Alle inzendingen, jaar 2012, week 2

Neem nooit vanzelf de vanzelfsprekendheid in je armen wanneer je niet zeker weet dat je die vanzelf zult kunnen omarmen. Want zoals zo vaak, is vanzelfsprekendheid geen uitgemaakte zaak!…

1 Haar zonnebril was rood met witte stippen. Haar mond lachte met volle rode lippen. Haar tanden waren wit, haar ogen groen. Meer kleurtjes hoefde zij niet op te doen. 2 Bij haar is altijd alles waar. Alles is altijd waar bij haar. Altijd is alles waar bij haar. Bij haar is alles altijd waar. 3 Haar leesbril op kijkt zij naar buiten…

Fragment III Puella, een air [ ] onder de levensboom vermeien wij in de hof mijn luit bespeelt schoonheid die muziek niet bevatten kan je brokaten kleed die de wijsheid van de boom omvat ruist mij tegemoet hoe bekoort mij jouw schittering Godelinda, lief mij! verteer mijn hart met een baiser…

mijn golven beuken tegen weerbarstige rots keer op keer probeer ik haar te bewegen een baken in zee dat branding ontlokt aan het stromend getij zij is alleen durft eenzaam te zijn zonder pijn geen aanbidders of vrienden die enkel zichzelf bedienen van haar aanwezigheid jij hoeft niet te breken wil je alleen laten weten…

wat een mooie dag voor de dood laten we gewetens toosten oogwit strikken voor aderlatende wijn net iets te euforisch zijn laag verlangen zingen in grenzeloos mineur tonen lezen uit weggedragen handen en laat ons dan nagelaten adem twijnen ineengestrengeld zwijgen de laatste gedachte een afdruk in zinderend heet zand…

Men is verstrikt in het huis men loopt van broodkast naar muur men klopt op het beeld van een deur men schrikt van het letterlijk zicht eerst schrijft men gedwee wat er is dan leest men hoe alles ontvleest in de avond dooft men het raam men hoort nog gehoorzaam een beek dan dover in het donker de zee - --------------------------------…

De Tweede Kamer liet zijn tanden zien En maakte met het plantje korte metten, Om die Somaliërs een hak te zetten, Dus voortaan is die handel clandestien. Een qatverbod klinkt goed, maar tòch één vraag: Is dat de oorzaak van die muizenplaag?…

1k slof wat over de aarde heen, van Oost naar West, alléén — alléén — en moet nog tussen-beien wat stilstaan, om te schreien — Ik ben een oude pionier, een sjofel, afgemarteld dier en alles scheen om niet — om niet — Zo klonk het oude lied. Waar zijt gij, lieve Heiland dan? U roept een eenzaam, somber man — Hij durft van U niet vergen…

een nare ziekte is bij je binnengeslopen een ziekte die je met de dood moet bekopen steeds ben je in m'n gedachten wat moeten we van het verloop verwachten een aantal weken is het nu bekend de impact is nog steeds ongekend telkens weer die tranen in mijn ogen soms kost het moeite om ze te drogen 'k ben bang voor wat er komen gaat dat…

Zij fietst. Ik ook. Ik groet. Zij ook. Zo’n blij contact in één moment van snel elkaars gezichten lezen. Eén tel, die het heelal verkent, maar meer zal het nooit wezen. Ik fiets. Zij ook. Hard.…

Het schemert in de straten, er is een ver gerucht, de straten zijn verlaten. Een briesje, als een zucht, brengt mij de geur van bloemen vanuit een gouden lucht. Ik hoor insecten zoemen die dansen in het licht en in de geur van bloemen. Strelend langs mijn gezicht fluistert de zomerwind zachtjes een warm gedicht. Ik ben…

de dooi zet langzaam in ik glij van wak naar wak ik volg mijn ijle adem die als een etherische gids mij voorgaat op mijn pad de natte sneeuw trekt zoutkringen op mijn laarzen de witberijmde daken geven mondjesmaat hun laatste pannen vrij straks dartel ik kalverblij in een klavergroene weide trap wild gaten in de voorjaarslucht ‘k…

God heeft ons geen kalme reis beloofd Maar gelukkig wel een behouden vaart En dat is de moeite meer dan waard Voor allen die in Hem hebben geloofd. Geen kalme reis hebben we te gaan Veel kan er gebeuren op onze wegen We komen heel wat hindernissen tegen Maar we weten, God zal ons bijstaan. De eindbestemming zal geweldig zijn Wanneer onze…

Love, love, love. Ik vind het soms wel een beetje maf Het lijkt net alsof ik steeds begin bij af. Zelfs als ik er alles voor gaf. Het ergste is het zoeken Naar de persoon in al die boeken. Ik kijk dan ook echt in alle hoeken En dan begin ik opeens te vloeken. Niemand is perfect voor mij Geen hij of zij Het enige wat ik wil is een wij…

