Alle inzendingen, jaar 2007, week 39

heb je ogen gezien verlangen in je blik de eerste schrik om anderen en ook je eigen ik een levenlang verbergen want ook het rapen van de scherven was jouw deel waardering was er nooit zoveel ieder ging zijn gang maar met amok was jij altijd de zondebok lang was er geen besef ieder praatte eigen straten recht jij stond daar als kleine…

Jij bent zo transparant. Kijk mijn lief: het licht valt door je heen. Ik pak maar eens je hand, voordat op een dag een dief met je woorden aan de haal gaat.…

Zijderups kweker het poppenhuis ontwikkeld spint er garen bij…

Moeder zei eens: ik ben in de herfst van m'n leven En even... dacht ik aan haar terug Haar overlijden al vier jaargetijden achter de rug Herfstblad ligt op haar zonnewarme steen Ik ben even herfstwind de baas Helaas gaat haar naam weer schuil onder herfstblad Door de aders heen zie ik haar handpalm ze zwaait.…

Het nieuws van 4 oktober, donderdag: Een rijkeluisbuurt is weer uitgekamd Een mammoet die een olietanker ramt Een rups verdrinkt na falen vlinderslag Van wolvenhuil tot vale gierenlach 't Is ieder jaar weer werelddierendag…

Je laat je vingers speels over je borsten glijden In je ogen zie ik een vuur van zalig verlangen De warmte gloeit onder je roomwitte huid Zacht kreunen je dijen om mij te ontvangen Je lichaam laat zich prachtig glanzen in de warme schemer van de zomernacht Een geilheid vult zich in mijn lendenen Het is het moment waarop ik heb gewacht Je…

zoals de worm verzadigd uit de aangevreten appel kruipt loom en lui onachtzaam opgepikt door een hongerige hen weer deel wordt van de keten broos als een net ontloken papaverknop blijkt het leven de roes is kort ad fundum…

Het sluipt op je af, het dringt zich op. En zonder dat je het door hebt, neemt het bezit van het gebeurde en het te gebeuren. Het weet wat het wil wanneer jij dat niet weet. Als jij je doel even uit ogen verliest, neemt het over en geeft het richting. Op moment van zwakte is het sterk, dus let goed op en sta paraat. Zodat het niet op een onbewaakt…

O loze belofte! Tierlantijn het geluk genaamd. Breek mij de bek niet open; de farce kan zich niet staande houden. Scheerwollen dichter! In godsnaam! Welke onverlaat heeft ooit het begrip in onze geschiedenis achtergelaten. En ik zink in mijn badkuip, tot over mijn oren in het zeepsop. Geluk-kig heb ik er één. Denkend in mijn denktank…

zullen we dan maar blijven wachten, nachten lang palaveren over het leven dat het toch zo schoon en onderwijl wat adem halen? zullen we dan maar de uren gedogen die ons resten samen nesten en de eieren leggen die ons verstand zo prachtig en nadien alles weer vergeten? of zouden we de volmaaktheid kennen onder al wat is gewoon verborgen…

maar kijk toch eens die veel te kleine hokken gevuld met winstbejag en kippenleed hoe schaamteloos, wat akelig en wreed zo'n beest is toch niet enkel om te fokken het maakt me boos, opstandig en ook sip vandaag eet ik alleen maar scharrelkip…

straks, als ik dood ben, laat ik mij cremeren ik houd niet van die maden in mijn kist mijn leven wordt met vuurwerk uitgewist dat zal mijn aardse lijden compenseren echt alles gaat verkeerd, ik ben berooid zelfs voor ik as word, ben ik al verstrooid…

. de herfst ruist in hoge sparren fluistert over het late gras rimpelt het koude donkere water een gebroken spiegel in de rode ochtendzon .…

I Aan de tegels je leef- ruimte tellen, maar toekomst blijft een snel vergeten: Dertig jaar in ochtendjas op zoek naar het beloofde land, die jongensstad van ranja & jenever - II Verdwaald, nog steeds de weg niet weten, hoewel je eigenlijk niet bang moet zijn en littekens mag blijven slaan rond eigen huis, die zekerheid…

