Alle inzendingen, jaar 2009, week 28

herfst: opgesloten achter tralies van regen in je eigen huis…

Verliefdheid, O, zoete pijn Kon ik mezelf maar delen En ook bij jou zijn Verliefdheid, zal je zeggen Dat is toch fijn Het laat je hemelhoog zweven Maar ook verdrietig zijn Mijn geest, in jouw web gevangen Doet mij naar jouw aanwezigheid verlangen Eigenlijk ben ik ontzettend rijk Ik hou van twee mannen tegelijk!…

het blijft indrukwekkend de kerk buiten het raam nog geen kilometer hier- vandaan. gewoon nu op deze zomeravond gelig verlicht, ik zie het aan, als een uitge- stoken telescoop, in drie delen, eindigend in de donkere spits, god is heilig, de punt wijst naar boven. ik zie de haan niet, niet in het donker, de maan staat…

gaat water lopen angstig door vele goten bang van riolen…

Als ik druipend van zelfmeelij tenslotte in de spiegel staar rijst de vraag: ben ik dit echt of speel ik voor iedereen een rol met als onderwerp mijzelf het eeuwig lijdend voorwerp Als ik de spiegel vallen laat naar buiten vlucht in de kou waar een straffe tegenwind bijna alle gedachten aan jou rafelt tot dunne heimweedraden besef ik eindelijk…

Het was een onbestemd genoegen dat hij graag met hen wou delen als hij weer een horde kleuters voor zijn ijscokar zag staan met van die wapperende handjes en die ikke-ikke-keeltjes die zich schreeuwden om het hardst daar in die kleuterkaravaan En ja - hij haatte ze, die dreutels die zo strontverwende vlegels die hun keeltjes harder schraapten…

Donkere wolken pakken zich samen, iedereen verschuilt zich achter de ramen. De hemel scheurt open en loost al zijn water de aarde ontvangt en zit met de kater.…

Mag ik even? wat vertellen even maar een klein verhaal ergens tussen in dit universum een verhaaltje in een vreend taaltje maar verstaat u mij wel? of toch niet zo goed? probeer het gewoon ik doe het schrijf maar op het is niet top maar toch ook geen grote flop toch? een knuffel voor jullie vreemde wezens op dit planeetje waar gaat…

vanmorgen vloog hij nog "de meeuw van Tjechov" op nauwelijks 10 meter van de caravan lag de dode meeuw vleugels weerloos uitéén de kop geknakt en ogen gebroken zomaar uit de lucht gevallen als het pijnlijk bewijs van vluchtigheid... met iets van melancholie heb ik de meeuw voorzichtig in een greppel onder het dichte struikgewas…

als we dan een bankje vinden met de zon op onze rug denkend aan de jaren terug wat is geweest maar toch tevreden zoekt jouw oude hand de mijne blijven wij zo uren zitten zonder kijven zonder vitten geheel apart ineen geweven dan zullen er bloemen groeien eentje voor elk grijze haar een voor het verleden jaar en middenin daar bloeien wij…

In het wit van palingslijm lees ik de laatste sacramenten en bewierook de lege flessen met de geur van smegma en oude etensresten God, lijkt dan de enige etaleur te wezen laat maar, ik vind mijn nagels te kort, zo kort dat wanneer god me ziet bidden me niet eens zal herkennen zonder prik zegt mijn vrouw terwijl ze de sinas uit de koelkast…

ik heb die ogen gezien, groen als de zee ze had geen been om op te staan maar danste met schelpen in haar hand en in de diepte van haar ogen zwom een zeemeermin naar sprookjesland…

Ik wou dat ik bijzonder was Waarvan iedereen zegt ja zij! De rijen dik voor de deur staan Met mensen die gaven om mij Ik wilde dat ik kon steunen Alle mensen waarvan ik houd Ze kan laten lachen, kan luisteren Iemand die je zo vertrouwt Iemand die slimme dingen zegt De juiste snaar kan raken Mensen echt kan helpen Die mensen gelukkig kan…

Stap gerust de nacht maar in waar de schaduw groot lijkt verberg je licht nog even voor je de dag wil geven voor mijn liefde bezwijkt voel op de tast mijn handen doe je ogen maar dicht de waarheid die we vonden vormt een bundel van licht bal een vuist voor de nacht lef om mijn wereld te volgen gericht op liefde die zal geven zing mijn…

Iedereen moet mooi zijn, Dat maakt me niet ziek, Van ieder mens is er maar één, Dus ik ben uniek, Ik ben gewoon wie ik ben, Het valt niet altijd mee, Maar als ik sterf kan ik zeggen "I did it my own way!" Ik heb een grote mond, maar mijn hart is klein... Ik voel jouw woorden prikken, Ja, ze doen pijn... Maar ik geef niet op,…

wie zag haar staan in de flarden mist langs het tractorspoor op die koude vroege ochtend haar gelaat besmeurd haar kleren gescheurd haar ogen leeg en doods haar blik bijna levenloos de kwelling van het kwaad had zich verstopt in die nacht haar heimelijk opgewacht geschopt en verkracht haar vrouw-zijn ontmaagd haar dromen verjaagd…

mijn boezem blaakt bewogen door een schoot die je adem golvend vervoert blij en wakker voor ‘t minnende oog van de blozende ochtendzon zo zalig, zo heerlijk natuurlijk ogend oh, verzucht ik weer jouw lieflijk zongezicht en nectar lippen verblinden meteen vertonen op tijd een wonderlijk zoet genot door ontloken klaarheid ontvonkt…

