Alle inzendingen, jaar 2012, week 16

Ik voedde mezelf op Droeg al heel jong de lasten Vertel me niet hoe ik mijn leven moet leiden, houdt de kop Het leven is verdeeld in een systeem van kasten Ik ben een dubbeltje dat nooit een kwartje zal zijn Niemand buiten mezelf krijgt me klein Het leven is een ontspoorde trein Een klaaglied met een herkenbaar refrein Samen staan we sterk…

poëzie is vaak niets anders dan met een vinger in je neus grutten een balletje draaien en het tussen beide vingers wegschieten als het lanceren van een gedichtje dat vervolgens in de dampkring als een zeepbel uitéénspat…

draag mijn handen onderweg naar daar ik zie in de verte, de liefde ligt klaar schiet op, aarzel niet het is een hemels gebaar…

In Pakistan is een jongetje geboren met zes benen. Bij de succesvol verlopen operatie zijn vier benen verwijderd. ------------------------------------------- Het ouderpaar had eerst niks in de gaten, Toch was hun kind bepaald niet heel gewoon: Er zaten liefst zes benen aan hun zoon, Hun kind had een surplus aan ledematen. Wacht even met…

De meeste jonge vogels sterven niet door de kogels van de jager, maar vallen uit hun nest ook al doen de ouders nog zo hun best hen te beschermen tegen de val.…

Met inzet deed zij lang haar heilzaam werk Waar geld een grote rol bij speelde Ze baadde graag, ‘t liefst in weelde Haar zwak geslacht bleek sterk als merk Ontmantelzorg lag prima in de markt Aan hulpzoekenden was nooit gebrek Ze hielp in menig mannenslaapvertrek Op die manier werd geld bijeen geharkt Tot op een dag zij zich plots kuis bedekte…

Tegen jou kan ik alles zeggen alles wat ik wil. Jij bent er áltijd voor mij ook al blijf je stil. Als ik 's nachts moet huilen, want soms heb ik pijn, dan weet ik dat jij er áltijd voor mij zal zijn. Soms laat ik je vallen maar dan pak ik je weer. En houd je stevig vast mijn lieve teddybeer.…

Vanuit de kracht van een moeder Straalt de warmte van hart tot hart. Van energie naar energie. Gevend en ontvangend. De warmte van liefdevolle handen Die je vertellen, dat ze van je houdt. Gevoelens overvloedig, maar niet herkend, Vluchten door mijn lijf alle kanten op, Totdat de warmte van de moeder mij verwarmt En ik mijn handen ophef in…

Religie is gevaarlijk Zegt Erik Muis Opmaat naar oorlog Naar moord en dood Hoe anders kijkt De onderkant aan Tegen het wonder Van het kruis Leg je oor te luisteren In het daklozen opvanghuis Hoe ver ze ook zijn gegaan Hoe diep ze ook zijn gezonken Hun liefde voor Christus is zonneklaar Hij is een van ons Een dakloze zoals…

Geloven is een kwestie van binden. Totaal gebonden zijn inhaleert het overeenkomen. Zolang je samen paden kan vinden. Want meerdere wegen leiden naar Rome. Samen deelt kunstig ons rijkelijk lot. Want gedragen door het leven absorbeert. Zonder uiteen varen op een vlot. Zijn beiden verantwoordelijk al je aanmeert.…

een zweetdruppel perst zich uit de porie mijn vingertop neemt op brengt hem naar de tong papileuze sensatie ontploffing van smaak zo proeft existentie bevochten in krijg met het dagelijkse, sikker strompel ik verlangend najagen sla stenen over…

We waren eigenlijk al tijden geen stel meer maar nog wel tezaam en wie van ons nog monogaam was, was bepaald niet te benijden. De korte tijd van ons bestaan kon ik jou en jij mij wel lijden om zo de leegte te bestrijden; het was goddank ook snel gedaan. Ach, zo’n verzuurd retrospectief maakt wat ons pijn deed beter draagbaar, al blijft…

foto's van vroeger trekken krom vastgelegd verleden met gerimpelde randen in ogenblik van ratio gevangen in tijd sluimerend en vergeeld trekt het leven aan mij voorbij blijven gedachten verborgen in een wazig stilleven hoe intens was mijn bestaan waarin alles een eerste keer weer heel dichtbij zijn de gesprekken van toen een…

Het wordt al wat lichter en de vogels, die fluiten De dagen weer langer en de zon lacht bescheiden En wij, lieve mensen, komen aarzelend buiten Om naar school toe gaan en naar werk toe te rijden ‘een nieuwe lente, een nieuw geluid’… Om een begin aan een leven te geven; Verschoot Gorter zo zijn dichterskruid; Een geboorte doet zijn “lente” leven…

wat ik creëer heeft geen handen en voeten meer zij werden afgeschoten voor ze konden werken en lopen het gouden moment snel neergepend in gloedvolle woorden verliest meteen zijn glans reflecteert nog eenmaal in verbleken en laat ons slechts de vage schijn van hoe het ooit had willen zijn het is als glas nog buigzaam transparant…

Henk Bleker denkt met zelf geschreven brieven De Kamer voor zijn polderplan te winnen Door toestemming van Brussel te verzinnen Weet hij de Leden  danig te ontrieven Zo blijft de soap rond de Hedwichepolder Vermakelijke vaderlandse kolder. ------------------------------------------- Staatssecretaris Bleker kon de Kamer geen brief overhandigen…

Mijn vader schreeuwde moord, mijn moeder zette koffie mijn vader klom op stoelen, tafels, leunde uit ramen, schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen, schreeuwde brand en van iets onverstaanbaars het naderende einde mijn broers hielden hun oor tegen de grond, 'luister!' riepen ze en sprongen op, 'er komt stilte!' ze holden weg…

’k Ben vogelvrij en moet worden gevangen Terwijl ze weten van de hoed en rand Altijd in dienst van volk en vaderland Maar desondanks moet barbertje toch hangen En als een dubbel paspoort geen bezwaar is Waarom mag ik dan geen dubbel salaris…

Ze zeggen, de farizeeërs dat ik U te veel bemin, en dat ik het hoofd verlieze en rake verward van zin. Zij juichen: hoe zoet de kussen van bloeiende lippekens zijn, de volle schaal smaakt zoeter met schuimende zuiderwijn. Zij huichlen: vernederend rusten voor kennis en wetensdorst, al heeft ook uw hoofd tot kussen de golvende vrouwenborst…

Gewetensbezwaarden Leven volgens eigen waarden En normen, Die hen zodanig vormen, En in aarden. Waar hij voor ging ? Zijn overtuiging!…

Mijn leven is van mij Van niemand anders maar van mij Ik neem de regie in eigen hand ook al voelt het soms als drijfzand Mijn leven is van mij Van niemand anders maar van mij Ik wil mijzelf ontdekken en mijn eigen weg afleggen Mijn leven is van mij van niemand anders maar van mij…

Hij had geen keus En moest helaas de wedstrijd staken Hij had geen keus Al was hij nog zo ambitieus Sip keek hij naar het groene laken Hij kon geen carambole meer maken Hij had geen keus…

De milde nacht geurt het verlaten veld toont zijn korte ontluiking gewekte teunisbloemen gaan langzaam open verlangen naar al wat door het duister waart naderbij zweeft en verdwijnt in hun wijde kelken dalen sterrenstralen neer als zachte degenstoten treffen diep _ bezingen het gewone gebeuren zich toe te vertrouwen aan welbekend…

Ze reeg ons tot haar mooiste stralenkrans we fonkelden rondom haar maar bij het dragen zag zij ons nooit zelf een lumineus idee ontstond, in een maatje kleiner kwam er een soortgelijke nu schittert niet alleen haar hals in onze nieuwe vrienden zien wij haar ogen spiegelen ze glinsteren ons tegemoet wanneer ze in hen ziet wat…

Voor de hersenlozen, en voor de gevoelsarmen Voor de ingestudeerde fantasieloosheid, en de opgelegd pandoer ridders Voor hen, die alles binnen HUN kaders willen vangen altijd alles willen sturen -lees: moeten- daarbij elke, maar dan ook elke vorm van artisticiteit vermoordend Zaden plettend, bloemen in de knop verkrachtend…

zonlicht en nevel zijn een regenboog, echt waar, alleen als ik kijk…

Ik heb gereikt naar de sterren om die te plukken voor jou ’t maanlicht wilde ik stelen en strooien boven ons bed ik zocht rozen zonder doornen een hart dat nooit breken zou. Maar toen ik je wilde vertellen van mijn snode plannen blozend in lyrische taal sloeg jij je arm om mijn middel en met lieve glimlach zei je, Kom hier, vergeet ’t…

De zon komt op Ik hoor de vogels fluiten En toch is het stil… Ik ben alleen Alleen op deze wereld Ik ben niet zoekende Ook heb ik geen haast Ik ben tevreden met hoe het is En hoe het gaat Ik verwacht niks van een ander Maar zet mij in voor ieder ander En toch ben ik alleen Alleen op deze wereld…

Het kroonprinselijk paar heeft in Griekenland voor 4,5 miljoen euro een vakantiehuis gekocht. Ze zagen toch maar af van Mozambique, Het paar besloot naar elders uit te wijken, En gaat nu met de laatste Griekse rijken Voordelig vorkjes prikken bij de Griek. In deze tijd van crisis en ontbering Zet ook dit stel de tering naar de nering.…

Ik wil ze verwijderen, die oude mails. Het zijn nagels aan mijn kist, die loze beloftes van jou, de ik-hou-van-jou-tjes. Hoe lief ik was en zo. Maanden lang heb ik gezorgd dat er elke morgen een gedichtje voor je was. Zo kwamen we dan bij elkaar. Het was fijn het was gezellig Gut, en ik met mijn stomme kop maar denken dat het echt…