Alle inzendingen, jaar 2009, week 23

God, de Heer, is onze levensbron Zonder Hem is er geen bestaan En alles zou in het niets vergaan God, de bron, Hij is onze zon. Die ons leven verwarmt en leidt Alle dagen van ons leven Hij wil ons Zijn liefde geven En heeft ons van zonden bevrijd. God is de Bron van al het goede Hij houdt de wereld nog in stand En blijft steeds met ons…

o zon je bent niet meer wie je bent geweest ik vrees je nu meer nog dan vroeger je bent een al te wakker beest ik wou dat de herfst weer begon en dat ik weer kon schuilen o zon je bent niet meer wie je bent geweest laat jouw naam niet rondzingen omdat mensen blij zijn met dit feest ik word er alleen maar somber van o zon je bent niet…

de regen dreint en drenst toont koppig pruilend zijn gezicht maar zie mijn tuin straalt lichtend op en lacht…

Ik vraag mij al zo lang af wat de zin is van het bestaan dat m’n onderbewuste, moe van verwerken van het denken, antwoordt in heldere dromen: Ik reis in een eindeloze trein buiten is het aarde donker reizigers kijken verwonderd als ik naar hun reisdoel vraag ze begrijpen mij niet - geboren en getogen in de trein weten ze…

De dag dat alles anders was was een geen dag als alle andere. Mijn auto, ja die reed te hard, die maakte het de dag, die alles liet veranderen. Er kwam een grafsteen met jouw naam. En het maakte het de dag, dat ik me schaam. Iedereen heeft wel eens haast Maar mijn haast die was niet gewoon. Mijn haast is een moordenaar en kostte het leven…

(voor Carry van Bruggen) Nooit, nooit je ogen zien, die felheid, nooit dat zwarte krulhaar, die intense fierheid, terwijl je zo warm overkomt, zo springlevend wanneer ik je lees, maar nooit kan ik je kussen of met mijn vingers door je haar kroelen. Opgebrand in de duisternis, in een droevig gevecht met het einde, maar net zo slecht met…

als je ’t wilt horen zou ik je zeggen vannacht dat tijd nooit vergaat, helderheid nooit wegvloeit uit het hart van het licht; dat wij verder leven in de herinnering als woorden op andere lippen en zeggen dat het vergeten niet groeit noch de stilte op eenzame straten; dat het dagelijkse vuur alles verbrandt, paden niet verdwijnen er altijd…

"Europa moet men activeren : dat is meer dan wat debatteren !". Verhofstadt ontwaakt en blijkt ervoor gemaakt. Al zal hij zich dan weer moeten scheren.…

leeg zijn mijn regels verzin wat woorden om ze vol te gieten een waterig begin woorden afgeleid uit troebel water zalig is het nu hij of zij die dit nu leest zonder paraplu…

Dromerig zoeken mijn ogen de jouwe warmte straalt door mijn hart als ik je glimlach zie je knipoogt we denken hetzelfde en ik reis terug in de tijd overbrug jaren voel weer jouw eerste kus zie weer hoe jij met jouw zakmes onze namen kerfde in de oude eik weet nog het bedauwde gras met de net ontwaakte klaproosjes het ging anders je was…

je stond wat achteraf te spelen met je handen een vleugje wind verwaaide in je haar je ogen lachten ondeugende gedachten ik wachtte terwijl ik naar je vingers keek ze openden wat dromen en sloten stukjes tijd ik zag herinneringen komen die je nu liever mijdt ik vang je blik mijn handen op je huid we kijken naar een…

en dan, het is zo geschreven omsluiten wolken de zon, plengt de hemel bittere tranen, huilt de wind door kieren en gaten al dat er is gebleven, glimmend beregend, de stad en haar straten…

als ik zou zwijgen zinnen tegen mijn boezem houdt wanneer het aanvalt in brandend verlangen dat meer bemint dan ogen al wat mooi is zou je dan luisteren als jij bij me bent als de nacht zwijgt zonder rede zouden we liefde kunnen rekken naar waarheid bemind om meer lief te hebben dan ben ik sprakeloos als jij bij me bent dat zou…

Hofwijck, 25 oktober 1682 Dit is mijn hondjes graf. Ik zeg er niet meer af dan dat ik wenste (en de weer’ld was niet bedorven), dat mijn klein Gekkie leefde en alle grote storven. ---------------------------------------------------- niet meer af - niets anders over en de weer’ld was niet bedorven - en de wereld zou er niet slecht mee…