“Hebt uw naaste lief, als u zelf” Staat er in Gods Woord geschreven Naar dit gebod behoren we te leven Ook al gaat dit niet steeds vanzelf. Wie is onze naaste, vragen we ons af Niet alleen buren en bekende mensen Maar ook mensen buiten onze grenzen Niet heel dicht bij dus, maar ook veraf. Ieder mens kan onze naaste zijn Ieder die we op…

Men vraagt steeds om een C.V Nou zit ik daar niet echt mee Maar grappig zou het zijn Om puur en alleen voor de gein Een CV te sturen die wel zo gewoon is Dat men de wenkbrauwen zou fronsen Zo gewoon, zo simpel en zo fris Dat een CV nog niet eerder zo gegeven is Verwondert me in hoge mate. Vandaar dat ik het er niet bij wilde laten En een CV…

Je hebt op me vertrouwd, was de basis niet genoeg? Neem dan een nest van een karekiet, gebouwd met slik op stengels riet wat trilt en wankelt in haar evenwicht, maar breekt uiteindelijk niet, blijft over een solide fundament wat telt, onttrokken aan je blik, is dat alles wat je ziet?…

Vandaag voel ik mij onverklaarbaar, 'k voel mij onverklaarbaar goed. Als een zomerdag in 't voorjaar, met een zachte warme gloed lijkt het mij te overspoelen, een soort van oertevredenheid. Kan een mens zich zo goed voelen, van alle negatiefs bevrijd? De lucht lijkt naar anijs te geuren, anijs, vanille en kaneel. Het landschap schildert…

n.a.v. 'Nadja' van André Breton Voorbij de Nôtre Dame... De klokken zijn gebroken en Quasimodo ligt verpletterd weg - zoals een ieder die geen liefde krijgt. De aarde wankelt als een dronken danser door de piste van vermaak. ...haar ogen zijn de oasen waar mijn hart in juicht om een hand die mij beroert een hand die mij bemint…

( voor Jeroen Brouwers ) De derwisj danst sierlijk door de ruimte, magie wil zijn en niet vervolgd worden. Zoals een donkere vrouw hem krankzinnig kan maken, zo is de dood een wervelstorm die aanhoudt. Jouw liefde voor de onderwatergrotten van de menselijke ziel is buigzaam als natte klei, een vloeiende golflijn van de Indische Oceaan.…

de ochtend de jeugd een bal gerinkel een snoepje de winkel van Sinkel de middag de volwassenheid een kus een wijntje een huwelijk een kleintje de avond de ouderdom een borrel een kale kruin een pensioentje een volkstuin de nacht de dood donker en koud een traan men rouwt…

Je bent er niet bij, Toch geniet je omdat ik ervan geniet. Je gunt het me ondanks alles. Straks ben ik weer terug, dan delen we de vreugde. Dan genieten we weer van ons samen zijn. Samen in vrijheid doch zo intiem! Ontplooi je! Doe wat je moet doen. De tijd is rijp! Ik geniet, omdat ik weet dat het goed zit tussen ons. Omdat je…

Zij belde om te zeggen dat ze morgen kwam en noemde een tijdstip in minuten Mits er geen vertraging was een trein afgeschaft een spoorboom aangereden Ik zei dat ik van haar hield en zij dat ik dat morgen maar grofstoffelijk moest verklaren…

de dagen van nostalgie verdwijnen soms om het hoekje om nooit meer terug te keren en af en toe neem je de baan terug uit een richting die nog verder van je afstaat, zomaar soms zijn het gewoon demonen die het verleden willen inhalen jij liet je haren knippen en ik liet het gewoon wapperen zelfs mijn handen wou ik wel eens fictief branden…

hoor, een zomergiebel een blotevoeten meisje rolt door de ochtenddauw van miljoenen grassprietjes kevertjes en torren kriebelen haar armen boterbloem en klaver plukt ze met haar handjes vogeltje, hoog in de lucht kom je met me spelen?…

lieverd wees niet bang in je witte houten bedje ik heb de bijen horen zoemen wie jou honing brengen zou de zomer is veel beter om te sterven hij is warm en al je vrienden zijn bij jou kijk de eekhoorn brengt je noten en de mussen strooien brood ze zullen zeer goed voor je zorgen en alleen ben je vast nooit kon ik maar naast je komen liggen…

Als je wilt weten waar ik met mijn gedachten zit, kijk dan in mijn ogen Als je wilt weten waar ik aan denk kom dan naast me staan Als je wilt weten waar ik heen wil neem dan mijn hand in jouw handen Als je wilt weten waar ik mijn toekomst zoek volg me, en laat me nooit alleen. Ik hou van je, ik geloof in je.…