Alle inzendingen, jaar 2015, week 9

Wind die meedogenloos Heeft huis gehouden, Luiken los geschuurd, Hengsels hangen er maar bij; Kletterende hagel, Razende stormen teisterden Het houtwerk - Verf die allang haar eigen Kleur verloren is, Ze is door en door verschoten, En toch is wat nog rest Van ongekende schoonheid - Het leven is er zichtbaar Doorheen getrokken…

Er zit waanzin in mijn hoofd Dat komt omdat ik in mijzelf geloof Nee, het is niet naïef Ik denk ieder moment positief Soms is het geestelijk een strijd Dan ben ik mijn eigen lichaam even kwijt Omdat, deze dan staakt En de pijn mij teveel raakt Waanzin nee, dat is niet het goede woord Ik ben ik, de enige in mijn soort.…

Ik moet Van al wat was Een herinnering Gaan maken Maar ik wil Nog blijven steken In de tijd Ik poets en poets Wat was en was Zodat het schijnt En schijnt Ik rijg De nieuwe parels Aan het oude snoer Ik weet Dat ik vergeet Dat glans Verglanst Met het vergaan Van deze tijd Daarom wil ik Nu nog blijven Blijven steken Hier in…

de geur ben ik kwijt maar het nummer weet ik nog als vanzelf zeven en veertig elf…

een auto rijdt een moedereend bijna zo plat als een dubbeltje veertjes dwarrelen op in het schijnsel van de koplampen van een volgende auto er valt niet veel meer te redden hier hooguit kun je haar aan de kant leggen twee kuikens aan de overkant dribbelen zenuwachtig heen en weer ze waggelen naar hun moeder toe het…

Uithuizig staarden we naar het raam verder dan de barst in de ruit kwamen we niet de schouders als kapstok voor onze dichtgeknoopte jassen de schuld van de tochtdeur hielden we onszelf voor want die klemde zullen we nog een ommetje doen zei jij toen je zag dat je benen overhoop lagen met die van mij en dat op de bank die ons vroeger…

Als kluitjes aarde in de vensterbanken Zo staan ze voor de ramen maar te staan Je ziet er nog niet heel veel vruchtbaars aan Dat geeft gemor en aanverwante klanken Ons land is van van alles in de ban Wanneer het gratis is bij aankoop van…

Ten langen leste heeft Kamp toegegeven, Dat bij de winning van het Gronings gas, De aandacht louter uitging naar ’s Rijks kas, Iets anders, dacht hij, deed de bodem beven. En dat hij nu ineens praat over spijt, Staat vast ook los van de verkiezingstijd.…

Het is vandaag weer Complimentendag En straks moet u weer bezig met het eten Toch denkt u even: 'Ik moet niet vergeten Een pluimpje uit te delen', nou dat mag Er is nog plaats genoeg, u moet maar zien Zelf vind ik ook dat ik het ruim verdien.…

De Werelddag Voor Vrijheid Van Muziek. U denkt beslist: ~Toe zeg, kom nou toch even, dat zal ik potverdomme nog beleven, 'k bepaal met de muziek zelf mijn ethiek.~ Maar menig Duitser zal beslist nog weten dat wat niet arisch klonk ~Verboten~ was; ook Mendelssohn gaf in die tijd geen pas. George Gershwin, in de States toen uitverkoren, die…

men kan gekte niet weerstaan het lot verbonden aan de waan dat men als dwaas niet zal misstaan tussen de dames en de heren die zich jaarlijks presenteren en ogenschijnlijk heel normaal verhaaltjes schrijven in een taal van louter gekke woorden…

Ach Geert had je echt griep? Waar was je nou? We hebben je helaas erg moeten missen We zullen dus voor eeuwig blijven gissen wat jij dacht...maar nu staan we in de kou Bijvoorbeeld: Jihadisten, allochtonen Waar moeten die nu volgens jou gaan wonen?…

ik zag je in het avondrood na een dag vol zee en zon je oogde lief het bruinverbrande bloot dat contrasteerde met het fraai oplichtend blond waarin ik sporen van de golven vond je kus was koel en zilt het waterzout vroeg dorsten lessend om nog meer je hand speelde met zand jij blikte met helder blauwe ogen het genieten van een…

Cultuurbarbaren zijn het, die van IS Een beeldenstorm in ’t oude Nineve Het enige wat telt, is hun MOSKEE Een parallel in de geschiedenis? Jawel, wat ‘KUIP-vandalen’ zijn gekomen en hakken in op een fontein in Rome!…

Bladgeritsel in mijn oor bewogen door de wind ervoor trad mijn tuintje binnen en waaide nieuwe zinnen Tuintje is zo kinderlijk echt heb mezelf daarin gelegd de wind neemt met zich mee zaadjes naar de diepe zee Tuintje in het kinderhoofd is door winden uitgedoofd tuintje anders aangelegd kromme takken lijken recht Door wind en tijd…

