Alle inzendingen, jaar 2013, week 11

Kou, grauw en schemering vergrijzen te lang al de kentering waar mensen naar reiken; moeten ten leste toch wijken. Kraken de rolluiken op en baren, tinkelend eerst nog door reetjes, zonlicht goudgeel, het verblindt twinkelend nat in het gras: miljarden splintertjes glas. Dingen zijn vlammend iconen geworden: passerende wagens tot praal…

Stinkende rotzooi Verrot tot op het bot Vies in je handen Gezwel in je hoofd Dreigend zwart gat Het begin.. maar ook het einde Het einde zeer nabij Zonder enig besef gebruiken misbruiken van munten en biljetten van aandelen en opties De mens van nu als keerpunt De mens van nu alleen nog maar te redden Zónder geld…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Alleen in de geest is weinig gegeven wat bij geen wezen lukt, blijft maar even, onbeschrijfelijk wentelt het hart onder het omhulsel, in een labyrint van smart rond in de essentie van verliefdheid. Aangeboren tussen heelal en de hel, huist meestal tussen beide oren, paradigma om bij de soort te overleven, wat ziel en…

De Langeleegte en het Hoge Noorden, Dan denk je niet aan botten met veel vet. Je denkt aan cultclubs die vaak zijn gered In godvergeten desolate oorden. Aan sterfconstructies denk je ook, maar tevens Aan de bekende kat met negen levens.…

Gevoel overheerst de stil- te in mijn hart Geruisloos, maar in golven 'n Schuimkop bovenop en -aan die gebroken spiegel met schervengezicht Gruizels van bombardement ontstellende kwaadheid Toen de tering naar de nering met een fraai afgekochte schuld Hoe je het ook wendt of keert Iets geleerd?…

muziek zweept op terwijl jij je slaapdronken aan de ochtend laaft kruipen mijn nagels onder de dekens opzoek naar 't heerlijke mannenlijf dat naast mij ligt ik zet de aanval in…

Mijn taalgevoel sloeg even uit hoorde ik het goed of las ik het fout hoe kom je er bij, om dat te gaan doen uiting geven op deze manier dat zet je dus eigenlijk niet op papier maar om het wel ten gehore te brengen voor een groot publiek met veel geluid dat is iets dat heel gevoelig zal liggen door de één goed en de ander slecht ontvangen…

ten tijde van dit uur terwijl de harde wind zijn kou door kieren drukt lukt mijn lied niet, want ik zing slechts schrale tonen op weg naar morgen blijft de klank verborgen in de vensterbank ze huilt er slechts en laat me zoeken oh moment, je wendt je naar mijn hart maar elders leef ik in gevaar mijn lippen dun, de wangen koud diep doorwaaid…

GEDICHT VAN EEN ZENDER Bleek je teint Star de blik in Je ogen waarmee Je doelloos het Leven inkijkt Aangetast door de Onverwacht gure poollucht Eind maart is het in je Hoofd ook onder de Min-vijftien graden Gevoelstemperatuur En als je al woorden Spreekt dan verdwijnen Ze als sneeuw voor de zon, Amper uitgesproken of…

vast aan het koord danst ze in tijd en ruimte het tanige, tengere lijf tot het uiterste gestrekt botst ze - net niet - tegen de raamloze wanden het weerbarstige koord remt haar, bijna behoedend, af het verliest enkel zijn weerstand als ze stilliggend zittend staand meer het midden kiest de zon zendt haar warme licht door de openstaande…

zie de tijd, kind het zijn dochters en zonen klimmend stuifmeel en steentjes over het water gekeild die omhoog schieten als ballonnen, landen op blauwe en gele zonnehoedjes, schaterend op wangen nat jij bent zo mooi in mijn handen volkomen in een bron die niet liegt zie de tijd ook hij streelt het onkruid in te smalle straten waar een jongetje…

Aan de staart-sliert Van de babyboomers Ter wereld gekomen Opgegroeid in toenemende Welvarendheid, uitzicht Op welvaart en welzijn Zoals de babyboomers die je Tien jaar voorgingen Blik op veel, steeds meer, Op goed-beter-best En jij dacht de je het zelf Ook beter zou doen dan de rest - Maar van' t allereerste begin Bleek het…

de zee loost zonder einde het hoofd vol met gedachten de meeste verdwijnen weer snel als verse voetstappen langs de vloedlijn ik laat ze maar komen en weer gaan een enkele wee blijft heimen zoals dat gaat bij hersenspinsels in het land van Halfslaap terwijl de regen al weer boogt vlijmt één wolk nog scherp na ik groet de dag, verwelkom…

Als jij moest zijn zoals je was was dat misschien om van mij te maken wat ik moest worden. Hoe zou ik je dan ook maar iets kunnen verwijten…

