Alle inzendingen, jaar 2011, week 29

hij overwoog een zondewende teneinde de zonnewende te vertragen evenwel verder dan denken kwam hij niet what the hell zijn een paar dagen meer of minder…

na vele donk're nachten door haar voeten te zijn gedragen, wandelt het einde langzaam in zicht 't vroege ochtendlicht doet haar ogen samenknijpen totdat ze is aangekomen bij de brug van verlangen stapt ze fier het voorland in…

In de schaduw van de sterrenkijker met de rug in de wind heb ik je gekust. Je tiara in chocolade gesmolten, je voeten op mijn schoot gelegen. En ik hoorde zacht de regen, langs dat immens grote raam wegsterven. Een paleis groeide uit de horizon, een eenhoorn uit de regenboog geboren. Daar, tussen slag en stoot en op Pasen en Pinksteren,…

jij hebt de kracht om alleen te groeien te bloeien op de richel van een steile rots wilt geen kleur en geur met anderen delen daarvoor ben jij te trots maar in het vergezicht van eenzaamheid zijn de nachten koud erbij horen geeft aan het bestaan toch iets vertrouwds het is de prijs die jij betaalt als je op grote hoogte…

Een ufo aan mijn zolderraam zijn krans kleurt in neon blauw mijn dagen zwarte stralen omringen beep beep signalen bespringen mijn wangen, betasten mijn oren en maken mij tot was Mijn slaap willen ze wissen en alle beelden in mijn hoofd gedaantes uit het verleden en het reeds gekiemde zaad maar vooral mijn zondes en de afdruk van jouw…

volgeladen genoeglijkheid draagt tijdloos stukjes thuis de claxon roept gedag, tegen alle vrije vogels, alle witte buiken en een schuwe lach dag, dáág! zwaait de ruiten blij langszij, gevormd door spiegelbeelden rond de vage weg naar daar het is waar dat ik je missen zal- maar straks ben ik terug en voor je ’t weet vertaal ik weer…

Wat hem het liefste was, was dat ene stukje grond Midden in ’t groene gras als niets de stilte schond Wat zijn fijn plekje was, was waar hij stilte vond Met goed geknoopte das verzorgde hij zijn wond Wat hem ’t mooist was, was ‘t steen dat er stond Met erbij dat plaatje glas dat hij zijn vrouw vond Wat hem het liefste was, was de…

Het moet gezegd. Hier, met al mijn plichtsgevoel, mijn achterste Vastgeroest in een versleten keukenstoel, Hier laat ik mijn gezichtsverlies geruisloos Als een zwarte keisteen door je handen rollen Ginder. Ik krijg ons niet uit mijn bek. Gooi mij niet weg. Bewaar me. Stuur me mijn adres. Gooi me terug. En kom ik niet als vroeger…

“Ik ben niets waard, dat is wat ze me zeggen. Mijn jonge leven kent een pijnlijk slot. Ik word versnipperd, zeg ik even bot, omdat ik haan ben en geen ei kan leggen. Gelukkig wordt er, hopelijk met spoed, op plannen voor de combikip gebroed.”…

Wat wilt ge, o Zomer, 't aanzicht niet ontbloten, Maar schuilt en houdt de sluier voor die ogen, Die ons te aanschouwen nimmer nog verdroten, Hoe vaak ook hun beloften ons bedrogen. En schoon ook soms die plooien het gedogen Dat onze blikken langs uw leden schoten, Wat troostten ze ogen, die niet drinken mogen Stromen, die u uit de open ogen…

iedere dag weer die pijn, iedere dag weer dat verdriet. maar niemand die dat ooit ziet. niemand ziet hoeveel ik je mis, niemand ziet hoeveel ik van je houd, niemand weet hoe ik me voel, als ik terug denk aan die tijd met jou. lang heb jij gevochten voor je leven, ons op zien willen groeien, uiteindelijk heb je de rust gevonden die je verdient…

Je opende mij met een blikopener, maar toen je geen gewenste makreel in pittige tomatensaus vond blies je mijn egelstekels weg die vervolgens in je ogen staken als wespenangels Van pijn vertrokken vertrok je met opgetrokken rokken om mij ook op de valreep nog eens pijnlijk te verleiden maar je ogen barstten uiteen en ondanks de smakelijke…

Er komen pythons uit wc's gekropen En rond de tenten staan de geulen vol Je vindt haast geen last minute op Schiphol En iedereen moet heel snel goud gaan kopen De eerste wandelblaren zijn een feit Het is zelfs in dit vers Komkommertijd.…

Op dood spoor? De dood spoort niet, nooit, ook niet even maar trekt wel wissels!…

