Alle inzendingen, jaar 2010, week 3

Hoe vaak is het al niet gebeurd in dit aardse bestaan dat ik mij vastklem aan het ongewisse terwijl de zekerheid dichterbij is met welke ogen kijk ik toch? op welke manier voel ik? Ben ik mijn eigen ik reeds voorbij is het geloven een zeker weten geworden brengt de twijfel mij in vervoering wil ik niet af van mijn zwakte Ik schoon mij…

De handpalm van de wereld fijngeknepen door de goden en het geweten en met tranen overgoten, ongrijpbaar als onvrijwillig zaad, de doden door de uitgestrekte vingers vloeien, gedijt de nood als verrader in een machteloze strijd tegen menselijk willekeur en z ’n voorspelbare natuur. In die teneur zullen nieuwe gewassen op de dood gaan…

toen het riet die zomer begon met praten toen vleermuizen vertelden je moet nooit meer vragen kon alleen de waarheid wegblijven op de rand van stad en park sloegen wij alles van ons af wij konden nooit meer vergeten wat ons was aangedaan wij bleven hangen in een synoniem om terug te keren naar onze achternaam om maar niet te spreken over…

met gestrekte armen draag ik haar boven mij uit de handen in haar zijden amper gesloten ogen zoeken blind de vogels in een blauwe lucht wil haar door engelen laten begeleiden lang sluikhaar valt gespreid over mijn schouderbladen zelfs dieper naar de onderrug als een zoet tapijt dat een zachte verleden liefde draagt om later in verloren…

Lezen schrijven en opnieuw beleven herschrijven de spinsels van een tijd geleden diep graven en vertalen naar zinnen die goed klinken laten lezen luisteren en laten bezinken een vleugje magie een nevelachtig licht en een zoen je pen het werk laten doen jezelf als regisseur kritisch kijken naar de woorden zonder moeten en zonder dagelijkse sleur…

Dag na dag, jaar na jaar blijf ik in afwachting van wat ooit toch komen zou. In eeuwig wachten en verdraaide gedachten, hersenspinsels over wat zou kunnen en wat is. Morgen doet pijn zoals gisteren smaakte naar oude wijn. Vandaag is nog een dag zo leeg als de leegte maar kan zijn. Wanneer komt dat turning point, wanneer verschijnt aan het…

manden met bloemen zeggen sorry kreukels in lakens vertellen een verhaal de bomen in het bos zijn bomen tranen drinken ogen vallen niet op niet op mij…

Vandaag was ontwaken meer dan opstaan uit de schoot van vergane dromen. Vandaag was ontwaken meer een opgaan, als ijle rook, aan vuur ontkomen. Vandaag was meer een zwemmen naar het licht, omhoog, om te verdwijnen uit het zicht. Vandaag ontstond leven, een nieuw lied uit de nagalm van een oud verdriet.…

Binnenin mijn buik zachter als een veer Een kriebelfriebel streling van leven klein en teer Blozend van verrukking in de ban van je bestaan Harten reeds verbonden geluk ontstaat spontaan Wonder boven wonder een stukje jou en mij Mix van liefdesvreugde mijn kindje dat ben jij…

Ja, het was in een roes je wist niet hoe dat ging als je steeds maar jong was had je nog geen gedachten van afscheid nemen kreeg je eeuwig spijt in dat gevoelige woordenboek werden er danszalen ingericht naar het inzicht van jouw geestdrift sloofden wij ons uit in trage jurken.…

Droge tranen schrijven nullen op een gapend massagraf kon mijn giro maar verhullen dat ik veel te weinig gaf Laat mijn bloed toch sneller stromen bij het zien van grote rampen nachtmerries zijn roze dromen onder televisielampen Schuif mij op de schaal van Richter door naar menselijke actie maak mijn eigen lijden lichter als hulpverlener…

Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen watervlekken geven op glazen en het kristallen glas. Is het enkel bij dromen gebleven in weerbarstig leven zijn ze al ingelijfd en redelijk bejaard reeds bedaard. Ik schouw en denk elk hart dat sloot vindt eens de dood. Gedachten die soms…

na een gebed in de lucht sterft een muis gezegend en geklauwd in vogelvlucht…

Je eerste liefde zul je nooit vergeten, Je eerste liefde staat centraal je eerste liefde, moet je weten, zijn de eerste stappen op het grindpad wat later heel normaal een mooi geasfalteerd pad wordt. Omdat je leert van je eerste liefde!…

