Alle inzendingen, jaar 2005, week 49

Een Walk-fit en een Evolution-fiets, een Ab-flex, Sauna-belt en Aqua-slim ’n Body-blade, een Gym-form, Easy-trim, ik kocht het allemaal, maar ’t hielp me niets. Mijn lijf blijft slap, geen vrouw die het bewondert, dus heb ik al die troep maar weggedonderd.…

nauwelijks voelbaar is de aanraking van jouw huid met die van mij gelijk een lichte bries die mijn naakte lichaam streelt op een zoele zomeravond nog net voelbaar zacht zo zacht… jouw huid tegen die van mij…

Mijne tranen baren bloemen lijk lentelach over de wei, en mijne zuchten worden een nachtegalenrei. En wils du mi wederlieven, voor di bloem op bloemken ontschiet, en voor dijne venster zal klingen* der nachtegalen lied. ----------------------------------------------- klingen: geluid van glazen voorwerpen bij bewegen.…

De snelheid vertragend, door liefde omvat. De onmacht vervagend, door al wat liefde bevat… In een zucht geprolongeerd, tot eindeloos verlangen. Onbewust geraffineerd, surrealistisch onbevangen... De lijn des levens, onbeschrijflijk koel.. deze realiteit staat tevens, synoniem voor angstgevoel...…

Nee, ik heb geen trek mijn buik zit vol met liefde maar jij begrijpt dat niet. Je vraagt me of ik ziek ben als ik lachend beneden kom en in plaats van mopper vrolijk praat bij het ontbijt. Maar zeg eens eerlijk vroeg jouw moeder zich vroeger niet hetzelfde af? Zij snapte het vast ook niet wist zich ook met jou geen raad Noemde het…

Ik heb een rode jas gekocht van zachte stof, licht in gewicht het moest er eens van komen ik heb een rode jas gekocht niet rood rood maar koraalrood goed op olijfgroen ribfluweel ik heb een rode jas gekocht mijn spiegelbeeld bevalt me wel ik fiets voorbij op ramen, etalages ik heb een rode jas gekocht die houdt me deze winter warm de…

Heel langzaam herleeft het verborgen Charlotje Wanneer ik teder in haar heldere oogjes kijk ... Een spannende trek hervleest zich tot glimlach De kuiltjes verdiepen ... de stugheid verdwijnt... Haar frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen Wijl stilaan een tintel aan haar blik ontspringt Haar wimpers en neusje verraden ontluiking En sluiten…

Daar roept de Grootmaarschalk van ‘t Hof zijn gezelschap 's ochtends formeel te zadel. Bejegen deze heren en dames met lof : zij zijn immers allen van zeer hoge adel …. ! Terwijl de jachthoorns echoënd schallen bestijgen eredames bevallig de koetsen. De heren gebieden gestreng de vazallen de stijgbeugels grondig en glimmend te poetsen.…

De kaashandelaar maakt een reisje en laat zich erbij vergezellen. Z'n duozit is voor een meisje; het is z'n vriendinnetje Ellen. Ze zegt: 'Deze plek vind ik jammer; ik zit alfabetisch, helaas, immers jij bent een echte Edammer. Ik kom dus als LL na KK.' D'r vriend, die het klaarder wil maken, zegt nu tegen Ellen: 'Ik wijs je erop, da'k…

De brave burgemeester voelt zich klote. Minister Donner krijgt nu toch z'n zin door aan te kloppen bij de koningin. 't Complex van cellen wordt nog niet gesloten. Nu 't open blijft na koninklijk besluit, is 't veilig, want je kunt er simpel uit.…

Hoe of we de materie ook verdraaien De wanklanken in onze maatschappij Ze schrompelen ineen tot dunne brij Als geluidsvervuiling maar mag blijven waaien 'Daar bij de waterkant' van Eddie C. Geeft 't omgekeerd effect van Ali B.…

ik ben van hier met volle vaart naar ‘s and’ren daags gegaan en nog terwijl ik onderweg nog peinzend over morgen kwam d’and’re dag alsof het nog vandaag - maar onweerlegbaar gisteren of eerder nog daar was ik dan zag om me heen en merkte ja dit ken ik hier hier kwam ik vaker langs op weg naar morgen ik zette mij verwijlde kort…

…… Stil is het en groen voor m’n oog De lucht wacht op het donker om haar te bedekken verhullen Een late merel maakt het hof aan verre vreemden die te antwoorden lijken voorbij de laatste bomen van mijn zicht is dit het moment waarop de aarde heel even in een moment van aarzeling draalt te draaien stopt of snikt slechts en alweer…

Later als je voor me staat met stem en gitaar grens overschrijdend angst overwinnend het is niets het kan niets zijn voltooid verleden tijd het gaat om ons dus pak je spullen lief sluit het verlangen niet langer op tot die dag fluistert jouw naam in mijn dromen jouw zijn in mijn hart…

moeizaam gaat de adem 's winters bomen staan te bladerloos alles slaapt een heel klein beetje zuigt wat lucht nog door zijn tanden met een fluitgeluidje ijzel met een zinderig toontje regen me een sneeuwmond stilte. 't lijkt wel nachtelijk slapen of de diepslaap doodzijn. is de egel in de takkenbos gekropen? gingen wurmen diep de grond…

