Alle inzendingen, jaar 2008, week 35

naarmate water stijgt lucht al donkerder dreigt zie ik graag haren langer groeien en onkruid weliger bloeien niet meer knippen wieden of maaien nu is het tijd krachten te sparen opstandig lange manen klittende gewassen laat ze zijn als chaosbeeld vrije natuur weerstaat en heelt…

lukraak droomde ik van een vrouw op een manier dat haar lijf en haar verleden deed ontbranden in kwetsbare geest een lichaam hunkerend in een beeld dat al was uitgedacht, je haren los in de wind niet zo heel precies maar dat komt er niet op aan zoals ik over je droomde, kon je eigenlijk niet bestaan…

Als een heldere druppel in donker stilstaand water viel jij opeens m'n leven binnen. Niet te stoppen kringen vermeerderden gevoelens voor elkaar. Groter en groter onze liefde, oneindig als cirkels in water ...…

't Gewoon maar laten voor wat het is: de vieren of vijven, de acht of de negen; je leeft toch niet van wat anderen zeggen al kan je gevoel zich daar soms niet bij leggen en voel je je stekels dan rechtop gaan staan. Je kan ook wel denken; "loop jij naar de maan," maar denken en voelen gaan eigen wegen en zo kom je jezelf dan toch weer tegen…

Daar zit ze, moeder, voor de tv. We schuiven een stoel bij en kijken mee naar een huwelijksdienst van ’t Koninklijk huis en moeder, kijkend naar de buis waant zich in haar geest te gast op dit hoge feest. Als de dienst is afgelopen fluistert ze iets in mijn oor en ik zeg: “Ga maar rustig hoor.” “Maar al die mensen…” werpt ze tegen in dit…

Dromend over later Besef ik opeens Dat later al gekomen is en ik nog steeds die dromen mis…

zacht kom ik in de nacht naar jou een droom die blaast doorheen de woorden misschien ontwaak jij zwetend uit je slaap ongrijpbaar als het blad een tak dat op je kussen ligt te rusten verschrik je niet, mijn adem streelt je waar herfst zich groeit door ’t dak in woorden, vingers, steken in een zomerhart alsof er nooit een eerste vriesnacht…

Het doet me pijn Als ik mensen hoor oordelen Dat de ander verkeerd is Zonder daarbij zichzelf te zien Het maakt me verdrietig Als ik mensen hoor roepen Zonder elkaar te verstaan Mijn hart brandt als Mensen elkaar beschuldigen En de verwijten Geen ruimte laten voor begrip Ik voel angst als misstanden Het leven verstoren En verbinding…

raap de paniek in je ogen de scherven van schrik in je blik nee niets meer gedogen in gaan is het nog altijd zoeken naar stukjes van ik maar ons fundament geeft vertrouwen in van elkaar houden totdat jij jezelf weer kent…

Hoe vaak wordt van 'verval' gepredikt Maar ach, verval is het pas echt Wanneer een kind 'n kip ziet lopen En dan "Kijk daar gaat 'n Nugget!" zegt -------------------------------------------- uit: 'Dichters in de Prinsentuin', 2005.…

Verdonk vraagt spullen van haar achterban Wat paperclips (dan houdt het bij elkaar) Een afvalmand (die komt wel vol, nietwaar) Een gummetje, een stoel, een koffiekan En heb je een partijprogram? Of twee? Ach, weet je wat, stuur die dan ook maar mee…

In ‘n geslaagd huwelijk dooft vuur dat verteert maar de warmte beklijft verliefdheid dooft tot tijd bestendige liefde die vriendschap inhoudt zo’n vriendschap heeft een verleden dat je niet opnieuw opbouwt, het is een deel van onszelf het heeft ons gevormd; onze herinneringen zijn we zelf…

Mijn rauwruwe keel schraapt het slakkenslijm van luchtpijpen en gorgelgeloogde longblazen trilhaarsgewijs richting mond in spuien te spatten sputem - spottend te splitten spuug dus: een flutse fluim de wereld in die toch al verkankerd is en wegettert vol zweren.…

verstrooide poeet viel in openstaande put en werd prutdichter…

In deze zomer had ik willen wonen als een kasteel om vrolijk in te zijn met romantiek en stille dromen en zoveel kleur door zonneschijn maar als ik terugkom van mijn zwerven door zompig veen en schrale hei dan zie ik steeds het donkere water en het stramme riet dat staat langszij de stappen die ik toch ging zetten ze komen nog niet los…

