144 resultaten.
Verloren wens.
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 411 Ik voelde mij tenslotte heersen over een zwak volk
Dat zelfs verlaten was door God en Zijn kudde.
Zelfs de duivel vond het niet de moeite waard
Ons hierover te veroordelen of te prijzen.
Het volk verzwakte erger onder mijn leiding,
Het werd zelfs laf en lui ondanks mijn ambities.
Terwijl intussen God en Lucifer zich liever focusten
Op helden…
Echt een avondje voor dagversjes..
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 Malaise
Ons land is in recessie afgegleden
En masse verliezen leraren hun baan
Ook 130 heeft weer afgedaan
Nu vallen zelfs de lampen naar beneden
Maar hiermee gaat dit kabinet het verst;
We krijgen dit jaar óók geen witte Kerst!
~~~~
Tandsparantie
De tandarts weigert openheid te geven
Pas wanneer u uw mond ver…
Higgs-boson
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 222 mijn hoofd los van de romp
het schedeldak scharniert open;
hersenen krijgen de adem die ze verdienen
uiterst voorzichtig worden ze gelicht
en in een pot met formaldehyde geplaatst
op de draaischijf,
als bij Tussen Kunst & Kitsch,
worden ze bekeken
minuscule dunne repen geschaafd
onder de microscoop
daar, ja daar wordt het godsdeeltje…
vrijheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 245 Het blinkend schip koerst op de gaten van elke toren,
doorploegt het land met haar roer. Eén ruggengraat
is nooit gebroken aan het dode hout in het hete vuur.
Wijze voeten konden niet meer lopen, ze lopen langs
de verborgen bunkers met ijzers in het vuur.
Een tafel staat in het midden met vele flessen wijn.
De stoelen staan te wachten, wachten…
Fluistervinken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Flûsteraar
Luister naar JHWH
luister niet
naar
die buurman
of buurfrolje
sy benne
dyn freonen net
benne sy de betweters
weten sy
altijd meer
als een ander
hest 't al vernomen
die het ditte
en
die het datte
hest 't
ek al vernomen
ik ben ien flûsteraar
heb het zelf gezien
ze zeggen het allemaal
je kan 't van een ieder horen…
Paus tot bisschop:
snelsonnet
4.0 met 22 stemmen 494 “Drie rozenkransjes en een weesgegroetje
mijn zoon. En in ’t vervolg wel handjes thuis.
Schenk ook wat minder aandacht aan het kruis.
En geen: “Ja maar het celibaat, wat moet je.”
Ik heb de Bijbel heel goed doorgenomen.
’t Is: Laat de kinderen tót, niet mét mij komen.”…
Inspiratie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 115 oude gedichten
veeg ik voorzichtig op
woorden verzamelen zich
tot stoffig hoopje
ze gaan terug
naar Muzes bron
waar ze ronddansen
met letters van het alfabet
in stilte vormen zich
glanzende druppels…
klinkende stilte
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 384 bezing de stilte
in een klinkend
lied
dat dromend
naar de
einder ziet
met klinkers
uit een zwart
heelal
waarmee ik
zwijgend
zingen zal…
Je moet een vogel zijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 251 je bent zo Zon – zo Maan –
– zo neon Rood –
in het blanke licht
rank te staan
ik geur in je op
en stamel mijn stem vast
door jouw blozende honingraad
wil ik zijn als de stoeiende libellen
om dan al zoemend ten ondergaan
daar de woeste golven
– gelijk aan kerktorens –
alle bellen rinkelen doet
vraag ik je – bind me in –
vorm…
De ijsbloem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 965 in een schrale ochtendzon
druipt de ijsbloem
langzaam van de ruit
maar buiten
strakt de kou
in een felle oostenwind
glanst sneeuw
het hel kristallen wit
in onbedekte ogen
vaag luiden klokken
het ter kerke gaan
de hoogmis vangt om tienen aan
niet belopen ligt de wereld
voor ons open een witte kerst
de natuur weer op zijn best…
Zong kerst al hun vergaan
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 783 zag de mooiste bomen staan
maar in mijn hart
zong kerst al hun vergaan
sparren nordman en
de fijn genaalde den
gekweekt om in luister te verschijnen
zullen uit het bos verdwijnen
kaalslag is niet te betwisten
enkel voor wat sfeer verlichten
hun groene dood
zal nog één keer warmte geven
als het oudjaar eindigt met nieuw leven…
Kerst-Mis-Gevoel
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.736 Zoveel mis met Kerstmis
dat wat je mist met kerst
is de eenvoud alles moet
en niks dat mág
gewoon dié dag, en dan nóg een
ben er niet blij mee zeg het eerlijk
al die troep weer naar benee
die enge warmte van koude ballen
dat glitter en die warme kálekoen
niets voor mij dat kille klatergoud
die malle frase al die versiering
de mooiste tuin…
Het museum
gedicht
3.0 met 21 stemmen 8.388 In het museum der Huiselijke Gezelligheid
zag ik de beroemde scherven.