Het maakt me niet uit Of ik er alleen voor sta, 'k Laat mijn geweten spreken, Mijn laatste steun en toeverlaat Die bij mij blijft als alles En iedereen mij heeft verlaten - Elk mens, hoe rechtschapen ook, Wordt geregeerd door het vooroordeel Dat onmerkbaar in hem geboren is, Dat zijn denken buigt en stuurt - Ieder mens heeft zijn…

Toen God de aarde schiep En Adam met Eva liep, Werkelijk! Toen was de wereld perfect, er was nog geen enkel defect. Adam en Eva in de tuin tezamen – waarlijk – naakt hoefden zij zich niet te schamen – en zie, het was goed! Zij leefden in ongelooflijke voorspoed. Leid mij naar jouw tuin van welzaligheid, Doch verbannen zullen wij er wederkeren…

In een smal stukje dijk verzakt de doodskop van wit cement, luguber door concurrentie bruut onthoofd. Onttakeld tot de romp. Werkeloos ontdaan van kap en gevlucht. Ooit gedekt met riet. Aardige baard. Donkergroen geverfd, rood afgebiesd, tussen de koppen van voeghout en steunder een jaartal. Een naam. De oude Adriaan bedreven…

de volle maan gevangen in het lege glas het lege glas gevuld met volle maan ik neem een laatste teug de volle maan blijft hangen aan m'n huig…

Vredig lig je daar, ogen gesloten, wonderschone engel. Mijn vingers beroeren je naakte lichaam, Wereld in mijn handpalm. Ik bewonder je pracht, gesloten ogen vangen de mijne, een blik gevuld met tederheid beroert je huid. Vuur ontspringt mijn hart als ik je in mijn armen sluit. Je opent je ogen, gelukzalig glimlach betovert je gezicht…

Ze waren van de Zwartekousenkerk. Als iets naar blijheid rook was ’t al verboden, qua vreugde leefden ze zwaar in merode; het motto in ’t gezin was: ~Bid en werk~. Maar Lodewijk de één na jongste zoon (ze hadden er totaal een stuk of negen, een grote kinderschaar was ’s Heren zegen) had moeite met dit muffe leefpatroon. Na achttien jaar…

blozende rozen ontluiken alleen aan degene die de geheimen van buiten kent en niet delen zal op doortocht toch geuren zij er niet minder om…

Een crimineel kreeg meer dan 4 miljoen Belastingvrije pegels bijgeschreven 'Gewoon een aardigheidje', zei Fred Teeven En Ivo moet z'n huiswerk overdoen Net na Verheijen weer een akkefietje Die VVD campagne; Gossepietje!…

mijn opvolger in haar bed, - waar ze bij voorkeur optreedt - weet niet hoe ze ook mij ooit dankbaar fluisterend tegen mijn wang vleiend vertelde dat het onvoorstelbaar lekker was hij beseft nog niet dat hij reeds, op zijn beurt de horens draagt: de dumpingbrief is reeds geschreven als hij onwetend voor het laatste met haar vrijen mag…

Ik heb de stad ver achter me gelaten en slenter kalmpjes op de Mookerhei. ’t Is middernacht, je hoort geen schaap meer blaten en zelfs niet eens het zoemen van een bij. ‘k Loop mijmerend wat voor me heen te praten tegen de sterren en een sikkel maan; de Melkweg is de hemel aan ‘t bestraten en Venus heeft haar bruidstoiletje aan. Het Universum…

De reden daargelaten, blijven vragen -als rupsen- knagen aan mijn binnentuin. Wanneer begon het mij verdomd te dagen dat overwoekerd beeld verviel tot puin. Er chaos heerst wanneer de koorts in vlagen mijn lijf bestookt en brandt tot in de kruin. Ik weet niet hoe de angsten te verjagen. Zij kleuren mijn gemoed zo donkerbruin. Vergroeide…

zij heeft zich met stilte gekleed in zachte ondertonen haar ogen licht geloken hoofd peinzend gebogen maar de lach is al omvattend in tevreden weten er is niets vergeten de boeken liggen open spreken hun eigen taal warm zingt zij mantra’s en speelt met hun eentonigheid ze kijkt me aan of ik met haar mee wil gaan voor even…

gelukkig braken mijn glazen gordijnen het zonnige licht zijn schijnen kleurde het zwart van de nacht in met wit zonder schemering en hint van mijn liefste grijze tint…

ben de angst voorbij schiet ik hem nu of doodt hij later mij voor even rust in de kapot geschoten huizen waar het sterft van de muizen eten en drinken zijn de eerste behoeften in het sluipend bewegen om te overleven de idealen zijn vergeten in het stinkend vuil waarin wij al weken zweten afgestompt in primitief ageren branden wij…

Haastig raast een trein voorbij. Over het dak vliegen straaljagers en bommenwerpers. Hele dorpen worden verwoest. In de dorpen waar nog mensen leven, Grijpt het Kwaad de macht. Vrouwen en meisjes worden verminkt en verkracht. Kinderen gekruisigd en mannen onthoofd of levend verbrand. Er vinden openbare lijfstraffen en executies plaats.…