Alle inzendingen, jaar 2012, week 12

Nooit meer goeden nacht noch een ochtendzoen nooit meer een berenknuffel kon ik dat nog maar één keer met je doen nog één keer met je praten samen wandelen langs de zee samen schelpen zoeken dan nemen we de allermooiste met ons mee nog één keer met je lachen met je huilen bovendien je dan vaarwel kussen omdat ik je nooit meer…

Je hebt een total hip van edelstaal, Maar op den duur vertoont dat ding gebreken, De boel gaat na verloop van tijd ontsteken, Dat komt door al dat slijpsel van metaal. Mijns inziens is het verreweg het beste Zo’n kunstheup van tevoren flink te testen.…

De alom bekende kleine zwarte mier bouwt geen aarden kastelen of dennennaaldpaleizen als haar grote verwanten onder wijde velden in stadstuinen tussen straatstenen zijn talloze nietige kamers verspreid die arbeid en adem van het grondleven sterken dit onnaspeurbare rijk der luchtige korrelkelders vol krijgshaftige boerenvlijt streng…

Ik vul de dagen Sinds jij weg bent Met vals toneel Overal en vaak Gebruik de stiltes Als ze vallen Voor een grap En wat vermaak Doe de dingen Die ik doe Met ogenschijnlijk Speels gemak Acteer in drijfzand Speel het spel Camoufleer Dat ik diep zak Breng hommages Aan het geluk Terwijl ik zelf Vereenzaam thuis Doe geloven Dat ik…

Laat mij nog éénmaal met U gaan: Uw woord was mij zo strelend zacht! Beween nog eens mijn stille waan, Mijn liefde en droef verborgen klacht. Laat mij nog éénmaal met U gaan En luistren naar dit teer gerucht, Dat uit U schreit in traan na traan Om 't leed, waarvan mijn peinzen zucht. Laat ons nog éénmaal samenstaan - De wereld wenkt zo…

ze willen klodders bloed, emmers tranen van dichtbij filmen journalisten meppen om toch vooral vooraan te staan het verse leed is wereldnieuws tsunami's zijn nu uit reclameblokken tussendoor worden meer bekeken een ramp is commercie…

het licht lijkt vals dat lente straalt bloemen valer in hun trage groei gras oogt sprieterig wind dwaalt zonder richting aan te geven uit een verkeerde hoek en ik ben moe uitgeput en leeg tot op de bodem de winter was te lang om nog te groeien naar ontwaken laat mij maar slapen in mijn voorjaarsdip…

De legitimiteit van het beleid van het kabinet Rutte wordt betwist. Heeft Brinkman nu een zetel weggegrist en mist de premier echt een meerderheid, op weinig democratische manieren blijft Rutte toch ons kikkerland bestieren.…

Het valt mij op Dat ik de laatste tijd steeds vroeger de gordijnen sluit niet dat het sneller donker wordt integendeel de lente rukt onstuitbaar op de dagen lengen soms al om vijf uur soms zelfs nog eerder steeds vaker blijven ze de hele dag gesloten ze laten licht door ja dat wel, het is dus overdag beslist niet aardedonker toch…

De lammetjes in de wei dartelen zo vrij en blij, nog onbekend met het lot dat ze sappig onvolgroeid als ingrediënt doet eindigen in menige stoofpot.…

Gesmolten in de eerste warme lentezon. Het ijsvogeltje.…

Leven doe ik van Een handvol liefde - Met mijn kop Vol zonlicht ga ik Naar mijn vrouw Die op mij wacht Deze prachtig mooie dag Niebert, 21 maart, lente 2012 Inspiratie: Daniel Lohues, Hout Moet…

Zie hoe de vrouw in barensnood haar pijn te boven komt door ‘t nieuwe leven hoe de Verlosser in stervensnood de pijn ten onder deed gaan hoe de schepping zuchtend hoopt op het nog onbekende Leven Kondig met Pasen verlost de Nieuwe Adam aan! N.a.v. Johannes 16 : 16-22 en Romeinen 8 : 18-25…

Mijn ideeën zijn gratis, voor niks verkrijgbaar voor wie ze wil. Ik wil ze ruim verspreiden, kom ze maar halen, koffie is gratis.…

Een merel wast zich lopend over het water als Jezus zo blij…

Moeder: Beter alleen te zijn en geen moederliefde te hoeven voelen, Beter alleen te zijn en je binnenste gevoelens te behoeden, Beter alleen te zijn, de rust en ruimte om mij heen, Beter alleen te zijn, geen woorden uit te spreken die ik toch niet meen, Beter alleen te zijn en kiezen om echt te gaan leven, Beter alleen te zijn en mijn liefde…

alles draaide om die ene vinger wenden en werking als lokkende vlinder verleiding in nieuwe lente manoeuvreren van komen en gaan spelend spel met dans en gezang in liefde verhuld met haar allerlaatste geil glimmende blik venijn en rode roos sleepte zij zichzelf naar het einde nog zingen de zigeuners na de messteek "Mi adorada…

een treffen in muziek de schoonheid van klanken in de dierbare kunst van een gelezen gedicht het willen horen proberen te vangen hetgeen het leven biedt de tastbaarheid, het verlangen te zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels…

Hoezee, hoezee! de School is uit, En 't werk vandaag weer af. De kindren mogen spelen gaan En zonder vrees voor straf. De meisjes lopen heel bedaard, Vooraan gaan Koosje en Kee. Kijk, daar is kleine Lida ook, In 't midden van die twee. Ze was van daag voor 't eerst op school, Zo blij komt ze er vandaan, Dat ze aan haar moeder…

Was het een man of was het een vrouw die de stiletto-hakken heeft ontdekt? Daarna wandelen velen hun voeten blauw en raken vele voetspieren zomaar verrekt, terwijl ze denken de mannen te versieren, maar die vrezen eerder die wankele zotternij, ze maken liever gehakt van deze hoge klieren, want enkel blote voeten maakt hun zinnen blij. Ik…

In een nachtmerrie onuitgekomen dromen gedekt zien worden.…

Ze vindt haar gezicht in de wrange spiegel van verloren momenten. De tijd is de dood die wel kan wachten. Wanneer ze zoekt naar sporen die geen gebeden vragen maar haar geven wat ze nog kan dragen met haar laatste trots. Barsten zijn haar littekens van herinneringen die in elke stilte bloeden. En haar wakende gedachten laten vervagen in…

Zwartdoorkijk nylonkousen vormend benen... glad lustopwekkend gevoel... discrete dijencharme kortgerokte uitdagingflits wulps opstaan, rondbillenbeweging strakgeworpen wiebelheupen snaakse wegloopblikken achteromkijkende uitnodiging Borstwerpende schaamteloosheid Hooghartige hooghakkende flirtation verdwijnend de belofte voor de nacht…

Elk overzees gebiedsdeel was corrupt, Je mocht op Marokkaanse knieën schieten, Zo was hij volop aan het zwartepieten, Maar na ‘het meldpunt’ stopte hij abrupt. Ik zie Geert denken: “Tot mijn droefenis, Blijkt achteraf die Hero toch niet fris.”…

jij bent de prinses met je hooggehakte stap ogen vol lentemomenten een voorjaarslach die bloemen brengt een handvol zon in het passeren jij tikt voorbij in warme geuren en laat voor mij herinnering in duizend kleuren jij bent het omzien waard met jouw gratie en souplesse kan ik mijn dorst naar zomer lessen…

Zes tiende deel van mij was water. De rest totaal in vuur en vlam. Jij wilde weten hoe dat kwam. Waarop ik zei: Dat komt wel, later! Onblusbaar was mijn woest verlangen. De vlam sloeg hevig in mijn pan, ik was volledig in jouw ban. Jij hield mij in je greep gevangen. Het deel van mij dat water was, raakte ook flink aan de kook. Ik wou…

Het was met een knal dat wij ze verloren: zeventien kinderen en hun docenten met in hun hoofd een toekomst en de lente. Hen was geen langer leven meer beschoren. Maar hoe het wrede lot een ieder ook tart, alle zeventien blijven in ons hart.…

ik wil je zijn jouw wereld mijn zien met zachte ogen fluisteren met warme stem luisteren naar mij kijken naar wie? moet ik huilen als ik je zie?…

balancerend op 't randje van de dood sloeg je wartaal uit die niet de jouwe was heette de koude grond je welkom waarop je voor dood gevonden bent kleurde een avondje uit anders dan leken glazen leger, en het aantal minder dan het resultaat waarin je je overgaf aan de gezelligheid van zo even te voren…

Hij die door stoffig zand, terwijl hij heeft geleefd, ‘t Verloop van ieder uur in 't glas gewezen heeft, Wijst in zijn eigen stof, aan d'ogen daar toe open, Nu 't aller uren uur, dat niemand kan ontlopen.…