Alle inzendingen, jaar 2015, week 14

Je aarzelt nog of de liefde die mijn hart teistert natuurlijk is zoals eb en vloed tegen oeverkasseien en of de echo van mijn woordgeluid ook stilte kan verdragen maar in het ruisen van de wind hoor je mijn adem in het verlangen en twijfel je niet langer over de schaduwkant van dromen die het leven overleven daar leg je jouw hart in…

Niemand weet wat ik voel van binnen Niemand weet van mijn problemen Of de problemen die ik ooit heb gehad Niemand weet van mijn verdriet En alle verdriet die ik in het verleden had Niemand weet wat ik voel van binnen Niemand weet wat ik voel in mijn hart Bijna niemand weet hoe ik ben van binnen Ze zien alleen de buitenkant Niets is hoe…

Mijn tijd is nog niet gekomen. Zo nodig wacht ik eeuwig lang. De oude prins zal pas sterven Bij zijn laatste zwanenzang. Zwaan kleef aan, Alweer een jaar er aan. Witte zwanen, zwarte zwanen, Zij reikhalzen bij het hoogste lied. De diva van de opera zingt over sterren, Die je zo zelden lachen ziet. De oude eik tussen de olmen, Is pas geveld…

Wil jij de enige zijn die beslist wat overblijft van met wie je gesproken hebt, zoals je je eigen handschrift van gisteren niet wilt zien? --------------------------- uit: 'Nog een grap', 2013.…

nog staan de instrumenten wat donker afgesteld want somberheid was troef maar uit de bak trekken toch al snel hoge tonen aan een speelse bel een dwarse streek over slaperige snaren brengt het pril geluid niet tot bedaren zij lijken nog ontstemd maar als de zon gaat schijnen zullen dissonanten zo verdwijnen dan gaat het lentelied…

Wel vaak heb ik gezongen, Voor menig droevig hart, De melodieuze wijzen Van 't stille lied van smart: Maar nu ik heb ontvangen 't Begeren mijner jeugd, Wil ik nog eenmaal zingen Het hoge lied van vreugd! Vroeg uit mijns vaders woning Dreef mij verlangen uit De woningen te vinden Van harts beloofde bruid: Om liefdes woon te…

Een buitenkansje greep ik met de Pasen. De scan die Henny Huisman aanbeveelt Brengt al mijn mankementen scherp in beeld, De Dood neemt mij eerdaags nog niet te grazen. Al ben ik nu wel duizend euro lichter, U bent nog lang niet van mij af als dichter.…

Genetisch opgeslagen verdriet geschreeuwde woorden verzwegen en opgehoopt achter een muur van pijn Opgetrokken uit stenen die als valse brokstukken lava uit je mond vielen en mij genadeloos verpletterden Hoop en geloof stierven verstikt onder een versteende laag niet te ontsnappen duisternis ik heb mij aangepast, ik ben een overlever…

Een lied zingt zingt door mijn hoofd 'Eens zal de Betuwe in bloei weer staan' is ons beloofd Regels en wetten zijn door de natuur aan de laars gelapt Is het nog een handvol dagen? weken misschien? een kleine...maand? Voor Lente... wordt nu pas -achter de rug van winter om- een weg gebaand. Wind uit de goede richting…

De kronkelige weg die eindigt op de kam verliest zich in de weidse verten en stort zich naar benee gelijk een waterval met zeven haarspeldbochten waarbij in elke bocht het uitzicht minder wordt of juist alleen de berg zich toont. En bij de zevende verliest de weg zijn vaart om rustig uit te lopen in de vlakte waarboven de berg zich…

Als wij naar een kinderspeeltuin kijken Kun je die met de maatschappij vergelijken. Veel zand om in ogen te strooien En een balk om “geld” overheen te gooien. Maar het ergste van alle verhalen, Was, dat je ook nog moest betalen. Om u mijn zienswijze te verduidelijken. Zo leer je van kleins af aan, Hoe het er later aan toe zal gaan.…

Telkens weer gebeurt het, in een ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de natuur ze heeft gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een geselecteerd ras. ook als ik het niet verwacht, adem ik ze in een uit, proef de nuance…

De mens die van nature, immer liegt zelden de waarheid benadert, zal nooit geloofd worden, zelfs wanneer de waarheid wel wordt verteld. De eerste mens die nimmer een " leugentje om bestwil" liet vallen, moet warempel nog het eerste daglicht zien. Was jij dat misschien?…

We doen het allemaal Kijken naar een ander We gluren eveneens Heel stiekem naar elkander. We apen allemaal na Niemand uitgezonderd Of je zit of bijvoorbeeld staat Soms heel erg verwonderd. We kijken mensen Zitten in een wachtkamer Stiekem doen we wensen Er beter aan toe te zijn. Frunniken aan kleding Fatsoeneren aan je haar Het…

in de mist van de tijd vervagen niet alleen akkoorden die toebehoorden aan hen die ze geschreven hadden zelfs tonen krulden anders in de spiegel van de zee…

