Alle inzendingen, jaar 2015, week 39

waar vind ik mijn vrede toch? het slaat me van lieverlee, van links naar rechts en ik schipper tussen wal en schip en raak door scheurbuik, van een wreedheid als deze, bedlegerig en wens te mogen blijven slapen soms als ik het zou vatten het verzuurt niet zeggen ze maar mijn spieren en deze deining die aantrekt en afstoot als eb en vloed…

de leilinden, windbrekers van het eerste uur verankerd in boerengrond de eindeloze korenvelden de kleine boerderij de grote graanschuur erachter uit het landschap gewist de blaffende hond aan de ketting de kakelende kippen op het erf de altijd kraaiende haan het getjilp van mussen onder de dakpannen de gewortelde boer op klompen…

Als tranen schoon wassen dan was ik schoon Als tranen diamanten waren dan was ik rijk Als pijn succes was dan was ik daar Als liefde bestond dan was ik klaar Ik zie de zon schijnen Ik vermoed de warmte op mijn huid Ik neem het waar Ik kijk er naar Ik voel het niet Eten hoeft niet meer Slapen hoeft niet meer Niets hoeft meer Voor mijn…

Waarom? vragen de ogen bang Nergens antwoordt een mond lang Zachtjes spreken oudere ogen waarachtig Boekdelen waar-heden de mond niet toe komt…

Ik haat het niet: voetbal maar ik heb er wel een hekel aan: voetbal Voetbal betekent voor mij ´BALLAST´…

jij was nog lang niet klaar met leven bevocht de dood met alles wat je bezat op die bewuste dag vroeg je je af ' waarom ben jij hier, en jij.. en jij ' in gedachten gooide jij jouw benen over de rand van 't bed klaar om op te staan, aan de wandel te gaan in gedachten je hoofd wilde wel, je hart had nog zoveel willen zeggen je oren…

Iedereen heeft zijn bagage van het leven, de één heeft wat meer dan de ander meegekregen. Iedereen heeft een rugzak die hij of zij meedraagt, de ene is licht de andere is zwaar. Maar een verleden hebben we allemaal, het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Slechte ervaringen horen er ook bij, het maakt ons tot wie we zijn. Het leven…

Tussen regels Met woorden die Ik na langdurig Zoeken vond Ga ik op zoek Naar wat ik Te zeggen heb, En ontdek dat De juiste woorden Mij ontbreken, Dat ik zelfs In mijn diepste Verlangens alleen Maar zwijgen kan…

het dichten is me vergaan bijna alles is ouwe koek zo vind ik er niks meer aan mijn inspiratie vult geen boek…

Diepte gesprek waarin stilte en kleur ons een weldaad doet zo verlaten we de kloostertuin herfsttinten strelen onze ogen je kunt goed zwijgen zegt hij dat is een kunst van God gegeven als we stil zijn is er een wacht voor de lippen want soms in ons spreken praten we onze mond voorbij hoor en kijk toch eens zegt hij alles spreekt…

Mooiste woord dat ik ken? Valt me in:'Vrouwentroost' de naam van een dorp bij Aalsmeer waar ik vandaan kom. 'Aalsmeer' is ook prachtig. Men twijfelt tussen 'het meer van de aal', want het zat vol paling en 'alles meer', want het was een ongelofelijk watergebied,vol meren. Nu veel minder, maar nog steeds is er iets van…

De schimmen van de straten Accentueren de duisternis van De nacht. Het fluisteren van de Stemmen versterkt het mysterie Van wat mogelijk komt en nimmer Wacht. Mijn nachtelijke dromen Zien op naar de hemel ogen, Fonkelend in de duisternis van De nacht. De schimmen van de straten Fluisteren onhoorbaar zacht. Een mechanische reeks van…

Doezelen en dwalen Niet wakker willen worden Niet willen omkijken Naar dat wat er niet meer is Hoofd voelt vol en leeg tegelijk Vol met cognities en verlangens Leeg qua niveau van energie en vreugde Omdraaien en weer wegzakken Soms gelukzaligheid Heel even op gaan in dat moment Vliegend naar de oneindigheid Naar een wereld zonder betekenis…

Toen was het stil Het leven stond stil Levend stil Als een transparant glas Reikte de tijd over eigen grenzen heen En in de volheid van leegte; in deze ruimte voelden wij ons samen heel even alleen.…

’t Gestarnt’, dat de avond wekte in ’t Zuiden Is reeds in ’t spieg’lend meer gezwicht. De maan onthult haar kwijnend licht; En drinkt de balsemgeur der kruiden. De nacht, reeds half voorbijgesneld, Heeft aller scheps’len oog geloken. De tortel rust, in ’t nest gedoken; De leeuwerik bij zijn gade in ’t veld. Zijn…

