Alle inzendingen, jaar 2009, week 11

Het gevolg van de reden is niet dwingen tot ontslag angstig klamp ik mij vast aan het laatst stukje hoop neen, net geen wanhoop actie verschuldigd blijft het antwoord op een openstaande vraag terecht of onterecht hoe voelt het vriendschap is soms moeilijk maar heuvels en bergen kan men overwinnen met de innerlijke energie dat rust op een…

Lente aan zee grens tussen water en land hagelwit strand te midden van elementen Dichter bij de oorsprong van het leven kom ik niet lentewarmte jaagt grauwe kou de zee over naar ‘t noorden In de luwte aan de voet van de duinen bij ruisen der branding zink ik weg in ‘t geheel Los mediterend op in blauwe weidsheid de…

'De wereld is zo fake geworden! Alle fut is eruit! Dwaze wegwerpmaatschappij!', orakelde hij als een batterijkip. 'Ach meneer...' zei ik, 'Mijn vrouw is een trein! Zo'n ouderwetse, zoals ze ze niet meer maken! Ze dendert en stoomt, raast met een verantwoordelijkheid aan honderdvijftig per uur, haar overtuigingskracht weegt zowat negentig…

het lijkt nog nacht en het kind weet: ze gaan weer komen de woorden en de schaduwwachters die door de deur naar binnen sluipen een onherstelbare droom vullen met vermommingen en beeld na beeld leugen na eeuwigheid na leugen luid eeuwig in een te klein kasteel van witte lakens, wollen beesten en onderaardse, dichtgestopte…

Strelingen die mij raakten op mijn gezicht ogen die zoveel vroegen warmte die straalde in al mijn vertrouwen vertrok ik overmoedig in de kou. Loslaten is een kunst ook het beste soms nu voel ik slechts de warmte het bloed dat stroomt nachten die dromen maar wat ik mis de strelingen die mij raken.…

Toen ik mij verbeeldde te bidden tot onze Moeder in de Hemelen verbreedde en verdiepte zich mijn geloof Ik had toch al geen goede relatie met 'onze vader'!…

Soms is het moeilijk, dingen te vragen soms duren ze lang, 'k bedoel dan de dagen soms is een buurman een vervelende vent soms ben ik blij, dat ik vrouw ben! Maar vaak is het leven een heel groot feest vaak geniet ik van elke dag het meest vaak is mijn gemoed overvol vaak heb ik zo lijkt, mijn leven alleen lol! Maar tussen…

De zon scheen zo aanlokkelijk dat ik na mijn bezoek aan de bieb even op mijn tuinstoel neerzeeg het was een regelrechte uitnodiging van moedertje natuur die lente zong in mijn fluistering was het aantrekkingskracht dat ik mijn broekspijpen oprolde en mijn witte benen de kans gaf al een klein beetje te bruinen wie zal het zeggen in jouw…

als een op hol geslagen antiloop liep ik weg voor verdriet stuurde ik vol valse hoop mezelf met een kluitje in het riet stak ik liever mijn kop in het zand en blijven beweren niets aan de hand besef ik nu dat lost niets op maar kost je wel zelf de kop recht ik nu schouders en rug wil ik al kijkend voor uit beginnen aan de weg terug…

ze spiegelde profiel in de grote winkelruit een charmant verschijnen en met kokette stap verdwijnen ik draaide keek en liep haar achterna de wind droeg modisch haar jas in lichtjes vlagen een korte rok en vleugjes lange benen de tenen rood gelakt bloot in hooggehakt het haar speels opgebonden in het heersend blond een zachte…

tussen vallen en opstaan kleurt en kruidt poëzie ons leven zwart-wit bewimpeld door nevels komt glimp tot glans vastgezet in geluiden tussen verwante vingers na ingedronken letters aan de hand van het alfabet ontbreekt soms de juiste melodie waar klanken niet samensmelten tot een harmonisch geheel van woord tot woord…

Ik doe echt alles wat in mijn nacht ligt om van jou een bloem te maken maar ik mag je nooit plukken het blijft voorlopig bij de stukken van de flora in mijn doodsdrift ik doe werkelijk alles wat in mijn nacht ligt om jou als een bloem te laten geuren maar ik mag niet aan je ruiken ik verberg mij achter de duisterstruiken tussen de duinen…

Had ik nooit een vers gelezen, Mocht ik nu geen dichter wezen: Had ik van het geitenweitje Met zijn klaaglijk krijtend geitje In mijn jonkheid niet vernomen. Was het er niet van gekomen Dat het beieren der rijmen Me nu schreiend doet bezwijmen Van een huiverend genieten Dat ik in elk vers wil gieten Opdat in betraande horden Al mijn lezers…

