197 resultaten.
Faith...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 648 Zo snel als je was gekomen,
Zo snel werd je ons ook weer afgenomen.
En dat kwam toch niet voor in onze dromen.
Een lief, hulpeloos
wezentje,
nog zo klein..
Jij had hier op aarde ons kindje moeten zijn.
Voor altijd in ons hart...…
De reis van eeuwig zijn
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 727 vreemd hoe beiden het toeval deelden
zonder woorden
gelijktijdig de plaats ontmoetten
alsof ze voelden
hoe de doodstrijd langzaam binnensloop
het lichaam zich klaarmaakte
voor de reis van eeuwig zijn
er kroop angst in hun gemoed
nu ze de verduistering zagen
(dit was anders dan de andere dagen)
en wolken die het zonlicht verstopten
voorspelden…
Het kleine
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 427 Als je het kleine
niet ziet
ontdek je nooit
het grote geheel…
Dwarreltaal
netgedicht
4.2 met 25 stemmen 371 Als schepen in de wind
zo waait mijn blaadje voort
de woorden weggeblazen
in groene wij- land grond
de stromen stormen tergend
het laagland lachend uit,
maar op de schuinste helling
heeft grond zijn taal verbruid
De zwarte zwaluw schemert
die zware luchtig zin
maar kan de kans niet vinden
voorruit daar slaat het in.
De snode wegen- wager…
Obama
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 210 ... en we sliepen zacht en stil
want macht klinkt kil
en vreselijk zwaar
maar met deze man gekozen
is het vooralsnog waar
dat jij verandering wil
... we dronken erop
en leden er niet onder
vooralsnog…
Opnieuw omarmen
hartenkreet
3.8 met 4 stemmen 454 Ook straks houd ik als ieder
Het aardse voor gezien
Geen keus
Het is een moeten
Een noodzaak bovendien
’k Zal huilen, janken, schreeuwen
Al is het ook mijn tijd
Het vele dat ik liefheb
Raak ik ten volle kwijt
Of zal er in wat komen gaat
Ook plaats voor liefde zijn
Als dat zo is heb ik geen angst
Ik vrees dan niet de pijn
Mijn hoop bewaar…
Ik maak me niet druk!
hartenkreet
3.9 met 13 stemmen 952 Ik maak me niet meer druk
om dingen die ik toch niet
veranderen kan
ik maak me niet meer druk
om dingen die al vaststaan
ik maak me niet meer druk
om ’t feit dat ik ’t druk heb
’t einde van dit werkje moet
ik verschuiven naar morgen,
want ik heb ’t nu te druk.…
Heb je geen flauw idee
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 168 op de getemperde wind
vrij gemakkelijk
vanuit een ludiek oogpunt
waaien echoën geluiden
je hart binnen
uit eigen beweging
vervult het een behoefte
aan samenhang
waar liefde is, blijft de hoop
voor je uit bengelen
heb je geen flauw idee
zonder te weten
waartoe,
waarheen de weg voert
blijf je verzamelen
tot er een hernieuwd
houvast…
Vaker dan voorheen
netgedicht
4.2 met 28 stemmen 1.376 zo af en toe
wat vaker dan voorheen
overschrijd ik mijn jaren
welke gedachten
of gevoelens heb ik
nog gemeen
als grijs nijgt naar zwart
en het ademen
mij slechts mee
laat varen
achter een masker,
zo lijkt,
verstilt de geest
van schoonheid en
toekomst het meest
af en toe
nog vaker dan voorheen
verlaat ik mijn jaren
heb…
ROOS
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 181 Het is tijd
hoogste tijd
een roos te schenken
Jou, een roos
te schenken
voor 'het verstaan'
Bij volle zon?
of
heldere maan?
Aan deur
of raam
dorpel of drempel
Onder ons
zijn halve woorden
genoeg
Je hoeft slechts
met een oog te wenken
knipperen zou zelfs volstaan
Het antwoord
waarom ik
nog niet vroeg
Daarom...
wil…
Ommezien
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 119 Waar ik op doel,
blijft bedreven
in een wederkerend
ochtenduur,
gedreven door
een lopend vuur,
noem het gewoon
maar liefde,
dat is alles
wat ik kan
of voel, wordt
simpel in
een ommezien
geschreven.…
onbewust
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 309 vanuit ravijnen
van herinnering
zweven verwarde
dromenflarden
door de rusteloze nacht
herhalen
vergeten verhalen
de beelden vertrouwd
maar hun taal
onbekend
gevangen
in geheugengangen
speurend naar een medium
een weg
naar buiten…
Afrikaans drama
hartenkreet
3.6 met 14 stemmen 1.060 hoe zij wegtrekken
windgedreven
donker op wit
enkel of in groep
beelden werpend
tegen het gewelf van hemel
spoorloos oplossend
tussen ’t dagdagelijkse
uit onmacht geboren
’s morgens vroeg
op ’t Congolese land
bloed onder hun voeten
in ’t eerste licht
hand in hand
gaan zij per twee
gingen duizenden, miljoenen
over land en zee
balans…
Hoezo herfst?
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 565 Gewoonlijk voel ik kou en zie de mist
in deze kille maand november,
maar in dit verre land (de Filippijnen)
is het zo heet, zo brandend-heet
dat ik niet slapen kan, geen rust ken, geen verpozen...
