Alle inzendingen

Rond de rode tafel zongen zij over liefde en bedrog, door de doden omringd, zonder verwachtingen van deze laatste klucht. Rond de rode tafel zongen zij van heden en een toekomst, door hun menselijk verleden verblind, onder deze omstandigheden een laatste vlucht. Rond de rode tafel zongen zij van hoop en de kilte van het hart…

Lange tijd was de aardbol geheel zonder mensen telde slechts dieren ratten krioelden overal speurden voortdurend naar overblijfsel van prooi achtergelaten door hond kat of roofvogel waren de reinigers van bos veld en water de mensheid laat veel vuil en afval neer wat tot woning en voedsel voor genoemde knaagdieren dient de opruimers…

We voelden druppels terwijl het blauw en droog Keken omhoog en zagen ‘t smalle blad van wilgen waarop diamanten lagen glinsteren, verkoelend in de hitte In ‘t meer regende het drup voor drup Ik stond met open mond om op te vangen hoe de smaak Ze vielen in mijn nek, op handen, armen, niet in mijn mond ‘k likte mijn polsen af Als er…

Er gaat niets boven Een lekker bakkie koffie Genietend van zijn smaak en geur Voor de één met veel melk en suiker Misschien met een zoetje Of gewoon een ouderwets Bakkie zwarte pleur Of je de koffie nou in een kopje In een beker of een mok doet Een bakkie koffie doet wonderen Want ieder bakkie koffie Maakt elke keer een ieder Zijn of…

explosiedrietal dat garagedons en de Oriënttonale ‘hidjaz’ op woestijnwijze simuleert heersers of de koningen over de groene moedermelkplaneet van Orange tot kosmische doden help hun eigen Musis Sacrum als creatie van toendrasteen trias alcoholica voor Frankie plus de heksenvingers’ fietstax langs Willems hamburgerwacht op de begraafplaatshoerenheide…

familiefeestjes trekken altijd weer de lijnen recht want de maten worden dan genomen groeven en rimpels worden uitgediept en langzaam maar zeker komt eigen waarde weer terug krijgen geven en nemen weer de eigen vertrouwde index helemaal terug zoals het hoort heerlijk is het die waarheid weer te voelen in tegenwoordigheid…

De allerlaatste competitieronde Wordt P.S.V. of Ajax kampioen. Ik dacht dat geen van tweeën het wou doen, Een overwinning leek welhaast een zonde. Benieuwd wie zondag rond de klok van vijven Met tegenzin is boven komen drijven.…

De nacht was in de eikebossen Tussen de heuv'len klaar en koel; En statig stapten onze rossen Naar 't oosten en 't verlangde doel. Toen woei een windje in onze oren Een vreemd gemurmel, ver en veeg . . . En briesend sprong mijn ros naar voren, In onbevolen draf en steeg, En stond ter kruine. Onbewogen, Onder de koperrode maan, Aanschouwden…

Ben ik verlegen wordt elke gedachte een bang konijntje op mijn hoofd ik kan daar verder niets aan doen: de een gaat zweten, de ander wordt rood en ik zit al gauw met een roedel konijntjes op schoot. ------------------------------------- uit: 'Sta op en wankel', 1999.…

Als de weg naar de hemel geplaveid is met songfestivalliedjes door grazzels, griezels en grozzels gezongen 'lijd' mij dan maar direct naar de hel! klare taal niet, ich komme!…

Een rots ziet zichzelf gespiegeld in het water zolang dat maar kabbelt en de zon in de goede hoek van de helblauwe lucht staat. En eventueel een enkel wolkje of een eenzaam blaadje drijft over, doorsnijdt de golfjes, rimpels in de spiegelstaat van het fossiele gelaat. Maar het mooiste beeld blijft, als alles stil stilstaat en…

Tijdloze stilte woorden zweven door de lucht thuis voor verhalen Boeken rusten in eindeloze rijen, hun ruggen zwijgend, vol van ongezegde beloften; elk een poort naar gedachten of gevoelens die ooit zijn geboren, naar stemmen die murmelen door de tijd. Vingers glijden, zoekend langs titels. Hier in de stilte vermengen verleden en toekomst…

Sommigen houden ervan. De rest koopt chips. En da’s ook poëzie, maar dan met E-nummers. Je zoekt een antwoord in een vers, vindt een sticker op een banaan. Je denkt: “wat is dit allemaal?” En poëzie denkt: “ja, precies.”…

Ze ligt daar. Niet op een bed, niet op een matras, maar op een kluit mos die ruikt naar een natte hond met een postgraduaat in melancholie. Haar arm ligt erbij alsof hij net ruzie had met de rest van haar lichaam. En haar haar? Dat kronkelt als spaghetti die per ongeluk verliefd werd op een grasmaaier. Boven haar fluisteren bomen tegen…

