Alle inzendingen, jaar 2009, week 23

De weergoden hebben besloten de Zomer deze keer over te slaan. Réden? Ach, men klaagt hier beneden immers altijd: Met het weer, is 't niks gedaan!…

Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg De kreet die vroeger ten beste werd gegeven Toch is normaal niet meer dat wat men uitdroeg Want waar is de normaliteit nu gebleven? Doe maar normaal, dan doe je gek genoeg Maar gekte is erin geslopen Dwaasheid voert de boventoon Er zijn maar weinig mensen die echt hopen Op ‘normale’ omstandigheden.…

Ik geloof in God, ons aller Heer Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog onderhoudt alles wat leeft Die zonden vergeeft, steeds weer. Ik geloof in Gods almachtigheid Hij, de schepper van ’t heelal En dat Zijn koninkrijk komen zal Ik geloof in Gods trouw en waarheid. Ik geloof in de drie-eenheid van God Vader, Zoon en heilige Geest Zoals…

Open je ogen en zie open je oren en hoor open je armen en verwarm open je geest en denk open je hart en geef open je deur en ontvang. Open je geweten en vergeef open je gevoel en ontvang. Geef liefde en krijg terug Sluit je mond en zwijg stel je wezen open voor geluk.…

Ik zweefde door mijn eigen wereld: de schaduw van een levende, die niets om zich heen opmerkte, als een onzichtbaar kleed voorgoed verborgen. De toekomst was weggelopen uit mijn dromen; fragmenten, zo kaal en eentonig als de stem van de winter. Iemand liep weg: de vervulling van een droom, ongemerkt opgenomen; zijn afwezigheid schuldig…

Vers van de pers afgestudeerd in de Shaolin tempel nog even een stage geheel alleen met de blote vuist de Twin towers neergehaald Master Fighter, je deed het lijken of het een terroristische daad was Mai geri, maai George in het kruis boem blang, Kabang dang naaktslakken in je neus een verstikkende pladijs tussen de kiezen je hebt leren…

ik loop in cirkels en monologen vloek om regen - nog dagen daarna – wikkel het afscheid in ansichtkaarten en jank de zomer uit mijn mond en op de kale plekken in het gras leg ik gedichten uit het leven met witte wolkenwijzers naar de nacht kom dichter, lees je voor kom vandaag er is nog licht…

kranig ingezet viel het in de grond tegen schade gebleven senryu…

kranig ingezet viel het in de grond tegen schade gebleven senryu…

God wil zich zo verrassend weten in ons menselijk bestaan wil zijn zoals een goochelaar die doet alsof het is vergeten dat hij het konijn zelf in de hoed heeft gedaan…

(voor Brendan Behan) Hij die de wurggreep van depressie kende, hij hield het op de troost van whisky, hij dronk er zijn boosheid mee weg, tot zijn lever knapte als een luchtballon. Donderwolk uit de kraters van Ierland, kameleon in het brandende zand van de pijn, die voor een mens te zwaar was en bovendien de trigger tot zelfdoding (ook met…

vandaag juich ik. ik juich u toe hoera hoera hoera driemaal hoera zo vaak doe ik dat niet hoort niet bij de denkende mens of ernstige dichters gelijk u allen die kennen het leed der aarde vreugde is een afwijking alleen in andermans lens nog een keer een drievoudig gejubel voor de lezer die gij zijt u leve lang zo lang te lang misschien…

Een koningin uit de Savoye had meer dan genoeg van bessenvla. Ze wou iets dat geurt en Italiaans kleurt. Leopold deed 't haar gelukkig niet na.…

Als m’n geest reist door het heelal staat in schreeuwend rood op de vloer rondom mij geschreven ‘Mijn lichaam is voor even een zitzak ik ben niet dood begraaf me niet dan trekt bij terugkeer mijn dakloze geest bij U in en gelooft U mij dat wilt U niet dat betekent oorlog onder Uw schedeldak’…

in de naakte ochtend begin je opnieuw verstilde handen ontbloten dragende sporen bedekt zilverdauw klare ogen die terugkeren binnenin het hart helend zacht zijn klanken ingeprent gedachten blijven bewaard wat je leven zin geeft bij daglicht…

zag je in het park staan je voerde eendjes in de vijver keek je heel verlegen aan je blik werd alsmaar grijzer ik groette je je ogen lichtten op zag een glimlach op je lippen je tracteerde me op drop een ontmoeting als zovelen met dit verschil het afscheid deed me pijn ik miste je meteen de wereld kon me niets meer schelen…

ontelbare keren heeft ze er over gelezen maar nooit echt gezien, hoe zou dat wezen? ze heeft het Rodinmuseum de hemel ingeprezen na jaren verlangen, eindelijk oog in oog met De Kus juicht nu haar hart; de schoonheid is bewezen…

