Alle inzendingen

Zo zacht Haar fijne lach Zo zacht Ging ze heen In de herberg Vol van leven Klopte hij aan Nog één keer Samen dansen Dol van verdriet De ziel uit Onze melodie De herberg sluit Voortijdig…

Was fan van motor- en van autosport Werd in een crimineel circuit gezogen En is toen ernstig uit de bocht gevlogen Waarvoor hij nu terecht veroordeeld wordt Zijn hechtenis kan hem wellicht niet bommen Waarschijnlijk hield hij vroeger al van brommen…

Dat je je voorneemt om zes uur wakker te worden, en om twee uur wakker wordt, om drie uur, ziet dat het nog lang niet zes uur is, opeens acht uur nee negen. Je nieuwe mensen nieuw ziet doen, niet weten en wel willen weten, als weten dat nog niet vergeten in weten zit dat zit, de dis verteert van is en zal toch zeker. Dat rimpels in het…

't Ontbijt des vogels. ‘Vogeltje, met grauwe veer, Ben-je nu reeds in de weer, Met uw zoete tong? Fluitertje, wat zing-je daar Zo vroegtijdig hups en klaar, Bij zo menig sprong? ‘Kleine, die zo aardig praat, En zo stil te luistren staat, En op alles let, 'k Heb ontbeten, al is 't vroeg; Daarom zing ik nooit genoeg: Zang…

Het laatste jub’len van de merel ‘k kijk op en zie op ‘t dak, hij ziet mij en zingt opnieuw dan ‘n fatbromiel die ruw voorbij, laat hem niet storen weer jubelt hij De sloot paarsblauw al, waarin lantarenlichten liggen zo licht zo zacht de lucht ik ruik de sloot en gras ‘k schrik op van een geblaf en dan weer rust nog paarser schijnt…

Ik wandel door heuvels van zonlicht en schaduw een schoonheid te vinden in bomen en stenen die samen verrijzen tot een machtig kasteel - dat daarboven stil zweeft in het luchtlandschap Als ik ademloos staar tillen handenvol wind mij op uit de laagte en geruisloos glijdend op vederlicht vleugels van goudstralen draden komen torens steeds…

Tussen nijver Kaatsheuvel en luchtig landduinenbos waait een zucht steeds heen en weer strooit over Eftelings Sprookjesbos zijn eigen onbekende vertelsels die een ieder zelf mag behouwen vrije gestalte geven.…

De kroeg loopt langzaam leeg Naar buiten, waar het lichter is Zwarte koffie valt zwaar op de maag Maar je leert ermee leven Dag, Geert…

Mijmerend over de tijd van weleer, Waan ik me een jonge heer, Die nog geen zorgen kent, Ik nog een speelse jongeling ben. In de zandbak op de kleuterschool Mocht ik als ‘dokter’ in slipjes zien, Bij meisjes daar iets anders school, Later mocht ik ook hun borstjes zien. Was alles nog onschuldige kinderpret, Ging je niet met hen naar bed,…

Aan openbare tafels en op feesten samen door de muziek heen pratend een gele gedachte oranje zien worden open en blozend in het nest van drukte warm vervloeien in gastvrij gemak nat van het leven ongewrongen uithangen in elkaar en dan weer gejast buiten de muziek van de regen in…

(over de zonde van acedia) Traag sluipt zij binnen, op kousen van niets, fluistert: “Morgen, misschien, of nooit.” Ze weeft haar deken van uitstel en vrede over wat roept, maar geen antwoord ooit. Niet het lichaam dat rust, is haar prooi — maar de ziel die zich stil laat verleiden, die wegkijkt van wat werkelijk schuurt en zich nestelt in…

ik heb mij geen vleugels aangemeten en toch vlieg ik voorbij de horizon om even nog de zon in de zee te zien zakken en om later samen nog een boulevardje en een frietje met veel mayo voor de lekkere trek want het is te gek om zo dicht bij het strand te wonen en er vroeger altijd gespeeld te hebben met als slaapliedje het eeuwig…

Hij was van plan heel Gaza te bezetten Zijn legertop vond dat geen goed idee Hij kreeg zijn oorlogskabinet niet mee Met veel gepraat wist men het te beletten En nu beperkt hij zich tot Gaza-stad Gazanen hebben dus geluk gehad ……

een obscuur begin van denken dat ons raakt, een hand in de nek, geeuwend tegen de planken een catastrofe van het moment die al plaatsvond, bruinrot; duizendschoon; besmetting; trefwoord; crash; alleluja; gaslek; vernuft geen haar gekrenkt dat zijn: de violen Je tegenwerping En dan, baby, dan ------------------------------…

Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door de nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtse streken, Klaar als ster in licht zou breken, Zonder smet van taal of teken God in elk van ons. ------------------------------…

