Alle inzendingen, jaar 2015, week 38

De wind die huilde en ik deed mee op die ene dag waarop jij mij verliet Waarom je met mij stopte, geen idee jij strohalm, mijn laatste grasspriet De maan schreide en ik even droef op ‘t moment dat ik daar wat stond Jij, die ons verleden zomaar begroef, staarde wat schuchter naar de grond De nacht weende en ik even zacht mijn wereld werd…

In de warme oktoberzon in een stadspark gezeten met schrik beseffen hoeveel najaren voordien je al wist dat, in tegenstelling tot jij nu, geen wesp die zwermt het zwermen der wespen van de herfst tevoren mist, geen kruisspin zich kruisspinnen herinnert, daar zij er niet waren in hun eertijds dat je kent. Van den beginne maak ik deel uit van…

ik heb ze allemaal weer bijgespoten rimpels wallen en soms ware goten vol verwachting kijken ze me aan maar hoever moet ik nog gaan huid veroudert verliest souplesse strakker trekken helpt maar voor even lijnen willen spreken ervaringen niet vergeten vertellen van het leven en de krassen op de ziel een glad gezicht zal zo…

Hervond gij ooit een lint, een bloem, een blad, Een stille erinn'ring aan verleden dagen, 't Vergeten beeld van vroeger vriend of magen, Die ge eens bemind, betreurd, verloren had? 't Is smartlijk zoet: - en bij het treurend klagen, Om wat te snel verdorde op 't levenspad, Plooit soms een lach de wang, van tranen nat, Een dartle lach van lust…

Trad zou het goede voorbeeld moeten geven, Maar in zijn thuisland scheidt men onverdoofd Met vlijmscherp zwaard het lichaam van het hoofd Van hem, die weigert naar de wet te leven. Dat is wat ook in dit geval zo steekt: Het is de vos, die weer de passie preekt.…

Wie wil niet vluchten als de regenboog bommen regent kogels kermt alleen maar zwart en vloeiend rood terwijl het niet meer droog lijkt te worden…

een stroomversnelling lijkt soms een waterval waarbij je de oevers niet meer onderscheidt alleen maar meegaat met de wervelende stroom uiteindelijk beland je ooit in kalmer vaarwater kijk je al dobberend weer rustig om je heen niet voortdurend angstig achterwaarts of voorwaarts dit is toch uiteindelijk gelukt hoogste tijd om nu…

Kain was landbouwer Abel was herder Kain was gevestigd Abel was nomade Kain sloeg Abel dood het was zijn eigen broer en God gaf hem een gerechtvaardigde straf in plaats van boer blijven moest hij weggaan en zelf nomade worden dat is dus de oorsprong van het nomadische bestaan vertelt het verhaal terwijl je een zandstorm ziet…

Dus Volkert kreeg die pet van v.d Steur Vandaag kwam dat de Kamer pas ter ore Een foto van opzij en een van voren Was afgesproken werk, geheel in kleur Maar kun je een minister nog vertrouwen Die dit onder de pet had willen houen?…

het lichaam was gebalsemd voorzien van een afscheidswoord ik vergat de morgen hoorde de adem van een kind we brachten haar naar de stenen waar ze speelde bij wat wind het gezicht plooide voor een vreemdeling van bloemen hield ze en het huis dat voorzien was van haar handtekening ik las een roman kende de reuk en vertwijfeling rood…

De man die in de spiegel naar mij kijkt is geen onbekende voor mij, zo blijkt. Vertrouwd komt zijn gezicht mij voor en met zijn smile van oor tot oor lijkt hij mij een wat rare kwast als hij naar zijn oorlellen tast. Zijn bewegingen, niet meer zo vlug, als hij dan wuift en ik wuif terug. Traag krabt hij aan zijn rechterwang, ik aan mijn linker…

Wat geeft het, dat een pedofiel bij een kinderopvang woont, niks toch? Wat geeft het dat Volkswagen de boel bedondert, niks toch? Wat geeft het dat stromen mensen hun heil zoeken en dus vluchten, niks toch? Wat geeft het als de boel belazerd wordt door mensen als oude bajesklanten, niks toch? Wat geeft het, als ze de premie van ziekenfondsen…

Een bui waait over maar plaatselijk regent het de kern overstroomt.…

Misschien heb ik niet de wegen begaan van mijn intenties en dromen maar onderweg toch afgegaan en aanbeland door wie ik ben tegen gekomen…

Kansen reiken horizon breed het toekomstbeeld beschijnt jouw visualisatie en verlichten het gewicht van het verleden…

