Alle inzendingen, jaar 2005, week 22

Langs de lichte kromming van mijn hengel glijdt zonder rust mijn blik de lijnen af verwacht een wonder, wellicht een engel het snoer trilt en de wind blaast straf Ook Jezus was een vissersman een voet op het water, een hand in het zand dat het vaak mislukken kan wist Hij van het verlaten strand Waar ter wereld Hij ook viste op schepsels…

bedankt voor je woorden snak ernaar moet je weten maak me ongerust als ik niets van je hoor droom ervan je nog één keer te ontmoeten dat we dan kunnen vergeten wie we zijn, wie we waren geen vingers, geen hoofden verstrengeld in elkaar sterkte met je benen de kinderen en mij vergeven…

Ik weet niet waar ik ga, Ik weet niet waar ik sta, en waar ik waar en vaar en angstig henenstaar, waarheen mij feller sart, hoe lastiger het viel, het jagen van mijn hart, het smachten van mijn ziel. Mijn ziel is moe en krank* en hoort geen stemmenklank, en vindt geen vaste baan in 't ijlend ommegaan, en wentelt buiten 't spoor, door…

De nacht grenst aan de dag, en aarde aan de hemel. Er is geen scheidslijn tussen deze twee. Geen niemandsland bevindt zich tussen beide Waarin wij ons neutraal bezinnen kunnen En ons toekomstig woonoord vrij verkiezen. Hier zijn wij, en een eeuwige seconde Belet ons om de hier geheven voet Daar neer te zetten, ach, en ’t hier begonnen Glimlachen…

Ik herhaal je zonder begin of einde herhaal ik jouw lichaam De dag kent een smalle schaduw en de nacht gele kruisen het landschap is onaanzienlijk en het mensdom een rij kaarsen terwijl ik jou herhaal met mijn borsten die de holtes van jouw handen imiteren --------------------------------- uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Sindsdien is het stof van de dagen sterrenachten verbergen nooit meer glimlachend verdriet hoopvol komt de vreemdeling nader geopende armen schenken verlangen ditmaal fluister jij wel mijn naam brengt stilte in verwarde gedachten wil verborgen hartstocht delen op golven van de wind kom jij…

nog luiden klokken in de dorpen het weten lopen boerinnen met eten verpakt in wat rood naar de koelte van bomen vlak langs de sloot boodschappen tijd voor hen die de uren vergeten in wijding aan werk de handen zo nijver zichzelf niet wetend in een toomloze ijver donkeren klanken van rouwen tingelen trouwen en luiden als geestelijke…

Alleen zit ik neer, dat kleine randje aan het bed, dat mijn ruimte beeld. Die ene stap nog niet genomen omdat jij slapen kan waar onze dromen steeds weer bewegen de levende fantasie. Orde ons gebroken mijn tijd verplaatst. Verhalen zullen anders klinken maar niet zo Guinnevere en Lancelot. Wij zijn stervenden, ons verleden dicht geen…

blik op oneindig handen om het stuur turen in de verte 120 kilometer per uur zweet staat in mijn handen voor 't eerst alleen zonder janet of peter ik moet er echt doorheen ga het nu zelf klaren rijden zonder commentaar met mijn rijbewijs op zak heb het eindelijk voor elkaar…

Het zesde deel van Star Wars is het derde Dat op het volgend drieluik preludeert Dat reeds ver voor deel één heeft gerouleerd (Dàt deel bracht achteraf de start te berde) Maar ik ken slot en midden nu terdege: Halfweg aan 't eind, aan 't einde halverwege…

Gedijen, uitdijen Korstmos en cosmos Groots in bestaan Beiden ongenaakbaar Ik zie ze aan En schud mijn hoofd.…

Bij God ging de telefoon. Hij rinkelde heel vrolijk of je aan het geluid kon horen wie het was. En zo was het ook. God hoefde niet op te nemen. Hij wist exact wat er werd gezegd en vaker nog: verzwegen. Dit keer ging de telefoon heel kort. Had iemand hem weer neergelegd omdat hij spijt had? Angst voor een gesprek of verkeerd verbonden…

De eenzaamheid met lege gevoelens Donder en bliksem heersen overal Een mol kan zijn weg niet vinden De nacht vol met zwarte sterren Een regen van orkanen valt Het grijze water is bevroren Vulkanen spuwen donkere assen De lava stroomt door de straten Een vallende glinstering Zonnestralen verwarmen de dorre aarde De ark begint te werken De…

