Alle inzendingen, jaar 2010, week 14

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…

Waar ben ik nu mijn leven stuurloos is nergens een boei of haven zelfs geen hand in zicht om te bereiken het land waarop ik ging verzonk de richting van het spoor wist ik waar en ik zou gaan tot morgen maar de nacht drijft me verloren…

zon glinstert vrolijk kabbelend geniet ik mee al pootje badend…

Jij bouwde een huis van niets tot iets maar er kwam geen nieuwe start want genadeloos timmerde het noodlot zijn spijkers in jou hart en ooit werd nooit... wij zijn nu zonder jou en ook ons thuis zijn wij kwijt maar we blijven hopen dat je ons kunt laten weten hoe wij moeten lopen want de weg terug die er niet meer is ligt vol met…

Het omgekeerde van het gelijk is het krijgen van het ongelijk een martelgang die in dit leven een mens soms niet begrijpen kan alles is hebben alles is krijgen van geven wordt men al snel moe het wordt nemen zonder krijgen tot men zelfs zijn leven pakt dat was het laatste dat nog werd bezeten nu rest slechts kist en 't muffe zand een…

Afscheid van Holland nemen valt niet zwaar, in Hilversum staat op beschaafd niveau een humanist te liegen; men hoeft maar een hand uitsteken om hem met een knop te smoren; uit Brussel is altijd muziek te horen. De weg naar 't zuiden weet niet meer hoe snel hij zich aan mij zal onderwerpen en ondertussen rijd ik de gemeente binnen van de verscholen…

Wie liefdes hof betreedt, de wonder- wonderschone, wie om daarin te wonen het verdere vergeet, wie 't ogenblik bemint en aanziet hoe, bescheiden in ons gewekt, bij tijden opnieuw geluk begint, wie onbaatzuchtig leeft, zijn aard zich overgeeft, wie list en opzet haat vindt hier zijn toeverlaat: hoe zich de paden winden, hij wordt het nimmer…

Als overdag de vogels excelleren En het nieuwe kabinet de netten ruimt Dan moeten we naar buiten - goedgeluimd Om tijd op bos en heide te spenderen Maar wel waar WiFi is in bos en berm Want paddo’s check je voortaan op je scherm…

Honderd keer zei je al: ik hou ook van jou. wel tweehonderd gedichtjes heb ik voor je gemaakt. overal gingen we heen, ik jouw Heer, en jij mijn Dame gezellig hand in hand en wij maar kussen -ik had niks in de gaten- want ondertussen val je, -duizend bommen en granaten- uitgerekend voor die asociaal, dat stuk rapaille.…

In steen gevangen, gehouwen in het blok steen getekend werd mijn welkom mijn schat, als een illusie die ik in fraaie woorden hulde. In steen met getekende lijnen onderverdeeld, mijn zoete gedachten de realiteit die wij waarnemen schuilend achter een onzichtbare werkelijkheid zonder schijnheiligheid en bedrog. Als een antieke fontein…

Een boek, een blad, Een gezicht dat lacht In een ander land Een hand die slaat Een schreeuw De traan die valt op de troon van je nageslacht Een linde, een vallend blad en bloesem om je mond Je voeten vriezen vast aan de grond in een harde stad De muur van beton krakeleert en breekt Je ziet ze zo verschijnen: Het boek,…

Met de mond beleden door het hart ontkracht voor de daad een reden voor de ziel de nacht…

Nerveuze ambiance, getetter, als sierlijke schimmen glijden ze door de dageraad. Gezellige drukte, gekwetter, als biddende nonnetjes naast elkaar op de prikkeldraad. Ze zijn er weer, ze zijn terug. Ik zag hen, zo lijkt het, in geen tijden. Ik miste hun luchtballet, hun vliegkunst over akkers, over weiden. Elk jaar opnieuw kijk ik er naar…

