Alle inzendingen, jaar 2010, week 44

De ontembare wilde in de woeste nacht vol sterke drank geestespijn lichaamspijn is het een wonder dat wij het lijden willen overstijgen met van alles en nog wat? Terug naar het grote Niets toen we nog geen pijn kenden, wat wil God toch van ons? Of is dat God niet? De woorden striemen mijn rug een eindeloze geseling het bloed is volmaakt…

Weer heeft de Hemel Hem ontdekt Harry heeft nog veel te zeggen en ook heel wat uit te leggen Gewoon Zijn volgende traject Eén minder op de Club van Heren Nog een lange afvalrace Tussen Marcel-Reinbert-Cees Wie zal hem als laatste smeren?…

Dit kleine ventje, Is pas het begin Van een nieuw mensje, Met een heel eigen zin. Je mag hem verzorgen En voeden met vlijt, Je zult het wel merken, Hij kent goed zijn tijd. En, na al je zwoegen, En duizendmaal": "Doe wat ik zeg". Dan klinkt op een morgen: "Nou doei, ik ga weg". Maar zo is het leven, Het mooiste op aard. Dan…

Ik waan me te denken bezig te zijn met iets wat niet bestaat ik waan me te denken handen te hebben m'n hoofd te verliezen ik waan me te denken op hol te slaan in de richting van gisteren dit alles waan ik te denken terwijl vandaag onder mijn voeten vandaan schiet.…

Als ik op een trieste dag de kerkbodes verspreid, hier en daar naar binnenkijk zie ik veel eenzaamheid. Ik klepper met de brievenbus en steek een hand omhoog soms wordt mijn groet beantwoord zag men wat ik overwoog? toch loop ik door, er wachten meer op hun vertrouwde post. In stilte neem ik me iets voor maar ’t wordt niet ingelost...…

gewichtloos warmen onzichtbare strelingen verlichtend de nacht…

als je niet teveel verwacht van een ander zullen de meeste verrassingen aangenaam zijn…

Bellend door de straat ging ik de eerste keer, nee, zo ging het niet, meer van: ik werd vast- gehouden door m'n vader en die duwde me vooruit, en toen hij het vertrouwde voorzich- tig een stukje en toen..los! Ik reed en ging als een speer en zelfs de bocht door was geen probleem, alleen, ik wist niet hoe ik moest remmen en botste hals over…

Het sneeuwt blaadjes Bomen worden kaal Het asfalt kleurt oranje Het sneeuwt blaadjes De kou lijkt normaal De lucht gooit kastanjes Het sneeuwt blaadjes Oranje wordt een taal De boom verliest zijn franjes Het sneeuwt blaadjes Maar voor sneeuw is het te vroeg…

De jongen tuiniert strijdlustig verwint tartende roofhalmen graaft kruimelige plantgaten voor ongeduldige bloemen ziet bij zijn werk zwarte miertjes krioelend uit de grond schieten met eitjes en poppen vluchten een nieuw veilig verblijf zoeken onder elke aardkorrel betreurt die tere mijngangen waar een knusse stad school bloeiend door…

super gehamsterd gaat hij ondergronds en slaapt de winter voorbij…

een berg van bladgoud alle nerven huiveren in het ontbinden elk levensblad zal sterven op eigen beschreven tijd Tanka…

Elke ochtend vang ik het spel op van Uw blijde muziek van stilte. In de eenwording van onze liefde blijf ik kalm zitten totdat de wereld familie mij zoetjes roept en ik mijn onbekende avontuur voortzet.…

Geen mens bedraagt, u stipt, aan manig achterstand Pres. vaardigheden. Ontkent ’t licht – maar is voor geen gat te vangen. DT alsdan fout. Volte is schoonheid ook, want empirisch midden. > leven.…

ineens was er een grijns en een glinster in zijn ogen de zon brak even in hem door hij deed een bombastisch loopje uit het niets overviel mij de drang mijn passen te vergroten zo deed mijn vader dat omdat hij daar zomaar zin in had antwoordde hij op de verbazing in mijn ogen de grijns trok weg en hij ging gebogen zijn rug om niets…

