Alle inzendingen, jaar 2018, week 14

Literair heeft een air een bolwerk een toren waar veel toe willen behoren de top van het denken de slimme mens er bij horen bij de elite dat is voor velen een wens maar niet iedereen kan erbij want er zijn etiketes voorschriften foute en goede taal er is schoonheid kitsch en kabaal wat is er voor iedereen waarin is ieder gelijk…

Ik ben in de club ook al kan ik niet dansen. Halsoverkop overzie ik mijn kansen. Zal ik proberen een beetje te sjansen ? Maar dan denk ik terug aan die laatste keer. En zeg tegen mezelf dat gebeurt me nooit weer.…

De Tuin met 't punk-groenharig gras Staat explosief t'ontluiken Ze barst uit 't geurig struikgewas Met kleur'ge bloesempruiken De Lente zingt: nu is 't mijn beurt Ik kan niet langer wachten 'k Wil dat jij Zon de Aarde kleurt Met universe krachten De vogels hebben 't aangevoeld Zijn laaiend opgetogen De grond herleeft; wordt omgewoeld…

Het is weer zover de lente is daar mijn hart maakt een vreugdesprongetje ik ben er voor klaar De temperaturen gaan stijgen de winterjas kan in de kast geleidelijk aan word ik wat vrolijker ik had van de winterdip veel last Het leek lang te duren dit moment maar door geduldig wachten voel ik me weer verwent De bloesems in struiken en bomen ik ruik…

alles van waarde draag ik met me mee ik leer het onthechten ik oefen om het licht op tijd uit te doen in een onbekende ruimte op een ongekend uur niet langer vermalen in de machinaties van een bovenaards medisch mirakel in een Lourdesgrot of in de aardse wonderen van de techniek mijn waarheid is draaglijk als…

Graag schrijf ik gedichten tot eer van God om Diens Naam te verheerlijken wat ook eigen geloof versterkt daarbij brengt een verborgen lamp doordringend schemerlicht in heel mijn geweten laat de vermelding schijnen als je bij het daagse leven Jezus' wil niet nastreeft zijn schrijfsels aan de Heer gewijd verfoeilijk gekwezel scheldwoorden…

Zittend in mijn zetel die ik poëtisch "trein" noem of "vliegtuig" of "bron van dromen" kijk ik op de kruinen van bomen, net globes met bergen en zeeën ... werelden, bol van kleur. Buiten ritselen blaren: de herfst tikt bladen vol met herinneringen voor in het archief van mijn geheugen. De regen bestempelt ze met "geklasseerd" en slingert…

Merelgekwinkel... Vast iets gebeurd. O kijk eens: een keurig grafnest.…

Zo graag wilde hij herder worden Een kudde schapen rond z'n kuiten een trouwe hond die niet van z'n zijde week de schapen in toom De mooie droom van immer buiten in beweging, van lijf gezond Nu staat hij al jaren op de kansel z'n schapen..... aan de voeten... 'nooit koude' zoals in dezelfde droom.…

De sporen van bevroren voetstappen , zij van boven zien en vertolken ze. Er zijn tuinen , er vallen hemeltranen doornen en rozen in tal van geuren nachten zijn vol glazen kommen, naast scholen vissen van vele kleuren. Er klinken neuriënde melodielijnen als ontdooide winter of herfsttaferelen die met stormen van ooit ook bij hun wellicht…

Het gedrag, dat wij mensen vertonen, is niet wat wij ten diepste zijn. Het gezicht, dat wij anderen laten zien, is niet ons oorspronkelijke gelaat. De meningen, die we elkaar mededelen, bewijzen dat DE waarheid niet bestaat. Mensen zijn als ziende ogen, die naar hun eigen ogen zoeken. Zij weten niet dat ze bestaan. Wij mensen zijn…

Een predikheer, gewoon de dronkenschap te laken, Bestrafte deze zonde omtrent twee uren lang. Het volk dacht dit geteem zal nooit ten einde raken; Deez' droop de kerk uit, en die wachtte na de zang, Daarna stond ieder op, voor 't eind der predikaatsje; Hierop keert Dominee het uurglas nog eens om, En roept: blijf likkebroers hoe zijt gij zot…

ik zag haar lopen in de cape met bont van vreemde origine mijn verlangens plaveiden het pad dat zij nog had te gaan plotseling stopte ze draaide zich om zonder gezicht slechts de voering verwaaide lichtjes in excuserend gebaar toch kende ik haar had de voetstap gemeten maar het gezicht vergeten ze liep door naar de gekozen…

Die me naar school bracht onder de kastanjebomen, die me nog als laatste bloedstollend kon vertellen over Duitsers en onder kleren gesmokkelde boter. Die me steevast redde als de wereld te groot werd. Haar nu, ondanks het late uur, nog even bellen en zeggen dat het me spijt. Dat ik er had moeten zijn die nacht toen ze voorgoed…

In plaats van Neerlands leger te promoten Wordt er vanuit een barrel van een tank In Duitsland op de hei door soldaat Henk Een flodder op collega ’s afgeschoten. Conform het protocol roept Henkie: “Pang!!”, Met zulk geschutter krijg je nooit één bang.…