Ach mam, ik zag je opeens voor me in je zondagse bloemetjesschort wanneer je in de soep stond te roeren en het bestek legde naast jullie bord Ik ruik weer de geur van spruitjes die je weer veel te lang had gekookt de verwarming aan met de deur open het leek wel of je voor de mussen had gestookt Ik zie je nog steeds voor m'n geest hoe je…

puur links wijlen onze pa kon niet correct schrijven wel vogels perfect imiteren absoluut bijna analfabeet ja op school in oudenbosch broeders om het af te leren je linkerhand ging op je rug onder mom van hoofdzonde voor het leven geschonden nee praatjes sprak geërgerd zus elke tijd kent andere modus men overdrijft zo tegenwoordig…

je komt en gaat bijt woorden de lucht in en ik hoor kraaien krassen zwart de vleugels op het ochtendbrood terwijl de wind de wolken doet beven ook de tijd is dood mijn ogen ooit blauw en jij zoekt roem steeds kouder en meer ik had gedroomd vannacht de vogels weg in de ondergang van het slapen gaan geïnkt waren je veren…

In je hart zit stille haat stille haat met stil verdriet tranen stromen rond je hart maar toegeven wil je niet. Ergens ver weg weet je dat er een einde aan gaat komen dat de haat en het verdriet weer als tranen kunnen gaan stromen. Jij bent hier en hier alleen niemand die je echt goed kent zo lief, mooi en intelligent daar weet niemand…

Uw biechtgeheim is bij ons veilig jammer en kwezel er lustig op los we luisteren natuurlijk niet echt Er verandert door de biecht niets schulden blijft U zelf betalen en voor misdaden komt U voor 't gerecht Het lichte gevoel in Uw moede hoofd als U zich opricht van bidden en biecht na bekentenis en spuien van zielenpijn Komt niet door hemelse…

Stuur jezelf op patrouille door de dichte wouden van je schroom. Verken de plek waar zelfs geen zonnestraal meer door de bladeren van je bedeesdheid dringt. Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas. Veeg alle gêne onder dat tapijt en kom eroverheen, als…

mijn gezicht is zo gevoelig als de zeespiegel als iemand er als een steen een blik in werpt reageer ik direct ik glimlach……

Het begint al te herfsten De letter R ten tweeden male in de maand Wind-geen zucht- zoekt zich een weg Met plotse regen als kompaan Ik heb grote moeite pal te staan Als ik de huisdeur achter me sluit Het jaargetij zomer blauw nog aan de lucht.…

ik at schaduw toen jij zon en zee koos als ontbijt gegarneerd met stilte de lege stoelen kaatsten eenzaamheid parasolde lunch temidden van de zonverbrande lijven nam drankjes die de hitte en wat kou toch niet konden verdrijven donkerde jouw tafel met de zomerzotheid van je aangeschoten vrienden ik had het wel gehad eindigde…

zelfde momenten verschillende sferen dragen over blijven bestaan in een eeuwig komen en gaan wisselen de gemoeden enkel van drager..…

Weet je zelf wel wat je aanricht weet je zelf wel wat je doet want weet je, dit is ongekend En nu, na maanden vraag ik me af of je het zelf wel door hebt Schat, weet je zelf wel wie je bent?…

Zelfs in Des Heren harem gaat het mis: Soeur Agnes sloeg Soeur Rosa’s neus in gruis, die trapte juist Soeur Flavia in ‘t kruis, men hoorde: “Hel !” en zelfs: “Verdoemenis !” Drie vrouwen vredig samen ? Een illusie ! Dat is van oudsher een recept voor ruzie.…

Even rust gevonden door de drukte heen. Is dat soms de engel die me plots verscheen of een heel zacht liedje dat ineens weerklonk? Zalig wie de avond met een glimlach sluit: hij vergeet de zorgen dankt al voor de morgen vindt de vrede uit.…

soms kan ik hem niet volgen soms gaat ie links dan rechts rare gozer die jezus gat in zijn hand lult met hoeren noemt god de vader maria zijn moeder veegt met een zweep het kerkplein aan en met theologen de vloer en blind van liefde de dood in de ogen ondersteboven van het leven aan een kruis…

Dat was me wat bij Max-tv's Geheugentest korte lange termijn werk plus primair presentatie Harm en Loretta met flair doldwaze uitslagen en er bleek geflest Gemiddeld waren a-select doorvoede seniores sigificant zo misselijk makend deviant dat neuropsycho's op nulpunten aangeland hun professie beleefden als vat vol sores De steekproef…

daar ligt ze, naakt onder de dekens, ik pak sigaretten, en steek de hare op, al wetend, dat dit moment stopt, hoe dan ook het is er nog... zou m'n ogen sluiten, en de geuren ruiken, ze opslaan in het geheugen, maar kijk naar haar, geniet van haar ontblote heupen, haar lijnen, haar zij tegen de mijne, terwijl haar handen liefkozend over…