Een mens hult een steen in het zachte binnen van een brood en wacht op de meeuwen, de mouwen, de huid en het hart van de haas gestroopt. Er ligt verf op de vensterbank waar mijn ellebogen rusten. Op de velden staat een scary man. Roerloos maakt hij dag na dag een bootleg van het ruisen van een zonevreemde pijn. In de kamer bedekken schetsen…

Eén keer per jaar nog slaan wij aan het kezen; want niet de kwanti- maar de kwaliteit brengt lust en liefde en tevredenheid. En laat het nou vandaag dé vrij-dag wezen… U snapt: ik lig de hele dag in bed. Geen tijd vandaag dus voor een snelsonnet.…

Vaderlandsliefde verstaat zich nog het best met onbegrijpelijke mirakels waar zelfs destijds bij gebrek aan cokesnuivende popidolen Hollandse boerenmeisjes warm voor liepen plat voor gingen om maar een glimp op te kunnen vangen van die ene allesontziende, vloedsussende en nimmer aflatende dikgedraaide boerenvinger van Hansje Brinker…

Glimmend, glad, glanzend, glijdt de brei door de zwaartekracht aangetrokken van lepel tot kom. Eerst druipend in overvloed later gematigd tot druppel. Ik hap, lik en slik de grote brokken in stukjes en beetjes tot hapjes gemaakt. Met passie eet ik mijn hopjesvla naakt.…

Het leven is moeilijk, Het leven is zwaar, Altijd maaar die knoop in je maag, Wil je dit of wil je dat Of kies je liever dat vorige pad. Keuzes maken hoort er nu eenmaal bij Of je daar nu boos van wordt of heel erg blij. Maar bij z'n moeilijke keuze zal ik er zijn, Omdat we voor altijd vriendinnetjes zijn.…

Kom Eva, wij moeten gaan want God gaf ons te verstaan dat wij weg moeten uit Eden, niet pas morgen, maar nog heden. Trek uw vijgenblad maar aan, ons mooie leven hier, is gedaan. 'k Wil u nu echt niks verwijten maar moest gij in die appel bijten? Adam jongen, luister hier, er was geen andere manier om mijn honger te bestrijden, 'k liet…

Voel je verdriet en pijn Waar het ook van mag zijn Bedenk dat ik er voor je zal zijn…

je lichaam is van pure chocola godin, je zult beslist geweldig smaken maar ach, je smelt als ik je aan zal raken figuurlijk leuk, maar letterlijk … nou ja dus laat ik de contacten liever na en sla ik somber aan het hongerstaken de lange nachten zijn gevuld met waken de liefde lijkt op anorexia ik had je graag voorzichtig speels geknepen…

Die de kinderen van hoop zijn woede over iets wat je niet wil daar loop je niet mee te koop maar eenmaal blootgelegd die pijn geeft moed om te veranderen dat hou je echt niet stil…

Ze waant zich een kardinaal van gotische strekking het kattenluik is haar te min deuren kunnen niet gigantisch genoeg zijn en ik kom slechts met het pakketje van het schuivende terrasraam driehonderd kilo droog gewogen het vraagt slechts het lichte gezwel van de biceps van haar eunuch of speelt daar het wringen van…

Als wind-doorwaaid en zon-doorschenen de klaprozen te bloeien staan dan grijpt ons heel die tere schoonheid tot diep in hart en ziel weer aan. Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur. Uit: septemberkruid, 2002, p.33…

Vertederend is het aanzicht van een waterdruppel die naar beneden glijdt over haar schouder Sierlijk voortbewegend verkent hij stukje voor stukje haar prachtige lichaam Subtiel vloeit hij over de naaktheid en voelt hij de warmte van haar huid Verlangend staar ik hem aan Meerdere druppels zullen volgen Hun lot is bepaald Onbewogen laat je…

Toonloos was de dag tot haar stem weerklonk en de vogels zongen mee met in haar witte haar de geur van zwarte lelies kuste ze hem wakker het leek een droom de nacht die volgde en alles van nadien tot de lelies verwelkten alle tonen verstomden doofden met het vuur ze wilde afstand voor tijdelijk of langer misschien hij kwijnde…