149 resultaten.
een zakje drop
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 367 hij had het haar beloofd
toen ze in bed lag
het kind dat kleiner was
haar vleugels kwijt
ze glimlachte, hij vergat zijn eigen honger
loop maar een eindje om, zei hij tegen zijn dochtertje
op het eind van de Elisengarten
zijn hand aaide nog even
haar donkere haren
nietsvermoedend verdween ze verderop
in het licht dat met de rijen…
te gek voor woorden...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 259 men kan gekte niet weerstaan
het lot verbonden aan de waan
dat men als dwaas niet zal misstaan
tussen de dames en de heren
die zich jaarlijks presenteren
en ogenschijnlijk heel normaal
verhaaltjes schrijven in een taal
van louter gekke woorden…
Neerschrijven...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 118 Ik schrijf me
neer
als bomen
door een zaag geveld
Ik schrijf me
neer
'k ben
heer noch held
Ik schrijf me
zoveel keren
neer
de tel kwijtgeraakt
Het schrijven
heeft me
dichter gemaakt
dichter bij mezelf.…
Schakeltjes
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 112 Voor mijn vader
is er soms een schakeltje dat niet goed meer werkt
nu je af en toe wat verwarde woorden rondom je zaait
zelfs zij in haar witte jas sprak me er over aan
wie weet heb je het in je huis vergeten
of verloren ergens in je onderweg van daar naar hier
zal ik eens goed rondom me kijken
misschien zie ik het wel ergens liggen
kom…
Alle vloeken passeren de revue
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 189 In mijn hoofd bonkt het van de foute woorden,
zal ze niet zeggen of schrijven,
maar die hufter vanmorgen die het nodig vond
een woning te overvallen,
zou niet alles moeten krijgen, wat ik hem toewens,
want dan zou het hem niet goed bekomen,
echter:
In mijn hoofd vloekt het!…
Deal
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 101 Een crimineel kreeg meer dan 4 miljoen
Belastingvrije pegels bijgeschreven
'Gewoon een aardigheidje', zei Fred Teeven
En Ivo moet z'n huiswerk overdoen
Net na Verheijen weer een akkefietje
Die VVD campagne; Gossepietje!…
Krokusje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 212 Ik pakte mijn fiets uit de schuur
keek terloops naar de grond
iets schreeuwde luid
als met wit open mond
paars randje, oranje de tong
'wij zijn hier weer en kijken je aan
zijn door de donkere winter gegaan
wij zijn de stralende sterren
in zwarte aarde,
tussen beschut droog en dor blad,
nu zijn we sterk
en onze bruine beschermheren…
Onveilig landje langs het spoor
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 351 Slecht poppenkind
gespeend
op droge klei.
Schept met de botte spa
een worm
doormidden.
Hoge staken
harken in de schuur
ontnemen zonder animo
voor bloemenzaad
het zicht.
Los gezaaide ledematen
oogsten het geheim
van het schuurtje.
De sloot ruikt
naar de trein
die flessen telt
waarin verlopen staken
zich zien waggelen
in…
Selfie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 345 Je voorhoofd in vieren
gestreken, gevouwen,
gerimpeld, geplooid.
Wanhoop, verbeelding,
berusting, overleving.
Een kwart negatief
van je spiegelbeeld
ben je niet zelf.…
Monsieur Jacques
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 391 Ik zag in’t Kröller Muller mijn opa staan,
als Monsieur Jacques in brons gegoten,
al heette hij gewoon maar Jan.
De handen op de rug, de welgevulde buik vooruit,
het hoofd welwillend kijkend, de rug fier recht
in zelf voldaan’ tevredenheid.
Als dat beeld zo afstandelijk,
in zijn voldaanheid ontoegankelijk,
is hij nooit dicht bij mij gekomen…
Nonnen kennen dat niet
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 Hoe kan liefde nu
Verboden zijn, als
Ze uit de aard van de mens
Vrijelijk gegeven wordt -
Nonnen zijn zwanger van liefde
Maar kennen de zwangerschap niet,
Weten niet hoe een man
Te maken in de buik…
Roffel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 80 Hij vliegt welhaast nog sneller dan het licht.
Je ziet hem echt de tuin niet binnenkomen,
maar dan schiet er wat roods tussen de bomen
met zwart en wit, het is een pracht gezicht.
Dan landt hij, ja hoe krijgt ’t ie ’t voor elkaar,
precies aan ’t einde van een sinus-boog
(het was haast niet te volgen met het oog)
in ’t hoogste topje van de hazelaar…
slapen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 in de nacht heb ik
strak van ongemak
op de slaap gewacht
ik open het verleden
dat zich vloeiend vermengt
als een aquarel
met het heden van alledag
wat laat ik zien
waar toon ik me de meester
van de afgewende blik
waarom kijk ik schuw achterom
het lichaam omarmt sluimerend
mijn ontwortelde ziel
ver weg diep achter me
vliegt een zwerm…
Lichaamsdelen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 232 Liefde leven
Samen zijn
Zich overgeven
Moeten zijn
Jouw stem
Klassieke muziek
Vleugel bespelen
Ons brein
Hemel belooft
Het kompas
Natte noorden
Fluisterend spreken
Zonder woorden
Mijn handen
Jouw huid
Die billen
Als steen
Een beeldhouwer
Marmer vormt
Naadloos sluitend
Een kunstwerk
Eeuwig mozaiek
Lichaam delen
Brandende honger…
au suivant
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 219 mijn opvolger
in haar bed,
- waar ze bij voorkeur optreedt -
weet niet
hoe ze ook mij ooit
dankbaar fluisterend tegen mijn wang
vleiend vertelde
dat het onvoorstelbaar lekker was
hij beseft nog niet
dat hij reeds, op zijn beurt
de horens draagt:
de dumpingbrief is reeds geschreven
als hij onwetend
voor het laatste met haar vrijen mag…
In onschuld gewassen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 362 Ik was mijn handen, dit keer niet met zeep,
ik was ze in onschuld daar zit 'm de kneep.