Dat ene woord heeft eindelijk geklonken, een topbankier die hardop 'sorry' zegt. Het spijt hem overduidelijk oprecht, dat uw en mijn pensioen zo is geslonken. Biedt hij ons zijn excuses aan voor nop, of levert dit hem weer een bonus op?…

Niet meer toegeven aan wat ik voel mijn emoties verstoppen in het diepst van mijn ziel mijn hart bedekken zodat ik niet meer ervaar Zout in mijn wonden niet meer voel...…

de spanwijdte van mijn vleugels is niet groot genoeg om het gevallen woord te dragen hemelhoog dondert de echo door ik vlucht om wat ik hoor en hoor en hoor klapwiekend ankert naklank koortsig en rauw klampt zich vast, hecht aan vergroeiing in mijn gekraakt karkas…

Er was eens een jongen in Dongen die had niet twee maar vier longen eerst wat onwennig toen heus tweestemmig heeft hij solo duet gezongen…

Waarom doen mensen mij zoveel pijn, waarom kan het nooit eens gemakkelijk zijn? Een leven als een woeste zee met torenhoge golven of als een donker woud vol hongerige wolven. Geen veilige plaats, geen geborgenheid, nog steeds geen pad dat naar een zorgeloos leven leidt.…

op een zwart velours duizenden diamanten sterren in de lucht…

Na langdurig en ver zoeken vond ik mijn levensgeluk. Ik vond het, gewoonweg, bij mij thuis. En het lag onder mijn neus. Nooit gedacht! Het lag er vervlogen lang, stoffig, lamlendig en verwaarloosd. Het lag er al jaren eigenlijk zo voor het oprapen. Maar ik had, al die jaren, niet ingezien dat het zo dichtbij binnen handbereik was.…

H.J. Vermeulen, debet, zeven kisten, schrijft hij, een zwijgzaam man, die in de boeken, cijfer bij cijfer, nimmer zich vergiste, een vreedzaam man, correct, die nooit zou vloeken. Maar 's avonds kreeg hij schichtige bezoeken van onbekenden, de enigen die wisten dat hij zijn helpers had in alle hoeken en grof geweld bestreed met duizend listen…

geruis geraas en toch hoor ik heel hoog een koolmees zingen…

Voel je adem, om me heen het voelt zo vertrouwd iemand, die van je houdt vertrouwd,dat was je meteen. Voel je warmte, om me heen die me zo teder verwarmt de kou, net als steen verdwijnt als jij me omarmt. Voel je warmte, om me heen zo voel ik me weer sterk iets, dat kan niet alleen een gevoel, waaraan ik werk.…

oeverloos gebral dat platter lijkt dan de laatste poging om de aarde als een blauwe bal te bekijken (wij weten wel beter, wacht eens even) de mens is dood gestorven voor de ogen van God toen de hemel open klaarde en hij besloot om de vlag te strijken Eva Mirai……

De zanglijster zingt de botten uit de twijgen in de Kwarekken.…

Kijk naar de zee Daar tussen de golven Zwemt een godin Door water bedolven Kijk naar de zee Ze neemt me met zich mee! Kijk naar het vuur Daar tussen die vonken Brandt een godin Schoonheid geschonken Kijk naar het vuur Ze is zo mooi en puur! Kijk naar die boom Daar tussen de takken Zit een godin Wil bladeren pakken Kijk naar die boom…

ik wou wel eens de vloer inventariseren maar ik voelde me al snel hinkelen omfladderen van tegels één, twee, drie, vier de lust verging me het lijnenspel te verbreken het raster eeuwig tot aan zijn oevers vaalwit, harder dan waspoeder vergrijsde aderen die ooit zwart kleurden op één perfect spoor na waren ze allen gebroken als klonters…

Ze kijkt me aan en zegt: "Het is mijn eigen leven, jij hebt het me gegeven." "Maar roken is zó slecht voor je. Hoe eerder je begint, hoe sneller de gevolgen!" "Hou op! roept ze verbolgen. Ze weet dat ze dit wint, dit schijngevecht om rook Ik wil het haar besparen de shit en de gevaren, maar ach, dat weet zij óók Dit is de basis van de…

Is het liefde als je elkaar graag ziet Is het liefde of is het dat juist niet? Is het gevoel van vlinders dan soms liefde Of is dat de voorbode van honger? Is liefde naast elkaar slapen, is dat liefde of is ’t dat juist niet? Is 't dan liefde,om te accepteren Is ’t dan liefde en blijf ik ervan leren? Oh is dat dan…

Betula lenta, als muziek klinkt dit in onze oren, nu lente weer herboren en vreugde alom vrij. Betula lenta, warme blik en teder ademhalen, de lichtglans in verhalen en schaapjes in de wei. Betula lenta, kinderzang en katjes aan de bomen, het voorjaar weer gekomen en wij zo zonnig blij.…