Alle inzendingen, jaar 2017, week 31

Ik zit onder een boom vol bloesem, die roze bloesemblaadjes vallen laat bij een zacht briesje in het gras, waar mijn gedachten weg dwalen. Een wollig lammetje blaat Ik zucht. Er zit liefde in de lucht.…

Laat me inspireren door de rust van jou. Geef me ruimte om te zien wie wij zijn. Wat we niet weten, komt in rust met ons mee. Ontdekking is veel meer waard dan verleden tijd.…

mijn leven ik heb je lief al mijn leed vergeet ik niet het is wel doordat... dat ik een leven heb gehad leed beitelt traag de diepe rimpels tot op vandaag plezier en verdriet liggen zo dicht bij elkaar lachen en wenen bieden iets een onvoorspelbaar... levenslied want in het leven is het altijd geven en nemen alleen ongevoeligen…

Een knakworst, slavink? Toch een frikandel. Ik hoor het knetteren; de olie walmt. Hij heeft mijn reukorgaan al ingepalmd en zet mijn denkvermogen buitenspel. Had ik niet laatst een calciumtekort? Nog eentje, voor ik vegetarisch word.…

ik ben het spelen verleerd vingers en handen doen alles verkeerd waar vroeger fantasie snel gestalte kreeg blijft de vloer nu akelig leeg ik filosofeer denk en probeer maar de spirit vonkt helaas niet meer mijn geest is bezet met tal van structuren zonder ruimte om bij te sturen ik moet weg de ballast overboord naar zand…

Mijn hond heeft regelmatig last van teken Dan krijgt ze dure druppels in de nek - U ziet ik ben een ware hondengek- Verkrijgbaar bij de dierenapotheken Maar nu - om op de kosten te besparen - Smeer ik wat eitjes in haar hondenharen…

het fijne in je eigen hart ontmoeten dan de wereld ontrafelen waarom ze wordt getergd, ons erfgoed geraakt door strijd gedoopt in onbalans dat ik iets van je weet, zegt me niets over dat het vandaag wel zal lukken ik doel op het stekende zonlicht dat ik als een valse entiteit in mijn bewegingen voel ik zou niets van je willen weten, mijn…

De mode, dat is best een raar geval. Ze predikt over stijl en welbevinden, en dat wat we tot kort voordien beminden, verwijst ze naar het land van het verval. Gewiekst wil zij ons om de vinger winden, ons lokken in haar luisterrijke val, maar 't blikveld dat ze gunt is klein en smal - al weet zij vlot het grote geld te vinden. Slechts…

Welke kleuren moet ik kiezen Om te schilderen hoe ik ben Met welke lijst me omlijsten En welke lijnen zal ik schetsen Zodat iedereen me herkent Bekijk me zelf in een spiegel In een schier geduldig glas Zoek de hoeken van lichtval Zie de beelden zo ze komen In de vormen zo het komt En hoor hoe langzaam Elke lijn en geluid verstomt.…

Vloeken is een papegaai die niet wil dat u dat doet. Vloeken is kracht- taal, maar van alle respect ontheven. Vloeken is vaak Godslastering als je eigenlijk voelt; 'ik zit niet goed'. Je eigenlijk normaal gesproken vindt dat je ieder woord dat je zegt op een schaaltje zou moeten wegen. Vloeken is vlerkentaal; felle kleuren die ver afstaan…

in de uren dat hij naar haar keek wegkeek en weer keek zonder te zien wie zij was kneedde en schiep hij tot haar figuur van elke individualiteit was ontdaan slechts haar contouren resteerden in de uren dat hij naar haar keek verblindde hij de ogen met klonten gips duwde hij de armen strak naast het lijf dat hij…

een helderziende man uit Schouwen die kon het alleen maar bij vrouwen maar wel zonder slip en hij las dan lip en liet haar de uitkomst herkauwen…

Op het bruggetje Boven de sloot Staat hij, jongen Van het dorp - Waar hij vroeger In kinderlijke onschuld Voorntjes ving, En af en toe Een stekelbaars, Staat hij nu Doelloos te kijken Naar hoe het water Onder hem stroomt, Hij ziet takjes Voorbij komen, En af en toe Wat blaadjes - Ook zijn gedachten Worden door het Water meegevoerd…

Als de schoonheid onoverwogen, de klank van woorden wordt miskend, slechts de betekenis als hoogste wijsheid voor zichzelf wordt opgezogen, de maat van inspiratie ongeregistreerd, het originele als pure concurrentie wordt weggezet -- moet de ware lezer nog gevonden worden die zijn ijdelheid bevriest, het literaire aan het woord laat…

