Netgedichten

netgedicht (nr. 32.643):

In aarden vaten

Hoe groen is alles nu: de mei
vult duizend tinten in die later
niet meer te vinden zijn; de wei
bezaaid met madelieven, wortels water

drinkend uit de bron of uit de lucht.
Mijn hart wacht wel nog, kent verlangen,
soms heimwee ook, maar zang en zucht
ze blijven hier aan kleine dingen hangen.

Ons leven: steeds weer zoeken, vragen,
herkenning ook en dwars doorheen de dagen
een lied dat altijd nieuw is,

een voorsmaak, een geheimenis.
Zo dragen wij de schat in aarden vaten
die wij eens moeten achterlaten.

Schrijver: Adeleyd, 18 mei 2010

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: filosofie

herkenning

zoeken

3.0 met 16 stemmen

337

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: LadyLove
Datum:: 20 mei 2010
Email:: ladylove40gmail.com; Heerlijk gedicht, met prachtige foto van kronkelende takken, die ons leiden zal naar geheimzinnige plekken.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 19 mei 2010
Email:: kerima.ellouisegmail.com; heel mooi!

Naam:: Henk Knibbeler
Datum:: 18 mei 2010
Email:: henkknibbeler1949yahoo.com; Je schrijft het weer mooi in jouw woorden neer Rosa, ondanks de koude bloeit er al veel en langzaam dient zich de zomer aan..

Naam:: pama
Datum:: 18 mei 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; In ieder schuilt een sacrale schat. Mooi gedicht

Naam:: lijda
Datum:: 18 mei 2010
Email:: lijda-zielemanhetnet.nl; Heel mooi beschreven, dat het leven altijd een mysterie blijft.

Naam:: Quicksilver
Datum:: 18 mei 2010
Email:: dvdvthhotmail.com; Zo mooi deze dragende schat in aarden vaten!

Naam:: Ludy Roumen
Datum:: 18 mei 2010
Email:: ludy.roumengmail.com; In een woord: schitterend!

Geef je reactie op deze inzending: