Alle inzendingen, jaar 2012, week 19

Kennelijk hebben wij langs de zelfde wegen vroeger naar de zelfde weg gezocht maar aan het einde van de tocht hebben wij elkander lief gekregen en bij het nemen van elke bocht de weinige tegenstellingen ontstegen, hebben wij beiden ook gekregen waar ieder van ons ook hopen mocht . Nu door onze eigen zekerheden, ze zijn misschien nog niet volmaakt…

Verpleegkundigen krijgen een Citotoets om hun rekenvaardigheden te testen. Men verrekent en vertelt zich vaak. ---------------------------------------- Van de verpleging lees ik niet veel goeds. Zo heeft men via Teletekst te melden: "Op telgebied zijn wij bepaald geen helden", Al wat verpleegt moet aan de Citotoets. Dus na die toets -…

In Emmen vindt men rust en woongenot. Een veilig toevluchtsoord voor zenuwpezen, Die in de Randstad voor hun leven vrezen. In Emmen vreest men god nog én gebod. Men is daar streng, al komt de burgerij In veel gevallen met de doodsschrik vrij. ----------------------------------------------------- De gemeente Emmen heeft onlangs een controle…

Hij liet de hond uit als elke dag zo'n klein wit hondje als je wel vaker zag. Hij werd gegrepen door een herder een groot formaat zorg dan maar eens als klein hondje dat je je mannetje staat. De mensen sloegen trapten en gilden maar de herder liet het beestje niet los de baas kwam aangesneld, brak de bek open en het witte hondje, vluchtte…

Spreken als ene Brugman en vangen als een haai als je dat kan ben je zo glad als een glissie als leer zo taai. Buidels geld verdiend op legale manier dank zij zwarte praktijken die met steeds meer plezier de zwarte toga’s bekijken. Mijnheer/mevrouw Edelachtbare mijn cliënt is heus niet zó slecht maar ’t kwam door die halve gare die…

Aan het begin, van de week weet je niet hoe lang ie duurt. Aan het einde van de week, heeft men me toegestuurd dat de week voorbij is!…

De zin van onzin is moeilijk te begrijpen: al die ellende. Soms is het grappig maar meestal irriterend en weinig zinvol.…

Zoals ze speels haar rode schoentjes draagt, lieflijk. Het doet een mens aan huppelen denken. Doet een mens huppelen. De haren langs haar oor, of gewoon in haar gezicht. Een streepjesblouse die dromen maakt. De manier dat zij haar water drinkt. Maar uiteindelijk steeds weer haar rode schoentjes.…

de schemering voorbij wil ik zoals die laatste nacht waarin jij weet - elk duister tart terwijl de dood al spreekt zo luid dat je mijn hand - mijn hoofd - mijn hart die hele lange nacht wiegen wij elkaar tot nooit meer pijn - nabij beloven wij weer jij en ik tot ons - in eeuwig samen Jij bent altijd alles - zei je zoals toen bij 't bruisend…

Wanneer besef je dat een uitroepteken je moederschap bepaalt, de punt verandert in een oog en jij vraagtekenend de nieuwe draad. Vliegend word ik verder voortgetrokken langs kiezelstenen, lettergrepen, handgebaren, namenreeksen, twee ongelijke schoenen in de hand. Mijn leven naast de stilte van jouw lichaam levenloos vliegt…

na een dag op het plein kom ik fobieus thuis een dichte deur achter mij twee keer draaien dan pas is hij echt op slot zwoel vandaag dus geen jas ik rits mijn vel open stap er uit hang hem op de kapstok het masker er naast schroef mijn houten been af haal een glazen oog uit de kas de toupet op het plankje en het gebit in een…

Kijk me aan Ik voel niks Spreek tegen me Ik voel niks Schreeuw tegen me Ik voel niks Spreek vleiende woorden Ik voel niks Huil om me Ik voel niks Raak me aan Ik voel iets Maar het doet me niets…

Dit is een tekst. En dit. En dit ook. Maar is het een gedicht?…

wij zagen in het geel de kleine blauwe bloem het stukje hemel tussen wuivend graan was ons koren op de molen zij bloeide goddelijk en in haar wiegen streek de wind langs triomferende violen…

(voor Hannie Schaft) Bij iedere stap in de duinen van Bloemendaal herinnerde je de inhumane bruten, die je met een pistoolschot uitschakelden, soms waren er meerdere schoten nodig en ook die beleefde je opnieuw, terwijl je inwendig het SD-hoofd van Amsterdam, Willy Lages, vervloekte vanwege zijn besluit om je drie weken voor de bevrijding…

Ze gooiden het op een Lente akkoord Oranje of Voorjaar werd niet gekozen En Kunduz was helemaal uit den boze Dat woord wordt door hen liever niet gehoord What’s in a name...’t akkoord bestaat uit noten Soms klinkt het zuiver en soms klinkt het kloten…

Staan ze daar niet als kindren, de gezichtjes Hoog op in 't vrolijke zonlicht; zelve lichtjes Van kleur, gevlamd, gebruind? Heel blij verluidt Hun warme levenswil door 't kleuren-klateren... - Straks gaan de mondjes open. 't Lachenschateren Schittert al boven 't groene-aandachtige uit!…

Gezelligheid, liefde en aandacht voor elkaar zoals het begon vijf jaar gelee' Samen wonen was de volgende stap, even wennen maar het viel alles mee Toen, na een heerlijke vakantie, besloten we elkaar het ja-woord te geven Op 'n mooie dag in september beloofden we als man en vrouw verder te leven Helaas ontstonden er scheurtjes in onze…

Dit gedicht Gaat over het aangezicht. Het gaat Over het gelaat, Dus het uitgezicht. Het is mooi te weten, In het zweet des aanschijns, brood te eten.…

Het leven twijfelt stuurloos vaar ik verder naar onzekerheid Ik ben geen kapitein,maar een matroos Is dit het schip waar ik voor koos…

Een op de drie klanten hangt bij het raadplegen van de klantenservice boos op. Een onderzoeksbureau heeft laten weten: De klantenservice loopt niet steeds gesmeerd, Te vaak is er een klant die gefrustreerd De hoorn woest op de haken heeft gesmeten. Ik stel hier die conclusie aan de kaak: Waar zit bij mijn mobiel dan wel die haak?…

Rots in De branding Wil ik zijn Wie ik ben Inzet tomeloos Met energie gesmeten Tot op de bodem Gaan van wat ik In me heb geven Eerst aan naasten En aan and'ren En pas daarna aan mezelf En dan te ontdekken Dat om zo ver te kunnen gaan Ik slechts zacht mee kan buigen Met het graan…

Geluk schijnt het einde van een dichter te zijn Dus ongeluk is een dichter z'n welzijn Ik wens mijzelf het slechtste toe en moge ik niet rein zijn Want ik vind dichten uitermate fijn…

is het koud vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door 't ijs doch wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten het zal het voorjaar zijn…

Canard Suprême en een glas met dure wijn proost op de eenvoud…

Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn. Angst giert door mijn lijf. Ik wil dit niet maar het moet. Van mezelf. En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

wereldleiders praten en praten beloven en beroven papieren dossiers als bladgoud bedrukt vanuit gouden paleizen op het rode pluche en strak in het pak kaviaar en champagne en stalen gezichten ontkennend belichten dat ze zijn gezwicht voor de armoede in plaats van het met economische winst te laten verdwijnen in plaats van brood…

ze kwamen niet gelegen de woorden die ik zocht en vond tussen de raadsels van mijn leven geen zin die mij zou passen als een warme jas maar waarom zou ik wanneer de zon er is, het lied dat vogels zingen dan nog zo uitgesproken moeite doen…

Jan Kees heeft het hem toch maar mooi geflikt Hij kwam tot een akkoord met 5 partijen Die sloten daarop razendsnel de rijen En laten ons nu zien hoe fijn het klikt Alleen dat  lente kunnen we vergeten  Het hérfstakkoord, zo had het moeten heten. Het gaat soepel met de onderhandelingen over het Kunduz akkoord dat nu wordt omgedoopt tot lente…

Een regel met wel zeven jamben schrikt me danig af; Omdat ik weinig zin heb om een lang sonnet te schrijven, probeer ik met veel moeite aan de korte kant te blijven. Een schrijfsel van een grote oppervlakte vind ik maf. Ik weet, dat ik maar weinig energie verspillen kan en daarom maak ik hier een héél klein snelsonnetje van.…