Er is een meisje met een traan Een traan van verdriet Veel hulp was er niet Een sterke hand sleept haar overal door heen Terwijl die tweede hand het te druk had met zichzelf Stortte het meisje voor een deel in Ze weet nu wel beter Op de eerste hand kan ze vertrouwen En de tweede hand laat haar vallen…

Achteraf valt alles te verklaren waarom er liefde is, de zon opgaat Je doet dus maar en beslist na kort of lang overwegen Het is altijd de moeite waard winnen een manier van leven Van verlies leert men immers de beste te zijn en blij te sneven…

De Majesteit spontaan en naturel Op staatsbezoek in verre emiraten Om daar met Sjeiks en Sultans bij te praten Geeft alles voor ons vaderland en Shell Klimt zelfs uit een vastgelopen bootje En ook nog bij de VARA in haar blootje. Het staatsbezoek en de hoofddoek van Koningin Beatrix geeft aanleiding tot protesten van de PVV en zorgt voor…

Vannacht gevraagd aan de volle heldere maan doe haar groeten die ver hier vandaan nog steeds wacht op ons ontmoeten in door jou verlichte nacht breng haar mijn woorden over liefde en vertel dat zij moet weten dat zolang Jupiter Venus en Apollo hun eigen banen gaan ik haar niet zal vergeten laat haar tranen drogen zij zal…

De zinloosheid van hufterig gedrag ontwaakt bij mij weer iedere dag. Het gescheld, 't nutteloos geweld, de domheid wordt in kranten vermeld. Iedereen zwijgt, iedereen kijkt toe, en iedereen is de hufterigheid moe. Maar niemand die iets doet of zegt, maar het wél naast zich neer legt. Ik zie het op de televisie gebeuren, zelfs bij mij in…

Een ambtenaar is aan het dromen, dat hij op kantoor zit in Rome. De kerel ontdekt, doordat iemand hem wekt, dat z'n droom werk'lijk uit is gekomen.…

vlakbij de stad waar ik woon net erbuiten dus, niet tè afgelegen in een bosgebied, is een park aangelegd waarin bedreigde of speciale creaturen zijn ondergebracht ter leering ende vermaeck de hokken zijn goed beveiligd, dacht men, maar soms ontsnapt er één tot hilariteit van de modalen hok 1: een uitgeblustte occupyer hok 2: een bijbels…

nog klinkt het hemels lied en brandt het hellevuur ons bestaan op aarde is van korte duur tussen deze werelden balanceren is onze dagelijkse kost onwetend wat ons nog te wachten staat volgen wij slechts goede raad maar de echte waarheid wil niet komen zelfs niet in onze dromen over goed en kwaad…

Zwemmend door de aarde Zak ik langzaam weg Mijn lichaam schokt Een oog dat zich opent Voorwerpen op de tafel Schimmen in een auto De deken om me heen Genieten het antwoord Ik slinger als een aap Het plafond vol haken Mijn hoofd draait mee De glimlach die niet wijkt Op het feest met onbekenden Alleen en toch verbonden Zet ik je in…

Ook door dit jaar loopt wéér die rode draad Van harde onderwijsbezuinigingen 't Is haast traditioneel dat zulke dingen Gaan leiden tot een staking metterdaad Want ongeacht het type demonstratie: 't Is oud leed voor een nieuwe generatie…

Een klas met veel te hoge ramen. De aarde hangt er zomaar aan de wand. En tweeëndertig stijve meisjesrompen zijn rij aan rij, in melkwit licht, aan banken vastgeklonken. De toekomst in hun ogen moet voorbij. Men geeuwt er al verleden uit. Maar één van hen, de mooiste, jij, nog niet verlegen met haar leven, is met de aarde iets van plan.…

Traag zoeken je vingers het klavier van de accordeon je huivert als verlangen klinkt in de verweven tonen die zingen wat jouw heimwee voelt ik baad me in de melodie waarvan de klank mijn stilte raakt jouw zuiderzon verwarmt de kilte schamper kleingeld op de bodem van een doos (Fotograaf Regine)…

niemand kijkt vragend wanneer ik nacht word eenzaam val uit de schoot van het licht als was ik enkel een stem waarvan waanzin zich niet meer lost het is wat het is en geloven was nooit een waarheid slechts een ontbinden van gedachten zonder gezicht waar wil je dat ik sterf mij te grijpen leg, vierhoofdig in de onmacht op lippen…

Waar woorden ontbreken begint de Geest te spreken doorbrekend de onmacht met bovenmenselijke kracht, dwars door donkere nachten heen hoor je: Je bent niet alleen.…

Pijn is een bezit dat je pad kruiste je hebt het snel weggestopt en nu is het onzichtbaar onopgemerkt ondragelijk pijn heb je stiekem bij je het is niet van jou misschien behoort het aan de krantenjongen de caissière van de supermarkt de bakker maar het is niet van jou.…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo namen wij een voorschot op het afscheid en kwam er in de schemering van oktober de berusting in het ongewenst vertrek…