Alle inzendingen, jaar 2011, week 44

jouw profiel zat in mijn handen probeerde met slijpen de vorm te ijken kon de diepte niet pakken pas door hakken kreeg jij meer reliëf heb je verwond met mijn bruutheid ook later bij het polijsten kon ik de verhouding niet krijgen de trekken zijn stuurs warme zachtheid ontbreekt mijn handen hebben jouw ziel niet doen ontvlammen…

Er was er eens, zo lees ik vaak -ik blader graag in boeken- een koningkeizerbonestaak die zich een lief ging zoeken hij keek eens hier hij keek eens daar hij keek zelfs onder keien oh wonderwel, zo trof hij haar en ook haar bakkeleien van je dit niet goed en je dat niet goed van je zus en zie za zootje totdat hij dacht: “als het zo moet…

(voor Mira Anwar Awad) Al maandenlang ga ik niet slapen alvorens ik je diepgevoelige stem heb gehoord, je bevallige lichaam heb zien bewegen via mijn DVD Nu Griekenland als zondebok wordt geëtaleerd, komen je woorden nog harder binnen en ween ik stiekem: 'Wat is het wat ons samenbrengt, ons scheidt en ons pijn doet, het wordt tijd om…

De Hema richt zich, in de nieuwe tijd van media en netwerkdigitalen, om torenhoge winsten te behalen, op internet en wereldwijdverbreid op nieuw elan voor Hollandsche clichés: Een gratis taart. Wat denk je? In your face!…

De schoonheid van het broodmandje! De bramenjam roept de emmer vol blauwzwarte vruchten op, de struik met lichtvlekjes, gevuld met grijpbare schatten. Vandaag kan het feest zijn. Het riet prijst de schepper om het goede dat hij gemaakt heeft. de dorens zijn vergeten, de schrammen genezen. Eenzijdig, meerzinnig. Het denken is digitaal…

Van onze hartstocht en van onze brouille wordt verder met geen woord door mij gerept; beroerd genoeg dat jij er lol in schept mij steeds weer met je toeren te vermoeien. Je bent wel min of meer gehandicapt, maar wat je nog aan kwaad kunt doen, dat doe je, al is het op den duur wat moeizaam roeien met die verrotte riemen die je hebt. Natuurlijk…

wie is die vrouw zo mooi alleen en waar gaan mijn gedachten heen kijk, ze staat daar heel alleen met een glimlach die verdween mooie vrouw gekleed in blauw mag ik deze dans met jou dan leid ik je door deze droom als een koning zonder kroon nu we samen zijn kan deze nacht voor eeuwig duren oh mijn vrouw in het blauw ik hou zoveel van jou…

grijze ganzen kondigen de winter aan ploegen voren in een angstige lucht met daarachter de contouren van de dom en de leegte van de stad na sluitingstijd lege agenda in zwart leer gevangen argwanend de onbeschreven pagina’s wachtend op wat gaat en is geweest de Alzheimers van de nieuwe tijd vader en moeder nog even samen als kinderen spelend…

een muur van verwijten scheidt luttele centimeters tot een metersdiepe kloof waarlangs de harde ruggen onbeweegbaar liggen want wie draait zich om en doet de eerste stap door simpelweg te zeggen: sorry ik zat fout en nu liggen ze te staren elk naar hun eigen kant de afstand onoverbrugbaar vooralsnog…

ik ben de letter aan het begin van jouw naam de zucht, de adem langs de vleugels het puntje van je neus ja heus, ik ben het blad dat door de winden in het alleen zijn zwerft het allerkleinste vogeltje dat tinkelliedjes fluit als een zomerdroom sterft ik ben de hand die telkens liefde naar je zal schrijven door de spelende…

[Haiku] schelpen wiebelen – de geheimen van de zee golven af en aan…

Wanneer Kerstmis komt, wordt papier geknepen als een worstelaar voor de spoedige strijd, omhult bescheiden kunst of broze schoonheid, steeds bewonderd, misschien onbegrepen. Na liefdevolle en ruwe grepen zijn de bonte frommels tot zwerven bereid, waaien door donker oerwoud der vergetelheid, voelen soms moegestreden zonnestrepen. Wie in…

november je bent er al voor ik ontwaak nog de smaak van de zon in mijn bloed november aanbidder van winter en wee van duister en donker mistige pronker met veren van mei op je hoed…

HET BOLLEND VLAK Langs de horizontale lijn het bollend vlak de verticale gedachte gestrekte waarneming eindeloze rijen stramme leden bolle bolle helmen rode koppen koppig rood geurig golvend kleurend scharlaken dansend dooreen geelkoperen draden gesteelde dorst neêrbuigend in smachtend verlangen stroom der vergetelheid daar staan…

