157 resultaten.
Trefwoord
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 196 Ogen schaduwen gebroken tijd
terwijl de stilte kil de klanken
van het woord omvat
gedachten vallen in vergeten
slechts dat ene blijft in monotoon
herhalen klinken
wentelt leven tollend
steeds benauwder
grauwt het hartritme in nood
kanker galmt het vonnis
en dan denk je
ik ga dood
tot vanuit de diepste angst
een kracht oprijst…
Heimwee naar een tijd voor mij
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 104 Door schimmen van optimisme omringd
en de triestheid van gele tegels
ik mis de schijn van nieuw en fris
en de rust van duidelijke regels
weer even beleef ik
de schoonheid van de na-oorlog
nog voor het dromen werd bedrogen
eerst een plaat, dan klak naar beneden
de naald danst er zachtjes op
en de muziek kraakt door het stof van de radio-versterker…
Verloren dagen
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 186 daar staat ze, gebogen als altijd
in haar blauwgeruite schort
en veegt met blote handen
zwarte aarde in de hoop dat
groen opnieuw geboren wordt
ze ziet niet om, graaft dieper
trekt brede voren in het land
plant haar voeten tussen de regels
en poot piepers in het rulle zand
kijk, ik heb ze allemaal op een rijtje
het is de wereld, de wereld…
Alles
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 143 Alles is een gedicht
de stoelpoot, de bank (zo eentje waar je op gaat zitten,
of even lekker op gaat pitten)
mooier wordt het natuurlijk als je de bloeiende heide beschrijft
of watervallen die zich naar beneden storten in een maagdelijk fjord
je ziet het, het gaat helemaal vanzelf
wie zei ook weer "wie schrijft, die blijft"
je glimlach…
De enorme schrik www.nederlands.nl stopt!
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 113 Www.nederlands.nl, je weet wel,
die site waar je alles,
maar dan ook alles kwijt kunt,
die site dreigt te stoppen...
www.nederlands.nl, je weet wel
die site met verhalen, columns
en wat dies meer zij, die
moet er misschien uit.
Heeft er nog iemand schouders,
die eronder gezet kunnen worden,
heeft er iemand een goed argument,
zodat…
Dubbel gevoel bij toestroom vluchtelingen
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 123 Dat er boten omslaan en mensen verdrinken, dat mag niet,
dat er mensen in propvolle vervoermiddelen gestouwd worden,
dat kan niet. Dat mensen vluchten en ons kleine landje met hun
( wie weet hoe lang) komst uitbreiden, ook dat mag niet,
maar het moet wel.
We zijn moreel verplicht om mensen toe te laten in ons land,
we zijn tevens financieel…
sterkte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 228 je leeft je leven
te vaak
vanzelfsprekend
gezond en wel
je geniet
van alles
met en voor anderen
dat je doen kunt
en dan - zomaar
op een dag
ervaar je
zo gewoon is het niet
word je geconfronteerd
met beperkingen
van je eigen lijf
herstel
in nieuw evenwicht wellicht
volledig misschien
vergt tijd en kracht
uit jezelf vooral…
Val van de eclips
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 360 Een ochtendgloren als nooit te voren
liet mijn droom nog in silhouet glanzen
haar duistere structuur overschaduwde
het korte moment om in violet te dansen.
De horizon nam haar getekende glimlach
en zegende haar in het opkomende zonlicht
haar brede mondhoeken typeerde haar groet
en vertrok in de corona met een verguldde blik.…
Kleuterkind.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 341 Ze draagt in haar hart
een lampion , met duizend
mooie kleuren
met kralen, geel en helder rood
versiert zij steeds haar dag
op blote voeten door het huis
en steeds een gulle lach
als ze in de knoppen knijpt
die uit de planten komen
verschijnen er onmiddellijk bloemen aan
en gaan er vlinders dromen
als ze koekjes eet verandert het huis
in…
onteigend
netgedicht
3.4 met 12 stemmen 384 haar lijf haar lief haar leden
haar stem, gebaar, haar schreden,
haar vreugde, pijn en spijt
haar naakte eigenheid
onteigend
In 't verloop
der tijd…
Ochtendlicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 93 Door het volhardend duister
Kriekt onverwachts het
Eerste straaltje ochtendlicht,
Het dringt zelfs door
In het verste hoekje
Van het huis waar het
Normaal gesproken donker is -
Jong licht, dat nog
Groeien moet, en toch
Al de eerste zachte
Schaduwen in zich bergt…
Schoonheidsprijzen
netgedicht
3.8 met 8 stemmen 242 ach, daar komt hij weer,
de herfst waarin dichters strijden
om schoonheidsprijzen.
