Alle inzendingen, jaar 2010, week 20

gezeur met je ouders wat ze willen is geld kinderen die werken en papa is de held sommige dingen zijn gewoon niet te begrijpen dat kleine kinderen moeten werken en voor de kost moeten slijpen stapelende kinderen boven op één bed het kan gewoon niet meer wachtend tot iemand ons redt.…

op een briefje schrijft zij alles naar haar liefje nee het is zeker geen straf dat zij een weeklang niet praten mag veel waarover tijdenlang werd gezwegen kwam nu als een lentebries in woorden van liefde kleurrijk op papier het doet de wind blozen roze wolkjes te lezen door een andere bril…

In het geluid van mijn woorden hoor ik de klanken van je stem die mij hebben gevormd tot de vrouw die ik nu ben geworden. Jouw zachte handen hebben mij gestreeld en je armen hebben mij omhelst, je zachte stem heeft me getroost. Jij die mij stuurde in het leven naar een evenwichtig bestaan van jou heb ik zoveel geleerd tot ik op eigen…

Iedere levende letter in vis vaak gevangen in vertroebeld water, het wijze net met wijde mazen was te groot, om daaruit een nieuw begin te blazen, ketter tot in de schoot, iedere gedachte teruggevallen als afgeschoten pijl bedoeld om terug te vallen op de aarde zwaar als lood om begrijpend naar luisteren zonder iets te doen als…

Wuivende halmen Dansen op de muziek van Komende briesjes…

‘Die Allah, Jahweh, God, het lijkt verdomme net Dat Microsoft wel van Bill Gates’ zei Zeus ontzet. ‘Dat niemand ze zo’n monopolie toch belet, Ondanks dat Brussel en die Mededingingswet!’…

Te veel testosteron? Schrijf eens een distichon! (Te veel hematocriet? Doe het dan liever niet!) (Nieuws van de dag - Ready made - Ontruiming tehuis in Hellevoetsluis.)…

I Letters vormen het woord tot een dysharmonisch slotakkoord II De dichter in het boetekleed de woorden tot een bom gekneed III Door dichters op het internet wordt zelfs de taalpurist besmet IV…

woordloos spreekt de boom verlatenheid leunend tegen hete wind en zand uit de woestijn zijn kroon is in verdrogen kaalgeschoren tot het laatste leven in een dorp dat niet mag zijn muren dwars gebarsten in generatieslang bestaan kapotte daken fluisteren nachts hun troosteloos vergaan zand rukt op met lange duinen in vorm en kleur…

Als zonnevlammen de aarde belagen pioniers op sterrenwind uitvaren wetend dat ze niet terug keren in oneindige ruim worden begraven ver van hun aardse geboorte plaats De mens is gevoelens en behoeftes indien langdurig onbevredigd valt hij in ruimtedepressie en waanzin motivatie verdwijnt om te overleven snijden in z’n wortels doet de…

Ik wandel door dagen van vroeger laat kleurt de zon de avond rood licht klimt in huizen van straten stroomt uit ramen in een stad waar ik eens iets moois gevonden had maar ik raakte het kwijt en weet nu niet meer wat... mijn zintuigen vangen geuren en geluiden uit een verloren tijd ik droom alles terug, liggend tussen bloemen in het…

en daar steekt zomaar madelief haar kopje op ze wilde niet tussen het gras maar ze kon niet anders naar de knoppen opbloeiend, omdat ze er anders niet was…

Niet dat ik nou echt zo nieuwsgierig ben naar etensresten, ouwe onderbroeken, maar toch besloot ik eens te onderzoeken: wat zit er in het afval van Cohen? En weet u wat ik daar toen tegenkwam? Een exemplaar van zijn partijprogram.…

De tiende dag, langs flats, voorbij de laatste HEMA, ziet u eerst een viaduct, daaronderdoor een houten dorpje zonder kerk, daarna loopt u de polder in. Blijf op de weg, die links en rechts door groene bomen wordt begrensd. Aan 't eind een klein en dicht café waarlangs een olietanker vaart. U draait zich om en wordt in 't dorp gestoken…

Woorden die een uitweg vinden door een manke geest Het leven is geen feest, wanneer de touwtjes trekken……

Godsamme! Niet uw Maar je hond aan de lijn De honden mogen hier niet spelen Wat is je naam Ja!- je naam Snotneus met de functienaam BOA! Buitengewoon Opsporingsambtenaar Te behalen bij de LOI in drie maanden Mijn god wat een ellende Uw naam Ja- hij zei U Maar! Niets maar! Een boete van zestig euro Adres! En het kind schreef driftig…

