135 resultaten.
VERDRIET VERSUS KREDIET!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 257 Als je blijft hangen in verdriet
geniet je het leven niet
laat je veel goeds lopen
het is van harte te hopen
je ook dat leven weer ziet
als 'n maatje met 'n goed krediet!…
Ze reden auto
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 208 hij zou haar er ergens
een verlaten straat
een rotonde
een parkeerkelder
er ergens uit lazeren
en draaide elegant
met twee lange vingers
aan het leren stuur
zij zweeg verbeten
moe van woede
zat van donderpreek
dan laat hij zijn hand
verzachten en in
haar nek
rusten, een
elegante hand,
haar lieve man
hij neemt haar hand,
troost,…
Licht het tipje van de sluier op
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Jij kijkt toe
In de ruimte waar
Ooit chaos heerste en
Waarin nu langzamerhand
Weer wat orde
Zichtbaar wordt,
Licht dat niet meer
Zo hard en donker is
Maar eerder zijdezacht -
En terwijl Je klodders
Latex naast muur
En plafond ziet landen
Vraag ik Je
Of je voor mij
- Al is het maar even -
Een tipje op wil
Lichten…
Als het eb geworden is in mij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 79 Lichaam dat
Met gesloten
Ogen tot
Rust komt,
Spieren en
Vezels waar
Alle spanning
Uit verdwenen
Is
Alleen de adem
Nog die merkbaar
Aanwezig is, die
In en uit gaat
Met het aanrollen
Van de branding
Die ik in
Het onderbewuste
Hoor -
Na de ruisende
Vloed is het
Totale rust
Die overblijft
Als het in mij…
jouw zonde
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 99 oude avond
ik herken je
van lang geleden
struisvogels in `t zand
zover kijk je
deze waanzin
is ons beide vergeven
dit spel kent wegen
geen dageraad
de morgen
in regen
de boulevard liep je af
niks gevonden
niets verloren
zo valt je pet
beetje maf
zo raast het voorbij
geen ander woord
kan een mens vinden
voor een computerspel…
In herfstig bloeien
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 238 Mocht je iemand zoeken
die geen genoegen neemt
met de oude horizon
de vragen reeds gesteld
tijdens een leven zonder geld
ik zal het zijn
nabij jouw nieuwe grenzen
ik zal het worden in jouw wensen
ietwat weemoedig in het veld
en in het duister van jouw dromen
waar demonen wachten op een kans
teken ik spontaan de groenste bomen
voor…
Het regent, het regent
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.075 Regen spet, regen spat
't zijn geen tranen, 't is geen wenen,
water, water dat vloeit henen
opgepast of je wordt nat -
regen sputtert, spettert, spat;
"ik heb nimmer lief gehad."
Vege zwermen, regenschermen
spreiden doods hun zwarte vlerken
over vreemde vormen uit,
niet van mensen, maar van zerken;
alle zerken togen uit…
Een herkennende lach
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 114 het mooiste moment
van de dag is ontwaken als licht
zijn boodschap brengt na het slapen
ragfijne sluiers verdwijnen
als de zon zijn eerste stralen
over de donkere wereld laat schijnen
in het nog warme welbevinden
komen met een herkennende lach
de leukste dingen van gisteren binnen
de nacht glijdt van ons af
in het hopelijk uitgerust…
Een gesprek
gedicht
4.0 met 33 stemmen 12.149 'Waar zullen wij afscheid nemen?'
'In de regen.'
'Zullen wij schuilen?'
'Nee!'
'Hoe zullen wij ons voelen?'
'Ziek, vals en verlegen.'
'Wat zullen wij zeggen?'
'Wij zullen het niet weten.'
'Wat zullen wij denken?'
'Was het maar gisteren, morgen of nooit.'
'Zal een van ons gelijk hebben?'
'Geen van ons zal gelijk hebben…
Recidive
snelsonnet
4.0 met 2 stemmen 211 De Duitsers kenden het al honderd jaren,
Dat Zyklon B en ander zenuwgas.
In Syrië komt het misschien van pas,
Maar de bevolking zit er op de blaren.
Ik zou geen mens persoonlijk willen grieven,
Maar riekt dit niet wat veel naar recidive?…
Als een prachtig mooie zwaan.
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 141 Ze kon vliegen als een zwaan.
Met een trage vleugelslag
zag ik haar trots en statig gaan.
Gistermiddag, kwart voor vier.
Laag vloog ze over 't land,
gedragen door de wind
zwevend naar de overkant.
Gistermiddag, kwart voor vier.
Ze steeg op uit haar bestaan,
haar hals gestrekt naar voren,
verlangend om te gaan.
Gistermiddag, kwart voor…
Over het redelijkheidsbeginsel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 229 Gaat over het feit
Van de redelijkheid.
Maar schiet het bij u te binnen,
Hoe hieraan te beginnen,
Die weg zijn we meestal kwijt.
Ook als beginsel van behoorlijk bestuur
Ligt het maar al te vaak onder vuur.…
Bangkok 2005
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 Het contrast is groot
douchecabine
en de goot
airco
en de uitlaatgassen
kingsize
en het viaduct
luxe leven
eenzaam dood
het contrast is groot…
met jou
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 337 in mijn hoofd
spelen
liefde pijn
weten
vergeten
een spel
met gedachten
aan jou
dagen
nachten
verdoofd
alleen
verloren
en bang
in mijn hart
ben je
kus ik jou
je wang…
Mijn droom
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 281 Vandaag precies een jaar geleden,
wie had dat ooit gedacht.
Een positieve test in handen,
Wat hadden we toch lang gewacht.
Het ging allemaal maar moeizaam,
nog steeds ziekenhuis in en uit.
Maar het was het allemaal waard,
Voor jou mijn kleine spruit.
Mijn lieve mooie meid,
je bent nu in mijn leven.
Ik hou zoveel van jou,
Ik zal je alles…
Jij zoekt
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 341 bij elke zonsopgang
zoek jij eigen sokken
zoek jij een kam
zoek jij mijn warme lippen
Stilletjes stilletjes
wordt jouw ego steeds kleiner
en kleiner en kleiner
vanavond maak ik
bakbananen met rijst
voor jou klaar
het is niks vreemd
bij elke zonsopgang
zoeken van eigen sokken
zoeken van een kam
zoeken van mijn warme lippen…
Handschrift
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 122 Mijn arts mag mijn receptjes niet meer schrijven
Zijn handschrift is het slechtst van allemaal
Dus voortaan moet de dokter digitaal
Om foutloos bij de tijd te kunnen blijven
Totdat de apotheek de mailbox checkt;
'Computer zegt: Uw hoestdrank is gehackt'.…
verbonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 121 in de ijskelder verzaagt hij
gruwelijk, grote ijsblokken
tot wonderlijke leguanen
en zeeschildpadden
het ijs, verhard verzet,
te trots om neer te gaan,
geeft zich verbeten over
aan de verbeelding
verstilde fauna van spookachtige,
melancholieke schoonheid
ontvouwing van het verhaal
buiten stroomt het overweldigende,
onophoudelijke…
droeve schimmen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 200 ik tracht, mijn liefste, om je te begrijpen
om jouw taal te spreken en jij de mijne
in al het weten wat wij in ons dragen
steekt de onwetendheid van angst
als een puberale pukkel de kop op
pijnlijk in onrijpe uitdrukken
tot bloedens aan toe snijden onze woorden
de ziel kapot en al wat rest is een teruggetrokken fragment
jij wordt de…
gedichten.nl
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 190 natuurlijk zal ook ik wel weer
een gedichtje plaatsen
maar of het ook daadwerkelijk
gelezen gaat worden
staat nog maar te bezien
er is een overvloed aan dichtzucht
een teveel aan dichters
en zo'n hoeveelheid aan verzen
zo zeer zelfs dat we dreigen
onder te gaan in een enorme zee
aan veel te grote woorden...…
Avondmens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 138 Zonder te vluchten
omarmde ik mijn vrijheid.