Wanneer je mijn weekend kleurt met liefde en met alles wat je mij kunt geven, staat doordeweeks het licht op grijs en verdwijnt je kleur weer uit mijn leven. Dan zijn je woorden mijn pallet en schilder ik op doek de kleuren van je liefde waar ik zo wanhopig naar zoek. Maar ik ben geen kunstenaar zie het bewijs, vertaal ik kleuren…

Zinderend stroomt het bloed door mijn aderen schitterend licht omkranst haar gezicht terwijl je stem zachtjes in mijn rechteroor schuifelt het lijkt op een paar zinnen waar ik mijn gevoelens had verstopt juist nu doordat ik kan zijn wie ik ben bij jou heb ik mezelf gevonden omdat jij tot het paradijs van mijn dromen wilde horen…

vast aan een koord danst ze in tijd en ruimte het tengere tedere lijf gestrekt tot het uiterste botst ze - net niet - tegen de raamloze wanden het weerbarstige koord remt haar behoedend bijna, af het verliest enkel zijn tegendraadsheid als ze stil liggend zittend of staand het midden kiest de zon zendt haar warme licht door de openstaande…

Ik zie je Ver van hier Voel de adem Langs de wang Is het geluk Dat ik vier Of drijf ik op dromen Die bij voortduring komen Aan mijn wimpers voorbijgaan Als mijn ogen, blauw getint, Wagenwijd openstaan En de zee haar zilte Met mijn hoop baart In golvende stilte Als kussen wordt aangereikt Tot wederkerigheid geneigd…

ik buig voor je grillige grootsheid je waait, zoals jij wilt uit alle windrichtingen je verkoelend briesje laat mensen glimlachen in de zomer géen wolkje aan de lucht je verwoestende kracht jaagt een tsunami over het land laaiende vlammen wakker jij aan wat rest, is as ongebonden ga jij rond de aarde jouw adem…

Geen geloof meer. Geen woorden of hoop: slechts dat ene, diepe, binnenste in jou mijn liefke. Jouw geloof in combinatie met liefde voor mij. Jouw wachten in stilte is jouw eigen stille kerk. Daar vinden wij elkaar en hervinden we iedere keer weer... in jouw diepe, machtige en krachtige eigen stilte!…

Gevoel overheerst de stil- te in mijn hart Geruisloos, maar in golven 'n Schuimkop bovenop en -aan die gebroken spiegel met schervengezicht Gruizels van bombardement zorgverzekeraar-kwaad Toen de tering naar de nering met een fraai afgekochte schuld Hoe je het ook wendt of keert.... ...Iets geleerd?…

ik zie het wit gevuld door vragende gezichten ogen die met kleur steriele vlakken willen breken handen werpen vormen om bewegen weer een kans te geven armen brengen warmte raken meer dan alleen elkaar in delen zielt de schoonheid van het doek dat ik vandaag weer heb ontmoet…

Wie straks een misdaad pleegt is beter af Want wegens een bezuiniging van Teeven Heeft hij of zij een heel wat beter leven En kan genieten van een milde straf "Ik ben heel blij, dit is een fijne land En heb met Fred een hele goeie band"…

De kaart besloeg het halve werelddeel En daaromheen stond Hitler met zijn staf De veldtocht naar het Oosten uit te werken Er speelde zich vervolgens heel wat af En als het winter werd was dat te merken De overwinning kwam maar niet in zicht Men moest het werkterrein steeds meer beperken Tot redding van het Vaderland verplicht De allerlaatste…

Zie nu 't vorm-slorpend grijs fantoom van mist Zich vlijend om 't gebied van stad en land; De lichten schijnen met een matte brand, Gehuld in damp'ge waâ van amethyst. 't Lijkt àl verwazigd wat ik helder wist Gezien door dof-beslagen, glazen wand, Waarboven zich de grauwe hemel spant, In nevelzee, half zichtbaar, half gegist. Het maanlicht…

een niet te overbruggen nacht peinzend uitvlakken brengt haar midden schemerdonker waar ze één en al schaduw aan eindigheid friemelend in slaap valt dromen droomt waaraan ze nog nooit heeft gedacht…

op spitsen van tenen over het smalste koord balanceren wij voetje voor voetje omzichtig tussen schrikkels dodelijk scherp levensbedreigend aandacht gefocust op eigen behoud alleen dat onverbiddelijk en totaal…

Jij bent de wolk in het moment Een piano klinkt en drinkt mijn zucht In een teug adem ik uit en zweeft lucht Dit moment omhoog en terug…

deuren spreken in tijd van duisternis kleuren ontbinden en alles gaat voorbij pijn vindt reden de vloed en ebzucht draai je richting het ongemak ik ben en zet je te kak…