Als 'k de deur uit ga hoor ik getrappel en ik betreur 't dat 'k dan ga. 's Avonds in jouw aanwezigheid voel ik me van angst bevrijd. Met jouw robuuste markante gelaat kan mij immers niets gebeuren. En als mijn zekerheid mij verlaat, ben jij op z'n tijd m'n lieve trouwe kameraad. Met 't gooien van de ballen komen plooien in je wangen.…

schrille protestklanken schetteren hard: Tubataks, Tuut, Bàaah, Taks glimmende instrumenten ta-ra-ra-boem-di-ee lokken mensen in de straat achter honderdjarig vaandel loopt voltallige fanfare tambour maître slaat de maat…

heb ik het gedaan waarom toch ik kan mezelf wel slaan onder andere reden ga ik het mezelf vergeven…

Ik sprong van de rand van het bad en vond het zoete water Ik dook van lage planken soms wat bang dan weer vol vertrouwen En toen nam ik de hoogste duik: het water bleek een glasplaat…

Ik leef tussen twee werelden van verschil Ongenaakbaar was het nu Het andere moet het nog bewijzen Ik was gelukkig in het huidige In het andere moet ik het nog tegenkomen Ik had alles in het vorige Momenteel nog niets in het andere Mijn ziel is blijven steken hier op deze plaats Zal ik het kunnen geven in wat komt Mijn hart doet pijn vandaag…

Een wit vel papier nog onbeschreven ligt voor mij in een droom ik pak mijn pen begin te schrijven zonder te beseffen wat. Ik schrijf met blinde ogen al dromend over verre reizen en velden vol van kleur hemelsblauwe luchten geluk dat zich vinden laat. Als ik ontwaak zie ik nog dat vel papier daar liggen beschreven met mijn handschrift…

Met de punt van zijn schoen wrijft de man in het wit over de grond. In de verte knerpt het ijs en boven hem geluidloos een vogel. alle uren heeft hij hem in het vizier de albatros Rillend drentelt hij rond. Hij wil en zal hier zijn rede voor een wereldwijd gehoor vormgeven. Hij proeft zin voor zin en herhaalt wat goed klinkt maar steeds…

rode rozen ze blozen in de ochtendzon als het kon zou ik voor altijd zonder spijt bij je zijn jij bent mijn rode roos stralend…

We lopen samen door de acht etages van het hypermoderne kunstmuseum waarmee ze Antwerpen opnieuw ontwerpen tot een lachtheater althans voor ons Bij een monsterlijke handgranaat tikt de beveiliger ons op de vingers omdat we te aanrakerig zijn wat gepaste eerbied uitsluit volgens zijn kijkraampje bij een mondzoen blijkt hij toch te kunnen…

Ik ben een mens van vlees en bloed met emoties en gevoelens. En al gaat niet alles goed, ik geniet van alles heel intens. Ik sta nergens meer van te kijken van wat er om me heen gebeurt. Ik wil een ieder graag bereiken, lukt me dat niet, dan niet getreurd. Ik ben ik - zo wil ik wezen, een mens van vlees en bloed; van mij heeft niemand wat…

. de kom in mijn handen trilt en zabbert als de verschoppeling op de mat verwoed dep ik streel ik vervloek ik de schoft water druppelt langs de blessen van het beest versnijdt zijn bloed en mijn hart ‘t meest .…

Miste ík of trof jíj doel? Ik wist niet wat er gebeurde, kreeg ineens een raar gevoel, alles werd zwart en alles kleurde. Ik voelde slechts iets zachts en zoets en begon verbaasd lichtjes te zweven. Was dit een bezigebijensteek, die jij en ik niet zouden overleven? Het zoete gif begon zijn werk om mij tot sterven te bereiden; toch voelde…

in de greep van de schemer vertaal jij de beelden beduidend anders dan ooit tevoren angstvallig hou je vast aan al datgene dat je lief is om de schijn te vermijden is niets wat het lijkt duizend vlinders in de lucht brandt de zon van binnenuit…

(Gevaar) Verborgen gevaar 't Paard van Troje Onstuimig verwoestend Metershoge golven Zeebeving met Wonden. Gewonnen Maar ... wezenlijk op In de verborgen Moderne kunst Schuilt seksualiteit Tussen gil en kleuren Davert, steunt en Kreunt. Met passie slechts Cruciaal in concept Onuitgesproken Strelend steken Klauwen van het vervolg…

Mijn bevinding met je graf wroet rond in je geboren zijn spreek de morgen tegen verzacht je koude wang keer haar naar de mijne houdt schuil wat zich kan verliezen het zien kent geen oogopslag maar koerst met een geheime ladder naar beneden reikend tot de wortelmond zwanenzang ritmisch sterft door verstikking mijn eigen naam verstomt.…

Als tranen langs mijn wangen glijden ik stil word van emotie en daardoor niet de juiste woorden vind om jou te zeggen wat onze vriendschap voor mij betekent Als alle herinneringen aan mooie dagen in de schaduw staan door eigen onvermogen Zou ik de wind willen vragen al mijn gedachten mee te dragen naar jou!…