Sommige gebeurtenissen zijn slecht te beschrijven bijvoorbeeld dat je als een hoop volwassenen tegen en op elkaar in elkaars armen huid op huid warmte op warmte zachtheid op kracht neus in een haarbos oor op een kloppend hart als een nest kittens spint, ligt en hoopt dat dit kan blijven deze koestering nooit overgaat…

Zij houdt van mij, maar kan het niet zeggen Zij houdt van mij en haar ogen spreken terwijl wij de liefde bedrijven voel ik aangenaam die vier woorden Zij houdt van mij, zonder beding breken Haar naam, aangenaam, be- tekent 'kennis' Voor mij is zij meer, veel meer dan schattig voor mij is zij meer dan een vriendin samen gelukkig tijdens ons spel Onz…

Wat is het toch dat ik zo graag wil dichten terwijl ik echte poëzie niet lezen kan; de woorden vormen dan meer ‘n cryptogram waar ik mijn aandacht op moet richten. “Jonge sla” van Kopland kan ik nog vatten, van Ingmar Heytze begrijp ik af en toe een stuk, als ik van Campert iets kan lezen heb ik geluk, maar bij de meesten denk ik: , “verdomd…

een gestolde ziel roept niet om hulp ze neemt de benen als de dag haar van donker naar licht verschuift ze hoort slechts kapotte valse klanken als losse pianotoetsen achtergelaten in het gras een mannetje wijzend en roepend voor op de fiets laat haar gestolde ziel stromen hij wint haar voor het leven…

Wat wereld genoemd wordt ligt hier in volstrekte verlatenheid voor mij - Wat carpool heet baadt in het zonlicht van deze nieuwe dag - In het midden prijkt het kruis dat rood is van vergeten vruchtbaarheid, Iets over het midden een hand vol rubbers rijkelijk gevuld met Het witte goud dat makkelijk een nieuwe stam verwekken kan -…

Lopend door de vlakte mijn wol onder de arm met wind door de oren waar de ogen niet stuiten lezend door de woorden mijn ziel zelfs bij de hand met letters door de ogen waar mijn geest kan gaan leven is er nog ongekend gewortelde starre staken in weer en wind bewogen mijn passen doen stokken prozaische droge indruk stille bronnen in…

Zelfs het reservaat kan liefde niet sparen, zeg je, de waarheid heeft het te verduren.…

Als je een bundel uitgegeven hebt gekregen? Of als je vader of vrind moeder of vrouw jouw verzen als gedichten vindt? Als je wordt gevraagd ze voor te lezen op een festival is dat wat het al of niet dichterschap erkennen zal? Nee zoals van Gogh eerst niet werd erkend en hij zelf zeer beslist wist weet ook jij diep in je hart wel degelijk…

Deze avond ving de vroege nacht zo duister aan de hemel kleedde zich in stemmig zwart satijn waar heldere sterren als rijen lichtjes zijn die door de kosmos trekken ieder in eigen baan een universum toch zo onmetelijk groot wat is een mens om dat te kunnen bevatten tracht slechts enkel het tal der sterren te schatten voelt men zich dan niet…

Wat mij verschrikkelijk tegenstaat, Is een voetballer die een kruisje slaat. Ik heb er niets op tegen als iemand gelooft, Maar God heeft wel wat anders aan zijn hoofd. Hij kan niet voldoen aan ieders wens: Hij is tenslotte ook maar een mens.…

Het water in de rivier neigde tot deinen merels floten er hun hoogste tierelier geheimen hulden zich in bomen wilden enkel stilte vangen als klankbord voor een bede waar ik enkel van kon dromen doch het antwoord bleef tussen wiegende takken hangen wat mij zeer verdroot een lang verdriet raakte vlot en in serene stilte trok huivering…

Indrukwekkend, als de maan haar licht geeft boven zee . Feeërieke beelden, sprookjesachtig mooi. Indrukwekkend hoe het licht ons doet verrassen. Licht van de maan, soms volkomen onverwacht. Elke nacht zal hij je leiden naar een goede nachtrust.…

Hoe overschoon is de aard' getooid! Hoe rijk ligt haar gewaad ontplooid De velden, breed en uitgestrekt, Staan in hun zomerdos gedekt: Een prachtig kleed van bont fluweel; En 't oog, waarheen 't zich wende of keer', Poost zacht als op een glanzend meer Van geel en groen en groen en geel! En wie telt de bijen op al dat gebloemt…

ik heb nog achterom gekeken hoop dat schaduwen toch niet zijn meegegleden de stille openheid van ons contact is het contract dat wij zijn aangegaan in ons bestaan altijd breekbaar in het hectisch manoeuvreren niet voor grenzen maar om de ruimte te proberen een enkel woord of klein subtiel gebaar is soms niet genoeg om misverstanden…

Voor hem ligt alles open voor zijn ogen, Mark Zuckerberg ziet mij zoals ik ben, Veel dieper nog, dan ik mijzelf ooit ken, Hij weet wat mij ten diepste houdt bewogen. Zijn Facebook maakte zóveel data buit, Hij weet al dat ik mijn account nú sluit!…