Wanneer de volle maan opkomt en de heldere zon ondergaat komt de godin tevoorschijn. Ze is prachtiger dan Venus ze is een echte schoonheid. Haar golvend haar fonkelt in de zachte wind haar ogen twinkelen als geen andere haar volumineuze glimlach is schitterend uit haar tranen ontstaan de mooiste bloemen. Ze is beeldig gebouwd, ze is subliem…

ik zond hen naar de galg voor slechts een klein vergrijp zag wel hun splinter, niet mijn balk ik sloeg hen met een loden pijp verstierf hen op het plein hun lichamen ontbloot ik at mijn brood en dronk mijn wijn besliste over leven, over dood nog voor de avond zouden ze gestorven zijn…

de wereld zwijgt compleet verdoofd een lichaam hijgt discreet onthoofd het baart fantoom verbeeldt de kracht verdringt de droom beveelt de nacht…

Langzaam aan, Breken met gewoontes, De grenzen net iets breder, Je liefde langer voelen, Een gevoel zo zacht en teder. De verandering van ons leven, Het geluk dat we samen vingen, Het symbool van eeuwige liefde, Zoals twee gouden ringen. Bepalen van een eigen wet, Doen wat we willen doen, Het schrijven van een nieuwe brief, Bezegelt…

Kleiner was ik groter geweest verstopt onvindbaar voor de vijand in gedrag dat denkend wint uiterlijk faalt…

Hij zwemt bijna op zijn rug In een zuurstofarme bokaal Zijn kieuwen happen verwoed Tussen schilfers van roet Was hij maar een sidderaal Dan gaf hij de kat een stroomstoot terug…

Ik dacht waternimfen te zien, wanneer ik in de waterspiegel keek. Ik fantaseerde over mooie elfen, die ik tot leven kon wekken. Dromend bij de waterkant, streelde ik de spiegel, die ringen maakte, van klein naar groot. Het was fascinerend hoe het water, weer een gladde spiegel werd. Ik zou mijn dromen even uitdagen. Ik boog me langzaam…

Daar stroomt het circus vol Het kansspel van de trapeze Een dwarslat als een strohalm Slingerend aan strengen Of het grofmazig vangnet Daartussen de salto mortale De berekende zweefsprong Zwierend om het middelpunt In het veld van de zwaartekracht Het lichaam dat juicht Hoont om de absurde klucht Van streven en beven Voor de worm die…

Engelengeduld polijst mijn hart Organische wormen, vormen, Glasblazen a-symmetrische vazen voor de wilgen die ik heb geplukt…

Kikkers kwaken een heus orkest bijeen prachtig wat een kabaal kroos nog niet in de sloot behalve dan het èchte kroost van de kikkers en de waterhoentjes zal vast gaan ontploffen als de warmte doorzet een heus voetbalveld zachtjes deinend op het water wat je doet geloven over water te kunnen lopen waterlelies geëxplodeerd vol knoppen…

Op mijn pad ligt een bemoste steen Hij ligt daar vast, al duizend jaar, Met bos en bomen is hij één, Ik word hem nauwelijks gewaar, Maar kan er niet omheen.…

De 84ste etage van een wolkenkrabber van het formaat: “Empire State Building”… Een luxe appartement voor mij alleen met uitzicht over de skyline van New York spreekt tot de verbeelding. Design meubels, Jazz muziek bij zonsondergang… een uniek schouwspel betovert mij; de zon zakt net als ik onderuit. Bijna ademloos tuur ik door de grote…

supplique pour être enterré à la plage de Sète (G.Brassens 1921-1981) tussen kruizen en tomben op voorheen cimetière de pauvre het graf van Georges Brassens met uitzicht op het Bassin de Thau aan zijn smeekbede om begraven te worden op het strand van Sète is helaas geen gehoor gegeven zijn laatste rustplaats onder een…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm in het drogen van tranen draag maar mijn naam na vandaag zonder schaamte en bevrijd je van angsten nu hoor je bij mij…

hij had de moed woorden op schrift te stellen die menigeen niet eens in handen durfde te nemen (tenminste niet in het openbaar) alles omtrent de daad en wat daar zoal bij komt kijken wist hij te vangen in tederheid en toch bleef het opwindend menselijk bijna met alle zwakheden en verlangens kortom hij had de lef poëzie te verrijken…

Ze noemen me MONA,nee niet van het toetje ze noemen me zo omdat ik goed luister ze vallen niet op mijn gehavende snoetje ze noemen me Mona omdat ik ze raad geef. Die Mona die vroeger in bladen verscheen en overal een antwoord op wist of het nou om Klaas ging of Piet of simpelweg (?) liefdesverdriet. Maar als ik soms even niet luisteren…

Ik hield me zelf voor; 'k voel geen echte liefde voor jou het is gewoon leuk zoals het is maar verdomme, ik ging er vandoor nu merk ik pas da'k wel van je hou en je vaak toch best mis Ik weet, ik kan het niet maken en wil jou er niet mee belasten maar gevoel is anders dan verstand vergeef me, iets blijft mij raken in 't donker blijf ik…