Toch zie ik kinderen die blij zijn, groeten, zingen,
die nog niet weten hoe
zo ver van hier
in andere streken nu de winter nadert;
Zo voel en zie…
Uit steelse hoeken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 279 waar draden
herfst spannen
dood en vergankelijkheid
loert uit steelse hoeken
schijnt een lage zon
kleur in de druppels
op het web in een verlate
oogst die ik altijd heb
gespannen tussen
dromen en verlangen
wandel ik langs je gezicht
in weer een laatst aanraken
de ogen nog gericht
in zwart en grijs de blik
op wit van winter maar…
landslide ( IOWA – USA )
netgedicht
2.7 met 7 stemmen 378 Yes he can and what the hell
who are you guys in this place
you look like a poet my friend
you are
yes, i can
awel, ja wij zijn van Vlaanderen
ieverans vlak bij de ruisende zee
waar leeuwen tussen koeien staan
zij kunnen er wat van zunne
die Vlamingen, ze blijven bougeren
look, there’s the river in his fall
surrounded by yellow leafs…
Obama-lama-ding-dong
snelsonnet
2.6 met 20 stemmen 1.319 Eigenlijk is dit de beste tijd
De lei is schoon en alles kan gebeuren
Er is slechts veel verwachting te bespeuren
Geen bitterheid, geen woede en geen spijt
Maar straks komt die malloot weer van z'n boot
En is het weer volledig code rood…
mijn hart spreekt verdriet
hartenkreet
2.2 met 25 stemmen 1.364 Aleen de rust vinden,
niemand wil bij me zijn.
Kan me nergens aan binden,
de drukte maakt me klein.
Door mezelf ontweken,
nog nooit zo leeg geweest.
Eenzaamheid begint te spreken,
nu mis ik mezelf het meest.
Gedachten hebben mij verlaten,
maar de rust vind ik niet.
Zodra mijn mond stopt met praten,
spreekt mijn hart verdrtiet.…
De dochter van
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 2.075 Op onze trouwdag werd ik genoemd: “de dochter van”…
Maar jullie konden hierbij niet getuigen.
Toen onze kinderen ter wereld kwamen, werd ik “de moeder van”
Maar jullie hebben je kleinkinderen nooit kunnen zien.
Voor mensen van vroeger ben ik nog steeds de dochter van
Maar voor mensen van nu zijn jullie slechts een verhaal
Een zwartwitte trouwfoto…
Ik kan het wél alleen...
hartenkreet
4.3 met 11 stemmen 1.087 Je bent nu weg...
en holt je vlinders
achterna...
dezelfde vlinders,
die je ooit bij mij vond...
Ik ben weer alleen...
Maakt het nog uit,
wat ik je zeg?
Dat je vlinders er voor mij
écht nog wel zijn,
want als je
je maar openstelde,
dan voelde je ze meteen....
In een dwaze gedachte
spreekt je hart, niet
je verstand...
zie je alleen…
Zien is de romantiek van het licht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 142 Sterren vormen net als mensen, groepen.
Soms vormen zij beelden, laten iets zien.
Zien is de romantiek van het licht.
Licht, de liefde die ons warmte geeft.
De warmte laat ons groeien tot sterren.
Daarom is het de liefde, die sterren maakt.
Zonder maan geen sterren.
Zonder licht geen liefde.
Waarde, jij bent de zon en de maan.
Het licht…
Te vroeg
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 160 Vurig verlangen
staat op springen
in de wereld
van liefde en angst.
Niets kan bedaren
wat zo krampachtig
meer wil
dan dat er nu kan zijn.…
10 lezers en één 10
hartenkreet
3.6 met 32 stemmen 4.201 Wat heb je aan 10 lezers en één 10?
Is daar het nut van in te zien?
Zelfs die ene 10 is van de auteur zelf
Als het kon gaf deze liefst een 11
Nee, je hebt echt wat te vieren
met 1000 lezers en 100 vieren!…
Spiegelkamer
hartenkreet
3.2 met 5 stemmen 646 Fantaseer de zon in een spiegelkamer.
Over de stralen vlucht ik weg.
Maar uiteindelijk loopt het pad dood.
En zie ik alleen mezelf.
De zon volgt me overal.…
Winternacht
netgedicht
3.7 met 11 stemmen 728 Hier op deze kille winterdag
nadert heel zacht de nacht
en zie ik, zo ver daarbeneden
al de lichtjes van mijn heden.
Het zwarte kleed bedekt nu al
wat slaapt en als een fluistering
komt van heel ver weg de wind.
Ademloos ben ik weer dat kind.
Wat rest is de verwondering
dat op dit zo late uur, ik even
één mocht zijn met de natuur.
Deze…
Een oude jas
hartenkreet
3.7 met 7 stemmen 351 Het geloof is van mij afgegleden
als een oude jas uit het verleden,
het was eens zo vertrouwd,
zonder is het weleens koud.
Er zijn tijden,
dat ik hen kan benijden,
de zekerheid die zij ontvangen
doet even naar een geloof verlangen.
Maar als ik dan weer zie hoe velen lijden,
al het leed dat wordt aangericht,
een geloof dat wordt verplicht…
Heel even.
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 1.250 Heel even aan je hangen.
Heel even aan je voelen.
Heel even met knuffelen.
Heel even met je bellen.
Alles heel even wat nu niet meer kan.…
Gelijkenis
netgedicht
4.2 met 27 stemmen 2.173 de jaren tussen beide in
konden de pret niet drukken
met gelijke hum en nukken
kenden zij elkander
vanaf de eerste blik
die herkenningsklik
bracht telkens rust en vreugde
waarop beiden zich verheugden
het kind nam aan wat opa gaf
en ook omgekeerd was de oude
zeer vereerd met wat de kleine bood
gezeten op zijn stramme schoot
het knuistje…
Skippy!
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.106 Zieke kangoeroe
zijn gezondheidstoestand gaat
met sprongen vooruit…
stiltegeluk
netgedicht
4.1 met 43 stemmen 5.288 als zou de lichtzon
roodtrappelend op mijn wang
blijven hangen en
blosjes vasthaken
aan de centimeters dank
in mijn rechteroog…