Alle inzendingen, jaar 2011, week 50

Klein en groot stuk voor stuk gierig, inhalig. Bon ton werd de leugen van hoog tot laag. Wie leiding had dienen te geven deed niets dan bedriegen spon reeksen leugens. Geen keuze bleef horigen, zij kregen de rol opgedrongen van medeleugenaar. Vrede vrede wordt beweerd maar vrede is er niet. Schamen zij zich nu hun roofzucht bekend…

Een doos of vaas kan zich geen beeld van iets anders vormen. Zij zijn alleen een deel van een omgeving voor een mens of dier. Zelf vallen zij samen met hun huid van steen, karton of een ander materiaal. Zij kunnen nooit een uitbreiding ervaren. Voorwerpen zijn gedompeld in een afzondering die nooit kan worden opgeheven. Er is niets…

In het museum der Huiselijke Gezelligheid zag ik de beroemde scherven. Maar toen ik naar de Moeder vroeg keek de suppoost mij ernstig aan. Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij. Ik kwam in de zaal van Steeds Dezelfde Dromen. Ik rook daar de geur van een vergeten soep in een vitrine voor het raam, en op een rotan bank zat het bezoek dat even…

Driehoog in de Amsterdamse binnenstad denk ik terug aan de rots van Gibraltar, een flonkerend speldenkussen door de zee omhoog getild naar laag hangende sterren terwijl ik terug dacht aan het plaatje van een bult die opstak uit een blauwe vlakte, dikwijls bekeken door een kind vol vage gedachten aan later dat nu vroeger is. -----------…

Het huis is nu leeg en kaal Einde van een familieverhaal Klaar weer voor een nieuw begin Ik vraag mij even af: wie komen er in De herinneringen die neemt niemand mij af Die neem ik mee tot in mijn graf En later durf ik vast een keer de staat in te rijden Om weer even terug te denken aan vroegere tijden…

Zij zingt haar klanken zijn verscheurd van overvloed aan verlangen zij zingt. Hij zingt zijn klanken doen melodieën omfloersen met verleden hij zingt. Die klanken doen denken aan vergeten tijden terugkomen in nu herinneringen een klank, een hart verscheurd een verlangen betoond een muziek gehoord en woorden gewijd aan vreugd…

Dag lief huisje met gebarsten muren, dag lief huisje met schreeuwende buren Dag lief huisje met krakend skelet, dag lief huisje waar eens stond ons bed Dag lief huisje waar liefde bloeide, dag lief huisje waar gevoelens groeiden Dag lief huisje waaronder eeuwig werd verbouwd, dag lief thuis waar ik innig van houd…

Taal is een raderwerk (slecht onderhouden hier)- Uiterst vernuftig En steeds in bedrijf Sommige wielen zijn Weinigbetekenend Maar wel onmisbaar Dat staat buiten kijf ---------------------------------- uit: 'zeslettergrepigheid', 2009.…

Mijn hart is als een blomgewas, dat, opengaande of toegeloken de stralen van de zonne vangt, of kwijnt en pijnt en hangt gebroken! Mijn hart gelijkt het jeugdig groen, dat asemt in den dauw des morgens; maar zwakt, des avonds, moe geleefd, vol stof, vol weemoeds en vol zorgens!…

Het is niet waar dat dit het zonlicht is, Gij zijt het. Dit is ook niet de wind die over ‘t water blauwt, Die is zo zacht niet, Gij zijt het. Dit is ook de aarde niet, de hemel niet, Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…

Geluk zit in: Een telefoontje, wat anderhalf uur duurt belangstelling naar je wel en wee vriendschap die geen eisen stelt maar er gewoon is! Geluk zit in: Een glimlach, vol liefde gegeven een arm over de mijne de vraag, ga je mee naar bed vanzelfsprekend! Daarin zit geluk, puur en simpel!…

Als een dichter niet meer bij de mensen is geen persoonlijke haven kent in ’t geweten dan gaat er niemand zonder heimwee naar zee en als je ademt zonder innerlijke lente weet je nooit of er een ochtend komt is verlangen een metafoor zonder gevoel maar bij de boom is er bekeerde stilte wordt het niemandsland in een droom bewaard.…

Vele mensen zijn er nu mee bezig, gedachten over 't afgelopen jaar, wat het hun allemaal gebracht heeft, voor sommige confronterend zwaar. Een besef het anders te willen, in meer wie je werkelijk wilt zijn, merken dat situatie's en mensen, men zal afstoten tot 'n breuklijn. Opruimen van dingen wat niet past, bij het ware innerlijke gevoel…