Serene morgen.…
In de naam van ..
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 verstrikt in 'n regime vol geheimen
waarin zij langzaam aan
haarzelf verloor
volgde zij haar hart
en koos voor hem
ondanks afkeuring van
nimmer zou zij liefde ervaren
maar voor altijd gevangen blijven
tot de haat uiteindelijk overwon…
grijs
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 112 Statig ritme, grijze mist
Waar dromen worden uitgewist
Waar we gevangen, met zijn allen
Tevreden van ons voetstuk vallen
Terwijl we sputterend toegeven
Dat dit het is, dit is het leven.…
BILLEN, LUIERS EN DE ZORG!
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 350 Wat billen willen
is lekker zitten
is schoonheid
een lekker kontje
een lekker broekie
Maar wat billen echt willen
is schoon zijn
vooral heel schoon zijn
Dagelijkse hygiëne
waar jezelf voor mag zorgen
je leven lang
Maar als je dat niet meer kunt
worden ze verzorgd
aan huis, in verpleeg- en ziekenhuis
zolang de voorraad strekt
En…
Druiven aan de horizon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 90 Ik kan nog steeds niet zwemmen,
eb en vloed vloeien mij te vluchtig,
ik vermijd te staren naar de navel
van de onvoltooide tijden, waaruit
mensen hun kansen breiden uit het
avondlicht, verlichte schaduwen getooid met
penselen, vragen geschetst in aquarellen
op het canvas van een rode horizon.
Waarin werd mijn dolende wijsheid
werd…
Zoals je gekomen bent
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Ogen die niets
Meer zeggen
Gummi-achtig gezicht
Gekomen met de tijd -
Groeven van
Pijn en verdriet
Die zo lang je
Aangezicht tekenden
Hebben je verlaten
Je naakte zelf
Dat zich heeft
Opgerold het enige
Dat overblijft,
Vijfentachtig jarige
Foetus die ernaar
Verlangt te mogen
Gaan zoals je
Gekomen bent…
Baai van Rapello (naar Nietzsche)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 99 zomerlang heb ik gezongen
minnestreelde liefde als be-leven
woorden aan Zuiderwind gegeven
weemoed ver verdrongen
mijn longen vol gezogen
met bossen en wild geurende weide
de drang die me leidde
naar volmaakt vertogen
op mijn doelloos dolen
dingen gekoesterd en beluisterd
achter tonen van violen verscholen
duizend namen heb ik gefluisterd…
Alleen in de nacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 292 Ik woon niet in stilte
wanneer ik alleen ben
in de nacht, deze donkere nacht
er is weliswaar een zwijgen
dat zicht toont aan de horizon
maar er zijn meeslepende twijfels
die zich ladderzat verschansen
in de muziek onder mijn bed
en ik denk vaak aan jou
die niet zwijgen kan
met altijd een mening
over alles en niets
waar ik mijn onmacht…
Orfeus
poëzie
4.0 met 2 stemmen 565 Had Orfeus niet Eurydice gedood
Door zelf te hunkren naar haar levende ogen,
Voor eeuwig had hij haar in ’t licht gevoerd.
Nu stond hij wenend waar zich de afgrond sloot
En had voorgoed zich aan zijn arm onttogen
Wie hij zo vast zich dacht aan ’t hart gesnoerd.
Nu bleef zijn hunkren als een open wond
En ’t lied van nederwaarts gericht verlangen…
Priemen glas en staal
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 het prestigieuze
hoogbouwsilhouet
schrijnt aan de heldere hemel
koud en kaal
priemen glas en staal
gevoelloos in het blauw
aan hun voeten is het is zoeken
naar gezelligheid van kleine stegen
de buurt heeft eigen tijd en leven
als de eetcafés vol schuiven
met hongerige lijven weet dan
dat de torens zielloos achterblijven
het schrijnen…