik jou de trap opkomen uit de tunnel van 't station. Ik zag het rijzen van de zon. En dát is toch mooi meegenomen nu ik aan dit vers begon.…

. ----------------------------------- uit: 'In een zwervend licht', 1992.…

Zwervend langs de eilanden van mijn allereerste kinderjaren kom ik steeds dichter bij 't besef hoezeer mijn corpus is gaan verjaren. En dat zowel 't onbegrijpelijke toeval alsmede de vermeende opzet van 't leven gaandeweg voor mijn oude ogen door onbekende handen worden samengeweven. In een veelkleurig maar raadselachtig kleed.…

Zwervend in mijn warme bed. Mijn Bosatlas, daar sliep ik mee. Ik hou van oude, stoere schepen. Van ijs, van storm en van zonneschijn. Het Noorden infecteert als virus. Een vriendelijk virus in mijn brein.…

Nog liever ga ik onbegane wegen, zwervend zoeken naar mijn pad, Vantevoren niet kunnen weten, Onzekerheid bij elke stap. Maar ik moet mijn vaders tuinpad gaan: begin en eind van mijn bestaan.…

af te vragen wat de schrijver ervan vindt maakt hij lange lijnen van het stof dat zijn silhouet schetst in een gespleten alfabet – moeders zoekt een passend lijstje die ze vervolgens op de tafel zet hij is niet mij want lijstjes zijn niet mijn ding, kijk de regen valt in het rosarium waar de morsende vlinder zich dood houdt voor een zwervende…

uitgedoofde hartstocht geamputeerd werd voor het blote oog of zou het vluchten; een hert dat nimmer het beloofde landschap inloopt bewust van het gevaar; illusies die elk woord doorbreken, beloftes tussen hemel en bos aan de rand van een laatste avondmaal of zou het zijn wat ik ervan maak; een vlinder in zichtbare seizoenen zomaar zwervend…

de zon schijnt op ontbladerde bomen takken gehuld in donkere herinneringen stof in de zwervende wind de trein raast in sporen voorbij dierlijke klanken achter gelaten in nevels af en toe trekt een wolksluier op haar nauwelijks hoorbare snikken ze zeggen dat ze lacht een vrouw in foetushouding weerspiegelt in stilstaand water…

blauw strelen woorden heel bedaard de rimpels van een oude vrouw en uit haar bloeien rouwviolen droevig, feeëriek en zacht terwijl het maanlicht wordt gestolen uit de geopende crypte nacht en nog steeds zal zijn pen zingen van alle triviale dingen in crescendo en herhaling in symfonische vertaling zwart barok en zwaar als lood zwervend…

weten we nog van varen op oceanen van bloed de rusteloze blinde wind en onstuimige regens van werelden die anders buigen wat weten we nog van dingen die glanzen maar binnenin duisternis bewaren wat weten we nog van een ochtend luierend in de rozenstruik van een kersentak die aan het raam klopt de trage wind die vluchtig een zwervende…

Bij het Noordzeekanaal voeren noeste boeren op wijde polders hun daagse bezigheden uit waarbij ploffend gedruis van langs varende schepen lustig de tijdmaat geeft aan het ploegen zaaien maaien en hooikeren zwervende damp uit vaartuigen strijkt over de landman noodt stil tot reizen maar aarde vol groeikracht roept met ruisende…

Dwergen aan de bar, dwergen in de boekenkasten, dergen met een praatprogramma, dwergen zwervend door de hal. En nergens kon je dansen want de vloeren stonden vol met dwergen, springend in de sneeuw die stroomde uit hun binnenzakjes. Met wilde, wijde oogjes vierden ze kleingeestig feest.…