in geel en goud en rood verhullen bomen
kaalheid en het regent uit natte luierluchten.
een late spin verzilvert…
Volharding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 80 de ruimte tussen rotsvast
en zoiets als onwrikbaar
is broos en dun bezaaid,
zodat mijn vage bomen
wuiven alsof ze weifelen
op de tast, zonder vaste
ankerplaats, over straffe
zij- en tegenwind, terwijl
in de verte gouden even-
beelden verstenen als
herleefde achtergrond,
tot stof, in zekere mate…
Jantje Beton
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 142 Jantje Beton,
Rot op van de straat.
Geen plaats voor het
Kind dat graag binnen
Voor buiten verlaat.
Jantje Beton,
Scheur rap van de
Straten en pleinen.
Het spel van het kind
Is niet langer meer
Een van jouw domeinen.
Jantje Beton,
Jouw buurt is niet meer
Veilig voor spelende
Kinderen. De stad parkeert
Jouw binnen; buiten zal men…
Een Spaans volkslied
gedicht
3.2 met 5 stemmen 2.464 In de gezegende dagen
Van jubelen en van bloeien
Wanneer de hartstochten schroeien
En hun dorst naar de lippen slaat,
Wordt soms ons geluk door vlagen
Van sombre weedom verdorven:
Dat zijn liefden, lang gestorven,
Die beschuldigen van verraad.
De drift vervliegt als een rukwind,
Het genot blijft nauwelijks heugen,
Wat wellust heet…
IN DE MOSKEE.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 272 Ets van Beuer.
Trots op het witte ros, dat buigt gedwee,
Verheft hij zich, de Sultan, met gebaar
Van heerschappij, en angstig deint de schaar
In 't vale schemerlicht van de moskee.
En door de ruimte ruiht een bange beê
Tot hem, de heerser, aan wiens voeten daar
Een mensenhoofd geveld ligt, met gestaar
Van brekende ogen in een macht…
Vol midden-oosten klanken
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 72 luid schettert de muziek
vol midden-oosten klanken
treinen rijden niet omdat
er angst is blijven hangen
verdwaald in eigen stad
niemand die mij richting geeft
vroeger ben ik toch
ook heel vaak hier geweest
de straat is rijkelijk
bekleed met donkere gewaden
maar er is geen mens die
het nederlands nog spreekt
geen vluchteling te zien…
Een uitgekookte kans
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 336 Eerst als de druk waarneembaar hoog is, dán
pas tonen mensen ons hun ware aard.
Zo bakt de een met vuur een welkomsttaart,
bij ’n ander vliegt de angstvlam in de pan.
De ict-branche staat erbij te smullen:
migranten gaan de vacatures vullen.…
En hij bestond
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.318 En hij bestond. We pakten hem
op, zwierden hem in het rond en
nog eens en hij kraaide want hij was
in lievelingshanden en toen was het
hup de wereld in met je hart
dat men afpakken kan, kan breken
in een hoek smijten: niks waard zo’n
hart geen porselein of goud, meer een roestig
soort klei en je hebt er zoveel van, ook het jouwe
gaat straks…
Wisselval
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 140 De hemel lijkt hoog
maar alleszins bereikbaar
de vlucht geruisloos
als een gladde vogel
op weg naar ultiem geluk
Tot de eerste twijfelwolk
opdoemt in het tegenlicht
zich oneindig vermenigvuldigt
tot een somber schaduwdek
dat elk zonlicht tegenhoudt
de vlucht een vlucht wordt
weg van alle schaduwen
Weer trap je
in de uitersten
van…
een dag om bij stil te staan
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.003 een dag om bij stil te staan
jouw geboortedag
nadrukkelijk
immers
vanaf die dag ben jij
een van de velen
die van de geschiedenis
de loop beïnvloedt
misschien ongemerkt
op het oog gezien
maar feitelijk
door jouw relatie
met de massa die beweegt
wel degelijk van invloed
daarom
is deze dag
jouw geboortedag
een dag om bij stil te…
Zijn
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 213 Zij wachtte op stilte voor de storm
Op engelen die schreeuwden
Op bloed dat vloeide
Op nagels in haar huid.