Mijn handen zijn schoon net als mijn ziel
en jij die me ziet met vieze handen misschien,
heeft vast de zeep we gevonden, bovendien;
is mijn onschuld net zo rein,
als ik dat zelf kan en zal zijn!…
Mookerhei
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 Ik heb de stad ver achter me gelaten
en slenter kalmpjes op de Mookerhei.
’t Is middernacht, je hoort geen schaap meer blaten
en zelfs niet eens het zoemen van een bij.
‘k Loop mijmerend wat voor me heen te praten
tegen de sterren en een sikkel maan;
de Melkweg is de hemel aan ‘t bestraten
en Venus heeft haar bruidstoiletje aan.
Het Universum…
Opening
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 Een poort als ingang
een poort voor een nieuwe begin
de kracht van het leven
stond als hoofdletter van mijn zin.
Herboren zoals jij bent
zelfverzekerd volmaakt transparant
jouw poort staat open
die ik als een bundel eeuwig omarm.…
Waarheid en fictie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Heb mijn leven geleefd
Zoals het op mij is
Overgekomen, meestentijds
Met mijn ik, vaak genoeg
Ook zonder, waarbij ik
Voor mijzelf een grote
Onbekende was, die misschien
Wel in mij leefde, of daar buiten,
Dat maakte ook niet uit -
In de verhalen de ik of misschien
Ook wel hij geschreven heeft, ik weet
Het gewoon niet, in mijn leven…
De wachtkamer
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 116 De een zit stil,
de ander, nerveus,
beweegt één voet
in ritmisch op en neer.
Soms met zijn twee
meestal alleen,
geen lach of luide stem
hooguit heel zacht gefluister.
De vrees wordt niet gedeeld,
elk een omarmt zich zelf
en lijdt en hoopt
in stille eenzaamheid.…
Dood
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 Een eigen visie, Rutte heeft hem wel
Wie zich door IS laten recruteren
Ziet hij het liefste daar ook maar creperen
Ze hebben zelf gekozen voor de hel
Zo denkt hij over nog te vallen lijken
Op 18 maart zijn kiezers te bereiken.…
alles geven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 157 gezeten
op de puinhoop
die je achterliet
zie ik je
in de verte
wegdrijven
op golven
van onrustig
verlangen
naar de mythische overkant
waar het gras groener lijkt
waar je misschien jezelf kan zijn
tot je er aanspoelt
je bent me ontstolen
door de illusie
van de vrijheid
jezelf te zoeken
ik wou je alles geven
goud, wierook en…
aangeraakt
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 133 hij struikelt en stottert
de dichter zonder pen
zoekt beschutting in een
mangrovebos van zoute
ondoordringbare woorden waar
geen raam uitzicht bieden kan
vermorzeld onder de wielen
van zuigende angst
aangeraakt door een fluorescerende
schoonheid dompelt hij zich
in verrotting en vindt in
stille duisternis zijn bevrijding
hij vliegt…
Jeugdherinnering
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 129 een auto rijdt
een moedereend
bijna zo plat
als een dubbeltje
veertjes dwarrelen
op in het schijnsel
van de koplampen
van een volgende auto
er valt niet veel meer
te redden hier
hooguit kun je haar
aan de kant leggen
twee kuikens
aan de overkant
dribbelen zenuwachtig
heen en weer
ze waggelen naar
hun moeder toe
het…
Een leven
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 162 Een leven
Gegeven
Zonder enige vorm
van besef
Wat dit leven
Zal beleven
Heel dichtbij of toch
heel ver weg…
Verweer
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 155 ik tel je haren
één voor één
leg er wat opzij
voor wanneer
de nood aan
de man is
al laat ik dat
nooit gebeuren
gelijk een leeuwin
bevecht ik alle zeeën
waarin de monsters
zich bevinden…
Lentelui
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 209 Dat scheelt weer een jas
al knispert het nog wel.
De bladresten van
twee seizoenen terug
zijn aardig opgedroogd.
Ik kan de schade
nog niet overzien
van twee seizoenen niets
te hebben uitgevoerd.
Met verse boomschors
schep ik
nog wat orde.
Haar inhalen hoeft niet meer.
Tussen de troosteloos
afgestorven herfstresten
waren de bollen…
Varen naar de grote plas
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 532 in het slootje lag een bootje
varen naar de grote plas
ze trokken daar een strootje
wie t eerste in z'n blootje
ging uit moeders schone was
met wijdse blik verkenden ze al
de zó natuurlijke attracties
heuvels, bos en waterval
en wat een schik bij 't zien vooral
van elkanders rijzende reacties
als hoff'lijk heer roeide hij stevig…
Fruit is gezond toch?
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 202 Zo kan het zomaar gebeuren, da'k mezelf verwen
niet met dure geuren, maar met een " kinder- bakje" fruit.
Zo gezond
Wanneer ik 's avonds een bakje neem, cellofaan verwijder,
wat vocht lek, mijn vingers aflik, denk ik: wat gek!
Heb een vieze smaak aan mijn lippen!
Plastic verdwijnt in de verzamelbak en ik eet op mijn gemak,
het bakje leeg…
Vervreemding
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 571 Dat het ons lot is
onze eigen dood te sterven,
lieten ze weten.
Als waren ze vertrouwd met
een afweging als deze.
Anderen strooiden
met woorden van liefde.
Als zou je de moed
in de eenzaamheid
het moment en de keuze
niet proeven.…