Wakker worden, opstaan, lachen en een glimlach. Het zonnetje dat mooi schijnt. Dit alles is onbetaalbaar. Het is het leven wanneer je kunt opstaan en glimlachen naar het leven.…

ik trek me terug tussen mijn tenen naar daar waar het zo heerlijk schimmelen kan ...…

de gaten in de blokkendoos van het verdriet zijn veel te klein we geraken er onze blokken niet in kwijt…

Vertel mij waar de grenzen van liefde liggen De lach en zang van ’t stille hart Waar geen kwaad, angst of spot kan binnendringen Geen vrede door haat of jaloezie wordt verward Vertel mij waar de mensen, mensen zijn Die elkaar in liefde groeten Waar geen woorden vol afgunst of venijn In menselijke gevoelens wroeten. Vertel mij waar het geluk…

Geen toekomst, geen nu zij danst alleen met het licht ik leer van haar vlucht Ik zit aan de oever van het meer, de lucht beweegt nauwelijks. Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis. Zonder verleden, zonder toekomst, alleen dit trillen in…

een rij poppen op de kast netjes naast elkaar het babypopje bij de mammapop een rij autootjes op de plank netjes naast elkaar samen met de pappapop het meisje kijkt naar de poppen ze pakt de autootjes het jongetje kijkt naar de autootjes hij pakt de poppen ze spelen vadertje en moedertje het meisje wil de vader zijn het jongetje…

De mannen namen elkaar flink in het ootje; met tongen sneller dan louche Bert schilderen kon, vlogen de stoutste woorden rond. Ik zou m’n kont ermee afvegen, zo de zon ook die zonde begon bij te lichten; deze gatten laten zich niet dichten door het vuur in de ogen van aardse duivels die censuur plegen, als zijn zij fascisten in de puurste…

Ik was gelukkig waar ik was voordat ik geboren werd ze noemden mij Hubert en kreeg een broek en een jas een naam, die ik niet eens leuk vind maar wat wil je, als pasgeboren kind? ik moet dankbaar zijn kon zelf nog niet denken, ik was nog te klein Ze kenden me niet, maar helaas wilden ze mij en nu moet ik daar dankbaar voor zijn toneel,…

(over het nooit genoeg) Er is een honger die niet in de maag zit, maar in de ziel — een bodemloze put die vraagt om meer, en meer, en toch nooit wordt gevuld. Je eet, je koopt, je werkt, je wint, je boekt, je belt, je plant, je spint — maar het blijft stil, daarbinnen. De leegte zegt: “Nog niet genoeg.” En jij gelooft haar. Vraatzucht…

Het is warm hier beneden Bitumen schuurt in de klei dampend in de poriën van de stoomkraker De schoorsteen vult zich met etheen, onder de stop, de navel van moeder aarde, tot in een nieuwe sterrenmaand een heilige show begint een vrouw naar de kruk geleid wordt een man onder haar de navel opent hem plechtig neerlegt onder het baldakijn…

Rozengeur en maneschijn Zijn niet weggelegd voor haar. Schreit in stilte door de pijn, Zij nooit vormde ’n liefdespaar. Zij kwijnt weg in stil verdriet, Hunkerend naar zij zo verlangde, Wat zij wilde, kreeg ze niet, Haar gemoed zo zeer prangde. Zo gaat de tijd aan haar voorbij, Tot op zekere lentedag, Een heer op jaren kwam langszij…

Waar zal ik me vandaag eens druk om maken Wereldproblemen? Nee ik heb geen zin Dat vult u nu maar zelf eens even in Kom op u kunt het best maar ik ga staken Wat zegt u? Wat een mager snelsonnet Met rijkrijm wordt ie vet. Zo is't maar net…

Als je handen voelen als de hemel, zonder een greintje van geloof in mijn donder; als je ogen ongelogen de fijnste zijn om me in te verliezen; als je woorden, je stem, die mond! het leven lachen laten, glunderen als het even kan; als het ziek-zijn naar een achtergrond verdwijnt; het lijden kwijnt in jouw bijzijn, sterren vallen in het niet…

Niet klagen Maar dragen En vragen Om kracht. Niet zorgen Voor morgen Bij vallende nacht. Niet beven Voor ‘t leven Gegeven Van God Maar ‘t heden Besteden Naar plicht en gebod. Niet dringen In dingen Door niemand bevroed. Tevreden Te treden Bij ‘t licht op het pad En de lamp voor de voet. ----------------------------------…

Aan boord van het motorpersoonschip Organza laven we ons aan uiterwaarden en zicht op gevogelte zo nemen we waar de eend, de aalscholver, de gans de meeuw, de zwaan en al wat verder vliegt over het groene land dat aan dit water grenst ach, hoe leeg de rivier, hoe ijdel ons vermaak glijdend over de IJssel van Deventer naar Zutphen en…