Boodschappen haal je Voor vijf dagen slechts, Die spanne scheidt Het nu van de eeuwigheid, Plannen maak je voor Later, later, later - Later is maar Vijf dagen lang, En boodschappen haal je Voor vijf dagen slechts…

Er is iets met me. Dat rebushoofd bijvoorbeeld. Met plaatjes zonder woorden en raadsels zonder beeld. Ben jij een dichter? een vraag als een andere. Er wordt verteld wat me te doen staat en de kwintessens van mijn arme schrijfsels verbeurd verklaard. Godzijdank daalt geest in deemoed neer. Mijn oprechte dank bij dezen,…

Hij preekt op braderie, in ’t buurthuis of een tent, Bekent deemoedig zijn afgrijselijkste zonden ~Belust op vrouwen, steeds beschonken, opgewonden~ Nog tot voor kort was hij een barrel van een vent Maar God zij dank heeft hij onlangs de Heer gevonden Zijn slechte daden met gebogen hoofd bekend Zodoend’ verlost van ‘t kwaad en ‘t duivelse serpent…

werkwoorden moeten iets doen leggen we dan uit en dat doen ze ook lopen staan liggen kijken zoenen eten is echter al moeilijker met 'kunnen', doe je immers niks niet te vergeten 'zijn' schrijven we boeken over dan snappen we het maar toch niet helemaal een paar opvliegende vogels kijken we naar ze verdwijnen aan de…

Onze stad heeft straten en dreven, Waar mensen hun leven leven. Maar nu is er een probleem: 'Onze Domtoren past niet meer in het nieuwe systeem.' Gelijk steden als Londen en Berlijn, Moet ook in Utrecht de sky de limit zijn. Zo gaat zhet op te grote voet door het leven, En wordt door hoogmoed voortgedreven. Ondertussen stampt het terstond…

ergens moet ik beginnen met stappen zetten gewoon touwen vastknopen knopen ontwarren blind navigeren zeeën bevaren stranden bij eb ergens moet de evenaar samenvallen met de horizon zodat ik mijn sleutels weer vind Heilige Anthonius goede vrind verre buur, nou ja arbitrair bepaald altijd wat geen einde in zicht boogminuten…

nog staat een raam te klapperen waarin gordijnen scheuren door glas hoorbaar sijpelt dood en stilte uit een wijk die ooit springlevend was een beeldverslag van slachting die toen gaande bleek gaat achteloos voorbij shots vol ellende zijn er tientallen op rij met de knop omzetten denken ze gelukkig zijn wij daar niet bij…

Hoe natuur zo stil, zo plechtig Het dartel windje kwijnt, En lispelt, op een trillend blaadje, Zijn laatste adem uit! Geen vogel zingt nu blijde tonen, Maar zwijgt eerbiedig stil! De roos, dat sieraad van de maagden, Hangt treurig naar de grond! De dag verwisselt zijn gewaden, Voor 't zwarte kleed des nachts! De zee kust, kabblend,…

De zittende bestuurders willen méér, Want anders kan de bank niet overleven, Ik krijg dan zin om ze een cent te geven, En vrees een nieuwe crisis: nee, niet wéér! Maar 's avonds in een talkshow zat voorwaar, Een nieuwe generatie graaiers klaar.…

Geen verwachtingen ik neem vrij vandaag ben ik en zal iedere dag zijn mij durven dromen kind de vlinder in de wind weer te zijn niet verblind door tijdsduur spijt of pijn natuur zonder angst ieder uur om het langst al is het nog zo guur en waait het nog zo hard bij de start op mijn best op het gevoel zonder doel of richting nog…

Voor wat gebeurt aan weerszijden heeft de muur geen oog, blind is zijn verankering sprakeloos zijn staan en zo scheidt hij droog ons beiden. Jij, voorover leunend, schaaft je aan het ruwe oppervlak. Ik tracht wat van dat bezeren op te vangen maar de muur verstaat zijn vak. De aarde begrijpt gelukkig meer van ons verlangen. Aaneengesloten…

In de serre had ik jou gevonden ik zag geen bloed en ook geen wonden je ademde, maar veel te snel de pootjes krommen ging nog wel ik heb je op een doekje gelegd en iets van "stoute poes" gezegd die ons van dichtbij gadesloeg en zag hoe ik je binnendroeg. Of heeft het zonlicht je bedrogen en ben je tegen 't glas gevlogen? en helpt het als…

met aandacht koken brengt bewustheid en diepte juist in alledag…

jaloers, want zo vertrouwd, zoals jij rouwt om een ander moet ik soms ook doodgaan, niet bestaan voor tranen die je huilt niet om wat was boven mijn as als voor die ander?…

Soms een stapje terug Een pas op de plaats Of wellicht twee Om de tijd te nemen rustig in balans te komen Een herstelpunt op een kruising waar je straks zorgvuldig en bezield de koers weer vindt Op een nieuwe weg…