Je legt de eerste steen. De ruiten, die geven onze grenzen aan, een bord vol regels en vol wetten. Zwart staat voor 'man' en wit is 'vrouw' of was het andersom? Ja, het was andersom. Zwart is voor jou. In gedachten hoor ik stenen slaan. Ik zet mijn zinnen op je dam. Je kijkt naar buiten. We beginnen. Ik sla een steen. Jij slaat er twee…

de nacht viel over je gebronsde huid die naast me uitgespreid lag op het laken al tastend trachtte ik je aan te raken de duisternis stond bol van het geluid we ademden als blaasbalg in en uit ik sperde bij je rode mond mijn kaken en proefde van je lippen, onder 't slaken van zoete zuchten, sap van oosters fruit de spanning bouwde op, de…

als schaduwen achter een wit decor verschijnen zwijgzaam ranke ambachtslieden de wayangs die ons hun geheim verrieden zij geven gul de kunde aan ons door ze volgen nederig het oude spoor en laten eeuwen door hun handen vlieden aanvaarden wat het leven heeft te bieden want niets wordt gewonnen, niets gaat teloor ze voelen vormen, scheppen…

Een Godloos mens in nood is een blind bedelaar: Hij bidt om hulp en heil, en weet noch wie, noch waar.…

ze komen uit m'n neus en uit m'n oren ze woekeren op borst en buik en rug ik trek ze uit, toch komen ze terug de oorlog tegen wildgroei lijkt verloren 't is vreemd, maar met het vorderen der jaren verschijnen elke dag meer wilde haren…

tomaten uit Kwintsheul zijn niet te pruimen en rozen uit Maasdijk zijn maar zozo (die geef je zelfs je ex nog niet cadeau) maar hennep uit Poeldijk ... omhoog die duimen de beste wiet groeit gretig onder glas en tuinders zitten nu weer goed bij kas ------------------------------------------------------ De politie ontdekt steeds meer hennepkwekerijen…

Zure afdronk, deze rode wijn Te jong bedorven, daar waar rijpen, zoveel beter had kunnen zijn Ik zag je teder kussen met leder aan je voeten Zo diep je de bal deed ‘crossen’ kaatst nu de leegte met venijn Zure afdronk, dit rotte azijn Te jong gestorven, moet ik begrijpen en bestel louter nog maar witte wijn, Daar in het “rode” geen…

Wanneer wacht ons de welverdiende rust? Het werk wordt ambulancepersoneel Met vijfenvijftig blijkbaar al te veel En ook de brandweer is dan uitgeblust. Maar mag dan ook een doorsnee ambtenaar Pas met pensioen met vijfentachtig jaar?…

Ik heb als zeer bewuste consument Natuurlijk een diervriendelijk geweten En daarom wil ik ook geen kip meer eten Zolang die beesten niet zijn ingeënt. Dus krijg ik af en toe enorme zin Dan ent ik zelf mijn diepvrieskip wel in.…

Kom binnen geachte lezer, zet je neder en doe of je lekker thuis bent. (Intussen knagen wij ongestoord tussen haakjes verder) De harde realiteit is hier een droom, een wereld in een wereld. Pas op voor onze woorden want ze vreten tussen de regels door en elke poging van een pointe onderstrepen wij met een knipoog.…

met je eens zo weelderige trots, maar gesmoord in jaloezie en twijfel zijn ook hier de zwakkeren in en door jouw hand vermoord, al ben jij de toendra’s uit de kou, het water van de meren waar ik zo van hou – doch je adem is onzuiver als je paart met het land van Uncle Sam terroristen genoemd door velen, al noem ik ze strijders van de haat…

when I open my mind for you vertel me dan van dagen, van het leven de pijnen in je verdriet, laat me zijn die jij nu bent, alleen redt jij het niet de sfeer ademt het moment van het zijn en je proeft de zoete geur van het kamille van december en rook, zo als zilvergrijs benevelt zit ik stilletjes naast je we hebben elkander gedronken…

Ik was daar op Golgotha, daar bij het kruis waar het bloed van die visser met op zijn hoofd een krans van doornen, beekjes in het warme zand deed stromen en nu december mijmert spreekt de kerst mij nog slechts van verdriet het vuur uit luchten die het zwart verstuurden naar hen die smaalden waar pijnen werden gesmoord in kelen van een dorstig…

Rijkdom van nu een klopjacht op klatergoud vorm van doelloos streven naar het lijden van arm en oud Koud en gevoelloos versteend van hart vormloos gebroken levend met smart Wijn in de verkeerde vaten vermomd achter beschonken boeken meer dan eens gedronken weg gedept met vochtige doeken Rijkdom voor later het kijken naar het verleden bestuderen…

driedelig grijs en modieuze mantelpakjes leggen beslag op Sint Nicolaas in een gretig Maison de Bonnetterie verpatsen Sinterklaas aan de Kringloopwinkel, wat is nog echt het grijs en de pakjes hebben hun dassen en sjaaltjes uitgeschud in splijtstof…