In de stad waar lichten fluisteren en dromen op stoeptegels vallen- adem ik tussen mensen die ik nooit zal kennen, maar elke glimlach is een kleine zon in de regen van vandaag.…

Energie die nergens heen kan gevangen als het ware wachtend op ontsnapping klaar om uit te varen Maar niet geheel gevangen Soms geeft iemand een gil of ontstaan er zomaar golven uit het niets, buiten je wil alsof er iets naar buiten wil Bewegingen, geluiden, een storm pal na de stilte Het valt wel te proberen Het valt te overwegen Maar…

Ze zeiden staalhard en licht unverfrohren: 'wat tekenen zijn van veroudering zijn op zichzelf an sich nog geen bewijzen van incapabel zijn, althans mentaal minder goed denkend, ofwel onbekwaam', aldus oud-medewerkers van Joe Biden vertrouwelingen naaste adviseurs Dat wat voordien een kwestie leek te zijn van half seniele senioriteit…

Waarom zou ik boos op jou zijn we hebben niets meer dan onszelf in ongeschreven woorden onmisbare gesproken taal troostend en zoekend vriendschap, zielsverwantschap en het zijn op zich geen wanen omdat werkelijkheid anders toont het begint bij de onuitputtelijke bron op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste…

Ik houd hem niet bij, zo snel loopt hij, een lichaam -- gemaakt voor krukken.…

De zon zei: "Dit is zonneklaar!" De kleine eikel lag er onhandig bij door een vreemde vogel uitgekotst dit alles guitig gade geslagen door een luie uil. "Niets is helder als de zon, de zon niets dan een felle flits in de lucht - 's nachts zijn er duizenden zoals jij - niets zo helder als het water klaterend in beken, het bekken…

Ik ga vandaag naar Rotterdam vanuit de Amsterdamse Jordaan Rotterdam, de stad waar ik ben geboren op het Noordereiland, de Maaskade midden vorige eeuw: 12 februari 19552 ik ben een kind van het Rotterdamse puin een kind van de pijn van het bombardement dat ga ik plechtig herdenken samen met Henk Vermeulen componist van het theaterstuk i.h.k.v…

het is merkwaardig hoe slim en gluiperig de dag naar nacht verandert door zich donker te kleuren terwijl de uren dezelfde value houden ik ben lang meegegaan vroeger opgestaan eerder naar bed gegaan maar ik kwam mezelf weer uitgeslapen tegen heb de strijd opgegeven zit nu aan koffie en brood voor anderen lijkt dit een veeg…

De weg naar Eden. Na de bocht het Paradijs. Eenzaam is de tocht.…

In Zwitserland heeft hij zijn lied gezongen, ’t Ging over hoe het leven soms kan gaan: Soms zit het mee, soms tegen, af en aan, Ook zanger Claude is goed daarvan doordrongen. Wie won er vorig jaar, wil ik nog weten? Maar dat is iedereen al lang vergeten.…

Wat van der zonne doortinteld de rozen de paarlende dauw is, Wat op het zodentapijt glinstrende sterrekens zijn, Wat diamant en karbonkel, vereend in der krone des vorsten, Dat is liefde, gespreid over een maagdlijk gelaat. Liefde is lavende dauw in der brandende hitte des levens, Liefde is een geurendste bloem, welke de bane versiert, Liefde…

Ik hou van deze veel te lage grauwe lucht boven dit nog eens zo lage land. Kom kameraden, klim eens op een krant en jubel dat we Holland willen houen. Of ga eens juichen aan het vlakke strand en waai van Callantsoog naar Westerschouwen. In vijf minuutjes ben je al verkouwen met natte voeten en een neus vol zand. Al scheppend zag God neer…

het is merkwaardig hoe slim en gluiperig de dag naar nacht verandert door zich donker te kleuren terwijl de uren dezelfde value houden ik ben lang meegegaan vroeger opgestaan eerder naar bed gegaan maar ik kwam mezelf weer uitgeslapen tegen heb de strijd opgegeven zit nu aan koffie en brood voor anderen lijkt dit een veeg…

Claude met 'C'est la Vie' niet door naar de finale Bijna ondenkbaar maar stel dat het bewaarheid wordt dan vergaat de wereld toch nog niet blijft Europa bestaan en het Songfestival en de vrede de vrede gaat die dan naar de finale???…

Riethalmen trillen: twee waterhoentjes vechten; de meerkoet beslecht.…

Het wortelen van onze vriendschap kost de nodige moeite nu de weg naar dichterbij plaatsvindt via jouw hart maar op het dromerige slingerpad naar jouw vergeten niemandsland verbindt zelfs mijn meest eenzame stilte de eenvoud van jouw dromen met een nauwkeurige werkelijkheid die ik met mijn beladen verleden als onbestaanbaar had…