Ze is hier geboren in dit kleine vissersdorpje onder de altijd gloeiende zon. Op regenachtige dagen liep ze langs de jonge rijstscheuten en de wuivende bamboebomen naar school. Ze heeft haar natte voeten en slippers al weer jaren achtergelaten. De vrouwen die hier nog wonen hebben haar toen ze klein was zien glimlachen om haar vrolijke…

nooit gaat het opeens eerder waren er al tekenen te zien paddenstoelen, veel in tal op rottende resten elfenbankjes sieren boomstronken de geur is kruidiger hertenhoefjes haasten zich naar beschuttende struiken steeds meer bladeren op het smalle bospad waar mijn voeten treden…

Met stomheid Geslagen lijk je Nu geen woord Meer over je Lippen komt, Maar elk woord Dat je zwijgt Zegt mij meer Dan duizend woorden Die galmen van Louter overbodigheid…

Ik heb slechts friemelvingers, friemelvingers. Soms net genoeg om bevend een gedichtje mee te schrijven. Vaak gaat het over niets. Ik heb slechts friemelvingers, friemelvingers. Omdat ze zulke friemelvingers zijn glijden ze maar wat doelloos over mijn haar op mijn hoofd. Dan zijn het strijkvingertjes. Strijkvingertjes. Nu ik heb ook friemeltenen…

11000 jaar geleden vingen we al zalm las ik in een bericht en vooral dat 'al' wie toen zalm ving zou niet verbaasd zijn over die tijd die er nog niet was wel over ons die niet weten wat zalm vangen is terwijl je uitkeek over de veenmoerassen en daar doorheen ploeterde met dezelfde koude vingers waarmee je nu iets uit het…

Het ging van pauw-pauw bij Pauw toen Peter R. de Vries en Hero Brinkman van mening verschilden over de geloofwaardigheid van Hero-cassissapje, waar verdomd weinig echte, Zeeuwse, zwarte bes in zit. Peter hekelde de PVV-achtergrond van Hero en hij spoorde mafkees Scheringa aan om daar nog eens rekening mee te houden, voordat hij met…

Retour afzender, adres onbekend. De boodschapper klopt op een deur Die niet voor hem is bestemd. Zijn Boodschap geweigerd, hoe goed Ook bedoeld; zijn intentie omschreven, Geen grond van gemeenschap gevoeld. Verbijstering volgt de geweigerde brief, Die gezien zijn goede bedoeling niet Meer bleek dan een ongenode grief. Als twee harten kloppen…

Al dat zinnentuig, en dan nog geen sjoege van wat brandt in de pit waar zich verduren moet het schroeiend neteligs en de zweepslag van angst alsof ooit iets stilvallen zou; terwijl op dode stronken mos gedijt, in tierende varens uitbreekt begraven gebeente! Kunnen dan niet, als ontzind en huidloos doordringend verliefde grondstof, tot één…

ik bladerde door wat bladmuziek zag in herkenning je lach wist waar je aan dacht die liefelijke herfstsonate vol rust en serene pracht ik bespeelde zwart wit in een nog zomers begin liet bloemen bloeien pas later kwamen de vruchten en oogst groeiden bladertapijten in rood in die volheid van tonen zag ik de tranen komen met in je…

Zodra ik zestien jaren werd, Heeft moeder me gezegd: ‘Mijn kind, vertrouw het manvolk niet, Die kerels zijn zo slecht, Ze maken al de meisjes gek, Alleen voor tijdverdrijf, Ze hebben allemaal hetzelfde Smoessie an d'r lijf.’ En hoe meer ik het bekijk, Mijn moeder had gelijk. Word nooit verliefd, want dan ben je verloren, Je…

Er is een mop waarin een boer beweert, Dat hij een grote levensles verkondigt, En zich aan bestialiteit bezondigt, Omdat hij met een varken copuleert. Pas zag ik dat zo’n boer – dat viel me mee - Het desondanks kan schoppen tot premier.…

Nacht'lijke demonen verdwenen, verloren door ontwakend gloren hun duivels gezicht.…

VW wou met een lage uitstoot pronken En speelde jarenlang behoorlijk vals De schadeclaims die volgen zijn niet mals De klanten zijn er -zeg maar- ingestonken Het aandeel op de Beurs wordt fijngestampt En op het hoofdkantoor klinkt luid: 'Verdammpt!'…

Mijn God heeft zijn werk gedaan Bittere klanken Kleuren nu alleen nog mijn bestaan Buiten lichamelijk bereik En met lauwwarme gloed Stort nu een waterval vol van weemoed Mijn God kan tevreden zijn Een appel heeft mij nooit begiftigd Een zonde heb ik nooit begaan Daarom leid ik nu een voorbeeldig leven maar een roemloos bestaan.…

Mijn woede wilde ik koelen Temmen mijn boosheid ....kwaad zijn Ik trok het bos in liep 'n pad af Het rook naar regen naar den,spar Wat kon ik star en onverzettelijk zijn Was het wijs voet bij stuk te houden? De lijn vast houden door glazen gaan? Adem halen rustig adem ......halen Was dit -nu- mijn leven,mijn…