Denk nu niet dat wat ik hier neerpen voor jou is bedoeld Ik pen hier niks neer voor jou, of voor jou of voor jou Sterker nog: ik pen hier zelfs niet eens wat neer voor mijn vijfde vrouw kun je nagaan.…

Donkere wolken trekken al samen nog voordat de zon heeft geschenen door die wolken was zij alweer verdwenen kreeg geen kans om warmte te geven aan het meisje dat zo zit te beven aan haar die het juist zo nodig heeft zodat ze weet dat ze nog leeft zich kan koesteren aan de warmte van een vriend die juist zij zo verdient het mag niet zo zijn…

Donker, lopen door de stad De leegte van het bestaan Gelijk mijn portemonnee Het volle van mijn hoofd Gelijk de kroeg Die ik verlaten moest Dichten Bij gebrek Aan beter…

Grijze verledens ontwijken mij angstvallig En verstoppen zich in de loopgraven van mijn herinnering en laten als dank voor het aangenaam verpozen De eigenaar de schillen en de dozen…

hoe vat ik november in juiste accoorden waar ruik je de geur van chronisch verval hoe kan men het zompige vocht ooit verwoorden hoe giet ik de maand in een mal...…

In november is het licht zo ijl, zo dun als de doorschijnende huid van een stervende berk, hij wil z’n blad en zaden niet langer vasthouden, zijn hand opent zich tot in de kern van het verteerde hart om die los te laten, skelet in een decor van de opkomende maan, die draait om zijn eigen wil en as in de groeven van de herinneringen…

Er is steeds iets wat ik niet kan verklaren het is er altijd een gevoel heel diep in mij. Wat me overmant me liefdevol omarmt het is sterker dan al mijn eigen krachten. Soms doet het ook pijn maar meestal is het fijn het heeft een naam die luistert naar gelukkig zijn.…

als een vogel zo blij gedragen door de wind veilig in moederschoot het wedergeboren kind turend over wolken langs de uitgestrekte zee voor altijd in mijn hart gesloten vlieg ik overal met je mee…

De Franse autoriteiten claimen : "Kanaalzwemmen zorgt voor problemen : dat zwalpt non-chalant, komt stinkend aan land. Wie asiel zoekt moet de ferry nemen !"…

Toen ik je zocht kon ik je nergens vinden Ik zag nog wel zó naar je uit, verlangde naar jou, waar anderen me hadden vertrapt, klein gemaakt en nageschopt. Maar al waar ik keek, mijn ogen bleven leeg Mijn handen reikten tot wanhoop gedreven, hemelhoog, in een poging de regenboog te omhelzen Mijn voeten, zwaar in de klei, bewogen…

wil landen maar de kust is verdwenen een eiland met rotsen en puntige stenen geen pad dat me voert naar een veilige haven branding en golven alleen in de kou wie werpt me een touw…

Ik slaap dromen langs verlangen, hunker met ontheemde heimwee naar intensiteit van vergeten liefde in het huis liggen rozen, van voor jouw dood op de kale berg slaapt een ezel waar de nachtvracht ligt begraven staat een naakt verbeeldend schilderij waar niemand op hoeft te wachten aan de muren van jouw kasteel hangen overal naakten dichters…

overal verschenen lichte huizen; vol van zon een overvloed aan witte draden spon hun sprookje in de bomen hoe dood toch schoonheid weeft in weergaloze rondingen, doorschoten met die pijn om wat verloren lijkt als dan herfst in volle kleuren prijkt verliest die glans de euforie van immer jong en levend zijn: de evenknie van lente sluimert…

Verdwijnt het in sluierende zandgordijnen vergaat het langs het strand schuurt het witte zand van de getijden de machteloze hand aan de horizon van kalkstenen muren druipt vloeibaar zout staan bloedkoralen pilaren geëtst in houtskool kerven naalden waaien wimpels tot tenten uiteen in onzichtbare namen.…

De wereld kreeg in de verkiezingsnacht Een blijde boodschap uit de States te horen. Het leek of de Verlosser was geboren Van wie door allen redding wordt verwacht. Dus vrees ik dat Obama binnenkort, Als hij niet alles kan, gekruisigd wordt. ... De verkiezing van Barack Obama tot 44e president van de VS is wereldwijd enthousiast ontvangen…