Er lag een bootje aan de kant, heel alleen en verlaten ik dacht: wat een ander ook zou denken stapte in en dacht gelaten: de wind neemt me mee. Naar het midden van 't water, een windvlaag nam ons beiden mee nog steeds dacht ik heel erg gelaten, 'k zit hier alleen, doe er niemand kwaad mee. De golven sloegen tegen de kant, joegen ons…

bij het vale licht van een besluiteloos zwerk deelgenoot te zijn van ondeelbaar verwijlen een afstand te overbruggen, wetende dat wat achterblijft als echo blijft naijlen er is nog zalvende tijd om mee te drijven op het ruisen van zilveromrande zomereiken te wissen wat ik weet, te weten wat ik niet wist en dan moet alles nog blijken…

als een vriendschap eindigt in mineur… krijgt het hart een grijze kleur dan voelt dit als een harde klap als men elkaar begint te mijden en haatgevoelens komen op begint het hart serieus te lijden wil men zoeken naar een strop als je met dit gevoel gaat slapen en s' morgens sta je er mee op dan is haat een gevaarlijk wapen het maakt…

Ja, reeds vijftig jaar geleden zag mijn zus het levenslicht en ik dacht dit is een reden voor het maken van een dicht. Vijftig jaren zijn verstreken nee, de klok kan niet terug en de jeugd die is geweken, ach, de tijd gaat veel te vlug. Hoor ik daar geen botjes kraken, hangt dat buikje niet wat meer? Gaan gewrichten soms eens staken,…

Open en blij Jij en ik een droom een lach een blik Jij en ik een liefdeswolk jij en ik twee rode rozen open bloeiend Jij en ik werd wij Wat waren we blij zij aan zij een lach een blik Jij en ik. gd…

Slaap niet te vatten door ziekte gesloopt Licht van de wereld en geld niet gegund Genadeloos sloegen draken mij neder Eigenzinnige mensen komen weder Al zou het dan slechts zijn voor zoete wraak Mijn pen genade- loos en altijd raak Vermoord, door hun meedogenloos geweten Met persoonlijkheid, dubbel gespleten...…

in wit verheft zich statigheid vleugelwijd spreidt hij bescherming samen zorg begeleidt het groepje grijs zij glijden geluidloos door donker water snappen groen uit hetzelfde kroos van toen een stukje paradijs als hedendaags plaatje…

Wat binnenkort is te verwachten: Of uw urine goed is of verkeerd, Wordt continu gediagnosticeerd, Al had u ook op dat moment geen klachten. Bij foute boel, dan wordt het heel gewoon: Uw eigen zeikstraal aan de telefoon.…

een volle maan op halve kracht verlicht een sprookjesbos witte smog in slierten spoken tussen bladeren twee dieren van de nacht kunnen zich niet bedwingen een wolf huilt zijn serenade de uil doet zijn best om mee te zingen het geritsel van de bladeren, het gekraak van dorre takken met de wind als dirigent en bomen als muzikanten…

Een man van zestig wordt weduwnaar En hertrouwt niet. Een man van dertig overkomt hetzelfde en hertrouwt wel. Is de eerste trouwer dan de tweede? Het kan net zo goed, dat de tweede over minder energie beschikt, maar niet over minder liefde en trouw.…

Zoveel wegen welk ik nooit heb begaan Zoveel paden ben ik voorbij gelopen Angst voor onbekende heeft zo dikwijls Mij bekropen op vele plekken waarheen Bekende routes mij richting wijzen Hoevaak heb ik voor verrassingen gestaan Slechts één pad wil ik blijven volgen Zal vallend en opstaand ‘t eind bereiken Vechtend om gekwetst en gekneusd Straks…

De Groote Beerze stroomt lui door het lage land. Onder zomerlucht energiek stroomopwaarts zien: Casteren is nog vlakbij.…

Nocturne voor een droevig hart. Een slaapmuts met romantische noten overgoten. Wanneer het leven soms zwaarmoedig rust en je weer graag door een lichtvoetige ochtend wenst te worden wakker gekust om met nieuwe levenskracht niet van het zonlicht te worden afgesloten. Nocturne een romantisch snarenspel. Somtijds vrolijke vioolmuziek, maar…

Dat ik de ban doorbrak door het houten beeld dat niet in de container paste, door te zagen met de Sandvik- zaag van mijn lieve opa held, christen, bakker. Dat ik dat deed om jou, heks Om jou, wie wás je eigenlijk? anders dan het middelpunt in zeker zes namen van mannen die iets mét jou, die iets ván jou? Ik wil het niet weten. Ook niet…

Dat je door te dichten met liefde voor het levende vers in een stijlvolle vorm de gretige lezer wil verlichten, blijkt vaak een ritje op een hobbelpaard. Kraaiend op een draaiend podium wordt de wereld een film -- maar na drie rondjes schrik je: geen vader, moeder of oom die jouw pret als liefde ziet.…

Dichten is niet iedereen gegeven, maar schrijven leer je wel zoals je ook hebt leren praten. Soms heb je lieve vrienden die wel tussen lijnen lezen wat er echt niet staat, maar anderen kunnen dit helaas nog niet en die moet je verwennen met zinnen die een diepe zin verbergen maar toch doorzichtig zijn als glas. Ik weet nog hoe het verzen…