Wij leven in symbiose onze ogen op elkaar gericht onze handen op elkaars gezicht buiten trekt de natuur zich terug voor de komende winteruren maar ons leven samen zal ongestoord een eeuwigheid duren.…

er is nooit een toekomst geweest voor ons zelfs het heden is langzaam verdwenen in een restant van zwarte dons tanden van tijd hebben zomers opengereten en, in de bron, het bruidsnest ontwricht het enige dat vleugels kon bewegen en nu ik zwijg, huil om het ontsluierd gezicht; wij vluchten van dit ongemeubileerd leven, verwekt schijn het…

Het oude duo is weer bij elkaar Na John is ook zijn maatje Rijk nu binnen Het doek kan op, de show gaat zo beginnen En op de eerste rij zit Petrus klaar De hele hemel heeft het vast gehoord; 'He Dingle, ik heb Dangle bij de poort!' http://www.google.nl/search?q=johny+en+rijk+dingle&ie=UTF-8&oe=UTF-8&hl=nl&client=safari…

Dames..druk met hun carrière Laten massaal eitjes invriezen Zo valt er weinig te verliezen Door een leeftijdsbarrière Dag kleine knul dag lieve meid Tot ziens..tot in de pruimentijd --------------------------------------------------------- Het invriezen van eicellen is enorm populair onder vrouwen die geen partner hebben. Dat blijkt uit…

rode ogen verkleinen in het donker zij sterven in de nacht genadevolle tellen worden door eeuwigheid verpacht harteloos verlaat uit mij een vloed van schuimend wellen wat heb ik vaak de getijden veracht als de kleuren van jouw stem weer mijn verwachting kwellen…

Ze stonden daar al lang. Millennia. In al hun grimmige grandeur. Deze drie pilaren, tussen de aren. De eerste pilaar draagt een naam: godsdienst. De tweede pilaar meldt zich als het geldsysteem en de derde waant zich een 'empire': empirisme. Zij blijven onwrikbaar als absolute waarheid. Er komt een zuchtje voorbij... Die zuilen verbrokkelen…

Blijf staan op het hoge blijf staan te pakken en heen te gaan staand te klein zolang ik groot ben…

geef elkaar een hand voel de warmte van gelijkgestemden de band van het hart heeft nog geen ideologieën concepten zijn zo groen als gras trotseer de arrogantie van de maaiers negeer hun geld en macht de woorden zullen komen groeiend uit het occupy werkelijkheid in plaats van dromen…

Er is iets gebleven van het idee van de piano in de nacht muziek die in je geest verschuilt en klanken klinken, hol en zacht alsof stilte tussen toetsen zweeft de geest muziek weer leven geeft als adem zich in mist verspreid weer terugvalt in genegenheid en zielentoetsen, woordenstil verliezen zo hun tijdelijkheid. Geïnspireerd…

nu de zomer daalt vindt verkoeling zijn adem in witte wolken…

Der komt geen einde aan Althans niet in mijn zicht Geen grond waar je kunt staan Geen balans, geen evenwicht Geen reddingslijn, geen baken Zelfs geen teken aan de wand Ik verslap niet, ik moet waken Al heb het zelf niet in de hand Het valt altijd zo tegen Nooit eens een keertje mee Mijn lot is rond te dobberen Alleen op volle zee…

de wereld draait door angst regeert bifudus, rimpels het moet linksom het moet rechtsom want we zijn het waard daar sta ik dan in mijn blote uppie oud genoeg voor een gratis griepprik ik wijs alle, al dan niet goedbedoelde adviezen af en laat alles op mij af komen ik ben ik *voor Monique, je vroeg erom*…

maar we zouden niet vergeten dat we hebben gelachen, gelachen hebben we veel en dat zal ik niet vergeten want we hebben gelachen en veel hè? en dat zullen we nooit vergeten om- dat we zoveel gelachen hebben en dat niet vergeten gvd wat hebben we gelachen en niet en nooit vergeten dat we zo hebben gelachen omdat we samen waren en zoveel…

Het waren geen gezworen kameraden Daarvoor verschilden zij toch simpelweg teveel Maar ze hebben op tv en op toneel Ons met vermaak en humor overladen Bij de schouwburg in de hemel zijn ze blij Geen duo danst daar de Bostella zoals zij…

buitbelust tuur ik over wateren vol van gedachten wat wil ik toch? bewijs? uit het ongerijmde?…

Het warme gouden licht, dat de krib omringt, siddert met ijle vlammen en stralen, die dooreen draaien, in elkaar verdwalen. Hoor wat hun dansende stem nodend zingt: "De wereldgeest berekent, stuwt en wringt. Laat allen hier komen zonder dralen. Bij dit kind hoef je niets te behalen. Het lied van onsterf 'lijke genade klinkt." Een klein vonkje…