Van Marwijk laat zijn elftal steeds weer winnen Ook in de natte Kuip was Holland beter Het Noorse team presteerde voor geen meter Met 2-0 was de buit eenvoudig binnen. Oranje straks succesvol finalist? Verlies van München eindelijk gewist...…

Gele zonnestralen Beroeren je naakte huid De lucht zindert Van de hitte Liggend naast jou Zijn gedachten grenzeloos Zo mooi ben jij.... Een rijpe, tropische vrucht Mijn lief: Ik zal je plukken Ik zal je ruiken Ik zal je proeven Ik zal je smaken In duizend Honingzoete dromen Zal ik De jouwe zijn…

De pijn van het verleden Voelt als de droogte van gisteren De regen van morgen Voelt als het zweet van vandaag Maar ik ken jou Dus dwars door de storm en regen Mag ik zijn bij jou Ik heb je lief, mijn hele leven…

Gevoelens en gedachten Staan soms loodrecht op elkaar, maar wat is nu waar? Zijn mijn gevoelens datgene waar ik naar moet luisteren? Of zijn het toch mijn gedachten die de waarheid fluisteren? Vrede tussen die twee lijkt niet te bestaan. Wie komt mij redden, zodat ik weet hoe ik verder moet gaan?…

De maar gelaten kamer lijkt altijd groter dan ooit, net als het op rommelmarkt afgeboden gordijn, gehangen in het kleine venster boven het begijn en de nauwe keuken, tooit zonnestrepen op ruw gebeitste planken, verzet tegen alles en - de met jazzportretten – beplakt behang, stille klanken in een kleine leegte, vol doortrokken van idealen…

Die sluipende stilte voelt, Als een koude deken, Om je heen sluitend tot hij fluistert. Ik voel het steken. Dit verlangen is onbedoeld, Let niet op zijn gebreken. De gewetensvolle gevoelens zijn bedrogen. Door de aanblik, Van je ogen totaal leeggezogen. Dit door stilte overheersende moment, De tastbare gespannenheid, Onze blikken geen…

Is het een taal die ik niet spreek, waardoor niemand mij kan horen, of ben ik afwezig, steeds voor onzichtbaarheid geboren. Soms raak ik eventjes van streek; de mensheid toebehorend, of ben ik van het toekomstige ras: de vierde dimensie aanborend.…

de tijd staat niet stil schoonheid ontstaat niet zomaar het levenswiel draait…

Peterselie Fijn geknipt En daarna in de soep verdronken Is Mooier nog dan jonge sla, Mooier nog dan jonge sla.…

Onzichtbare kracht Schuilgaand achter wolken, verdiept in de nacht Peurt zij essentie Trekt aan en versmelt Weerwolven en engelen metaformeren De zee zwelgt en daalt Zo karnt de wijze Dienend en dienstbaar als het oog van een storm Uit furie, vrede!…

Wat jammer dat het zo gelopen is en dat het tussen ons niet klikt zomaar even een keer langskomen dat is iets wat jij vertikt. Ik dacht dat het wel goed zou komen als we elkaar beter leerden kennen want jij en ik, eerst nog vreemden moesten aan elkaar toch even wennen. "k Heb altijd de deur voor je open gedaan heb nooit "niet thuis…

Vervagende mist In hersenpannen. Onblusbare binnenbranden; Vuurballen van magma Tevergeefs persend Tegen dichtgeknepen strotten. Machteloze innerlijken Ontwerpen niet te openen knopen. Een zeeman zou Er jaloers op zijn. Grote bedrijvigheid in Maag en darmen; Er wordt een muur gebouwd, Bakstenen liggen altijd Zwaar op de maag. En ze…

Ik kijk naar het plafond mijn gedachten gaan de kamer door, jouw plek in bed is leeg en koud Hoe lang hou ik dit nog vol het maakt me langzaam dol alles om mij heen is leeg De koffie smaakt niet meer het fruit wacht tot jouw hand het weer beroeren gaat en het wegneemt van de schaal met herinneringen aan de geur van jouw seringen…

Zijdezacht golft over de heuvel in een wolk van satijn haar warmte de wind speels blaast lokkend krullen in haar donkere haren zou je haar ontmoeten geef haar dan een kus van hem die ooit haar lippen dronk gulzig en gretig wijl ze hem haar liefde schonk…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam…

Soms wuiven bomen nog in lentelach ziet zij dromen achter de horizon maar denkt zij weer, hoe ooit de dag en de ellende van een jeugd begon met stille trom gaat zij nu terug intens treurig is haar waangelaat en draagt zij krenten op haar rug waar tijd nog steeds met weemoed gaat drinkt zij als een volwassen poes kleine slokjes…