Ik zie het brood en lach maar stil en snuif héél langzaam aan de goede geur. Ik ruik het hart en de gebakken schil ieder voor zich en in zij eigen kleur. Ik keer het om en voel naar zijn gewicht en tast 't relief af met een tere hand. heeft ieder brood niet een eigen gezicht, als kwamen er geen twee broden van één land? ---------------------…

nog vaak voel ik de pijn die nu vergeten heet schrik als ik de naam of het gezicht niet passend weet de juiste woorden niet kan vinden in de zinnen die ik zeggen wil ze doen alsof zij mij begrijpen maar ik zie wel hun meewarig kijken de onrust is gebleven en weeft onzekerheden in mijn leven in de kamer waar ik woon komt de…

Hij is ons zwaarste middel, dus vertrok De koning naar New York om te bepleiten, Dat Nederland, gestaafd met harde feiten, Wel recht heeft op een plek vóór op de bok. Het liep verkeerd, de wereld is soms hard, Want daar werd hij met Donald Trump verward.…

Maar wie ben ik oh heer, te zeggen te jong, wie ben ik te beweren dat dit niet kon? Wie ben ik oh heer als ongelovig persoon, te beweren dat dit niet goed was, heel gewoon, wie oh wie ben ik om te zeggen oh heer, deze vrouw nog niet, heb je enig idee oh heer, wat ze achterliet? Vast wel of doet dat er niet toe? 34 jaar en een hartstilstand…

Jouw mooie borsten Jozefien. Ik wil ze zien, dat is toch niet teveel gevraagd of legt het meer gewicht in de schaal wanneer ik ze zelf uit hun beschutting haal en mijn handen zacht laat landen op schoonheid die alleen de nacht mocht zien. Wees niet bevreesd, oh lieve Jozefien voor liefdestaal in braille. Mijn mond verkent toch blind jouw zoete…

zonder een rimpeling te veroorzaken verzonken we stil tot op de bodem om midden een zee van herinneringen de stroom trachtten te doorbreken waarmee we naar het duister werden gedreven weg van diep water ons staande wisten te houden aan gene zijde…

sierlijk laveert zij als op wolken gedreven tussen donkere diepten en hemelse hoogten de tijd trotserend deint zij op golven haar ritme van leven haar eigen weg volgend…

Wie ben jij? Wat weet jij van mij? Soms dan ben je ineens daar Alleen sta je nooit echt voor mij klaar Ik had jou zoveel te vertellen Als ik hoopte dat je mij zou bellen Ik heb gezien hoe jij je leven vergooit Ik was er wel, alleen zag je mij nooit De boosheid, verwarring en pijn kan ik als kind nog niet omschrijven Ik had een pappa nodig maar…

U prijs ik om de liefde die alle zijn omringt; om dagen en om nachten en ’t lied dat in me zingt. U prijs ik om de sterren, de zon ook en de maan, de frisse groene bladeren die nu weer sterven gaan. U prijs ik om de vogels en heel hun mooi gefluit, de koeien en de schapen, de hond, de poes, de puit. U prijs ik om de mensen, de kinderen…

Het is er nu, die vergankelijkheid die zo kan rotten op de grond en we vinden er ook bodem na zwoele zomerse winden we vinden er weer eikels die zijn gevallen door koude en het intieme van de nacht we houden van zijn regens in regelmatigheid van zwijgen.…

Ik hoor het je al zeggen, An, dat zet je fout maar dat doe ik even totaal niet, wacht maar tot je het einde van deze kreet ziet. Een gewoon mens zou springen van plezier, dat doe ik allang niet meer, maar wat ik wel doe: waar ik me op betrap, ik spring letterlijk van de hak- op de tak. Eenmaal aanbeland op die bewuste tak…

Béninoise Béninoise, neen, het is niet wat u denkt Zwoel vochtig heet gekleurde panjes heen en weer heerlijk vers gebakken brood hoogtorende op haar hoofd donker gevlochten haar met kleurkralen weliswaar Béninoise Béninoise, neen, het is niet wat u denkt Union des femmes verenig u maak u sterk ... hoe arm ook werkende dag in dag uit…

op jacht in de bloed maannacht werd mijn leven wreed verkracht gesprongen in een open val werd mijn leven bovenal tot mensen prooi veracht gevochten als een held op het groene slagveld van ongelijke strijd heeft mij niet bevrijd een schop op mijn keel werd dit wezen teveel uitputting was nabij levens gingen voorbij strijd was hevig…

hoe bang ben jij, wanneer kogels je om de oren vliegen, eerst nog ver weg dan nadert het gevaar, er wordt verkracht geroofd en gemoord, in tijden van oorlog geldt het recht van de sterkste vele mensen veranderen in zieke geesten en jij, jij bent nog banger waar moet je heen, hoe hou jij je kinderen veilig alles van waarde wordt gepakt en…

Scheen vannacht de maan even, wonnen bloeddorstige mijmeringen van wetenschappers. Eerst was er niks en toen ontplofte dat ook nog eens. Aan voorspellingen gaat het universum langzaam dood. Waarom moeilijk doen als het ook in zeven dagen kan? Mislukt in het beschrijven van betekenis schuilt realiteit even, bloedmooi…