Maar toen ik naar de Moeder vroeg
keek de suppoost mij ernstig aan.
Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij.
Ik kwam in de zaal
van Steeds Dezelfde Dromen.
Ik rook daar de geur van een vergeten soep
in een vitrine voor het raam,
en op een rotan bank zat het bezoek
dat even…
Kannibalen
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 365 Bij BNN is men totaal van slag
Twee stoere heren gaan elkaar opeten
Met de heer Spong als dubieus geweten
Hij kijkt of dat juridisch zomaar mag
Maar bij een breed publiek zijn deze heren
Zelfs vóór de grap al moeilijk te verteren…
Klein en groot
gedicht
3.0 met 15 stemmen 11.494 Klein en groot stuk voor stuk
gierig, inhalig. Bon ton
werd de leugen van hoog tot laag.
Wie leiding had dienen te geven
deed niets dan bedriegen
spon reeksen leugens.
Geen keuze
bleef horigen, zij kregen
de rol opgedrongen
van medeleugenaar.
Vrede vrede
wordt beweerd
maar vrede is er niet.
Schamen zij zich
nu hun roofzucht bekend…
Il neige sur Liège
snelsonnet
3.0 met 13 stemmen 639 Weer is het bijna Kerst, weer is het raak,
Weer zijn er mensen in het hart getroffen.
Geweervuur en granaten die ontploffen,
Ze geven deze maand een wrange smaak.
Het is niet nieuw, maar toch moet ik het vragen:
Waar blijft de vrede en het welbehagen?…
Waarom
poëzie
3.0 met 5 stemmen 848 Als na de kalme zomernacht
Mijn voet bij ’t liefelijk ochtendblozen
Door veld en weiden om gaat dolen
En soms, vermoeid van ’t rusteloos dwalen,
De onbestemde tred verzacht,
Dan boeien fris ontloken rozen
En hemelsblauwe veldviolen
En witte leliën der dalen
Het meest mijn boezem door haar pracht.
En daalt de zon in ’t westen neer,
Verspreidt…
etenstijd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 154 hapklare brokken
de geurende wind verplaatst
wat vleugeldansers…
Na het Avondmaal
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 247 Na brood en wijn
op tafellinnen
strijken we neer bij jou
tussen gesteven wit
je bleke handen rusten
op het laken
je warmte overstijgt
de winterkou
gebroken is je lichaam,
neemt nog geen eten op
we spreken over
tijd en lijden,
over de kerk
en wie ons dierbaar zijn
de tijden liggen
in Zijn handen
die ons zal helen
hoe dan ook…
vrede
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.072 en daar gebeurde het
wolken verdeelden zich
de engel maakte zich los
om vrede te vliegen
hoog in de lucht
van quarteira ver over oceanen
en werelden
strekte zij warm gouden vleugels
over grijs en grauw
vrede - zong ze
vrede…
Vreemde
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 624 Ik heb je laatst zien lopen,
zomaar op straat.
Wat je te vertellen had
kon mij niet schelen
of hoe het met je gaat.
Het enige wat ik nog aan je zag,
was hoe je in de afgelopen jaren
zo ontzettend veranderd was.