Sta voor het raam kijk naar de tuin die wordt beschenen door het licht van de maan. Tussen bloemen en paadjes zie ik een meisje sierlijk dansen in het maanlicht. Donkere haren omkranst als een boog om haar hoofd, haar jurkje zweeft om haar benen. Ze danst en lacht in de nacht ik hoor haar vrolijke gezang met als koor het geluid van…

eindeloos ver, komen golven ruisend, over het strand dat glinsterend als kristal de koelte graag ontvangt een witte slinger van plezier spoelt over kiezels en rotspartij kust kleine kreeftjes, en stoeit met het gifgroene wuivend wier, daar waar het zijn einde vind huppelend als een spelend kind spoelt schuimend het water door tot waar…

een zoon hangt zich op kan niet méer verdragen beelden tonen sadisme een moeder toont moed door te vertellen over de hel van het Russische leger als officieren afwezig zijn sidderen dienstplichtige soldaten door dronken waanzin…

monsterlijke klauwen slaat het onbestrijdbaar beest dieper in het weerloos vlees machteloos staan wij terzijde vragen ons vertwijfeld af: en waar is God verdomme?…

ik schrijf niet langer met een pen maar met zeewater gewoonweg omdat zij alles begrijpt in welke taal dan ook mijn woorden zijn immers de mijne niet het zijn vondelingen van de zee ze golven vloeibaar tot aan mijn voeten waar ik ze enkel op te rapen heb om er daarna mee te spelen tot ze een eigen letterzee vormen…

als zij kind had kunnen zijn een kind met gestipte rode vleugels draagster van een zeemeerminnenstaart een bakster van een zandtaart met een kopje luchtige thee als zij kind had kunnen zijn in een volwassen vrouwenleven niet verkleurd als herfst of winterkaal geplukt te kunnen slapen zonder het wakend oog in haar linker zij als…

Wie zo ernstig is beschadigd kan het litteken weerspreken slechts door falen en gebreken is de dichter begenadigd wie van woorden is verzadigd mag de blinde vlekken lezen want door vragen, stom gerezen is de dichter begenadigd wie zich tot drenkeling verwaardigt beschouwt het leven als een stunt als water naar het laagste punt is de dichter…

Vanuit de stilte plots ervaren hoe alles met alles verbonden is, langs de slagaders van de liefde, de glans van leven en gloed. Zo is het goed, al duurt het maar even.…

Oh vreselijk, een hevige orkaan gaat door me heen De deuren en ramen heb ik gesloten. Plotseling verdwijnen er wat donkere wolken als er een beetje zonlicht tevoorschijn komt omdat de wind een handje helpt. Ja eindelijk, langzaam maar zeker drijft de orkaan over en kan ik mijn hart weer voelen.…

Stoer ging ze voor me staan opa ik wil nu de waarheid weten ik zag al aan haar grote ogen dat het nooit kon kloppen een paashaas die in het bos chocolade eieren gaat verstoppen ik dacht nu ben ik echt de klos onder het eten vertelde ik pas hoe het werkelijk was gegaan dat ik het deed om haar te foppen maar ze liet me wel even weten dat…

met vogelogen keek je de afgrond in en toen verdween de angst…

in dualiteit, keer ik terug in liefde, centrum van eenheid…

kriskras maken ze de hemel vol die condensstrepen eventjes schermen ze de huid van moeder af…

de zon glimlacht een mooie lentedag vogels kwetteren een lieve lust bloemkopjes duiken op vanuit dorre aarde ijverige miertjes sjouwen zich een bult aan een te vroeg overleden kever ik zit in mijn voortuintje met een boek op schoot mijn gedachten dwalen af naar een gevulde moederschoot waarvan het kindje gisteren haar mama wist te…

Mentor, mijn mentor, die in het donker noch het felle licht van aangezicht tot aangezicht mij helder wijzen zou. Uw woorden dreunen als prikkers in mijn hoofd. Uw handen voel ik op mijn rug. En nu ik op mijn tweesprong sta, bang voor alles dat kan komen, roep ik u aan. Mentor, mijn mentor, welke weg moet ik kiezen? De kiezels of het…

De vloed neemt letters mee het zijn de letters van jouw naam ik schreef ze in het zand ik schrijf ze daar haast elke dag de vloed neemt nu jouw letters mee die ik schreef met onvaste hand.…

volleyballen, korfballen, voetballen, tennisballen, golfballen, biljartballen, het geen niet impliceert dat ze ook ballen zijn want de grootste lopen rond bij hockey met een hete aardappel in de keel en daarbij gebruiken zij 'n puck…