Streel mijn woorden in de stilte die je wilt dragen met de warmte die momenten laat slapen. Waar onze liefde in elk spiegelbeeld steeds mooier wordt en jij weer met mijn gedachten spreekt als ik dromen verlies die niet meer kunnen wachten. En de tijd fluistert wat ik wil verzamelen als jij weer dicht bij me ontwaakt.…

golven strelen, nee schurken het strand deinen mee op het zicht van de storm schuimbekkende vloedlijn, onstuimige zee onheilspellend de wind het zilte schuim als wolken gegrepen grillig rollend over het strand naar het land Zij lossen slechts op als mist in de zon. Met het water aan de lippen omhelst ze mijn voeten, ze kust…

Groene nacht, jij bent de geborene vlinder, die mij verbaast in extase, en met zijn liefde over de wateren droeg.. mij toedekte met zijn sierlijke houding, als er niemand was om mij op te vangen.. mijn ziel bedekte, de gladde oppervlakte, met een sporenhoeveelheid bevangen door de vruchtige warmte, de samengekitte onregelmatig aarde en…

Wij praatten, lachten. Bedreven de liefde Schreven. Dansten en reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten jaren tot één Onze erotiek haast verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echt' liefde in Een mum Van tijd tot iets…

Ik heb geduld,begrip en een luisterend oor, Ik bezit liefde en ben overal voor! Ik kan goed troosten en naar je luisteren, ik kan ook lieve woordjes tegen je fluisteren. Ik kan goed koken met een dosis liefde erdoor, ik ben altijd thuis, geef altijd gehoor. Ik kan pleisters plakken en kusjes geven, ik kan jouw wereld geheel doorleven.…

De wereld als wondertol, spint rond als carrousel, caleidoscoop van fragmenten, geklommen naar de top, ontstegen aan het aards gareel, herken ik mezelf niet in veranderingen van dit aards tijdbestek en hou mezelf voor gek, lijkt ieder stukje zichzelf te spiegelen, niet ieder krijgt dat deel, aanschouw dat menigeen aan eigen berg zal moeten…

haar ring geeft haar net die extra klasse of juist extra ordinaire aantrekkingskracht, dat hangt ook af van de vrouw natuurlijk…

Een zuchtje wind gaat langs me heen aangevoeld de streling van je huid een lichte blos, je stribbelt nu niet tegen de jeugd verdwijnt, een vrouw beweegt op paden zonnig licht kronkelig oneindig je adem gaat soms zwaar waarom? het stormt soms op je af gedecideerd, ervaring geeft de woorden maat de keus is nooit gesteld men komt daar uit…

Het uitzicht schittert tussen de smeltende eiken. Het roerloze donkerblauwe tapijt wordt slechts verstoord door fluisterende sneeuwkristallen vallend in de peilloze diepte. De zon priemt aan de horizon. Voor het eerst in lange tijd horen de wolken haar aan en varen eerbiedig uiteen. De aarde zuigt aan onze voeten. Hoger, op de berg…

Hoe groen is alles nu: de mei vult duizend tinten in die later niet meer te vinden zijn; de wei bezaaid met madelieven, wortels water drinkend uit de bron of uit de lucht. Mijn hart wacht wel nog, kent verlangen, soms heimwee ook, maar zang en zucht ze blijven hier aan kleine dingen hangen. Ons leven: steeds weer zoeken, vragen, herkenning…

er is iemand gestorven in mijn ziel langzaam en over vele jaren heen de weg was blind het doek viel in mij is iemand als de dood verlaten door het leven een hart in nood weer neemt de schaduw mij mee eigenlijk al vele, vele jaren ik volgde ontkennend gedwee immers er was ook oud verdriet het kwam niet tot bedaren het kleurde…

En ik zag twee mensen lopen niet jong, niet oud, maar middelbaar hand in hand als een gelukkig stel zo helemaal geschapen voor elkaar Ik zag hun ogen naar elkaar staren een blik waar zoveel liefde uitstraalde en dacht; waarom zijn niet allen zo toen ik dat beeld weer boven haalde Die man, die vrouw, zo stapel op elkaar zoiets kan alleen…

ik voel het idee opborrelen de woorden wellen op ach ja, straks ik schrijf ze straks wel op maar straks is weg voor de zoveelste keer ik kan mezelf wel voor de kop slaan maar dat helpt de woorden niet terug straks misschien komen ze straks terug…

GOED VOORBEELD Toen Andromache Hector smeekte thuis te blijven bij vrouw en kind en dat idee hem niet beviel, sprak zij: ‘ik wil niet dat je oorlog voert na vijven! Neem eens een voorbeeld aan die Wouter en Camiel.’…