Het duurde zelfs enkele seconden
voor ik zag dat jij het was.
Achteraf vond ik het zo raar
dat ik je eerst niet had…
Het bos van de wolf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 329 Een gesmoord lachen in avondrust
terwijl feeksen sluiers plukken
voor magiërs zonder gelaat
regent stilzwijgen neer
op het papieren strijkorkest
de fagotten wenken hem terug
ergens zwenkt een vogel
zijn aftocht tegemoet
de strijkers wikkelen al strengen
om hem te binden
zijn tong is rap en zwierig
voorop in de bonte maskerade
draagt…
Vlucht
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 337 Ergens is er een dood punt
tussen in- en uitademen, op en neer
of heen en terug
Dat is de schuilplaats van bijvoorbeeld
reizigers boven een wolkenlandschap
die de tijd najagen
maar ondertussen tijdloos in zwart geronk
naar een tv-scherm turen
want de ovalen ruitjes bieden
slechts dat naargeestig uitzicht
op de eigen uitzinnige drift…
DE VERVULLING VAN MIJN WENS
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 439 Toen ik omkeek was er licht
waar ik dat niet had verwacht
hieraan had ik nog nooit gedacht
jij was er in een goud doorzichtig kleed
je keek me lang doordringend aan
ik voelde me heel opgelucht
en slaakte een diepe zucht
de streling van jouw blik
vervulde mij met dankbaarheid
ik trilde, zweefde van geluk
voelde mij een rijker mens
de vervulling…
de Schelf
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 301 Nog een schrijver,
wie zit daarop te wachten?
'O, keurig geordend hier',
mijn eerste gedachten.
'Wat zal ik het eerste of het laatste lezen?
Van hartverscheurd en zielsverlicht,
de buurman?'
Inmiddels doof en blind voor 's werelds schoten,
het nieuws in gebarentaal wat laat gevolgd
met mijn munitie in de lader
een gebedje…
geen liefde
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 619 Je zit daar
zegt niks
je heb geleerd
je bek te houden
je durft niet te zeggen
wat je dwarszit
je houd je mond
en lacht
maar je bent gebroken
net een kapot gegooide spiegel
Als die muren om je heen
zouden willen praten
hebben ze zoveel te vertellen
zouden ze zoveel uitleggen
want elke keer als jij vecht
genezen jouw littekens een…
Maannacht
poëzie
3.0 met 3 stemmen 667 Over de tuinen schijnt de maan,
'k Hoor een zucht door de bomen gaan,
Eenzaam ligt de brede laan
In de kalme nacht.
Twijgen trillen in 't blauw-wit licht,
Hoge kruinen verdringen zich dicht
Achter 't lange vergezicht
Van der lane pracht.
Stil verdroom 'k de milde tijd,
Nu de maan haar zegen spreidt,
Nu het land, door hààr gewijd,…
Nooit meer
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.054 Ik heb oprecht gedacht
Oud met je te worden
Samen levend als een stel
Wat een blunder
Wat viel dat tegen
Die schone schijn
Dat bleek de hel
Jouw mooie lach
Die is verdwenen
Waar ik voor viel
Bleek niet zo fijn
Daar sta je dan
Verzopen in de regen
Ik trek een muur op
Om mij heen
Hou nu iedere vrouw
Angstvallig tegen
Mijn hart is koud…
Stukjes stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 226 ik brak
de tijd in
stukjes stilte
reeg ze
draadloos tot
een wereld rust
waarin moeten
tijdelijk ontbrak
men alle haast vergat
enkel oog
had voor elkaar
in een lief gebaar
een hand
voldoende was
voor goed verstaan
de tijd zal helen
in koortsachtig verder gaan
maar stilte deelt nu ons bestaan…
Stilleven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 627 in volheid van leegte
vormt een opgerekte schaduw
smalle strakke strepen over zand,
in uiteinden verbonden,
wijzend naar een verhoogd terras
daar, verder, onder azuur
waar zicht in ongrijpbaarheid landt
een transparant glas,
verguld met aangeslagen licht,
reikt over eigen lengte heen
opweg naar een bindend slot
echter door de zonnestand…