Zoveel mis met Kerstmis dat wat je mist met kerst is de eenvoud alles moet en niks dat mág gewoon dié dag, en dan nóg een ben er niet blij mee zeg het eerlijk al die troep weer naar benee die enge warmte van koude ballen dat glitter en die warme kálekoen niets voor mij dat kille klatergoud die malle frase al die versiering de mooiste tuin…

vallend zoals alleen jij sterren stralen kan laten ben ik ooit een engel vallend in nooit…

kerstmis komt terug ieder jaar weer als je nog leeft realiteit kerstmis speciaal feest voor ieder anders gevierd, eenvoud of luxe speciaal kerstmis de nachtmis overdag kan ook prachtig gezongen liturgische liederen kerkkoor kerstmis de kerstboom met vele lampjes en gekleurde glanzende ballen feestelijk kerstmis veel…

Vandaag is het weer kerstmis En ik voel me o zo fijn. Vandaag is het die dag weer: Die dag dat we allemaal samen zijn! De kerstboom ziet er prachtig uit Met ballen en slingers erin. Eronder liggen pakjes. Kerst is iets wat ik zeer bemin! We zijn nu allen samen, Iedereen is blij. Iedereen is gelukkig: Dit is de fijnste dag voor mij!…

Een echte kerst Betekent voor mij Krentenbrood met spijs Het drinken van een glühwein Napret op sneeuw en ijs Lichtjes in de dennenboom Op het bord een kalkoen Het komt jaarlijks om de hoek Dat vertrouwde beeld van toen Dit geschetste sfeerbeeld Is maar een klein deel Waar het om draait Het is veeleer de vriendschap Die de…

Een Kerstgroet maken. Ja ja, ik weet het, ik moet weer een Kerstgroet maken Ik liep er in augustus en in september al aan te denken: ik moet straks weer een Kerstgroet maken En dan moet Kerst deze keer met een hoofdletter Daar was ik vorig jaar de mist mee in gegaan en dat was niet het enige Ik wenste vorig jaar namelijk…

Het spijt me dat ik ben, zoals ik ben. Het spijt me dat ik op deze wereld besta Het spijt me dat ik alles in jouw ogen verkeerd doe Het spijt me... ik loop weg, ik ga. Het spijt me dat ik niet ben wie je wilde dat ik was Het spijt me, mijn ma…

het was in de tijd van barre winters dat Jozef de ezel van stal haalde en zijn geliefde Maria vroeg de geest te vergeten van wie zij kuis een kindje droeg Jozef had het niet begrepen en dacht aan het zevende gebod was zij hem ontrouw geweest geslapen met de pottenbakker dan had hij een oogje toegeknepen maar een rendez-vous met een geest…

De wind zo guur waait lokken heen en weer op dit late uur kijkt de maan op ons neer Bakkers maken poppen van spec'laas Makkers staakt uw wild geraas Ik kijk door de ramen van de huizen Zie gelijk Pepernoten, kikkers, muizen Kindjes warmen handjes aan hun mok lintjes sieren pakjes, taaitaai geschrok Op het dak paardenvoetjes…

en daar gebeurde het wolken verdeelden zich de engel maakte zich los om vrede te vliegen hoog in de lucht van quarteira ver over oceanen en werelden strekte zij warm gouden vleugels over grijs en grauw vrede - zong ze vrede…

December maand van donkere dagen maar ook van warmte en gezelligheid. Als een lage zon door versierde ramen schijnt en de kou voor ons buiten sluit. Verhalen verteld worden in een nooit vergeten taal al zoveel lange jaren. De zon in volle schoonheid haar licht laat schijnen tot ze het langzaam dimt. Dan de weg vervolgt in haar eigen…

Ik heb oprecht gedacht Oud met je te worden Samen levend als een stel Wat een blunder Wat viel dat tegen Die schone schijn Dat bleek de hel Jouw mooie lach Die is verdwenen Waar ik voor viel Bleek niet zo fijn Daar sta je dan Verzopen in de regen Ik trek een muur op Om mij heen Hou nu iedere vrouw Angstvallig tegen Mijn hart is koud…

in een schrale ochtendzon druipt de ijsbloem langzaam van de ruit maar buiten strakt de kou in een felle oostenwind glanst sneeuw het hel kristallen wit in onbedekte ogen vaag luiden klokken het ter kerke gaan de hoogmis vangt om tienen aan niet belopen ligt de wereld voor ons open een witte kerst de natuur weer op zijn best…

('s Avonds) Als ik loop Zie ik sterren en De mooiste die ben jij! Onweerlegbaar…

het hart rijmt wezenloos op de weke denkbeelden die mijn geest passeren, er is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels…

Een scheepskapitein, een ouwe rob. Een afgod der matrozen, Had nooit gevreesd op 't pekelsop, Bij storm of waterhozen; Hij floot, hoe slecht de zaak ook stond - En tienmaal daags kwam 't uit zijn mond: "'t Is maar een wissewasje!" Een passagier, die maar aan boord Amand'len zat te knabb'len, Begon die spreuk, zo vaak gehoord, Heel…

Veel kredietwaardigheid Europa veel waardigheid Wereld en heel veel aardigheid NEDERLAND!…