Zij wachtte tot zij onzichtbaar werd
Totdat haar spiegelbeeld uiteenviel
Totdat haar jaren waren geteld.
Zij kan niet meer zingen,
dansen
genieten
van het leven
kan niet zuchten,
ademen,
bijten,
kauwen.
Ze is alleen…
Jouw stappen zijn de mijne niet
hartenkreet
2.3 met 3 stemmen 176 De stappen gezet door velen
zijn dus echt de mijne niet,
mijn stappen naast die van jou
zijn degene die ik zie.
Omkopen hoef ik je niet
en al zijn jouw stappen de mijne niet,
dat wat ik het liefste zie,
is jouw stappen naast de mijne.…
Vluchten kan niet meer
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 360 Vluchten kan niet meer
heeft geen enkele zin
vluchten kan niet meer
zij komen er niet meer in
Waarom zou je vluchten
waarom zou je niet in je eigen land blijven
daar ben je toch het beste af
je laat je toch niet wegdrijven
Je moet wel erg hopeloos zijn
wanneer je jouw thuisbasis verlaat
voor altijd uit je vaderland
een zekere toekomst…
Aan de hand van een woord (III)
netgedicht
1.6 met 5 stemmen 120 Alles wat in de buurt komt.
Sterke veronderstellingen.
Souvenirs op hun retour.
O ja, u ziet het goed:
Consequente gedachten
In een nieuw én oud moment.
A ja, daar heeft het veel van weg.
Typerend...
In mensen, dieren, dingen huizen
Energieën die er niet om liegen.
Sinds Franciscus van Assisi zich
met armoede omringde,
vinden…
boomloos
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 110 er ligt een vogel
in het gras, de vleugels
glanzen nog
rond zijn gebroken lijf
een enkele madelief buigt
stil in afscheid
als respect voor het gedane,
als de eeuwigheid
van
nooit voltooid…
De lange stad
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 159 Ze is zo lang, deze stad
dat in de laaghangende mist
het lijkt alsof de huizen verdwijnen
en alleen ik hier blijf wachten
Zo lang is ze, deze stad
dat ik mij in de druilende regen
verlaten voel, en vertrokken ben
maar bij mijn terugkeer
nog steeds aan de bar zit
en weet hoe mooi de stad was
Maar nu is ze een lange stad
met neergelaten…
Donkere duiker
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 70 De tranen die
Ik in dit leven
Op voelde wellen
Zijn nooit aan
De oppervlakte gekomen,
Ze liggen ergens onder
In deze diep donkere
Duiker opgeslagen -
Nu ik ouder ben
Probeer ik ze aan te boren
Maar ze liggen te diep,
Het lukt me niet
Om er bij te komen,
Ze liggen bevroren
In stil verdriet…
Meer
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 89 Hoe ook de menselijke
geschiedenis
zich heeft gevormd
wij zijn meer
dan hoe anderen ons zien
in dat meer
mogen we weten
dat wij bovendien
ook altijd meer zijn
dan wat ons
overkomt…
Luisteren en zien
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 170 Zouden onze oren zomaar zijn ontstaan,
wanneer niets of niemand wilde horen?
Zouden onze ogen zomaar ontworpen zijn,
wanneer niets of niemand wilde zien?
Wie is toch dat mysterieuze wezen,
dat door onze ogen kijkt?
Wie is toch die geest,
die met onze oren luistert?
De wetenschap levert antwoorden,
maar ik kan die niet geloven,
en met mij…