Voorspelbaar gedrag is van alle tijden. Dus als een astroloog dit al niet meer weet Valt uit astrologie niet meer af te leiden Dan dat een sterrenwichelaar zijn werk niet goed deed. Wat voor zin heeft dan toch al dat vele bellen Als ze hun eigen ondergang niet kunnen voorspellen.…

Ik moet u nú toch iets vertellen Lieve Sinterklaas ze zijn in Nederland volkomen doorgedraaid en dwaas en ga er maar voor zitten u gelooft uw oren niet ze wouen een protestmars houden tegen Zwarte Piet ! Twee buitenlandse(!) kunstenaars die máákten een kabaal dat Zwarte Piet racistisch is en oud koloniaal een slaaf die door een schoorsteen kruipt…

de nevel van mijn droom besprenkeld de echtheid samen geknepen tussen wie of wat ik eigenlijk ben soms schuilt echtheid in zorgeloosheid bewust verdrongen, fantaseer ik de angstvallige liefde het verlangen naar een periode die als een spiegel fungeert liefde weerspiegelt die aan elkaar geregen bleek te zijn reeds haperde dit eenzame hart dat…

Liefste Laat me je beminnen Voor ik het de buurman doe…

Toen ik vanmorgen opgewekt mijn huis verliet, vond ik de straat niet meer. Nochtans was ik er zeker van: de dag voordien lag zij er nog. Wat doe je dan? Je draait je om en wilt het schokkend nieuws vertellen aan de uwen. Helaas, het huis, je thuis, was ook verzwonden. Er zat niets anders op, zo dacht ik toch, dan in de witte, zachte wolk…

Flonkerende ogen witte tanden een prachtige huid fel gekleurde sari’s versierd met edelstenen en dan wij lichte haren bleke huid westers gekleed toch wil je vol trots met ons op de foto…

Vanachter het schandaal is het schuilen mij in het hart blijven steken, de wortels ontmoedigen het applaus van mijn doksaal Avondduister tast naar herinneringen die enkel nog bestaan in de graffiti op mijn huid, geen gekerm van valse toonaarden – maar het besef ervan erken ik luid Doch verstomd zijn mijn kreten die verslagen het lokaal…

Een voetstap een spoor een vooruitgang Een ijsberg een gletsjer een waterval Een penseel een letter een woord Een gedachte een begrip een antwoord…

Neem tweedejaars Benoni Beheyt reed op het WK op de Weg in Ronse allen incluis de Keizer van Herentals Rik II met milimeters uit het wiel Schande sprak het peloton in koor die eendagsvlieg speelde vals dat sekreet ging zijn baas vóór en niemand gunde de arme ziel ooit nog een plekje onder de zon Wereldwijd gaan veelal aan strijd afspraken…

Het licht is de kracht waarnaar de bloem bloeit, de vogel vliegt en de mens zoekt.…

hoe haar jonge handen over de toetsen golven ons huis zich met haar bruisende klanken vult hoe zij meandert langs knoestige wilgen en wuivend riet hoe zij geniet zo intens met de stroom vervloeit versmelt (voor Anne)…

in mijn straat woont een stad en wanneer ze ontwaakt lijkt het licht te veranderen in raamloze huizen zwijgende gezichten lekken door muren alsof de dag nooit spreekt zoals de vreemde minnaar die onder het dekendak een naam zoekt haar verhaal probeert te onderscheiden van het zijne ik kom hem wel eens tegen hij…

orkaankracht, die nachtelijke storm al ontelbare jaren zieltoog ik gelaten boegogen gericht op het land half verzakt in zwaarmoedig zand grafdelver klus gestaakt, voortijdig steigerend nog over kokende golven sloeg het rijkvergaarde overboord aan xenofobe kust kon torenlichtsnoer de stranding niet verhoeden evenmin geroutineerde boots…

Jouw lijf veilig gevangen in mijn armen, gedachten loslatend langs jouw oor laat ik je rusten in mijn schoot. Je gezicht naast m'n lippen. We staren in dezelfde richting, klampen ons vast aan elkaar als drenkelingen in de zee waarover onze blikken dwalen.…

Ik heb gedroomd vannacht van water groen water het mooiste water dat ik vroeg in de ochtend zag stil was het wij waagden 't bijna niet te spreken er lag een steiger er zat een meeuw die onverdroten was het de stilte peilde…