Hij poetste de plaat en was zo kras, dat ie net als de plaat, met een snelheid verdwenen was die later in alle kranten te lezen was.…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

mijn kind, verstrikt geraakt in het zwarte loverwoud kale armen omklemmen haar het hoofd leeg, de ogen koud mooie woordenfluisteraar hij heeft haar meegezogen met takken haar huid gekerfd vilein zijn zinnen gelogen help mij Heer, het pad te vinden waarlangs zij is verdwenen laat mij haar tranen drogen stervend op de koude stenen…

13 jaar 13 jaar liefde, geluk, vertrouwen en vooral veiligheid Laat me met rust.. In een dag weg Nu komen de jaren van pijn, onzekerheid en angst Laat me nu met rust.. Hou op met schoppen Zie nu eens je fout in Laat me nu maar met rust.. Alleen maar bezig met geld Zie dan in dat het voor hun is en niet voor mij Laat mij met rust..…

ster met menselijke trekken zoekt vrouw voor leven in schaduwbestaan let op wij zijn er niet om gezien te worden…

Wat een vreselijk leed, wat een pijn en verdriet Niet te begrijpen dat zo iets ergs kan gebeuren Een ramp waarbij zoveel doden zijn te betreuren Verstrekkende gevolgen voor een groot gebied. Haïti is zwaar getroffen door een enorme ramp Wat een bizarre start bij het begin van het jaar Het is niet te omvatten, het is onvoorstelbaar Zo’n droevige…

Voor het slapen gaan je handen stijf gevouwen de ogen gesloten gezicht in de plooi en dan bidden en bekennen.. al je zonden telkens weer O, wat was je bang voor d' Almachtige Heer. Voor het slapen gaan liggen mijn handen stil... naast mijn oude hoofd ik overdenk de dag en dank God dat ik er nog wezen mag, voor het "amen" en dat…

de moordenaar van de moordenaar van de huurmoordenaar die mij heeft vermoord is opgepakt op verdenking van .... moord nu nog het bewijs…

De haard brandt net als mijn verlangen Ik wil liefde en je lichaamswarmte ontvangen Ons drenken in wellust en sensualiteit Het samen komen van lichaam geest en spiritualiteit De warme gloed, de vuurzee zo onstuimig mooi Het maakt me week, zwoel, een gewillige prooi Even volop fantaseren me door jou intens laten penetreren De haard brandt…

kleine vlekjes duisternis regisseren de bewegingen op het kruidnagelende kruispunt, ik prefereer liever de ondergrondse het is wat zachter en heeft de geur van lavendel de drukte boven maakt grote gaten die gevuld zijn met ontelbare stemmem en beelden die dogmatisch mijn rust verorberen al is het wel dat mijn diafragma me nog leidt…

Als ik het dan niet meer weet kom je in een droom en legt uit in woord en gebaar waarom het mis moest gaan waar het breekpunt lag dat al jaren eerder begon toen de barsten hielden we nog praatten met elkaar…

- Kijk nou! Weet jij wat dit voor vent is? Te gek! Is hij wel compos mentis? - Wie, zei je? Zwanenburg? O die. Dat is onze poète maudit.…

verdoezelde zwakheden krullen aan de oppervlakte grijze kiezels kreunen onder het profiel daar waar ik loop: geen plaats voor dubbelzinnigheden daar waar ik loop: weet ik niet waar mijn schreden leiden gevolgd door lange schaduw welke terstond in de nek hijgt kleurt het maanlicht rood sterren flikkeren in het niets op die geheime plek…

verdwaald in niemandsland groette mijn hand de wolken in hun door de wind bijeen geveegd verband lege einders keken terug zonder de ogen neer te slaan en voeten maten passen in het zand zonder te gaan mijn menselijkheid had afgedaan werd niet gevoed toch heb ik jou ontmoet in niemandsland mijn broeder jij maakt alles goed…

Wonderlijk is ‘t in ‘t holle van de nacht, Plotsling te denken aan zoveel beminden; Als in de duistre wereld van de winden, ‘t Zwalpe element ligt met gebonden kracht. Dan komt zich al wat ver is weer laten vinden: De handen, de gelaten der beminden, Als in een gloed van lage kaarsen, zacht. Smartlijke vreugd te sturen naar die schijnen. De…

Wij mannen golden lang als viezeriken die enkel varen op hun kruis-kompas. Gelukkig blijkt dat dit slechts roddel was die wij van nu af niet meer hoeven pikken. Wij lopen, toont men aan in Florida, uitsluitend onze neús maar achterna.…